Bloemetjesgordijnjasje

Maandagavond hadden we hem al gespot in de foyer van het Zuidpleintheater, waar we waren om Ralf te supporteren tijdens zijn afstudeeropdracht aan het Conservatorium.
Later zagen we hem ook in de file voor de betaalautomaat in de parkeergarage.
De man met het beige-bruin-gele bloemetjesgordijnjasje.
Toen ik opmerkte dat ik het wel een leuk jasje vond, viel mijn hele reisgezelschap over mij heen.
Het bleek dat zij in staat waren direct de seksuele geaardheid en emotionele gemoedstoestand van de heer in kwestie af te lezen aan zijn opmerkelijke outfit. Hij had in ieder geval geen vrouw. Daar waren ze het allen over eens. Die zou zoiets nooit goedvinden.
Mijn gedachte: "O, moet een vrouw dat goedvinden dan?", hield ik wijselijk voor me omdat ik bevroedde dat dit tot een nieuwe uitbarsting zou leiden en dat mij enige wereldvreemdheid zou worden verweten.
Natuurlijk weet ik dat vrouwen stellige opvattingen hebben omtrent de kleding van hun mannen.
Maar zijn die opvattingen wel juist?
Geloven die mannen daarin of doen ze maar gewoon wat er gezegd of beweerd wordt om conflicten te vermijden en van het gezeur af te zijn?

Waarom dragen we überhaupt kleding?
Om warm te blijven?
Juist mede door het dragen van kleding zijn we in de loop der eeuwen onze natuurlijke lichaamsbeharing kwijtgeraakt en vandaag de dag worden de laatste resten zelfs met harsstrips en epileertang verwijderd.
We moeten nu wel.
Nee, zonder bedekkende kleding zien de meesten van ons er maar miezerig uit en vaak moet de plastisch chirurg er aan te pas komen om het nog iets te laten lijken.
Mannen putten zich uit in de sportschool en nemen verdachte preparaten tot zich om hun spiermassa's te vergroten en showen, geolied en wel, op het strand hun spierballen.
Maar ze houden wel een broekje aan.
Terwijl de meeste mannetjesdieren op vernuftige wijze hun apparaat in ruststand aan het oog kunnen onttrekken, hangt het er bij de mens maar een beetje lullig bij.
En kou is helemaal funest.
Vandaar dat broekje.

De dierenwereld is zo anders.
Daar zijn, bij de meeste soorten, de mannen duidelijk van de vrouwen te onderscheiden door hun extravagante uitdossing.
En daarvoor hoeven ze niet naar Vögele, H&M of C&A.
Hoe meer kleur en/of buitenproportionele haargroei, hoe groter de kans dat de man als succesvolle Casanova uit de strijd zal komen.
De dames gaan eenvoudig en onopvallend gekleed.....
Zo hoort het eigenlijk. Zo is de natuur.

Zo was het vroeger ook.
In de Middeleeuwen kleedden de edelen zich met alle pracht en praal om indruk te maken.
Dat zij hun dames in schitterende gewaden hesen en hen behingen met kostbare sieraden was slechts om hun eigen rijkdom te etaleren.
De dames waren toen niet meer dan een soort vitrines.
En toen zijn we ze ergens kwijtgeraakt......

Vrouwen hebben zich losgemaakt en willen nu zelf mooi zijn, opvallen, de aandacht trekken.
Zich in mooie gewaden kleden, soms in pikanterieën.
Om te verleiden.....
Een bezigheid die biologisch gezien de man toebehoort.
Het is voorbij. De rollen zijn omgedraaid. De vrouw heeft nu de broek aan......
Als zij eenmaal een mannetje aan zich heeft weten te binden, bepaalt zij hoe hij gekleed gaat.
Wel netjes, want ja, ze wil natuurlijk niet voor gek lopen.
Zijn uiterlijk bepaalt mede haar status.
Hij is verworden tot een soort vitrine.
En.... hij moet zijn kleding aanpassen aan haar outfit.
Let maar op.
De bruidsjurk wordt gekozen en daarna pas het pak voor het mannetje. Hij moet zich aanpassen.
En als de jurk crème is, moet hij ook een crème overhemd.....
Maar hij mag zich in het dagelijks leven niet tè opzichtig kleden.
Stel je voor dat hij de aandacht van andere vrouwtjes zou trekken!
Geen bloemetjesgordijnjasje dus.
Iets muisgrijs, of gehaktbal-bruin, of kleurloos zwart.
Zelf doet ze haar best om er verleidelijk uit te zien om de aandacht van het mannetje vast te houden (en misschien om stiekem de aandacht van andere mannetjes te trekken?), maar als hij soms gluurt naar een leuk geklede vrouw, wordt maar al te vaak de kleding van de dame in kwestie snoeihard als hoerig of sletterig beoordeeld.....

