De Bona

Afgelopen september heeft mijn oudste kleindochter haar eerste schreden gezet in het middelbaar onderwijs. Dat doet je denken aan je eigen gang naar het vervolgonderwijs, na je carrière op de lagere school (zo heette dat toen).

Nee, wij deden geen cito toets. De "bovenmeester", Mijnheer Zwartelé, tevens leerkracht van de 6e klas, liet tijdens een gesprekje met mijn ouders weten, dat Pietje wel een kans maakte op het Bonaventura Lyceum in Leiden, waar hij na een eerste brugjaar kon doorstromen naar Gymnasium of HBS. Ja, en als de bovenmeester in die tijd zoiets zei, dan werd deze raad gewoon gevolgd.

Mijn moeder vroeg nog, of ik dat wel wilde. Willen? Had ik iets "te willen" dan? Daar had ik eigenlijk nog nooit iets van gemerkt.

U begrijpt het al, ik was in mijn jonge kinderjaren een volgzaam typje dat altijd braaf deed wat hem gezegd werd. Het ontzag dat ik voor mijn vader had (en wat hij ook afdwong) zal daar zeker debet aan zijn geweest.

Ik had in die tijd nog geen flauw idee wat ik later wilde worden, had er ook eigenlijk nooit echt over nagedacht. Ik verwachtte misschien dat ik gewoon mijn vader zou opvolgen in het bedrijf. Niet dat dat nou direct mijn voorliefde had, want dat wroeten in de grond vond ik niet bepaald een opwindend tijdverdrijf, zo had ik ervaren tijdens de vele vakanties die ik in de Blauwe Polder "mocht" doorbrengen.

Maar goed, Mijnheer Zwartelé vond mij dus een slim jongetje dat goed kon leren, dus ik werd opgegeven voor het Bonaventura. Nou kwam je daar niet zo maar op. Nee, ik moest eerst "toelatingsexamen" doen. Op een zaterdagmorgen, (voor het eerst alleen) met de bus naar Leiden, doorrijden tot het station en dan op zoek naar de Mariënpoelstraat die ik, dank zij een vage routebeschrijving, al snel had gevonden. De noordkant van de straat werd zowat helemaal ingenomen door een gigantisch, kloosterachtig gebouw. Begrijpelijk, want de school werd gerund door paters Franciscanen. Daarin was "Het Bonaventura" gevestigd. Ik sloot mij aan bij de uit alle richtingen komende jongens die het gebouw binnenstroomden. Ik ging er gemakshalve maar vanuit, dat ook zìj toelatingsexamen kwamen doen. Niet helemaal juist, want later bleek dat er ook op zaterdagmorgen gewoon lessen werden gegeven. Bij binnenkomst werden wij als examenkandidaten uit gesorteerd door een nors kijkende pater Franciscaan en twee trappen op gedirigeerd naar de aula, waar het toelatingsexamen plaats zou vinden.

Een (zeker in mìjn ogen toen) gigantische ruimte met allemaal losstaande tafeltjes met stoel waaraan wij plaats moesten nemen. Misschien werden wij vriendelijk welkom geheten, misschien ook niet. Het is mij allemaal ontgaan doordat ik volledig overweldigd was door alle nieuwe indrukken die deze zaterdagmorgen over mij werden uitgestort.

Gelukkig kreeg ik wat vellen papier onder mijn neus geduwd met sommetjes, taaloefeningen en wat algemene vragen, die ik geacht werd te gaan maken. Eindelijk iets bekends, waar ik mij dan ook vol overgave op stortte en zo die wonderlijk verwarrende wereld even buiten kon sluiten. Toen ik klaar was moest ik nog een kwartier wachten tot er een bel ging. De paperassen werden opgehaald en wij werden naar buiten geleid. Geen gezellige rondleiding door het gebouw of zo, niets van dat alles. Zo stond ik een paar uur later weer buiten, alleen..... 

