De Zomer van '14

Het eerste wat sneuvelt
in elke oorlog
is de waarheid.

Syrië, Gaza, Oekraïne.
Zovele brandhaarden.
Machtswellustelingen
die gewapenderhand hun gelijk willen halen.
Misplaatst superioriteitsgevoel.

De generaal claimt de overwinning
terwijl het gewone volk
zijn wonden likt
en slechts verliezers kent.

Woede is verspilde energie, zegt men.
Maar woede laat zich niet constant wegdrukken.
Een machteloze woede.
Een woede, die mij dingen doet roepen
waarvan ik schrik
als ik ze uitgesproken heb.

De waarheid?
Wat koop ik voor de waarheid.
Als zij al ooit boven tafel komt.
Ieder wijst naar de ander
en realiseert zich niet
dat hij op dat moment
met drie vingers naar zichzelf wijst.

Het was een vergissing, zeggen ze.
Maar deze had nooit plaats gevonden
als zij hun meningsverschillen
als weldenkende mensen
gewoon hadden uitgepraat.

Het vliegveld van Charkov.
Daar staan ze dan.
Met hun grote platte petten.
Saluerend voor de kisten.
Een niet te rijmen beeld.

Langzaam trekt de Hercules omhoog.
Grommend onder zijn trieste, loden last.
Weg uit dit Godvergeten land
waar een handvol idioten
zoveel onschuldige levens vernietigde.

ddd

In mei 2012 speelde Truike een van haar laatste rollen als Jenny in "De Zomer van '45".
Een stuk over de Tweede Wereldoorlog en de pijnlijke nasleep daarvan.
Over gebeurtenissen die mensenlevens voor altijd veranderden.
Over diepe wonden die nooit genezen.
Over pijn en verdriet die nooit verdwijnen.
Die geaccepteerd moeten worden.
Waar je mee moet leren leven.
Al is het maar om verder te kunnen.
Het kan niet anders.......

Donkerdag

Het is zomer.
Hoogzomer.
De zon staat stralend
aan een strakblauwe lucht.
In de vijver drijft een blaadje.

Kinderen joelen.
Vakantie.
De schooldeur voorlopig dicht.
Lachend, uitgelaten.
Vrolijkheid alom.

Langzaam draait het blaadje rond.
Geen weg wetend.
Verloren.
Op een plek waar zij niet behoort.
Weggerukt uit de zomer.

Vallend, hoog uit de hemel.
Een windvlaag?
Stoeiende vogels?
Menselijk vandalisme.

Op de top van haar schoonheid.
In de kracht van haar leven.
Niet klaar.
Nog lang niet.

Random.
Willekeur.
De dood kiest
met de hand voor de ogen.

ddd

Donderdag, 17 juli 2014.
Vlucht MH 17 van Malaysia Airlines.
Aan boord Truike, toneelvriendin en medebestuurslid van Vios, samen met haar vriend Erik.
Slachtoffers van menselijke waanzin.

Als as meel was

Het heeft geen zin om achterom te kijken.
Alleen op de weg, in de achteruitkijkspiegel van je auto.
Raar woord trouwens: achteruitkijkspiegel.
In elke spiegel kun je immers zien wat achter je is.

Gedane zaken nemen geen keer.
Elke taal heeft bijna wel een equivalent voor dit spreekwoord.
What is done, is done.
À chose faite point de remède.
Neplač nad rozlitým mlékem.
Ei kannata itkeä kaatunutta maitoa.
Geschehen ist geschehen.
Av avlanmış tav tavlanmış.
In keap is in keap.
Het Nederlands kent ook nog de plastische variant: Achteraf kijk je een koe in de kont.
En als wij als klein kind onze vader bevroegen met: "Ja maar àls.....!", kregen we steevast te horen: Als as meel was, aten we elke dag pannenkoeken.
Het Engels heeft wel de mooiste variant: Don't cry over spilled milk.

Maar ja, na zo'n verloren halve finale moet er door de heren analytici natuurlijk nagepraat worden.
Wat "als" Louis Van Persie had laten staan en zijn laatste wissel had gebruikt voor Krul.
Wat "als" Robben die kans in de laatste minuut van de verlenging er ingeprikt had.
Als as meel was......

