Kind van de rekening

De foto ging de wereld over.
Een kindje aan de vloedlijn.
Alsof hij, moe van het spelen
in slaap is gesukkeld.
Een eeuwige slaap.
Kind van de rekening.
De wereld wordt wakker geschud.
Dit kan niet.
Dit mag niet....

Als mensen zich onveilig voelen, trekken ze weg.
Een volkomen normale reactie als de leefomstandigheden in hun woongebied drastisch verslechteren.
Soms zijn het natuurrampen of hongersnood die mensen nopen om op zoek te gaan naar een betere leefomgeving.
Meestal echter is het een gevolg van oorlogsgeweld of onderdrukking.

Vluchtelingen zijn van alle tijden.
Tijdens de geschiedenislessen hoorden we al van de Grote Volksverhuizing, toen Germaanse stammen, opgejaagd door de Hunnen, het verzwakte West-Romeinse Rijk binnentrokken.
Uit de Bijbel kennen we het verhaal van de vlucht van het Joodse Volk uit Egypte.
In het recentere verleden waren het de 200.000 Hongaren die na de Russische inval in 1956 hun land ontvluchtten.
In 1975 trachtten 800.000 Vietnamezen na de val van Saigon op wrakke bootjes hun land te ontvluchten. Naar schatting 200.000 van hen vonden de dood op zee.
Duizelingwekkende aantallen die de getallen van de ramp die zich thans rond de Middellandse Zee afspeelt, doen verbleken.
Maar nu hebben we internet en de beelden komen daarom keihard bij ons binnen.
Verontrustende beelden, zeker.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat mensen zich ongemakkelijk gaan voelen en vrezen dat deze grote aantallen vluchtelingen een bedreiging gaan vormen voor hun èigen veilige situatie.
Xenofobie is echter de grootste bedreiging, de grootste belemmering voor een wereld zonder vluchtelingen.

Het roepen dat de vluchtelingen in de eigen regio opgevangen moeten worden komt natuurlijk veel te laat. Men had al veel eerder moeten zorgen voor save-havens voor deze mensen, zodat ze bij verbetering van de omstandigheden terug hadden kunnen keren naar hun thuisland. Het uitblijven van deze hulp en het daardoor creëren van een uitzichtloze situatie heeft deze mensen op drift gebracht.
Dit nu als dè oplossing van het vraagstuk opwerpen, zoals onze minister-president deed in het deze week gehouden kamerdebat over het vluchtelingenvraagstuk, getuigt van naïviteit en gebrek aan werkelijkheidszin.

De oplossing van het vluchtelingenvraagstuk is zowel simpel als utopisch: het uitbannen van oorlogsgeweld, wereldvrede.
Dat gaat nog wel even duren.
Want waar bevolkingsgroepen elkaar naar het leven staan, alleen omdat zij een ander geloof hebben, een andere kleur hebben of op een andere manier "anders" zijn, of waar machtswellustelingen hun volk onderdrukken uit angst om deze macht te verliezen of om zichzelf te verrijken, zullen vluchtelingenstromen blijven ontstaan.
En zolang onze wereldleiders denken dat deze situaties zijn op te lossen met wapengekletter, is het einde nog veel verder uit het zicht.
De geschiedenis heeft toch wel geleerd dat dit geen oplossing biedt, eerder de situatie verergert.
Tot die tijd zullen we moeten dealen met het probleem.
Je kop omdraaien en wegkijken getuigt van eenzelfde minachting voor de medemens als waaraan onderdrukkers zich bezondigen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtten ruim een miljoen(!) Belgen naar het neutrale Nederland.
Natuurlijk zorgde dat voor grote problemen.
Een groot aantal keerde voor het einde van de oorlog terug, maar zo'n 200.000 vluchtelingen bleven hier.
Onze voorouders spanden zich bovenmatig in om deze mensen te helpen en op te vangen.
Rapporten van het Internationale Rode Kruis uit die tijd getuigen er van dat dit op een zeer humane manier gebeurde.
De militairen onder hen werden geïnterneerd in kampen, zoals het interneringskamp Amersfoort.
Op de Amersfoortse Berg bouwden de geïnterneerden, onder leiding van de Belgische architect Huib Hoste, een monument om hun waardering voor de genoten gastvrijheid tot uitdrukking te brengen, het Belgenmonument.
Kijk, daar kunnen wij nog eens een voorbeeld aan nemen meneer Wilders.
Uw tegenwerpingen om de helpende hand te bieden zijn slechts uitvluchten.....