Ik weet nog dat de zon scheen. Het was een mooie dag. Op mijn gemak heb ik de directe omgeving van de school verkend en ben toen naar het station gewandeld waar ik de bus pakte, op weg naar huis.

Een paar weken later kwam het bericht dat ik was aangenomen.....

Het was best even wennen voor een manneke dat was opgegroeid in de vertrouwde, veilige omgeving van een klein dorpje met haar dorpsschooltje. De wereld was ineens zo verschrikkelijk veel groter geworden.

Ik kwam terecht in een klas met "buitenlanders", jongens uit de omliggende dorpen van Leiden: Zoeterwoude, Lisse, Sassenheim, Leiderdorp. Een groep waartussen ik mij redelijk snel thuis voelde, zonder hechte vriendschappen te ontwikkelen. Ik ben nou eenmaal een einzelgänger.

Elke ochtend en middag voegde ik mij in een van de lange fietscolonnes van scholieren uit De Veen, Oude en Nieuwe Wetering, De Rip en Oud Ade die allen een middelbare school in Leiden bezochten.

Weer of geen weer, dag in, dag uit.

Elk uur naar een ander lokaal, naar een andere leraar. Sommige aardig, andere niet zo aardig en een paar horken. Ik kan mij er nog een aantal herinneren. Pater Gelauff (in de volksmond van de schoolpopulatie aangeduid als Piet Paard) die er geen been in zag om met de singel, welke hij normaal rond zijn pij droeg, een aantal vechtende jongens op het plein uiteen te rossen. Aan de andere kant pater Van Sasse van Ysselt (pater Blub), een fantastische, humorvolle man. Meneer Bol van Nederlands, Passchier voor tekenen. De lieve juf die we voor Latijn hadden en waar ik leerde dat "puellam pulchram" mooi meisje betekende. De wulps uitziende nieuwe lerares geschiedenis die aan ons werd voorgesteld als Mevrouw Maagdenburg, wat leidde tot veel gegniffel omdat juist in de natuurkundeles de Maagdenburger Halve Bollen waren besproken. De lerares Frans, wier naam ik vergeten ben. Zij was een oudere, zwaar opgemaakte dame die altijd gehuld ging in opzichtige jurken en zware wolken van zoete, weeë parfum, waarschijnlijk om de door ons vermoede alcoholdampen te verbloemen. 

De beste herinneringen heb ik wel aan meneer Elferink, een jonge, enthousiaste leraar die altijd in was voor een geintje, maar ook in staat was om het toch spreekwoordelijk saaie vak van wiskunde tot een spannend avontuur om te toveren.

Meneer Nelissen, de rijzige autoritaire biologieleraar heb ik één keer weten te verleiden tot het tonen van emotie. Mijn vader had in de Blauwe Polder uit de sloot een diertje gevangen, waarvan hij niet wist wat het was. Hij had het in een potje met water gedaan en dat had ik meegenomen naar school om de heer Nelissen te vragen of hij misschien wist wat het was. Het leek gewoon een lange haar, maar het bewóóg en het moest dus wel een levend wezen zijn. Ik zag de ogen van meneer Nelissen, bij het zien van dit wonderlijke diertje, groot en glimmend worden en een glimlach verscheen (ik denk, sinds jaren) rond zijn mond. Hij liet ons aan ons lot over en begon meteen allerlei boeken te raadplegen, omdat het blijkbaar ook voor hem een volkomen onbekend schepsel was. Uiteindelijk riep hij triomfantelijk van achter zijn boeken uit: "Een paardehaarworm! Het is een paardehaarworm!" De goede man was volledig uit zijn doen......

De week daarop was hij weer gewoon zichzelf. Autoritair, stuurs. Maar sinds die tijd dacht ik in zijn blik, telkens als onze ogen elkaar kruisten, een glimp van verstandhouding en dankbaarheid te zien.

Ik had voor biologie altijd goede cijfers.....

