Oma uit Den Haag

Dag kleine vrouw

Met je pretoogjes

Je altijd bezige handen

Zo verzorgend, al die jaren

Al vroeg alleen, maar geen geklaag

Zorgend voor je lievelingen

Oma uit Den Haag

Ik zie je prevelende lippen

Je zegt iets, ik versta je niet

Niet langer in staat

De woorden uit te spreken

Die ergens in je hoofd ontstaan

In je blik een stil verdriet

Dag kleine vrouw

In je pretoogjes

Zie ik een blik van vage herkenning

Zoekend in de databank van je geheugen

Vind je mij niet meer

Je mompelt wat tegen je dochter

“Een aardige meneer”

Sluipend is het verval gekomen

En heeft je langzaam weggenomen

Als het leven is geleefd

Zorg en pijn zijn overwonnen

Als het afscheid is begonnen

Liefde, vreugde zijn beleefd

Als de tijd haar sporen trekt

Gaten vallen in je brein

Geliefden nog slechts schimmen zijn

Komt de tijd van het vertrek

Dan komt hij als een goede vriend

Ondanks verdriet en ondanks smart

Heerst er vrede in ons hart

Rust de rust die je verdient