Woensdagmorgen liep om 5 uur de wekker af.......Om 6 uur zouden Paul en Corien mij ophalen om wederom naar het Franse Melay af te reizen om daar ons steentje bij te dragen bij de realisering van de droom van Milou en Roeland. Onderweg hadden ze ook broertje Chris opgehaald, die, als volleerd tuinman, de tuin even aan zou gaan pakken. De enige informatie die hij had was, "dat er heel veel te doen was." Hij had zich goed voorbereid (qua gereedschap dan), want hij had gezorgd voor een schop, een tank vol bestrijdingsmiddel om het onkruid op het toekomstige terras een vroegtijdige dood te laten sterven, een kettingzaag en een grote kniptang. Om de schoffel die ook ingeladen werd, moesten we wel wat lachen. Hij wist ècht niet wat hem te wachten stond.....
Om alle handel, gereedschappen en bagage te vervoeren sleepte de VW van Paul een aanhangwagentje mee naar Frankrijk. In verband met de beperkte laadruimte had ik besloten mijn decoupeerzaag maar thuis te laten. Paul had immers gedurende mijn eerste verblijf in Melay een uitmuntend apparaat aangeschaft en hij had mij verzekerd, dat deze ook ingeladen was.....
We arriveerden kort na de middag en werden verwelkomd door Milou die, sinds het vertrek van de dames-schoonmaakploeg op zondag, die een lang-weekend had gesopt en geschilderd, een aantal dagen alleen in het grote pand was achtergebleven om te klussen.
De aanblik van "de tuin" deed Chris in zijn nog volle haardos krabbelen.....
De in het voorjaar gevelde bomen, drie in getal, lagen nog waar ze waren gevallen. Ze waren al wel van de zijtakken ontdaan, die een metershoge berg vormden en het terras volledig aan het oog onttrokken. Her en der lagen nog meer hopen takken in het in lange tijd niet gemaaide gras.
Overwogen was om een houtversnipperaar te laten komen of alles met containers af te voeren, maar ja, dat kost nogal wat..... Om alles te verbranden, daar leek geen beginnen aan.....
Eerst maar koffie.....
Daarna, aan de slag! Paul zou met de toiletmeubelen in de badkamers van de gastenkamers aan het werk gaan. O nee! Eerst die rand afkitten in de keuken, zodat de pass "eindelijk" op zijn plaats kan. Corien begon als een echt "takkenwijf" met het verzamelen van verspreid liggende takken in de tuin en stortte zich daarna op het schilderwerk. Ik kon beginnen met het bekleden van de voorkant van de bar.....
"Paul, waar is je decoupeerzaag?" Hij wees naar de koffers en kisten gereedschap die uit het aanhangwagentje tevoorschijn waren gekomen. "Hij moet daar bij staan."
Hij stond er niet bij.......
Ik had een "déjà vu"..... Dat is Frans.......
Gelukkig wist Milou een decoupeerzaag te lenen bij een buurman. Ja, zonder zo'n ding kon ik tenslotte "bar" weinig beginnen.
Onze tuinman had intussen de kettingzaag ter hand genomen. Hij had waarschijnlijk met zijn kennersblik al ingezien dat er eerst met grof geweld gehandeld moest worden alvorens kon worden overgegaan tot het meer beschaafd tuinieren. De boomstammen werden op lengte gezaagd, zodat ze gebruikt konden worden als afbakening van de parkeerplaatsen aan de weg. Daarna legde hij op de vuurplaats, midden in de tuin een vuurtje aan. Er werd begonnen met het kortknippen van takken die het vuur moesten voeden, maar al gauw werd het kortknippen overgeslagen en belandden meterslange exemplaren, met zijtakken en al op het vuur. Geduld is niet Chris' zijn sterkste kant.....
Het was droog en windstil weer, zodat de metershoge vlammen geen kwaad konden. In Nederland zou waarschijnlijk binnen de kortste keren een heel leger BOA's het erf opstormen bij zo'n actie.
Niet in Frankrijk.....
Af en toe braken de anderen uit hun werk om Chris even "te helpen". Fikkie stoken heeft nou eenmaal een magische aantrekkingskracht op veel mensen.....
Daarna besteeg hij zijn trekker en sleepte de boomstammen keurig naar hun plaats.
Dit alles aanziend deed Paul verzuchten: "Marina, waar ben jij, als ik in mijn tuin aan het klussen ben."
Marina heeft geen trekker, Paul.......