Het was best aanpoten op het Bona. Ik mocht dan volgens Mijnheer Zwartelé een slim jongetje zijn, dat goed kon leren, ik moest nu toch echt mijn best doen om acceptabele resultaten te bereiken. Het halen van 8en en 9's werd van regel, uitzondering en ik moest ook leren omgaan met de teleurstelling van het halen van onvoldoendes. Vooral de talen, Latijn, Frans, Engels en later Duits bleken een struikelblok. Ik had geen talenknobbel, dat was al snel duidelijk.

Niettemin mocht ik elk jaar over, soms met de hakken over de sloot. Tot..... ik het gebracht had tot de vierde klas HBS B. Toen bleef ik zitten. Het integraal en differentiaal rekenen is mij uiteindelijk noodlottig geworden. Ik snapte er echt geen hout van, kon het allemaal niet meer volgen, hoe meneer Elferink ook zijn best deed om het mij aan het verstand te peuteren. Achteraf niet zo verwonderlijk. Ik was met mijn 15 jaren verreweg de jongste van de klas......

Intussen wist ik wat ik wilde worden. Schoolmeester.

Met mijn 3 jaar HBS kon ik moeiteloos instromen op de Bisschoppelijke Kweekschool Sint Vincentius aan de Paramaribostraat in Den Haag.

Dat was, vooral in het begin echt een makkie. De meeste aangeboden stof was die eerste twee jaren vooral herhaling. Na die twee jaar, in 1968 verhuisden we naar de Diamanthorst, naar een nieuw gebouw en werden we "Pedagogische Academie" en mochten wij ons voortaan "student" noemen......

En elk jaar vroegen mijn klasgenoten, als ik na de grote vakantie bronsgebruind op school verscheen, in welk ver en zonovergoten oord ik mijn vakantie had doorgebracht.

Gewoon, opgedaan in de Blauwe Polder tijdens het dagenlang bollen rapen.

Blauwe Polder Bruin......

Binnenweg 8 VI

Biertje?

Wanneer ik mijn eerste biertje dronk? Ik zou het echt niet meer weten. Maar ik was in ieder geval nog geen 18. En ja, in dat eerste biertje van mij zat ongetwijfeld alcohol. De alcoholvrije bieren moesten nog uitgevonden worden. Het nuttigen ervan zal mij waarschijnlijk zijn toegestaan in de huiselijke kring bij de verjaardag van mijn vader of moeder. Bier werd slechts (èn met mate) geschonken bij zeer speciale gelegenheden. Het zal mij gepermitteerd zijn rond mijn 16e jaar denk ik, als een voorzichtige stap naar de nakende volwassenheid.
Ik kon het biertje wel waarderen. Ik ben nooit een liefhebber geweest van de mierzoete, koolzuurhoudende frisdranken als cola, 7-up en sinas. Nee, de smaak van een biertje beviel mij beter.
Ik werd een liefhebber......
Mijn bierconsumptie bleef echter zeer bescheiden daar mijn financiële positie cafébezoek niet toeliet en ik dus afhankelijk bleef van bijzondere gelegenheden binnenshuis.
Eind 60-er jaren, toen de welvaart langzaam toenam en een biertje in het weekend gemeengoed werd, begreep mijn moeder dat, wilde ze haar zonen uit de kroeg houden, ze ons in het weekend ook een biertje moest offreren. Omdat zij zeer spaarzaam met haar huishoudgeld moest omgaan, kocht ze een kratje Bavaria, verreweg het goedkoopste biermerk wat toen te verkrijgen was. Verheugd om zoveel goedheid wipten wij de kroonkurk van ons flesje en namen een slok. Het was een pijnlijke situatie, waarin we ons lieve moedertje, die toch duidelijk het beste met ons voorhad, voorzichtig vertelden dat ze dìt bier maar niet meer moest kopen. Het "bier" had een smerige smaak en leek in geen enkel opzicht op het ons intussen vertrouwde pilsje.
Een van mijn broers beweerde dat het naar uilenzeik smaakte. Ik vroeg mij in stilte af bij welke gelegenheid hij dit geproefd zou kunnen hebben.....
Overigens brouwt ook Bavaria tegenwoordig een heel acceptabel pilsje.

