Thee drinken

Geert doet er altijd wat lacherig over en hij heeft Job Cohen in het verleden meerdere malen belachelijk gemaakt vanwege deze bezigheid, maar......
Thee drinken kan werkelijk tot grote, onverwachte, bizarre, verbazingwekkende veranderingen leiden.
Ik vraag me af, wat zat er in die thee?

Voetbal, het is en blijft een raar spelletje. Of het nu door mannen of door vrouwen wordt gespeeld.
Sinds de halve finale van de Champions League tussen Ajax en Tottenham Hotspur weten we al, dat niet altijd het beste team wint, een stelling die bevestigd werd tijdens het WK voor vrouwen in Frankrijk bij de wedstrijd Nederland - Japan.

Gelukkig heb ik geen verstand van voetbal. Dat stelt mij wel in de gelegenheid om pretentieloos een volkomen niet terzake doende analyse te geven van hetgeen zich momenteel in Frankrijk afspeelt. Een analyse die, naar mijn bescheiden mening, niet veel onderdoet voor de lulverhalen die de zogenaamde "kenners" aan de diverse tafeltjes ophangen.
Het oordeel is aan u.

In 2017 behaalden "onze" Leeuwinnen, tegen alle verwachtingen in, het Europees kampioenschap. Het hele land stond op zijn kop en de dames werden terecht de hemel ingeprezen en onder superlatieven bedolven. Dat een team dat in een "flow" raakt tot een ongekende hoogte kan stijgen in haar prestaties, zagen we ook al gebeuren met de voetballende mannen tijdens het WK van 2014 in Brazilië. De geschiedenis kent u: in de jaren daarna zakte het Nederlands elftal als een plumpudding in elkaar en ontbrak in 2016 en 2018 op de grote toernooien. Ze hadden in Brazilië duidelijk boven hun stand gevoetbald.
We zagen het ook een beetje gebeuren met het dameselftal dat na het gewonnen EK tijdens toernooien die daarop volgden maar matig presteerde. Toch waren de verwachtingen, het EK van 2017 indachtig, hoog gespannen voor het huidige WK.
Maar laten we wel zijn, het spel van onze leeuwinnen was tot op heden matig, zo niet slecht te noemen. Ik kreeg er tenminste geen jeuk van. Goed, ze wonnen al hun partijtjes tot nu toe, maar vaak met meer geluk dan door voetballend vermogen.
Uitgerekend in de onterecht gewonnen wedstrijd tegen Japan werd Lieke Martens uitgeroepen tot speelster van de avond. Omdat ze een lucky goal maakte en een discutabele strafschop binnenschoot. Verder heb ik haar die avond eigenlijk niet gezien en werd zij, samen met haar teamgenoten, op het gebied van techniek en accuratesse op alle fronten overvleugeld door de Japanse speelsters.
Ook Shanice van der Zanden, de wervelwind van het EK 2017, heeft, afgezien van één goede voorzet waaruit Miedema scoorde, nog geen pepernoot geraakt en ik vraag mij, mèt Pierre af waarom coach Wiegman steeds weer voor haar kiest in de basis en niet voor Lyneth Beerensteyn, waar toch veel meer dreiging vanuit gaat, zoals ze tijdens haar invalbeurten laat zien.

Tot.......
zaterdagmiddag, 3 uur. De wedstrijd Nederland - Italië. Ik had mij na de eerste helft al verzoend met de gedachte dat het Nederlands elftal hier roemloos haar Waterloo zou vinden tegen de fris en fruitig spelende Italiaanse dames.
Na de thee stond er echter een heel ander Nederlands elftal op het veld. Plotseling kon men elkaar wèl blindelings vinden, vond men de ruimten en kwamen de passes aan. Ineens dartelde Martens weer als van ouds over de groene grasmat en straalde het elftal fanatisme en de wil om te winnen uit!
Uiteindelijk werd het een dik verdiende 2-0 zege....

Nederland mag de halve finale spelen tegen de Zweden die Duitsland aan de kant schoven. En, àls ze dat winnen mogen ze waarschijnlijk in de finale aantreden tegen de VS, verreweg het sterkste elftal tijdens dit WK, dat in de "voorfinale" het eveneens sterke Frankrijk versloeg. Ik vrees dat de Nederlandse dames dan tegen een behoorlijke zeperd aanlopen. Ik gun het die Amerikanen ook. Al was het alleen maar omdat sterspeelster Megan Rapinoe dan een dikke middelvinger kan opsteken naar die l* in het Witte Huis.
Natuurlijk ben ik wel zo chauvinistisch dat ik in stilte hoop dat de Oranje Leeuwinnen met de titel aan de haal gaan en dat kàn. Het is tenslotte niet altijd het beste team dat wint.
En dan, vrouwenvoetbal. Alles is mogelijk. Je weet maar nooit.

Vrouwen.
Onberekenbaar, onvoorspelbaar. Ik zal ze nooit begrijpen......
Maar ja, dat maakt ze juist zo leuk en interessant.

Terwijl ik zo nog wat na zat te mijmeren, stapte Joris binnen.
Hij was gekleed in een rood zwembroekje, waardoor mij een blik gegund werd op zijn kromme beentjes en zijn knokige knietjes. Het viel mij ook meteen op dat kabouters in verhouding eigenlijk hele grote voeten hebben. Èn zijn bolle buikje, hoewel ik niet weet of dat voor elke kabouter standaard is. Hij had een blauw-wit gestreept handdoekje om zijn nek hangen wat hij met zijn twee handjes vasthield.
"Zo? Lekker voetbal gekeken?", vroeg hij glimlachend.
"Zo? Lekker gezwommen?", was mijn wedervraag.
"Ja jochie, ik ben even lekker de sloot in gedoken. Even opfrissen. Zou jij ook moeten doen met die warmte".
"Ik ben niet zo'n zwemmer, Joris", antwoordde ik hem.
"Wil je koffie? Of heb je liever iets fris?"
"Doe maar thee", zei hij en gaf me een vette knipoog......