Dit voorjaar speelden we met VIOS het stuk "Lichtjes in je ogen" van Haye van der Heyden.
Mijn zoon Pieter speelde de rol van Ronnie Betonnie, zo'n sportschool kleerkast.
Tijdens de wedstrijd tegen Argentinië moest ik bij de onverzettelijke Ron Vlaar denken aan hem, aan Ronnie Betonnie.
Een naam die Vlaar na de wedstrijd tegen Argentinië met ere mag dragen.
Zijn prestatie was meerdere mensen opgevallen, gezien de foto (zie boven) van het standbeeld van Ron Vlaar die al snel na de wedstrijd op internet verscheen.
Hij speelde een weergaloze wedstrijd en speelde Messi en consorten volkomen uit de wedstrijd.
Jammer dat de verdedigers van Argentinië hetzelfde deden met Robben.
Hij en Jasper Cillissen waren dè mannen van het veld.
Des te sneuer voor hen, dat de strafschoppen serie hen te machtig was.....
Ja, "als" iedereen op de toppen van zijn kunnen had gespeeld, dan hadden we die Argentijnen erop kunnen leggen en dan hadden we ook nog kans gemaakt tegen Duitsland.
Maar ja, als as meel was.....

Kom op jongens.
We hebben ons een paar weken kostelijk vermaakt.
En dat is toch de bedoeling van het spelletje?
Niet minder, maar zeker ook niet meer.
Het was een wervelend wereldkampioenschap met spannende wedstrijden en bij tijd en wijle schitterend voetbal.
Onze Nederlandse jongens hebben hier zeker positief aan bijgedragen.
Gestuit worden in de halve finale is geen schande.
Zeker niet als je nagaat dat de verwachtingen vooraf niet bijster hoog gespannen waren.
Gebrek aan kwaliteit in bepaalde linies werd volledig gecompenseerd door een geweldige teamspirit.
Dat was de kracht van dit Nederlands Elftal en, ere wie ere toekomt, dat was toch grotendeels de verdienste van Louis.
Wat je ook verder van hem denken mag.
Nee, we zullen Louis niet van een balkon horen schreeuwen dat "wij de beste zijn".
En dat is misschien maar goed ook.
Want wij waren niet de beste.
Maar, met een beetje mazzel hàd het gekund.
Als......

De troostfinale gedecideerd met 3-0 winnen van het gastland en afscheid nemen van het WK zonder nederlaag.
Da's een bronzen plak met een gouden rand!

Schwalbe

De commentator tijdens de wedstrijd meldt dat Sneijder een tweebenige voetballer is.
Hij spreekt het uit alsof hij mij voorziet van zeer belangrijke achtergrondinformatie.
Ik had het al gezien.
Trouwens, niet alleen de door de verslaggever aangeduide middenvelder, maar àlle voetballers op het veld beschikken over twee benen.
De scheidsrechter en zijn assistenten idem dito.
Het lijkt mij trouwens lastig om deze sport te beoefenen als je maar over één been beschikt.
Zijn er ook drie-benige voetballers?
Zeg niet dat dat niet zou kunnen.
Zo kan ik mij een meneer Van der Steen herinneren, die in het verleden bruiloften en partijen afreisde en zijn lichamelijke afwijking (het hebben van een derde been) vrolijk en uitbundig bezong en zo kennelijk een karige boterham verdiende.
Dat die man nooit is gaan voetballen!.....

Hoewel ik het voetbal louter consumptief beoefen en ook nooit heb overwogen de sport daadwerkelijk actief te bedrijven, zie ik toch grote overeenkomsten met een hobby die mij wèl na aan het hart ligt.
Acteren.
Het is een beetje flauw dat de hele wereld nu over Robben heen valt vanwege zijn vermeende fopduik tegen Mexico.
A: Die pingel had hij al in een eerder stadium moeten krijgen en B: Hij werd geraakt.
Goed, de duik was wat overdreven en niet echt overtuigend.
Het geven van punten voor de technische uitvoering en de artistieke waarde laat ik graag over aan Hans van Zetten.
Het schijnt dat Arjan een uitnodiging heeft ontvangen van SBS voor het nieuwe seizoen van "Sterren springen".
Hij houdt het in beraad....