Nou hoefde mijn moesje voor mijn oudste broer en mij niet zo bang te zijn dat wij op zouden groeien tot kroegtijgers. Wij beiden studeerden nog en het zakcentje dat wij toegestopt kregen was absoluut ontoereikend voor regelmatig café bezoek. Mijn broer Appie was echter al vroeg tot het leger der loonslaven toegetreden en hoewel hij een deel van zijn verdiensten "mocht" afdragen om het huishouden draaiende te houden, had hij toch iets meer pecunia te verbrassen.
Hij was (en is) een levensgenieter met een ondernemende inborst.
Regelmatig ging hij dan ook met zijn vrienden in het weekend "uit".
Het kon dan ook niet uitblijven dat hij op een avond door zijn vrienden straalbezopen aan huis werd afgeleverd, zo heb ik uit welingelichte bronnen vernomen.
Mijn moeder, die immer wakker bleef tot alle kuikens weer op het nest waren teruggekeerd, schijnt hem opgevangen te hebben en naar boven te hebben geroepen: "O God, nou is Albert dronken thuis gekomen!", waarop mijn vader, gestoord in zijn slaap en zich blijkbaar aangesproken gevoeld hebbend, geantwoord zou hebben: "'t Is de eerste, het zal de laatste niet zijn".
Ik realiseer mij nu, dat ik nog het meest verbaasd ben om de reactie van mijn vader. Had hij geen zin om zijn nachtrust door dit voorval nog verder te laten verstoren, of was dit misschien het moment dat hij besefte dat hij niet langer alle touwtjes in handen had en dat hij zich (ongetwijfeld knarsetandend) moest neerleggen bij het feit, dat zijn kroost zich ontworstelde aan zijn ijzeren discipline en vaderlijk gezag.

Het bier, het pilsje uit mijn jeugd zal ongetwijfeld uit de brouwerijen van Amstel of Heineken zijn gekomen. Andere biermerken kwam je nauwelijks tegen (behalve Bavaria dan). Er was ook een bier dat verkocht werd onder de naam "oud bruin". Dat werd vooral gedronken door vrouwen die pas een kindje hadden gekregen, want dat was goed voor "het zog", zo heb ik mij laten vertellen (of wijs laten maken?)
Tijdens de kampweken in Breda met "De Rippers" maakte ik kennis met "Drie Hoefijzers" en "Stella Artois", een Belgisch biertje. Dat kon je zien aan het flesje, want op de onderkant stond "andere zijde openen".
Ik leerde toen dat er wel degelijk verschil zit tussen die diverse pilsjes. Niet dat ik uitgegroeid ben tot een groot bierkenner. Daarvoor is mijn smaak blijkbaar niet verfijnd genoeg.
Het lekkerste biertje dat ik ooit mocht proeven was tijdens een "mannenweekend" in de Voerstreek, georganiseerd door broertje Ton. Onze gids nam ons mee naar een biercafé waar zeer veel verschillende bieren werden geschonken. (Geschonken in de betekenis van 'in een glas doen'. Aan het einde van de avond werd je wel geacht de genuttigde consumpties af te rekenen.) Daar dronk ik mijn eerste "La Chouffe", verreweg het lekkerste biertje dat ik ooit proefde en nog steeds mijn favoriet. Overigens een biertje dat ook mijn vriend Joris zeer kan waarderen.