Ik denk dat die meneer van maandagavond gewoon op jacht was.
Jammer voor hem, maar de vrouwen van tegenwoordig verstaan deze natuurtaal niet meer.
Één ding is hem wel gelukt.
Hij viel op. Hij trok de aandacht.
Een tijdreiziger misschien......

Of had mijn reisgezelschap toch gelijk. Was hij inderdaad een homoseksueel.
Want wat waar is, is waar.
Homo's durven zich wèl uitdagend, kleurrijk en opvallend te kleden.
Ze hebben lak aan wat de vrouwen vinden en trekken aan wat zij mooi vinden en geven zo gehoor aan het oerinstinct van de man.
Zijn ze misschien toch meer man dan wij denken.
Is die "nichterige" kleding juist wel heel mannelijk.

Ik zou willen dat ik ook zo'n jasje durfde dragen.
Niet om vrouwen te verleiden, maar gewoon, omdat ik het leuk vind.
Ergens in de verte hoor ik nog de roep van dit oerinstinct.
Maar bij mij is dit tot rudimentaire proporties verschrompeld.

Ja, ook ik laat mijn oren hangen naar het oordeel van de vrouwen.

Schijter.

En wat is er in godsnaam mis met witte sportsokken.......

Gekakel

Ik weet al wat het woord van 2012 wordt. Plofkip.
Terwijl de kip in 2003 al hoge ogen gooide met de adoptiekip en de hobbykip, zal hij dit jaar zeker als eerste eindigen.
Mooi woord voor een zielig beestje.
U hebt ze waarschijnlijk ook op uw scherm langs zien komen.
Hoewel, langs zien komen....
Het probleem van deze kippen is juist dat ze weinig mobiel zijn.

Dit soort woorden wordt al snel gebruikt om mensen met bepaalde gedragingen of eigenschappen te omschrijven.
En meestal niet in positieve zin.
Het zou mij niet verbazen als binnenkort de term plofkip ook gebruikt gaat worden voor dames met de borstomvang van Lolo Ferrari of voor vrouwen met lekkende borstimplantaten.
Of als equivalent voor zelfmoordterroriste.
Mevrouw Hanna Tokkie zou met zo'n achternaam, haar lichte ontvlambaarheid en voluptueuze vormen haar ongetwijfeld als bijnaam toebedeeld hebben gekregen als toentertijd de term reeds in zwang was geweest.
Maar niet alleen de kip is dit lot beschoren.
Vele dieren worden in naam in allerlei situaties misbruikt om medemensen te definiëren.
Hebt u het ook gelezen?
Voorpaginanieuws in de Telegraaf van 15 mei!
Een aangeschoten man die een politieagent voor mierenneuker uitmaakte, toen hem op de openbare weg zijn biertje werd ontnomen, is voor de Hoge Raad vrijgesproken van belediging.
Het moet natuurlijk niet gekker worden.
Dat hij een term gebruikte voor een handeling die biologisch gezien schier onmogelijk is, doet niet ter zake.
Duidelijk is dat hij hier de onschuldige mier, als lijdend voorwerp, zonder enige bewijsvoering van onzedelijke handelingen beticht en zo in een kwaad daglicht stelt en dat dit zeker als beledigend mag worden aangemerkt.
Voor zover ik weet is de mier in de rechtzaak niet eens gehoord!

Terwijl mensen zich zwaar beledigd voelen als zij voor kloothommel, angsthaas, schijtlijster, sloddervos of mafkikker worden uitgemaakt, staat men er nooit bij stil in hoeverre deze vergelijkingen door de betreffende dieren worden geapprecieerd.
Zonder dat deze dieren ook maar iets te verwijten valt, worden hun namen gekoppeld aan het ergerlijk gedrag van bepaalde personen.
Terwijl mensen zich verbaal tegen beledigingen kunnen verweren, ja elkaar zelfs voor het gerecht kunnen slepen (hoewel dat, gezien het krantenartikel, niet altijd veel effect heeft), moeten dieren zich dit door hun onmondigheid allemaal maar laten welgevallen.
Zo las ik op een forum tijdens de verhitte debatten omtrent de onderwijsbezuinigingen hoe iemand Dhr. Elias voor een dom varken uitmaakte, waarop gerepliceerd werd dat dit een verwerpelijke belediging was.
Een zeer terechte vermaning.
Wetenschappelijk is immers bewezen dat het varken een hoog intelligent wezen is.