Tot laat in de avond werd het vuur gevoed. Terwijl de meesten rond een uur of 10 naar bed gingen, hielden Paul en Milou nog een poosje de wacht tot de ashoop nog slechts smeulde.....
Donderdag was het bewolkt en viel er af en toe een spatje regen. Terwijl wij binnen aan het werk gingen, pookte Chris het vuur weer op en ging onverdroten door met het slepen van takken naar de vuurplaats. Rond het middaguur was die hele metershoge berg takken..... weg!
Maar.... er lagen overal nog hopen takken in de tuin en Chris ging onverstoord op zoek naar nog meer brandhout. Een "zogenaamde" composthoop bleek vooral uit takken te bestaan en werd door Chris vakkundig opgestookt. Hierdoor kwam zowaar een prachtig tweede terras te voorschijn.
Intussen was de voorkant van de bar gereed gekomen en werd de pass geplaatst. Goed verankerd aan de vloer kon eindelijk de loodzware gietijzeren haardplaat geplaatst worden. Er was drie man nodig om de plaat op te tillen en op zijn plaats te manoeuvreren. Hij paste niet!
Ondanks tien keer meten had ik de ruimte voor de plaat toch iets te krap gemaakt. Met de handcirkelzaag, met hamer en beitel werd de ruimte iets vergroot. Een tweede poging.....
Hij paste nòg niet! Aangezien de dag ten einde liep, werd besloten om de volgende morgen een hernieuwde poging te doen.....
Vrijdagmorgen nog wat weggehakt en jawel, de plaat viel op zijn plaats! De lijst erop geschroefd, zodat hij geen kant meer uit kon! Zo was deze klus geklaard voordat Roeland, samen met een vriendin van Milou die ochtend arriveerde.
Mèt de hardhouten latten, zodat ook de bovenkant van bar en pass afgemaakt konden worden.
Nou was dat nog wel een dingetje. De bladen waren behoorlijk krom getrokken. Vooral het blad van de pass liet zich niet recht trekken.
De vrijdag was een stralende dag. Het zonnetje scheen en het vuurtje smeulde voort.
Intussen had Chris de grasmaaier ter hand genomen en ging hij het in lange tijd niet gemaaide gras te lijf.
Er kwam tijdens het maaien zowaar een waterput tevoorschijn met daarin een prachtige wereld van verschillende soorten varens die tegen de wanden groeiden! Al maaiend vond hij allerlei doorgangen en sluipweggetjes in de uitgestrekte tuin die daardoor steeds interessanter werd.
In twee en een halve dag heeft hij een volkomen verwaarloosde en verwilderde tuin omgetoverd tot een klein paradijsje! Chapeau!!!!
De schoffel is gewoon in het aanhangwagentje achtergebleven. Niet gebruikt......
Zaterdagochtend was ik om 4 uur wakker.......
Het maalde door mijn hoofd. Hoe krijg ik dat passblad goed gemonteerd. En dan die bar! Die is onderhand door al die bekleding met deurtjes en dergelijke ook loodzwaar geworden. Eerst moet het blok met koelkasten op zijn plek gezet worden (ook al loodzwaar) en dan moet de bar daar heel precies overheen geschoven worden! Hoe gaan we dat doen? Met zoveel vragen in je hoofd gaat de slaap echt niet meer komen......
Ook het plaatsen van het koelblok en de bar bleek achteraf het wakker liggen niet waard. Samen met de vrijdagnacht gearriveerde toneelvrienden van Milou en Roeland werd alles betrekkelijk eenvoudig op zijn plaats gezet.
Terwijl de anderen wonderen verrichten met schuurpapier, verfroller en kwast in het trappenhuis, twee luiken van een tweede laagje beits worden voorzien en Corien de lambrisering in het restaurantgedeelte aflakt, Chris, samen met Geert in de zeikende regen palen monteert en gaas spant rond de parkeerplaatsen, ga ik aan de slag met het plaatsen van het barblad. Met lijmtangen wordt het blad rechtgetrokken en vastgeschroefd. Hardhouten rand er langs en klaar!
En nu als de sodemieter het frame voor het zijblad plaatsen, waar de koffiemachine een plaatsje moet krijgen. Het bovenblad op maat zagen en verdikken zodat het mooi doorloopt met het barblad. Ook dat vlot wonderwel.
Maar.... gronden en aflakken, dat gaat niet meer lukken. De dag is om en we moeten ons klaar maken voor vertrek morgenvroeg......
Ere, wie ere toekomt......
Het waren weer prachtige dagen Piet (en een prachtig verhaal)!
BeantwoordenVerwijderen