Vijftig tinten grijs

Nee, deze titel heeft niet alleen betrekking op ons reisgezelschap, dat woensdag 10 mei een bezoek bracht aan Rotjeknor, maar verwijst ook naar de kleurschakeringen die het zwerk die dag kleurden. Ja, de gestage opwarming van de aarde lijkt dit voorjaar toch even een pas op de plaats te maken en het huidige lenteseizoen doet nostalgische gevoelens opborrelen van hoe het vroeger was.
Maar.... we mochten niet klagen. De lucht was dan wel grijs en het zonnetje liet zich de gehele dag niet zien, het was tenminste droog, wat in die week op dinsdag en donderdag zeker nìet het geval was. Kortom, het senioren comité had een uitstekende en wijze keuze gedaan door de jaarlijkse uitgaansdag juist op dèze woensdag te plannen!

Ach, mopperen op het weer is nou eenmaal een nationale hobby èn van alle tijden. Dat meen ik tenminste op te mogen maken uit een gedichtje dat deze week toevallig mijn pad kruiste en wat ik u niet wil onthouden.

        De harfst en de lent. 

                De Harfst klaogde aon de Lent':

                        Nooit is 'en mins content,

                Ik gaf hum wat ie hebben wou,

                En nou verlangt ie weer naor ou. -

                ‘Och, (zei de Lent') dâ 's hier zien lot:

                Hoop duut hum leven, nie 't genot!’ -

                                       
                                    (Uit: "Kriekende Kriekske" van Bernhard van Meurs 1835-1915)

Het senioren comité was na de ervaringen van vorig jaar blijkbaar tot de conclusie gekomen dat er zeker waarheid schuilt in het spreekwoord dat "Je een ouwe aap geen nieuwe kunstjes moet leren". Toen werd namelijk van het jarenlang gebruikte concept afgeweken, waardoor een aantal senioren, hierdoor in totale verwarring gebracht, het gezamenlijk instapmoment miste en onderweg door de bus moest worden opgepikt.

In ieder geval, rond 9.00 uur begon het Dorpshuis vol te stromen met een honderdtal senioren die onder het genot van koffie, thee en iets lekkers werden verwelkomd door Kees, de voorzitter van het comité, die ons vertelde dat het seniorenuitje dit jaar zou bestaan uit een bezoek aan de Rotterdamse havens.

Zo, dat kon wel eens een interessant reisje worden èn niet geheel ongevaarlijk! De laatste tijd wordt er in Rotterdam bijna dagelijks wel een zware vuurwerkbom tot ontploffing gebracht in een portiek of bij een woonhuis door waarschijnlijk onverlaten uit het drugsmilieu. 

Over drugs gesproken, ik begon mij af te vragen of er misschien ook een excursie in de containerhaven aan dit reisje gekoppeld zou zijn, waar wij getuige zouden mogen zijn van de Rotterdamse hermandad die daar jacht maakt op jeugdige delinquenten welke zich bezig houden met het verwijderen van verdovende middelen uit de daar opgetaste containers.

Rond een uur of tien stapten wij in de twee gereedstaande bussen. Het 'jonge grut' (i.c. de leden van het comité) zocht ‘uiteraard’ een plekje achterin.

Tijdens de rit naar Rotterdam raakte ik in een diepgaand levens- en wereldbeschouwend gesprek met mijn reisgenoot Sjaak, waardoor ik blijkbaar een kortstondige file en de oude Maastunnel gemist heb. Zo werd mij althans verteld bij aankomst bij de rondvaartboot.

Nou, rondvaartboot, dit mocht wel een schip heten. Het kon in ieder geval met gemak ons gezelschap accomoderen.

Na de afvaart werden we getrakteerd op koffie met gebak. Wij zaten gezellig bovenin het schip te kletsen dus ik sloot wat later aan in de koffierij. Dat betekende dat de "gemakkelijke" gebakjes al weg waren en zo werd ik veroordeeld tot een "lastige". U kent ze wel, zo'n kruising tussen een Bossche Bol en een tompouce, onmogelijk om dat zonder knoeien te consumeren. Een stelling die door mij bevestigd werd.

Terwijl wij daarna door het scheepspersoneel voorzien werden van een drankje trad een oudere 'kapitein', die waarschijnlijk in die hoedanigheid de kiellegging van ons schip nog had meegemaakt, op als gids.

Met de microfoon half in de mond vertelde hij (waarschijnlijk) over allerlei zaken die in de haven en op de kades waar wij langs vaarden, te zien waren.

Óf hij hield de microfoon te dicht op zijn mond, óf hij had 's morgens vergeten zijn gebit in te doen, in ieder geval was er van zijn met weinig passie vertelde verhaal nauwelijks iets te verstaan. 

Maar.... het kan natuurlijk ook gelegen hebben aan het gehoor van zijn gehoor*. 

Dat is bij het meerendeel binnen onze leeftijdscategorie toch aan enige slijtage onderhevig. 

Het gevolg was in ieder geval dat ons gezelschap aan de verschillende tafeltjes het gesprek al snel weer hervatte en er nog nauwelijks naar de goede man geluisterd werd. Hij heeft het trouwens al snel opgegeven....

Na een voortreffelijke lunch aan boord tijdens onze tocht zocht menigeen even het buitendek op voor een frisse neus. Nou is dat in zo'n haven, ondanks de breedte van de Maas aldaar, toch wel een dingetje: qua temperatuur inderdaad fris, maar een zweem van dieseldampen hangt daar toch constant in de lucht.

Natuurlijk hebben we maar een klein deel van het havengebied doorkruist, maar we hebben toch heel wat gezien! Maar vooral lekker bijgepraat met bekenden en een enkele (nog) onbekende.

De bussen brachten ons weer veilig naar Oud Ade, waar na een gezellig borreluurtje een uitstekende Chinese rijsttafel op ons wachtte! Nou, de uitnodiging om daarop aan te vallen was in ieder geval nìet aan dovemansoren gericht....

Bedankt organiserend seniorencomité! Volgend jaar ben ik graag weer van de partij!

In het weekend vierde Feyenoord het zestiende landskampioenschap. Rotterdam vierde een geweldig feest, en terecht. Zij waren dit jaar verreweg de beste.

Niet mijn cluppie, maar niettemin: Van Harte gefeliciteerd, Rotterdam!

*gehoor 

het gehoor; zelfs.naamw. Uitspraak: [xǝ'hor] 1) vermogen om te horen. 2) luisteraars