Ik ben opgegroeid in de tijd, dat een sigaretje roken en een biertje drinken gewoon "gezellig" was en dat asbest als een geweldig bouwmateriaal werd beschouwd.
Nu weten we beter.
Roken is slecht en alcoholische dranken dienen slechts met mate geconsumeerd te worden. Liever helemaal niet. Maar ja....
Sinds 1 januari 2014 mag aan jongeren onder de 18 geen alcoholhoudende drank meer verkocht worden en het lijkt er op dat deze maatregel enig effect ressorteert.
De meeste brouwerijen zijn er trouwens in geslaagd om een heel acceptabel alcoholvrij biertje te produceren. Als dorstlesser nog altijd te prevaleren boven die zoete frisdranken (vind ik).
Of water. Maar ach, water...... Ik las ooit op iemands T-shirt een "goede raad" die ik voor u op een tegeltje heb gezet.

Nou weet ik toevallig dat er op alcoholhoudende dranken extra accijns wordt geheven.
Waarom is dat alcoholvrije biertje dan nagenoeg net zo duur als een biertje mèt?
Want laten we wel zijn, alcoholvrij bier is toch niets anders dan..... frisdrank?
Is het zoveel duurder om te produceren of is er ergens een lachende derde die deze "winst" gniffelend in zijn zak steekt en denkt:
Ik neem er nog eentje....

Sheldon Baudet

Ik ben een grote fan!
Elke doordeweekse avond installeer ik mij rond half 8 voor de buis en zap ik naar Veronica om twee afleveringen van "The Big Bang Theory" te consumeren. Een geweldige, briljante comedy met een geweldige cast, waarin kamergenoten Sheldon en Leonard, samen met hun vrienden Raj en Howard en buurvrouw Penny de hoofdrollen spelen.
De serie loopt al sinds 2006 en groeide uit tot de best bekeken serie wereldwijd.
Spijtig, dat de sitcom na twaalf seizoenen wordt beëindigd. Jim Parsons, die de rol van Sheldon Cooper speelt, houdt het voor gezien. Nee, niet vanwege de verdiensten, want hij is de best betaalde tv-acteur in Amerika en mag per aflevering een slordige miljoen dollar opstrijken. Jammer!!!!
Sheldon, een wereldvreemd, contactgestoord genie. Autist tot in het ultieme en overtuigd van zijn "brilliance". Een arrogante betweter in optima forma, geweldig neergezet door Jim Parsons.
Het is elke keer weer genieten!
Ook afgelopen donderdag ging ik er weer goed voor zitten om even de waan van de dag te ontvluchten. Even de sores van de werkelijke wereld vergeten en lachen om Sheldon en zijn kompanen.

Sores.
Zoals de zoveelste clash tussen PVV en DENK tijdens een debat in de Tweede Kamer, waar Selcuk Öztürk ongefundeerde verdachtmakingen over frauduleus handelen ventileert aan het adres van Machiel de Graaf die daarop bedreigende taal spreekt richting het DENK Tweede Kamer lid.
Werkelijk van een beschamend niveau.
De Graaf toont zich een vent door zijn woorden terug te nemen en biedt excuses aan voor zijn uitbarsting, terwijl Öztürk blijft zuigen en provoceren en zijn verdachtmakingen nìet terug neemt.
Een diep donkerrode kaart voor deze man, die een blamage is voor alle Nederlanders met Turkse roots. Sinds 2012 lid van de Tweede Kamer, maar zijn eerste constructieve bijdrage aan onze samenleving moet hij nog leveren.

