Belofte maakt schuld

Een bekend spreekwoord dat we vaak langs horen komen en wat zoveel betekent als: Wie een belofte doet, moet deze ook nakomen. Maar aan het inlossen van die belofte schort het nog wel eens.
Zelfs de Goedheiligman maakt zich er schuldig aan. "Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe". Nou, daar komt in de praktijk vaak geen zak van terecht.
En hoewel ieder van ons wel eens een belofte niet nakomt, vinden we het toch uiterst vervelend als een aan òns gedane belofte niet wordt nagekomen.
In het politieke metier lijkt het wel eerder regel dan uitzondering dat gedane beloftes niet worden ingelost. Vooral als er verkiezingen voor de deur staan worden ons door de HH politici vaak gouden bergen beloofd, waar nà diezelfde verkiezingen vaak maar bar weinig van overeind blijft, waardoor het gezegde "veel beloven, weinig geven, doet de gek in vreugde leven" eveneens regelmatig gebezigd kan en mag worden.
Een belofte kan ook een einde maken aan een ruzie, een meningsverschil en wordt daarom al snel en vaak ingezet. Maar als die belofte vervolgens niet wordt nagekomen, leidt dit alleen maar tot een verdieping van het conflict. De belofte blijkt dan vaak een zoethoudertje, een vluchtweg om het probleem voor zich uit te schuiven.
Daarom, wees zuinig met beloftes....
En hòudt u eraan. Hoewel.....

Het is er, sinds het aantreden van president Trump twee jaar geleden, in de wereld nou niet bepaald gezelliger op geworden. Nee, dat is niet alleen hem aan te rekenen, er zijn meerdere regeringsleiders aan te wijzen die daarin bijdragen. Maar dat hij in deze een meer dan flinke duit in het zakje doet en daardoor voor een groot deel verantwoordelijk is voor de grimmige wereld waarin wij vandaag leven, is evident.
We kunnen van Donald Trump zeggen wat we willen, hij is wel duidelijk. En uit het feit, dat hij zijn beloftes tracht waar te maken, kunnen we afleiden dat hij géén politicus is.
Ik zeg: tràcht, want die muur aan de zuidgrens en de afschaffing van Obamacare willen nog niet echt vlotten. Dat ligt niet aan Donald, maar aan de tegenwerking in eigen land waar hij mee te maken heeft. Donald heeft het nou eenmaal (gelukkig!) niet alléén voor het zeggen in de USA. Maar hij blijft ijveren om zijn beloftes in te lossen. Beloftes die hij deed aan het Amerikaanse volk, waarop zij hem als president verkozen.
En wij mogen daar van alles van vinden......

De manier waaróp Trump zijn missie tracht te volbrengen heeft in eigen land in ieder geval gezorgd voor een diepe kloof in de Amerikaanse samenleving tussen voor- en tegenstanders. De ene helft steunt hem in zijn handelen, de andere helft verafschuwt zijn beleid. Nou zijn er bij zijn voorstanders voldoende Amerikanen aan te wijzen die niet bepaald gecharmeerd zijn van de manier waarop hij als de bekende olifant door de porseleinkast banjert en waarmee hij jaren-, soms eeuwenlange vriendschappen met buitenlandse mogendheden op het spel zet.
Maar ja, zijn streven om Amerika terug te brengen op de positie van weleer, als leidende wereldmacht, doet menigeen veel door de vingers zien en de scherven die hij maakt voor lief nemen.
Zelfs de christelijke gemeenschap, een grote en machtige groep in de USA, vergeeft hem zijn immorele gedrag tegenover vrouwen en zijn onchristelijke houding ten aanzien van vluchtelingen en zwakkeren in de samenleving. Zijn slogan "America first" heeft bij velen de principes waar zij voor stonden een grote elasticiteit gegeven.

Op 2 oktober wandelde de Saoedische journalist Jamal Khashoggi, een gekend criticus van het Saoedi regime, het consulaat van zijn land in Istanboel binnen en werd daarna nooit meer gezien. Onderzoek door de Turkse regering en anderen heeft duidelijk gemaakt dat Khashoggi daar op beestachtige wijze is afgeslacht, in opdracht van, of toch zeker met medeweten van de regering in Riad. Er zijn zelfs sterke aanwijzingen dat de kroonprins van Saoedi-Arabië, prins Mohammed bin Salman, persoonlijk opdracht heeft gegeven tot de liquidatie van Khashoggi.
De wereld reageerde geschokt en eiste opheldering en een gedegen onderzoek.
Ook president Trump sprak zijn afgrijzen uit over deze daad en dreigde in eerste instantie met harde sancties. Maar.... die woorden werden al snel afgezwakt. Waarom?
In mei 2017 sloot Donald Trump een megacontract met Saoedie-Arabië van 110 miljard dollar voor de levering van wapensystemen aan de oliestaat en een tè harde opstelling in deze netelige kwestie zou de verhoudingen tussen Saoedi-Arabië en de USA wel eens ernstig kunnen verstoren en de miljardendeal in gevaar brengen.
Wapens die door Saoedi-Arabië, als leider van de coalitie van Soennitische Arabische landen, momenteel worden ingezet tegen de sjiitische Houthi's in het buurland Jemen, in de uit de hand gelopen Jemenitische burgeroorlog. Een gruwelijke oorlog......
Mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International en Human Rights Watch uitten onlangs nog felle kritiek op Saoedi-Arabië omdat het land onvoldoende doet om burgerslachtoffers te voorkomen.
De Verenigde Naties luidt in oktober de noodklok, omdat door het oorlogsgeweld een hongersnood dreigt die zijn weerga niet kent en waarvan miljoenen Jemenieten het slachtoffer dreigen te worden.
Niettemin sprak Trump deze week uit, mèt deze kennis èn zelfs nadat zijn eigen CIA met het bericht kwam dat Mohammed bin Salman inderdaad achter de moord zat, dat hij geen sancties tegen Saoedi-Arabië overweegt, omdat dat niet in het belang is van de USA. Alle principes worden overboord gegooid om de belofte "America first" te verwezenlijken. Daar moet blijkbaar alles voor wijken.
Donald Trump komt zijn beloften na.....

In dit licht bezien, krijgt de uitdrukking "belofte maakt schuld" wel een heel andere lading......

Hoe lang staat het Amerikaanse volk nog toe dat haar leider zulke immorele beslissingen neemt?