Moeder aarde zucht onder de last van zovele miljarden mensen, die de kostbare grondstoffen, die zij in een tijdspanne van miljoenen jaren vervaardigde en in haar schoot omsloot, met rasse schreden opsouperen. De ontstane uitstoot van CO2 is daardoor zo groot geworden dat de kwijnende oerwouden niet langer in staat zijn het evenwicht in de atmosfeer te bewaren. Broeikaseffect, opwarming van de aarde,..... het einde? Deze doomscenario's hebben al geleid tot indrukwekkende films zoals "The day after tomorrow".Het zijn immers de groene planten die, onder invloed van het zonlicht, in staat zijn om met hun chlorophyl CO2 om te zetten in zuurstof en koolstof? De zuurstof geven zij af aan de lucht en de koolstof wordt gebruikt voor de opbouw van de plant/boom. Een proces dat traag verloopt. Te traag voor de mensheid van vandaag de dag. Het duurt jaren voordat we een flinke boom hebben, maar met een paar uurtjes is hij opgestookt! Bij de verbranding komt de energie vrij die de zon er in de loop van vele jaren heeft ingestopt.
Kunnen wij de natuur een handje helpen?
Met hun aantal is ook het vernuft van de mensheid toegenomen. De technische ontwikkelingen en vindingen volgen elkaar in snel tempo op. We zijn in staat om planeten in het universum te bezoeken en te bestuderen, we kunnen schapen klonen, planten genetisch manipuleren en defecte onderdelen in het menselijk lichaam vervangen door "goede tweedehandsjes".
Kunnen wij dan niet het proces in het blad van een plant in een laboratorium nabootsen? Natuurlijk kunnen we dat! En als we het nog niet kunnen, moeten we naarstig naar deze oplossing zoeken.
Om CO2 te scheiden in zuurstof en koolstof is echter veel energie nodig. Laten we dezelfde energiebron gebruiken die ook de boom gebruikt: de zon.
Er zijn vele plaatsen op de aarde die voor de mens oninteressant zijn, niet geschikt om er te leven: de woestijnen. En juist daar wil het zonnetje vaak schijnen!
Waarom geen deel van de sahara volplanten met zonnecollectoren en de gewonnen energie aanwenden om CO2 te splitsen. De grondstof (een raar woord voor iets dat je uit de lucht haalt) is voorhanden: CO2 genoeg in de lucht. De zuurstof geven we weer terug aan de atmosfeer en de gewonnen koolstof kan als grondstof dienen voor vele producten.
Het klinkt simpel en misschien is het dat ook wel. Niet omdat een simpele ziel dit idee etaleert, maar omdat het vele voeten in de aarde zal hebben om zoiets te verwezenlijken. Afgezien van de kosten (waar ik werkelijk geen idee van heb) die zo'n project met zich mee zal brengen, zal dit een natieoverstijgende aanpak vragen. En dat, beste mensen, zal wel het grootste struikelblok blijken.
Gaan we kibbelend en krakelend toch ten onder.....
