Op een oude boerenhoeve, ergens op het platteland,
woonde eens een vrolijk varken, in een stalletje aan de waterkant.
Samen met de andere dieren, leefde hij daar vrij en blij,
lekker binnen in de winter, 's zomers heerlijk in de wei.
Maar het varken had kapsones, vond zichzelf ontzettend goed.
Dat zette bij de andere dieren toch wel enigszins kwaad bloed.
Zo sprak hij tot het kippenvolkje, kakelend in de kippenren:
"Is het jullie niet opgevallen, dat ik een echte schoonheid ben?"
"Kijk eens", zei het varken blozend, en keek parmantig in het rond,
"Er is geen varken op de wereld met zo'n mooie, dikke kont.
Ik heb de mooiste varkenspoten en de dikste lagen spek.
Ik heb de fijnste achterhammen en de vetste varkensnek."
De deftige haan dacht: "Ach, laat hem zwetsen,
laat hem maar uit zijn varkensnek kletsen.
Hij mag trots zijn op zijn omvang, ik vind hem tè gezet.
En zoals mijn vader placht te zeggen: "Een goede haan, die is niet vet."
En ook de koeien en de schapen trokken hun neus hooghartig op
als het varken op kwam scheppen over zijn dikke varkenskop.
Daarom ging hij naar het boertje, dat woonde op de boerderij.
Hij knorde vrolijk, lachte olijk, toonde zijn achterham en zei:
"Ach, kijk toch eens, meneer het boertje, ik ben zo prachtig en gezond.
Ik ben het mooist van alle varkens, niet een is er zo dik en rond.
Geen wonder dat de andere dieren haast sterven van jaloezie.
Zeg nou zelf, ik ben een schoonheid, een prachtig varken, waar of niet?"
Het boertje krabde aan zijn sikje, keek Knorretje nadenkend aan,
hij voelde aan zijn dikke hammen en gaf het varken te verstaan:
"'t Is waar, je bent een prachtig varken, een lekker vet en stevig beest.
Je bent zò mooi, ik wil je vragen om te komen naar een feest.
Binnenkort is het weer Kerstmis, en het lijkt me reuze fijn
als jij bij die gelegenheid, onze gast zou willen zijn."
Iedereen die moest het horen, en de dieren wisten zo al ras
dat het mooie, vette varken voor de Kerst genodigd was.
Toen de dag dan was gekomen, het mooie feest van Kerstmis,
sierde het varkentje in volle schoonheid, boertjes fraai gedekte dis.
In mooie schouderkarbonaadjes en fijne stukjes haasfilet
vierde het varken bij het boertje het feest van Kerst gezellig mee....
Hoogmoed komt altijd voor de val, dat is algemeen bekend.
Nee, 't is niet altijd lollig, als je ècht het feestvarken bent.
Maar het varken had kapsones, vond zichzelf ontzettend goed.
Dat zette bij de andere dieren toch wel enigszins kwaad bloed.
Zo sprak hij tot het kippenvolkje, kakelend in de kippenren:
"Is het jullie niet opgevallen, dat ik een echte schoonheid ben?"
"Kijk eens", zei het varken blozend, en keek parmantig in het rond,
"Er is geen varken op de wereld met zo'n mooie, dikke kont.
Ik heb de mooiste varkenspoten en de dikste lagen spek.
Ik heb de fijnste achterhammen en de vetste varkensnek."
De deftige haan dacht: "Ach, laat hem zwetsen,
laat hem maar uit zijn varkensnek kletsen.
Hij mag trots zijn op zijn omvang, ik vind hem tè gezet.
En zoals mijn vader placht te zeggen: "Een goede haan, die is niet vet."
En ook de koeien en de schapen trokken hun neus hooghartig op
als het varken op kwam scheppen over zijn dikke varkenskop.
Daarom ging hij naar het boertje, dat woonde op de boerderij.
Hij knorde vrolijk, lachte olijk, toonde zijn achterham en zei:
"Ach, kijk toch eens, meneer het boertje, ik ben zo prachtig en gezond.
Ik ben het mooist van alle varkens, niet een is er zo dik en rond.
Geen wonder dat de andere dieren haast sterven van jaloezie.
Zeg nou zelf, ik ben een schoonheid, een prachtig varken, waar of niet?"
Het boertje krabde aan zijn sikje, keek Knorretje nadenkend aan,
hij voelde aan zijn dikke hammen en gaf het varken te verstaan:
"'t Is waar, je bent een prachtig varken, een lekker vet en stevig beest.
Je bent zò mooi, ik wil je vragen om te komen naar een feest.
Binnenkort is het weer Kerstmis, en het lijkt me reuze fijn
als jij bij die gelegenheid, onze gast zou willen zijn."
Iedereen die moest het horen, en de dieren wisten zo al ras
dat het mooie, vette varken voor de Kerst genodigd was.
Toen de dag dan was gekomen, het mooie feest van Kerstmis,
sierde het varkentje in volle schoonheid, boertjes fraai gedekte dis.
In mooie schouderkarbonaadjes en fijne stukjes haasfilet
vierde het varken bij het boertje het feest van Kerst gezellig mee....
Hoogmoed komt altijd voor de val, dat is algemeen bekend.
Nee, 't is niet altijd lollig, als je ècht het feestvarken bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten