Uit de schappen

Hebt u dat ook wel eens?
Dat je in je supermarkt een product hebt gevonden, waarvan je denkt, jeetje, dìt is lekker!
Wekelijks gooi je het in je karretje, je al verkneukelend op het moment van consumptie.
En dan, plotseling, is het er niet meer.
Je schiet met angstig vragende ogen een winkelmedewerker aan die op jouw vraag het reeds gevreesde antwoord geeft: " Is uit het assortiment genomen, meneer...."
Op je vervolgvraag: "Waarom?", wordt meestentijds met een verveeld schouderophalen geantwoord.

Een aantal weken geleden moesten we afscheid nemen van "Man Bijt Hond".
Deze week verdween opnieuw een door mij graag gezien programma van de buis.
Na 10 jaar kwam er een einde aan het programma "Sterren op het doek", waarin bekende Nederlanders steeds door drie kunstenaars werden geportretteerd.
Niet alleen de prestaties van de deelnemende kunstenaars kon ik waarderen, maar ook de gesprekken die presentatrice Hanneke Groenteman had met de BN'ers, die voor het programma werden uitgenodigd.
Zij was in staat om deze mensen, tijdens de poseer sessie, soms bijzondere ontboezemingen te ontlokken die ons een kijkje gaven in het verborgen leven van deze bekende Nederlanders.
Mooi was het ook als de kunstenaars deze informatie in hun werk wisten in te bedden, waardoor hun schilderijen meer werden dan een oppervlakkige weergave van het uiterlijk.
Èchte kunst.
Jammer dat aan zo'n mooi programma een einde is gekomen.
Inderdaad, een beetje schildersverdriet......

Want schilderen, speciaal portretten, is toch een grote liefhebberij van mij.
Vandaar ook misschien dat ik een speciale affectie gevoel voor dit programma.
Niet dat ik vlot het ene portretje na het andere produceer.
Zeker niet.
Beginnen.... dat is het moeilijkst.
Dat duurt meestal een paar dagen.
Loop je toch weer met die spanning: gaat het me lukken, kan ik het nog?
Moet je toch weer over dat drempeltje heen.
Maar als je dan eenmaal begonnen bent, kun je er heerlijk in wegraken.
Concentreren, veegje hier, streekje daar.
Nee, niet goed... Opnieuw... Geduld...
Want dat is het lastige met een portret.
Het is goed of het is niet goed.
Je moet in ieder geval goed kunnen zien wie het moet voorstellen.
Tenminste...., dat vind ik.....
Dat vind ik ook de grote charme van het programma.
Drie kunstenaars, die met totaal verschillende technieken, elk een goed gelijkend werk weten te maken, die in de uitvoering soms enorm kunnen verschillen.
De laatste aflevering was daar een prachtig voorbeeld van.
De diffuus schilderende Marko Klomp, de met fotografische precisie schilderende Anja Jager en de met sloophout werkende Diederick Kraaijeveld.
Drie portretten, onmiskenbaar Hanneke Groenteman, maar zò verschillend!
Ja, dat vind ik geweldig.

Maar  het allermooiste vond ik vooral de manier waarop afgelopen donderdag afscheid werd
genomen van het programma èn haar presentatrice.
Terwijl Man Bijt Hond een aantal weken geleden toch min of meer kil aan de kant werd geschoven door de omroepbazen van KRO en NCRV (de samenstellers maakten zèlf nog iets van het afscheid), heeft de programmaleiding van omroep Max een prachtige vorm gevonden voor die laatste aflevering van Sterren op het Doek.
Een waardig afscheid van een van de laatste "Grande Dames" van de Nederlandse televisie.
Het werd een heel mooi, ongedwongen, soms emotioneel gesprek tussen Matthijs van Nieuwkerk en Hanneke Groenteman. En juist in die ongedwongen setting kreeg het gesprek de diepte die zo kenmerkend is voor het programma en kregen we een beetje een idee wie deze mensen werkelijk zijn.
Respectvol, de ander volledig in zijn of haar waarde latend.
Een verademing in een wereld van platte communicatie.
Jammer, dat het voorbij is......
Wat ons nog rest is de Europese vlag.
Sterren op het doek.
Voor hoelang nog?

Wie deze laatste aflevering nog eens terug wil zien, klik hier.

Voor wie hem gemist heeft, hier een van de geweldige persiflages die Koefnoen ooit van het programma maakte....

Sneeuwwitje

Wie is er niet mee groot geworden.
Met Roodkapje, Sneeuwwitje en de Wolf en de zeven Geitjes.
In oorsprong is het sprookje een mondeling overgeleverd volksverhaal, waarin magie en fantasie een grote rol spelen.
Het waren met name Charles Perrault en de gebroeders Grimm, die deze volksvertellingen op schrift stelden.
Vooral de door de gebroeders Grimm opgetekende verhalen staan bol van gruwelijkheden.
Niet zo verwonderlijk, aangezien deze verhalen verteld werden aan, en door volwassenen en in eerste instantie beslist niet bestemd waren voor tere kinderoortjes.
Zo hakten de stiefzussen van Assepoester stukken van hun voeten af, om maar in het glazen muiltje te passen.
In latere vertalingen werden de meeste gruwelijkheden weggelaten en zo werden de verhaaltjes ook geschikt om aan de kleinen voor te lezen.
Maar... heksen en boze stiefmoeders spelen in vele sprookjes nog altijd een prominente rol en opgegeten worden door een wolf is natuurlijk ook geen geruststellend vooruitzicht.
Sommige pedagogen betwijfelen dan ook of het wel verstandig is om deze lugubere verhalen aan kinderen te vertellen.
Oké, het sprookje van Hans en Grietje, die door hun ouders in een donker bos worden achtergelaten, kun je beter even overslaan als je in scheiding ligt, maar voor de rest?

De laatste tijd is het "Sneeuwwitje" zelf die steeds hetzelfde sprookje vertelt.
Een Grimm sprookje vol angstaanjagende gruwelijkheden en afschuwelijke vooruitzichten.
Over testosteronbommen en Jihadstrijders die ons land overspoelen en onze maatschappij zullen verwoesten.

Hij trachtte deze week tijdens het zoveelste vluchtelingendebat zijn verhaal kracht bij te zetten met het voorlezen van e-mails die hij via zijn meldpunt heeft binnen gekregen van verontruste Nederlanders.
Stuitende verhalen, die vertellen over wantoestanden in AZC's en ontoelaatbaar gedrag van sommige asielzoekers.
De toehoorders ontkennen deze verhalen niet, sterker nog, ze delen de zorg die er in vervat ligt en zien hierin een aansporing om gezamenlijk naarstig te zoeken naar oplossingen om dit soort excessen te voorkomen en om daar hard tegen op te treden. Er is nog een wereld te winnen en zij lijken te beseffen dat dit alleen bewerkstelligd kan worden door eendrachtige samenwerking.
En inderdaad, alleen door de rijen te sluiten, door over de kleine partijpolitieke standpunten en verschillen heen te stappen en door af te zien van holle retoriek, alleen uit electoraal belang, kan men dit probleem het hoofd bieden.

Ze proberen Sneeuwwitje te overtuigen dat het niet rechtvaardig is om alle vluchtelingen maar over een kam te scheren, op grond van een aantal betreurenswaardige incidenten. Maar hun pogingen zijn vruchteloos. Sneeuwwitje blijft mokkend achter het katheder staan en weigert de discussie aan te gaan, overtuigd van zijn gelijk.
Of.... is het uit onbegrip.
Alsof hij denkt: "Kom op, jongens, daar ga je toch niet over discussiëren? Het is toch maar een sprookje....."

De meeste kinderen weten best dat een sprookje maar fantasie is, niet "echt", en kunnen daarom prima met al die angstaanjagende zaken in sprookjes omgaan.
Beter zelfs dan sommige volwassenen, heb ik het idee.
Want als ik de taferelen zie die zich in Rotterdam voordoen bij een bijeenkomst over een te stichten opvang voor 600 asielzoekers, dan zie ik mensen die wèl in Sneeuwwitje geloven.
Stuitende beelden, die ruimschoots in beeld gebracht worden en zo de angst onder de bevolking verder aanwakkeren.
Inderdaad, wantoestanden en ontoelaatbaar gedrag......

We hebben de afgelopen weken meer van dit soort incidenten zien langs komen, waarin burgers, gevoed door de Wilders Fantasy's, de meest bizarre uitspraken doen.
Zoals die mevrouw, die wist te vertellen dat de vluchtelingen al onze banen komen inpikken.
Hoe ze dat wist? Dat stond op Facebook.
Werk aan de winkel voor de geestelijke gezondheidszorg, zou ik zo zeggen.
Of mensen die menen hun gelijk te kunnen halen door onbeschoft gedrag en racistische uitingen. 
En zìj zijn bang dat vluchtelingen sociaal onaangepast gedrag zullen vertonen?
Op zo'n moment schaam ik mij ervoor tot deze bevolkingsgroep te behoren.
Hetzelfde gevoel dat al die vluchtelingen in de AZC's zal bekruipen als ze horen of zien dat een landgenoot over de schreef gaat.
Want we weten allemaal hoe het werkt.
Zoals Sneeuwwitje alles op een hoop veegt, zo zal het Nederlandse volk bij het zien van deze beelden in het buitenland op Wilderiaanse wijze òòk over een kam geschoren worden en worden weggezet als een intolerant, racistisch en xenofoob volkje....

Het journaal vervolgt met de zakelijke mededeling dat in Alphen een akkoord is bereikt over de opvang van 1100 vluchtelingen.....
Geen beelden. Niet echt nieuws.
Dat gaat de buitenlandse nieuwszenders niet halen.....

Sneeuwwitje zal zijn sprookje ongetwijfeld af willen sluiten met:
...... en ze sloten alle buitengrenzen van het land. Nièmand mocht het land nog binnen komen.
En ze leefden nog lang en gelukkig.....
Kijk, en die laatste zin, daar geloof ik nou echt geen barst van......

Vrijdag keerde premier Rutte terug van de Eurotop over het vluchtelingenvraagstuk met de mededeling dat er verregaande afspraken zijn gemaakt met Turkije over de opvang van vluchtelingen in de regio.
Dat Turkije daarvoor het een en ander terug vraagt is duidelijk en begrijpelijk.
Ik garandeer u, dat Sneeuwwitje Mark zal doorzagen over het feit hoe ter wereld hij het in zijn botte kop haalt om afspraken te maken met zo'n achterlijk islamitisch land, waar mensenrechten worden geschonden en een tiranniek bewind bevolkingsgroepen onderdrukt.
Wie zal hem er dan op wijzen dat hij nog deze week beweerde dat vluchtelingen in Turkije kunnen blijven omdat het toch zo'n veilig land is en er dus geen reden is om door te reizen naar West-Europa?

Wat heeft Sneeuwwitje het volk te bieden om de problemen op te lossen?
Niets.
Alleen een vergiftigde appel......
Een oproep tot verzet.
Een vergiftigd appèl......

Uilen en valken

De uil is het symbool van de wijsheid.
Athena, de Griekse godin van de wijsheid werd altijd afgebeeld met een uil naast zich.
Maar tegelijkertijd is het ook het symbool van de domheid.
Als men voor uilskuiken wordt uitgemaakt is dat meestal na het stellen van een oerstomme daad.
Zoals bijvoorbeeld in je eigen valkuil trappen...
Eigenlijk een valkuilskuiken dus.
Want de familie van de uilen kent het geslacht van de valkuilen (Ninox), die voorkomen in Afrika, Australië en Azië.
Zij danken hun naam aan het feit dat zij hun prooi (vogels en insecten) net als de valk in de lucht "slaan".

Elk meent zijn uil een valk te zijn.
Een niet vaak gebezigd spreekwoord.
Vooral mensen, werkzaam in het onderwijs, zullen de achterliggende gedachte van dit gezegde herkennen.
Hoe vaak zaten wij niet tegenover een ouderpaar dat mogelijkheden en kwaliteiten in haar kind zag of vermoedde, die wij met de beste wil van de wereld niet konden ontdekken.
Ach, het is zo begrijpelijk. Ieder wenst voor zijn kind immers het beste, een glansrijke toekomst. En is het dan niet als geleerde of professor, dan toch als profvoetballer of zangeres.
En die hartgrondige wens kan een reële kijk op de mogelijkheden van een kind nog wel eens vertroebelen.
Verstandige ouders beseffen bijtijds dat een gelukkig en harmonieus leven voor hun kind niet valt of staat bij het behalen van wereldfaam in een bepaalde discipline.
Sterker nog, er zijn voorbeelden te over van idolen die aan hun roem ten onder gingen.
Het zijn sterke schouders die de faam kunnen dragen.

Spreekwoorden en gezegden hebben een belangrijk kenmerk: ze zijn zo waar.....
Hoewel bovengenoemd spreekwoord vooral betrekking heeft op ouders en hun kinderen, is het in meer situaties toepasbaar.

Want waar ouders geneigd zijn vooral de positieve eigenschappen van hun kinderen te benadrukken en de mindere kanten te verbloemen, zien we dit ook gebeuren op andere terreinen.
Elke reclameboodschap is er een sprekend voorbeeld van.
Iedere producent prijst "zijn kindje" aan als de beste. Eventuele nadelen worden in héél kleine lettertjes toegevoegd, maar alleen als dit van rijkswege verplicht is.
Geldt deze verplichting niet, dan zal er ook niet over gerept worden.
De meesten schromen niet om de zaken bewust mooier voor te stellen dan ze in werkelijkheid zijn, ja, gaan zelfs over tot frauduleuze handelingen om mooie sier te maken.
En het is niet alleen Volkswagen die zich daaraan bezondigt.
Deze week berichten over de energielabels op vele apparaten die een veel rooskleuriger energieverbruik voorspiegelen dan in werkelijkheid behaald wordt.
Ook deze fabrikanten menen hun uil een valk te zijn, althans doen het als zodanig voorkomen.
Er is een ware wildgroei aan keurmerken en certificaten maar het is volstrekt onduidelijk in hoeverre deze vlaggen de lading dekken.
Regelmatig duiken er verhalen op in de media dat er gesjoemeld wordt.
Zo koopt de consument knollen voor citroenen.
Of een kat in de zak.
Consument, weest waakzaam!
Hoedt u voor valkuilen......

Nederland, het land van regeltjes en keurmerken.
Maar wat hebben al die regeltjes voor nut als er niet op gecontroleerd wordt.
Iedereen weet dat een eenvoudig: "Dat mag je niet doen" meestal niet volstaat. 

De hele wereld kan dan wel vallen over de "schandelijke praktijken" van Volkswagen, maar wat moet ik dan met het bericht deze week dat dieselrijders massaal het roetfilter uit hun auto laten verwijderen, alleen om wat zuiniger te kunnen rijden en om hun auto wat meer vermogen te geven, intussen het milieu vergiftigend met de roetuitstoot van hun auto's?
Er zijn zelfs bedrijven die doodleuk via het internet adverteren dat ze dit klusje graag voor u opknappen.
Het roetfilter is wettelijk verplicht, maar een diesel zonder roetfilter komt moeiteloos door de APK-keuring. Wat stelt zo'n wettelijke verplichting dan voor? Wat stelt zo'n APK keuring voor?
Controle en handhaving? Ho maar.
In de Kamer maken ze zich druk of ze de afgesproken uitstoot van CO2 wel of niet halen, terwijl ze deze (m.i. veel schadelijker) uitstoot van fijnstof gewoon laten gebeuren.
Staatssecretaris Mansveld heeft naar aanleiding van deze berichten al toegezegd dat er een verscherping van de regelgeving zal komen.
Verscherping van de regelgeving?!?!
Handhaven!
Als er niet daadkrachtig wordt opgetreden, zal er weinig veranderen.
Dieselolie-dom.....

Spuitje

Nee, ik heb niet gehuild.
Maar ik moest toch wel even slikken toen Roderick op vrijdagavond om 19.08 uur Hond het alles beslissende spuitje toediende.
16 Jaar is natuurlijk een respectabele leeftijd voor een hond, maar toch geen reden om het dier te euthanaseren? Er was geen sprake van uitzichtloos lijden, noch van een ongeneeslijke ziekte of een voltooid leven.
Het beestje was nog springlevend en dolde als een jonge pup dagelijks over de beeldbuis.
Maar zijn baasje (N.P. Omroep) was onvermurwbaar.
De spuit erin.

Nee, er zijn wel anderen die meer voor zo'n spuitje in aanmerking komen.
Het kabinet bijvoorbeeld.
Het is tenenkrommend om het gestoethaspel te zien van Mark en zijn ministersploeg.
Hier is werkelijk sprake van uitzichtloos lijden en het is zonneklaar dat genezing, ook op termijn, uitgesloten is.
Deze week werd PvdA staatssecretaris Wilma Mansveld weer eens doorgezaagd over de problemen bij Pro-rail, wat ze maar niet op het juiste spoor krijgt. Haar baas, VVD minister Schultz, schittert door afwezigheid en laat alle rotklusjes opknappen door Wilma.
Het is wel duidelijk dat Schulz, als voormalig staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat, haar voorkennis heeft gebruikt om Wilma bij de kabinetsformatie alle hoofdpijndossiers in de maag te splitsen.
Voor de zoveelste maal is de PvdA gepiepeld door de VVD.
Maar ook onze kersverse man op Veiligheid en Justitie, Ard van der Steur, mocht flink door het stof omdat hij de Kamer verkeerd had ingelicht.
Het werd tijdens het debat wel duidelijk dat de ambtenaren op VenJ verzaakt hebben de minister goed te informeren over de stand van zaken.
Dat hebben we meer gehoord.
Dit keer geen bonnetje, maar een foto.
Maar door het gemekker over die foto werd de aandacht wel afgeleid van de vraag waar het werkelijk om draait: moet deze Volkert van der G. opnieuw opgesloten worden, gezien zijn uitlatingen in het programma Brandpunt Reporter van zondagavond jl? Ik zeg: ja. Een man, met zo'n verleden, die nu op slinkse wijze misbruik maakt van de faciliteiten die onze rechtstaat nu eenmaal biedt, hoort achter slot en grendel.
En dan het sleuteltje van zijn cel zoekmaken.
Als dat met een bonnetje kan, moet dat met een sleutel toch ook wel lukken?

Het begint er op te lijken dat de VVD bewindslieden maar geen vat krijgen op de moloch die VenJ is en dat het ambtenarenapparaat zo haar eigen agenda heeft.
Een staat in de staat.
En dat is, zeker als het om dit departement gaat, toch een hachelijke zaak.
Rutte en Dijsselbloem geven in bedekte termen al toe dat de begroting voor VenJ aan alle kanten rammelt en nooit goedgekeurd zal worden door Tweede en Eerste Kamer.
Maar.... toch stug doordouwen.....

Het is overduidelijk dat we met een terminale patiënt van doen hebben.
Maar de VVD laat Mansveld niet vallen en in ruil daarvoor accepteert de PvdA het gestuntel bij Veiligheid en Justitie.
Want wat als ze dat niet doen? Dan komen er verkiezingen.
En dat is wat beide regeringspartijen koste wat kost willen voorkomen.
De partij van Witte Willy staat immers torenhoog in de peilingen, terwijl zij er zelf zeer bekaaid van af dreigen te komen.
Ik erger mij aan het feit dat hij het steeds heeft over: "De bevolking van Nederland wil..."
Wel meneer Wilders, 32 zetels van de 150 is slechts 21 % en het is dus aanmatigend te beweren dat je de stem van het hele Nederlandse volk vertolkt.
En was u het niet, die in het Zwarte Pietendebat schande sprak van het feit, dat een minderheid zijn wil tracht op te leggen aan de meerderheid van de bevolking?
Heet dat niet: meten met twee maten?
Toch denk ik soms: laat het dan maar gebeuren.
Laten we nou maar door die zure appel heen bijten.
Ten eerste moet ik nog zien, dat Wilders zijn hoge peilingen bij een verkiezing waarmaakt.
Ik heb nog altijd vertrouwen in het gezonde verstand van de Nederlander die, eenmaal in het stemhokje belandt, toch eieren voor zijn geld zal kiezen.
En, àls hij de grootste wordt, laat hem dan maar proberen een regering te vormen. Dat gaat toch nooit lukken?
En stel, àls, àls hij toch een stel huichelaars vindt die omwille van het pluche hun eigenwaarde en principes opzij schuiven en met hem in zee gaan.
Denkt u nu werkelijk dat hij al zijn grote woorden waar zal kunnen maken?
En als hij daartoe toch een poging zou doen?
Het Nederlandse volk zal geen oproep tot verzet nodig hebben om hem aan de kant te schuiven.
We hebben toch hopelijk wel geleerd van de geschiedenis bij onze buren?

Nooit meer Coby en die Dooie of het gezin aan tafel, het stel op de bank of aan het loket.
Ik zal ze missen, al die prachtige paradijsvogels die via dit programma de huiskamer binnen kwamen fladderen en ons lieten zien dat het leven ook anders kan.