Op de valreep

Het is de laatste dag van 2021.

Een dag van omzien naar het verleden en het richten van de blik op de toekomst.

Met hoop en vertrouwen, elke keer weer.

Het komende jaar zal beter zijn.... 

Maar ook een dag om afscheid te nemen, een dag om deuren achter ons te sluiten.

Zoals vroeger mensen, die per boot naar verre landen vertrokken, nog eenmaal met kennissen en vrienden het glas hieven, staande op de loopplank, zo hef ik met u het glas.

Op de valreep.......

Tien jaar geleden begon ik op aandringen van mijn broertje, bij het begin van 2012, met het schrijven van mijn eerste Schildersverdrietje.
Ik sprak toen mijn bewondering uit voor hem, die al een half jaar lang, elke week een pareltje aan zijn blogketting reeg en ik vroeg mijzelf vertwijfeld af of ik diezelfde discipline ook op zou kunnen brengen. 

Hij stopte na een jaar, ik ging door.....

Nee, dit was geen verdienste of het resultaat van een ongekend doorzettingsvermogen. Nee hoor, heel simpel: ik ben een gewoontedier. En eenmaal in een gewoonte gevangen, kan ik mij daar maar moeilijk van los maken. Zoals Methusalem, de hamster, in zijn tredmolentje almaar doordraafde....... 

Nou, nog ééntje dan, dacht ik vorig jaar. Nog één jaar en dan heb ik de tien "vol", een decennium! Een mooi moment om te stoppen, om iets af te sluiten. Want daar hou ik wel van. Iets netjes afmaken. Ik had kunnen stoppen na een jaar, net als mijn broertje, of na vijf jaar..... Maar na zeven, of acht-en-een-half jaar? Nee, daar zou ik geen goed gevoel aan overhouden. Achterom kijkend besef ik dat ik al teveel zaken onaf heb achtergelaten..... Maar aangezien het volgens de Engelsman geen zin heeft om tranen te plengen over gemorste melk, parkeer ik deze maar in een uithoekje van mijn geheugen, zodat ik ze niet te vaak tegen kom. Ik poets liever mijn mooie herinneringen op......

Maar nu het moment daar is, moet ik bekennen dat voor mij stoppen misschien wel moeilijker is dan doorgaan.....

Nee, ik ben het schrijven niet moe. Dat is 't niet. En week in, week uit een verhaaltje opdissen gaat ook nog wel. Maar het laaghangend fruit is geplukt. De mooie herinneringen uit mijn jeugd die ik met u wilde delen zijn zo'n beetje op. En dan ben je voor je inspiratie toch voor een groot deel aangewezen op wat er in de wereld en in de Nederlandse samenleving gebeurt. En ik weet niet hoe het met u is, maar daar word ik de laatste tijd niet ècht vrolijk van.

Tien jaar Schildersverdriet bleek óók tien jaar Rutte. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten.....

Dan wordt het moeilijk om elke week een leuk, opbeurend verhaaltje bijeen te sprokkelen. Het huidige tijdsgewricht biedt daarvoor maar weinig aanknopingspunten en dan moet je op gaan passen dat je niet in die algehele treurnis wordt meegezogen. Dat gaat uiteindelijk je goede humeur aantasten. En dat wil ik niet.

Daarom laat ik het wekelijks verschijnen van een Schildersverdrietje los.....

538 Verhalen......

Da's best veul!

Allerlei verhalen, waar ik zo af en toe doorheen struin. Een soort back-up van mijn herinneringen van de afgelopen tien jaar. Altijd handig als je wat ouder wordt. 

Als je dan zo door het verleden scrollt zie je de veranderingen die plaats vonden. In de wereld, in de maatschappij, in jezelf......

Langzaam verzamelde zich een vaste schare van lezers en lezeressen die af en toe, met zekere regelmaat of hondstrouw wekelijks mijn blog bezochten. Zo leerde u mij een beetje kennen. En ik u, als u een reactie achterliet of mij aansprak op straat of bij de grootgrutter om enige kanttekeningen te plaatsten bij een door mij geponeerde stelling of mening. Ik heb het altijd zeer gewaardeerd en heb ervan genoten.

Mijn Schildersverdrietjes laat ik achter op het internet, voor iedereen te lezen......

 

Ik sluit niet uit dat er zo af en toe nog een "Schildersverdrietje" zal verschijnen. Maar alleen nog als het zo uitkomt. Als ik wèrkelijk iets kwijt wil! Als ik een leuk, vrolijk of opbeurend verhaal te vertellen heb, of als er vanuit de krochten van mijn geheugen alsnog een herinnering opdoemt die ik graag met u wil delen. 

En het zou ook zo maar kunnen dat een diepgaand gesprek, gevoerd op een mooie zomeravond met mijn goede vriend Joris, leidt tot een mooi verhaal......

Je weet maar nooit.....

Misschien..... Zo af en toe......

Ik hef het glas en drink op uw gezondheid en wens u een corona-vrij, voorspoedig en gelukkig 2022 toe. 

Ook namens Joris!

Op de valreep.....