Zoals de manifestatie van de jeugd, die de schoolbanken is ontvlucht om te demonstreren voor een krachtiger klimaatbeleid, in navolging van de Zweedse scholiere Greta Thunberg.
Politici als Klaver en Jetten die het "geweldig" vinden dat de jeugd zo begaan is met het klimaat.
Werkelijk?
Een beetje naïef van deze heren, want we voelen toch op onze klompen aan dat, naast een aantal werkelijk gemotiveerde jongeren, het gros van de kids in deze manifestatie gewoon een kans heeft gezien om lekker een dagje te spijbelen en met z'n allen een feestje te bouwen op het Haagse Malieveld. Vooral als ik de jeugd hoor scanderen: "CO2, weg ermee!", vraag ik me af of ze beseffen waar ze het over hebben. En als ik ze aan het einde van de dag dan de MacDonalds (een van de grootste milieuvervuilers) zie binnen schuiven om zich te goed te doen aan een Big Mac, worden mijn bedenkingen alleen maar bevestigd.
Het ware beter geweest als die kinderen op deze dag in hun school gevoed waren met feiten en onderzoeksresultaten met betrekking tot de gevaren die het klimaat bedreigen. Een lesje biologie hoe dat nou precies zit met die CO2 kan ook geen kwaad.....
Onnozel meebrullen met de meute. Ach, het zijn nog kinderen. Het zij hen vergeven.
Kwalijker is het, dat veel volwassenen het verdommen om zèlf na te denken en maar achter iedere roeptoeter aanhollen....

's Avonds waren Rob Jetten en Thierry Baudet aangeschoven bij Eva Jinek. Natuurlijk ging het over de klimaatdiscussie. Thierry, die het allemaal maar niks vindt en natuurlijk gelijk heeft als hij zegt dat het geen drol oplevert als alleen Nederland allerlei maatregelen gaat treffen om de CO2 uitstoot terug te dringen. Dat 174 landen het Parijse klimaatakkoord ondertekenden, wuift hij weg. "Die gaan zich daar toch niet aan houden", "weet" hij. Die maatregelen kosten honderden miljarden! Hij draaft door als hij beweert dat Nederland over 35 jaar een "koolstofvrije" economie moet hebben. (waar heeft ie dat nou weer gelezen?)
Rob Jetten brengt in dat, als wij niets doen, we die honderden miljarden ook kwijt zijn aan olie en gas die we dan moeten importeren uit landen als Saoedi-Arabië en Rusland, waar regimes aan de macht zijn waar we liever geen zaken mee doen. Is het niet beter om dat geld dan te investeren in innovatieve projecten die ons onafhankelijk maken van deze partijen?
Thierry laat zich niet overtuigen. De mededeling dat het overgrote deel van de bevolking zich zorgen maakt over de klimaatveranderingen en dat wereldwijd wetenschappers de noodklok luiden, deert hem niet. Hij weet het beter. Een arrogante betweter in optima forma.
Ook Eppo van Nispen tot Seventer, directeur van Beeld en Geluid en Sander van de Pavert, bekend van Lucky TV, zijn deze avond aanwezig om te praten over satire op de televisie. Het vertoonde filmpje van Van de Pavert over de zingende Hillary Clinton en Donald Trump lijkt Thierry Baudet voor het eerst te zien (?!?! Zijn reactie op een vervolgfilmpje doet zelfs vermoeden dat hij nog nooit van Lucky TV gehoord heeft!!!). Hij vindt het niet grappig. Als Eva zegt dat zij er ontzettend om gelachen heeft, antwoordt Thierry: "Ja, maar dat komt misschien omdat jij een paar jaar in Amerika hebt gewoond. Toch?"
"Ik ben er geboren", antwoordt Eva. Iets wat bij het merendeel van de Nederlandse bevolking genoegzaam bekend is. Ze heeft er zelfs een serie prachtige reportages over gemaakt.
Dan denk ik: "Hallo Thierry, onder welke steen heb jij de laatste jaren geleefd, man!"
En dan te bedenken dat hij al meerdere malen bij Eva aan tafel heeft gezeten!
Totaal niet geïnteresseerd in zijn medemens (alleen maar in zichzelf?). Volkomen wereldvreemd!

En ineens....... zie ik het!!!
The Big Bang Theory kan door!
Thierry Baudet gaat de rol spelen van Sheldon Cooper!
Een zelfingenomen, contactgestoorde, wereldvreemde, arrogante, narcistische betweter, overtuigd van zijn eigen "brilliance".
Hij mag in de serie gewoon zichzelf zijn.......