Maar, hallo, Robben is de enige niet.
De slow motion beelden laten goed zien wat wèl en nièt gebeurt.
Naast de meest smerige overtredingen die de slachtoffers terecht ter aarde doen storten, zien we ook magistrale stukjes acteerwerk van verschillende van zijn vakgenoten.
Zo zag ik een Braziliaan na een kopduel, waarbij zijn achterhoofd slechts lichtjes door zijn tegenstander met de arm werd beroerd, kermend naar het gras zijgen.
Met een van pijn verwrongen gezicht betaste hij voorzichtig zijn neus, bekeek daarna zijn hand en was schijnbaar verbaasd dat deze niet door golven bloed was besmeurd.
Of betaste hij zijn neus om te voelen of deze misschien langer was geworden?....
Het ene moment storten ze terminaal ter aarde, zodat je denkt: spit maar een gat, om enkele minuten later fris en fruitig weer een lange sprint langs de zijlijn te trekken.
Ik vind het prachtig hoor.
Ik kan echt genieten van een stukje briljant acteerwerk.
Maar, laten we eerlijk zijn.
Dat hoort in het theater thuis en niet op de sportvelden.

Het is het halsstarrig vasthouden aan de ban van de videoscheidsrechter wat dit soort spelverontreiniging in de hand werkt.
En ik weet wel, het is ondoenlijk om elke keer het spel stil te leggen om een gebeurtenis nauwlettend aan de hand van beelden te analyseren en daarop een beslissing te nemen.
Maar achteraf?
Bewuste doodschop uitgedeeld? Schorsen.
Overdreven acteerwerk? Schorsen en verwijzen naar de dichtstbijzijnde schouwburg.
Nu kan alleen achteraf een straf worden uitgedeeld als de scheidsrechter geen kaart getrokken heeft.
Nog zo'n volkomen achterhaalde regel.
Hiermee wordt immers toegegeven dat de scheidsrechter onmogelijk alles kan zien en achteraf gecorrigeerd moet kunnen worden.
Maar als hij slechts een gele kaart heeft getrokken voor een overtreding die het slachtoffer met een dwarslaesie in het ziekenhuis doet belanden, dan kan dat achteraf niet gecorrigeerd worden!
Laten we ook mild oordelen over de scheidsrechters.
Nee, niet tegenover de sjacheraars die de uitslag beïnvloeden door partijdig te fluiten, zoals de beunhaas die Brazilië - Kroatië mocht leiden.
Maar al die anderen, die naar eer en geweten trachten het spel in goede banen te leiden.
Ze zien niet alles, kunnen dat ook niet.
Wij hebben de slow motion beelden.
Zij moeten in een split second een oordeel vellen.
Logisch dat zij foutjes maken, zich soms vergissen.

Hebt u ook zo genoten?
Maar ze maakten het wel erg spannend tegen Costa Rica.
Spelen ze eindelijk een goede wedstrijd, wil die bal er niet in!
En, hoewel Robben meerdere malen een fraaie duik maakte, niet één was gefaket.
De uitlatingen over het duikgedrag van Robben door de Costa Ricaanse coach leidden tot een vogelvrijverklaring van Arjan en hij werd dan ook te pas en te onpas onderuit geschoffeld.
Gelukkig had de scheidsrechter er goed het oog in.
Het had toch sneu geweest als Oranje er in zijn beste wedstrijd was uitgevlogen.

Fijn ook voor al die grootgrutters en handelaren die afgelopen week nog een bulk oranjemeuk hebben ingekocht. De oranjekoorts houdt nog een weekje aan.
De directie van de Mediamarkt zal de komende week echter slecht slapen.

Laten we eerlijk zijn. We zijn al veel verder gekomen dan we vooraf dachten.
Zelfs Louis is de afgelopen weken zichzelf niet.
Niks geen branie en grote woorden.
Van Gaal weet gewoon niet wat hem overkomt, is met stomheid geslagen.
Hij was er natuurlijk van uitgegaan, dat hij na de groepsfase zou kunnen aftaaien en lekker achter de gebreide broek van Truus zou kunnen kruipen.
Maar nee, Nederland presteert boven verwachting.
Maar, we zijn er nog niet.
Immers.....

Tip voor werkeloze acteurs.

Ga voetballen.

Schijnt leuk te verdienen......