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed.
Maar, om onschuldige dieren daar in ons dagelijks verbale geweld bij te slepen, geeft geen pas.

Of........

Houden de dieren zich misschien bewust stil.
Weten zij, beter dan vele mensen, dat het zich verlagen tot het gebruik van scheldkanonnades niets anders is dan een brevet van onvermogen om de ander met houtsnijdende argumenten te bestoken.
Of hebben zij misschien, beter dan wij, in hun oren geknoopt wat hun pappa en mamma zeiden toen ze nog kuiken, welp, lamprei of larve waren.
Dat schelden geen zeer doet.
De beroemde, wijze uil Jacob heeft het ons jarenlang voorgehouden: Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Misschien bedoelde hij wel meer dan alleen: lekker slapen.
Soms vraag ik me af of de mens wel ècht aan de top van de evolutie staat.

Misschien een mooi item voor de Partij Voor de Dieren om op te nemen in hun verkiezingsprogramma: wetgeving die een halt toeroept aan het te pas en te onpas gebruik maken van dierennamen om gedrag van mensen te kwalificeren.
We moeten ons tenslotte bezig houden met de werkelijk belangrijke zaken in onze samenleving.
Voor mierenneuken en muggenziften is geen plaats......

De crisis voorbij

De crisis loopt ten einde!
Nog even en de ellende is voorbij!
De voortekenen bedriegen niet en afgelopen zondag werd het overduidelijk: er komt weer evenwicht, alles valt op zijn plaats, de rust keert weer en alles wordt weer zoals het was!
Verheugt u allen!

Het eerste decennium van het 3e millennium was roerig, onrustig.
Niet verwonderlijk trouwens.
Was immers niet de hele mensheid nerveus bij de aanvang van de nieuwe periode van 1000 jaar?
Alle computers zouden crashen en meer onheil werd verwacht bij het aanbreken van het jaar 2000.
Door de samenstand van 6 hemellichamen zou zelfs de wereld begin mei 2000 vergaan.
Waarschijnlijk door die zenuwen maakten we al een telfoutje.
Het nieuwe millennium begon helemaal niet op 1 januari 2000, maar op 1 januari 2001.....

Laten we wel zijn, er waren inderdaad tekenen dat het nooit meer goed zou komen.
Op 11 september 2001 schudde de wereld op zijn grondvesten.
Een gebeurtenis die de wereld voor altijd zou veranderen.
Omvallende banken in Amerika en Europa, kelderende beurzen.
En in ons eigen landje.
De moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002.
De moord op Theo van Gogh op 2 november 2004.
Het kabinet Rutte.....
Zelfs de natuur stak een handje toe om ons onrustgevoel te conditioneren.
De tsunami van december 2004, de IJslandse asregen die in 2010 het vliegverkeer in een groot deel van Europa lamlegde.

Als een steen in een stille vijver.
Onrust, verstoring.
Grote golven.
Maar het ergste is voorbij.
Nog even en de vijver is weer spiegelglad.....

Wees gerust, alles sal reg kom.....
Rampen en drama's zijn nu eenmaal van alle tijden.
De mensheid heeft al zo vaak gedacht dat het nooit meer goed zou komen.
Bij de moorden op Kennedy en Luther King.
Bij het uitbreken van de 1ste en 2e Wereldoorlog.
Tijdens de pestepidemieën in de Middeleeuwen.
Ga zo maar door.
En wat het natuurgeweld betreft, tsunami's vonden al 6000 jaar vóór Christus plaats en zijn, evenals vulkaanuitbarstingen en aardbevingen, van alle tijden.
De Apocalyps is al voorspeld door Luther, Columbus, Newton en Lou de Palingboer.
Ach.....
Ik ben er van overtuigd dat ook op 22 december 2012 de zon gewoon weer opkomt.
Daarom.
Laat u niet verleiden tot doemdenken door afschuwelijke gebeurtenissen in de wereld.
Ze zullen plaats vinden, ook in de toekomst, zolang de aarde zal bestaan.
De vijver zal steeds weer opnieuw verstoord worden.
Maar bij de pakken neerzitten helpt niet.
En achter onheilsprofeten aanhollen al helemaal niet.
Een positieve insteek is zelfs bij machte om bepaalde ellende te verzachten, misschien zelfs te voorkomen.

