Kreuntennis

Toen het blondje met enige bezorgdheid keek naar de grote bobbel in zijn broek, zei de tennisspeler, die net van de baan kwam en aanschoof bij de bar in het clubhuis, gestreeld door haar interesse: "Dat is een tennisbal", waarop zij antwoordde: "O, ik heb wel eens gehoord van een tennisarm, maar..."

Leuk spelletje, dat tennis.
Vroeger, toen het nog een elite sport was, sprak men van "tannis", maar sinds de maatschappelijke nivellering is het voor iedereen toegankelijk, evenals golf en hockey, en mag het weer gewoon worden uitgesproken.

Ik zou het zo graag goed kunnen.
Met een zekere jaloezie kom ik soms langs een tennispark waar ik eerbiedwaardige huisvaders en -moeders een balletje zie slaan. Het ziet er zo mooi en simpel uit....
In een grijs verleden heb ik ook één keer op een tennisbaan gestaan.
We waren op de camping en zwager Will stelde voor om een potje te gaan tennissen.
Ik kon leuk badmintonnen en heb jaren volleybal gespeeld.
Ook sporten met een netje, dus.....
Ik betrad met enige schroom het tennisbaantje, dat een merkwaardige mix leek te zijn van Roland Garos en Wimbledon: gravel waarop hier en daar wat gras trachtte te groeien.
De baan werd waarschijnlijk weinig gebruikt.
Het was nog in de tijd dat tennis wèl een elite sport was en deze mensen verkozen meestentijds hun vakantie door te brengen op Ibiza of ander zonnig oord in plaats van een plekje te bezetten op een druilerige camping in het Brabantse land.

Tennis bleek toch anders.
De bal over het net slaan ging nog wel, maar hij weigerde consequent tijdig te dalen en voor de lijn de grond te raken.
Dan maar een lullig boogballetje slaan.
Maar ja, die kreeg je snoeihard terug.
Het meest vervelende was, dat er geen ballenjongens waren, met als gevolg dat ik meer meters maakte buiten de baan, op zoek naar de bal, dan daarbinnen.
Nee, diepe bewondering voor al die ballenjongens en ballenmeisjes tijdens wedstrijden.
Ballenjongen is een echte tennisbaan.
Toen ik na een half uurtje, wederom de bal zoekend, buiten het hek een grijze passant ontwaarde die mij diep in de ogen keek en meewarig het hoofd schudde, stelde ik Will voor om een biertje te gaan pakken.
Hij ging daar gretig op in. Ook hij stond voor het eerst op de tennisbaan en was het ballen rapen meer dan beu.
Op die dag kwam ik tot de conclusie dat, als ik ooit op een der grote toernooien zou willen schitteren, dit een dusdanige tijdsinvestering zou vergen, dat er weinig ruimte zou overblijven voor andere zaken.
En dat is mijn probleem. Ik vind zoveel leuk.
Vandaar dat ik deze glansrijke carrière heb laten schieten.
Niettemin vind ik tennis een prachtige sport.
Zittend in mijn luie stoel, met een drankje onder handbereik, geniet ik van de atleten die zich in het zweet werken tijdens Roland Garos en straks op de grasbanen van Wimbledon.

Nu wordt er getennist door mannen en vrouwen.
En da's een groot verschil.
Mannentennis is atletisch, snel en krachtig.
Mannen, waarbij de opslagarm anderhalf maal zo sterk ontwikkeld is als de arm waarmee ze het balletje opgooien. Pete Sampras had zo'n machtige arm.
Dit betekent niet dat alle mannen met een buitenproportioneel ontwikkelde arm proftennisser zijn.
Zou zo maar een gewone man kunnen zijn zonder vriendin.
Hoewel er bij de dames ook gespierde, atletische tantes rondlopen (Stosur bv.), zijn de meesten toch elegante en gracieuze verschijningen, het aanzien meer dan waard.
Hun fraaie vormen zijn vaak verpakt in niets aan de verbeelding overlatende outfits, waardoor het kijken naar damestennis meestal een genot is, zelfs bij partijen met een saai scoreverloop.
Er zijn zelfs dames die na elke set even wat anders aan gaan trekken, een ander "setje".
Soms heb ik wel eens het idee dat het voor de dames belangrijker is om er leuk en sexy uit te zien dan dat ze de partij gaan winnen.
Maar u hoort mij niet klagen hoor.
Hebt u wel eens beelden gezien van vroeger? Tennisende dames met rokken tot op de enkel. Brrrr....
Maar.....
Sommige dames produceren bij het slaan van de ballen geluiden waar ik wat onrustig van wordt.
Het gekreun en gesteun is soms niet van de lucht.
Geluiden die thuishoren in de slaapkamer en niet op de tennisbaan.
Misschien raken de meisjes in de war omdat ze net zo veel (of net zo weinig, zo u wilt) aanhebben als in bed?
Of komt het door het herhaald roepen van de term "love" door de scheidsrechter?

Als ik op bezoek ben bij mijn slecht ziende moeder en er is damestennis op TV, dan draai ik het geluid maar weg. Ze zou kunnen denken dat ik iets heel anders zit te kijken.
Kijk, een lichte kreun die bij de krachtsinspanning vrijkomt, daar kan ik nog wel mee leven.
Maar sommige dames gaan werkelijk orgastisch te keer.
Hebben duidelijk een carrière met vele hoogtepunten.......