Waanzinnig

En?
Viel het mee of viel het tegen? Ik bedoel uw loonstrookje van januari 2019.
Nou ja, loonstrookje, het bericht van uw bank dat uw salaris gestort is.
Onze minister president beloofde, bij monde van de koning in de troonrede, dat 95 % van de bevolking er fors op vooruit zou gaan. Slechts 5 % zou een héle kleine daling zien in het inkomen.
Maar ja, hij liet de koning ook zeggen dat de dividendbelasting afgeschaft zou worden.......
Ik geloof er werkelijk geen hol van, dat 95 % van de Nederlanders er in 2019 financieel op vooruit gaat. Ik weiger te geloven, dat de groep waartoe ik behoor, slechts 5% van de bevolking zou omvatten.
Heeft Mark dan voor de zoveelste keer weer een leugen verteld?
Nou, ik ben geneigd hem het voordeel van de twijfel te gunnen.
Ik denk dat Mark niet zo goed in rekenen is.
Mark is nog van vòòr de rekentoets. Ik denk dat hij deze niet overleefd zou hebben. Een typische alfa student die denkt dat 1/5 hetzelfde is als 5 %........

De afgelopen weken gingen geluiden rond om de breuken uit het rekenpakket van het primair onderwijs te halen. Te moeilijk voor die arme kindertjes.
Ik zou zeggen, schaf het procent rekenen ook maar af. Zelfs te moeilijk voor de minister president.
Deze week werd er in de Kamer weer gesteggeld over het al dan niet afschaffen of aanpassen van de rekentoets. Leerlingen in het MO kunnen niet meer rekenen! Joh, hoe zou dat nou toch komen?
Breek me de bek niet open......

Het was zondag 13 januari van dit jaar.
In het programma Buitenhof mocht presentatrice Diana Matroos een uur lang onze minister president Mark Rutte doorzagen. Zij deed dit op een gedegen wijze en ik kreeg de indruk dat zij zich met een zekere genoegzaamheid van haar taak kweet.
In haar inleiding schetste zij onze minister president als een man die door velen als een politicus zonder visie wordt beschouwd. Een man ook die geconfronteerd wordt met gedoe binnen de eigen gelederen. Een fractievoorzitter die in een krant boude uitspraken doet die indruisen tegen gemaakte afspraken. De blijkbaar nimmer aflatende stroom van corrupte en liegende partijleden. Boze Burgemeesters van VVD huize die de partij vaarwel zeggen......
Drie columnisten zijn uitgenodigd om hun kijk op het functioneren van Rutte te ventileren.
Sheila Sitalsing schetst Rutte als de MP die tot de bevolking zegt: Zoek het lekker zelf uit.
Hella Hueck neemt het blinde vertrouwen van Mark in het grootkapitaal en de marktwerking op de hak.
Ferry Mingelen typeert de huidige VVD op scherpe wijze: de Volkspartij voor Bier en Bitterballen....

Mark had duidelijk goed geslapen en zat er monter en onaantastbaar bij.
Hij was goed voorbereid en ratelde een uur lang in een ware woordendiarree, waarschijnlijk om Mevrouw Matroos zo min mogelijk kans te geven tot het stellen van lastige vragen of het maken van stekelige opmerkingen. Om de stelling uit de inleiding, dat hij een man zonder visie zou zijn, te logenstraffen, nam hij wel vijf maal het woord "visie" in de mond.
Een ander woord dat Mark regelmatig bezigde: waanzinnig.
"We hebben een waanzinnig goede gezondheidszorg"
"Het onderwijs is waanzinnig veel beter dan 30 jaar geleden" (haha, la me nie lache!)
"Nederland, een waanzinnig mooi land!"
Nou Mark, laat dat mooi weg, en ik ben het helemaal met je eens.

Enkele feiten op een rijtje.

Een land waar 24 miljoen euro wordt uitgetrokken om bedrijven te helpen werknemers te vinden die er niet zijn.

