Een cultureel weekendje

Vrijdagavond eerst een uitvoering van mijn toneelcluppie.
Best trots op het stel dat zich er beslist niet met de "Franse slag" vanaf maakte, maar een wervelende komedie op de planken zette. "Bravo", van Haye van der Heyden, door de regisseur omgedoopt tot "#Moi aussi", een titel die de inhoud van het stuk veel beter dekt.
Een beetje extra trots op zoon Pieter, die een prachtige Turk neerzette.
Liefhebbers van een heerlijk avondje toneel krijgen aanstaande vrijdag en zaterdag nog de kans om het wel en wee van Gerard en Aktan, de mooie Isabelle en Bibi in "La douce France" mee te beleven.

Zaterdag het jubileumconcert van "Liefde voor Harmonie", 130 jaar jong, gegoten in het format van de succesvolle TV-productie "Maestro".
Acht "BV-ers" (Bekende Veenders) mochten deze avond, na enkele oefensessies en een heuse masterclass de bok beklimmen om een muziekstuk te dirigeren.
Ik weet niet of er bewust gekozen is voor dooie componisten om zo eventuele reclamaties te voorkomen.
Het geheel werd aan elkaar gepraat door Sinterklaas, die voor deze gelegenheid speciaal en incognito uit Spanje was overgekomen en, om herkenning te voorkomen, gezichts- en hoofdhaar had afgeschoren.
In de aanloop naar dit concert vroeg onze dirigent of ik misschien in de jury plaats wilde nemen. Op mijn vraag of dit was omdat hij liever niet had dat ik in het orkest meespeelde, gezien de kwaliteit van mijn fluitspel, reageerde hij op een dusdanig heftig ontkennende manier dat dit toch enige argwaan bij mij wekte.
Maar goed, uiteindelijk heb ik toch maar "ja" gezegd, al ben en blijf ik van mening dat het vergelijken en dus jureren van kunstzinnige uitingen een discutabele affaire is.
Maar, dirigeren is tenslotte een vaardigheid en over het wel of niet onder de knie hebben van deze materie kun je wel enigszins een oordeel vellen.

Meggy Beelen mocht het spits afbijten met "Danse Macabre" van Camille Saint Saëns. Zij had de volledige aandacht van het orkest. Een aandacht waar onze dirigent Jurgen alleen maar van kan dromen. Vooral de mannelijke orkestleden hadden de ogen gebiologeerd gericht op deze Veense schone. Ik heb Ed zelfs geen moment op zijn muziek zien kijken. Zij sloeg zich keurig, en in een strak tempo door het stuk heen.

Willeke Alberti zong het al: "De winter was lang...."
Ron van der Lem mocht Vivaldi's "Winter" en "Spring" dirigeren. Ik denk dat Ron echt van de winter houdt, want hij deed zijn best om deze zo lang mogelijk te laten duren. De eerlijkheid gebied te zeggen, dat de zaak enigszins uit de rails liep doordat een deel van het orkest het trage tempo van Ron weigerde te volgen en blijkbaar zo snel mogelijk van die winter af wilde. Bij enkele orkestleden dacht ik de oogopslag te herkennen die we zo goed hebben leren kennen van de creperende grote grazers in de Oostvaardersplassen afgelopen winter. Een blik waaruit de smeekbede spreekt: "Schiet mij maar af".
Maar.... toen de lente aanbrak stond Ron daar vol vuur en vol nieuw leven voor het orkest en hij slaagde er in met een prachtige beweging om iedereen gelijk te laten eindigen!

Trees Zandvliet had "An der Schönen Blauen Donau" van Johan Strauss jr. toebedeeld gekregen om te dirigeren. Een duidelijke en mooie inzet en de Donau begon te stromen! Prachtig aangegeven vertragingen en versnellingen zorgden voor een prima vertolking. Ze deed het geweldig. Ook
wel eens leuk om waardering te horen van je klanten, toch? Maak je als uitvaartbegeleidster niet zo vaak mee.

Onze wethouder Floris Schoonderwoerd bracht "Highlights from Carmen" van Georges Bizet tot leven op de bok.
Floris heeft echt een grote progressie doorgemaakt in de aanloop naar dit spektakel. Terwijl hij in den beginne nogal eens de tel kwijt raakte, sloeg hij zich deze avond vol bravoure door het stuk heen. Even raakte Floris "van slag" (komt meer voor bij politici), maar hij wist zich direct te herpakken en bracht het stuk, met aandacht voor dynamiek en met een passionele uitstraling tot een goed einde.

Miranda Castelein dirigeerde de "Second Walz" van Dmitri Shostakovich.
Als een ware Adré Rieu zweepte ze het orkest op, zette de trombones in het zonnetje en deed Jelle glimmen van trots vanwege de speciale aandacht die hij kreeg van deze dirigente. Dat zij in haar passionele beleving af en toe vergat om de maat te slaan zij haar vergeven. Haar enthousiasme maakte veel goed.

Na de pauze mocht Sander van Egmond zijn kunstje doen met de "Hongaarse Dans no 5" van Johan Brahms.
Ik herkende het toneelbeest. Treden uit jezelf en "de dirigent spelen". Hij deed het met verve. Gepassioneerd, duidelijk, met aandacht voor dynamiek, vertragingen en versnellingen.
Het werd een prachtig gespeelde rol, vanuit het hart.
Sander, ik zou een carrièreswitch overwegen.

Joris Koek had zich vastgebeten in "In de hal van de Bergkoning" uit de Peer Gynt Suite van Grieg, een stuk waar de moeilijkheid vooral ligt in het langzaam oplopende tempo gedurende het stuk. Ja, een stuk in vierkwartsmaat, maar als je hem ook echt in vieren slaat, kom je op een gegeven moment toch een beetje in de knoop als het alsmaar sneller moet gaan. Niettemin bleef Joris fier overeind en bracht het stuk tot een goed einde. Nou ja, dat einde was wel lastig, he Joris?

De avond werd besloten door maestro Bart Hogenboom: ex voetballer en thans full time biertapper.
Bart dirigeerde de Radetzki Mars van Strauss. Een prachtige afsluiting van een geweldige maestro avond. Bewondering bij jury en orkest: Bart had eindelijk de slag te pakken: op de één de slag naar beneden!!!! Dit zorgde zowel bij dirigent als orkest voor groot enthousiasme, zodat het afsluitende muziekstuk een ware klapper werd!

Het was een geweldige avond, een pareltje in de viering van het 130 jarige bestaan van Liefde voor Harmonie met uiteindelijk een terechte winnaar: Sander van Egmond.

Ik weet het zeker.
Het publiek heeft genoten, de orkestleden hebben genoten, de maestro's hebben genoten, de juryleden hebben genoten.
En ik?
Moi aussi!!!!