Zoals ik in mijn aanhef reeds aangaf.
De huidige crisis loopt ten einde.
Alles wordt weer als vanouds.
We gaan niet meer twee keer per jaar op vakantie.
Je kunt alleen nog geld bij een bank lenen als je kunt bewijzen dat je het niet nodig hebt.
Het hebben van werk is geen zekerheidje meer.
Er zitten straks weer 36 leerlingen of meer in een klas.
En, wie weet.... komt de gulden ook weer terug.
De tekenen van herstel zijn onmiskenbaar voor hen die er oog voor hebben!
Vorige week zondag was daar het keiharde bewijs!
Hebt u het ook gezien?

     Stand Eredivisie Seizoen 2011-2012
          1. Ajax
          2. Feyenoord
          3. PSV

Er komt weer evenwicht, alles valt op zijn plaats, de rust keert terug en alles wordt weer zoals het was!
Verheugt u allen!

Voedselketen

Hebt u dat ook wel eens?
Dat u 's nachts in bed ligt en uw gedachten de meest vreemde kanten op schieten?
Men zegt dat tijdens de slaap de indrukken van de vorige dag verwerkt worden. Geordend worden, een plaatsje krijgen in de databanken van ons geheugen.
Maar tijdens momenten van even wakker worden, gebeuren er soms rare dingen.
Het proces van ordening wordt dan verstoord en binnen de kortste keren is de chaos in het brein compleet.
Althans bij mij.
Zo kwam deze week tijdens zo'n moment van licht ontwaken het woord "voedselketen" opborrelen.
Waarom?
Geen idee.
Misschien had ik net gedroomd dat ik nagezeten werd door een vraatzuchtige leeuw die mij zo tot onderdeel van de voedselketen wilde maken? Ik weet het niet.
Voedselketen.
Een prachtig woord uit onze taal, dat in verscheidene woordenboeken en encyclopedieën wel verschillend wordt omschreven, maar steeds één en dezelfde betekenis heeft: Aansluitende keten van voedingsprocessen van organismen die, op telkens een hoger niveau, elkaars voedsel zijn of voedsel leveren.
Slechts één betekenis?
Vreemd. 
En op het moment dat ik dat denk, begint het te malen..... 

Vele mensen leggen zichzelf vandaag de dag, door het volgen van een dieet, aan de voedselketen.
Zij ontzeggen zichzelf de geneugten van een copieuze maaltijd en trachten zichzelf in leven te houden met het consumeren van crackers en droge biscuitjes, dit alles met het oog op het bereiken van hun streefgewicht.
De snoepketting, u weet wel, het elastieken koordje met daaraan mierzoete, in pasteltinten uitgevoerde suikerkralen, delicatesse voor de jonge jeugd, zou men een voedselketen kunnen noemen.
Een lange sliert saucijzen mag ook deze naam dragen.
Als wij een ketting rijgen van pelpinda's om kool- en pimpelmees tijdens de winterperiode te verleiden om onze tuinen te bezoeken, vervaardigen wij een voedselketen.
En wat te denken van de vreettenten bij braderieën en andere evenementen waar men friet en frikadellen, broodjes bal, beenham of bratwurst en ander fastfood aan de man probeert te brengen.
Gewoon voedselketen.
Lezen we het als werkwoord, dan past het uitstekend bij een bezigheid welke tijdens jeugdkampen zeer populair is: het tijdens de maaltijd gooien met allerlei etenswaar. Dit in navolging van de oude stomme zwart-wit films, waarin het smijten met taarten tot kunst verheven werd en zo de grondslag legde voor het moderne voedselketen.

Voedselketen.....
Waar een mens al niet wakker van kan liggen.

Een wonderlijk mooie taal hebben wij toch....
Al eens nagedacht over de termen "dierlijk voedsel" en plantaardig voedsel"?
Kijk, dierlijk voedsel ligt voor de hand. Immers, we hebben het hier over etenswaren, vervaardigd van dode dieren, dus het woord "lijk" is hier zeer op zijn plaats.
En we kunnen er wel om heen draaien, maar ook in "diervriendelijk geproduceerd voedsel" zit dat woordje "lijk".
Dus waarom spreken we ook niet over plantlijk voedsel. Misschien omdat het een beetje te Chinees klinkt. De planten die wij eten, of het nu bloemkool of sla is, worden toch ook gedood als wij ze oogsten voor consumptie?
Plantaardig voedsel?
Het lijkt op een cryptische omschrijving.
Dan schiet er maar één woord door mijn hoofd.
Mest.....

U begrijpt, dat ik soms de dag nodig heb om orde te scheppen in de chaos van de nacht.....