Waar de subsidiekraan rijkelijk stroomt voor de rijken, maar wordt dichtgedraaid zodra het gewone klootjesvolk er gebruik van wil gaan maken (dan wordt het te duur). Daarom wordt de subsidie op zonnepanelen afgebouwd. Deze week het bericht dat de geboden fiscale voordelen op elektrische auto's nogal hoog uitvallen. Gemiddeld 28.000 euro aan subsidie per groen voertuig! 700 Miljoen die de belastingbetaler de komende 5 jaar mag ophoesten. Vorig jaar gingen dan ook de peperdure Tesla S, Tesla X en Jaguar I-Pace als zoete broodjes over de toonbank. Ze staan niet bij mij in de straat, bij u? En wie denkt u, zullen (en kunnen!) er gebruik maken van de subsidieregelingen voor de aanschaf van een warmtepomp?

Waar de regering al decennia lang onmachtig blijkt om een snelle en rechtvaardige asielprocedure af te werken, waardoor steeds weer een pardonregeling moet worden toegepast, omdat je het als beschaafd land niet kunt maken, om kinderen, geboren en getogen in Nederland na 5 of meer jaren het land uit te zetten.

Waar politici de knuppel in het hoenderhok van het klimaatakkoord kunnen werpen en dan doodleuk weg blijven als over deze zaak gedebatteerd gaat worden.

Waar de regering een gerechtelijke uitspraak omtrent de terugdringing van de CO2 uitstoot gewoon aan de laars lapt.

Waar de multinationals worden gepamperd en Jan met de Pet mag opdraaien voor de kosten door verhogingen van BTW en energiebelasting. Vorig jaar maakte Shell, met een omzet van 400 miljard dollar een netto winst van 21 miljard dollar en sloot Unilever het boekjaar af met bijna 10 miljard euro winst.......

Inderdaad, Mark......

Nu zult u misschien denken dat ik een bloedhekel heb aan die Mark Rutte.
Nee, zeker niet.
Ik geloof dat hij een aimabel man is, waarmee uitstekend een gezellige pot bier te drinken valt en dat hij zeker te porren is voor een goede mop. Ik bewonder zijn uitstraling, zijn ongeëvenaarde positivisme, zijn gedrevenheid en doorzettingsvermogen en zijn bewezen kracht om de boel bij elkaar te houden.
Maar hij kan soms ook een drammer zijn en blijft te vaak hangen in het eigen gelijk. Soms zou hij wat meer afstand moeten nemen en de aangevoerde argumenten zorgvuldiger af moeten wegen.
Kortom, niets menselijks is hem vreemd. Een mens als u en ik.
Tijdens het vraaggesprek in Buitenhof gaf Mark aan niet naar Europa te gaan, maar als minister president te willen blijven om leiding te geven aan het land. "Ik wil nog zoveel doen voor dit (waanzinnig mooie) land!", roept hij vol vuur. Dan lopen de rillingen over mijn rug en denk ik: "Mark je hebt al meer dan genoeg gedaan. Nòg meer? Ik denk niet dat Nederland dat aankan......"
Mark zei ook dat het regelmatig "knetterde" in zijn hoofd.
Pas op, Mark! Zou zo maar op kortsluiting kunnen duiden......
Tijd om terug te treden en eens goed na te denken. Alle bedrading eens even goed nalopen.
Neem een jaartje rust en zet alles op een rijtje. De blunders, de missers, de leugens die je maakte tijdens je ministerschap. Maar óók de goede dingen die je voor elkaar gekregen hebt. Neem dat moment van zelfreflectie en leer van je fouten en je overwinningen en kom dan over een jaartje gelouterd terug om leiding te geven aan Europa. Je hebt daar onmiskenbaar de kwaliteiten voor en daarbij, het is al gauw beter dan dat stelletje dat er nu zit.
Ook dààr kun je dan als Eenoog koning zijn........

P.S.
Ik wil best een keertje langs komen om je het verschil tussen breuken en procenten uit te leggen.....