Bloemetjesgordijnjasje

Maandagavond hadden we hem al gespot in de foyer van het Zuidpleintheater, waar we waren om Ralf te supporteren tijdens zijn afstudeeropdracht aan het Conservatorium.
Later zagen we hem ook in de file voor de betaalautomaat in de parkeergarage.
De man met het beige-bruin-gele bloemetjesgordijnjasje.
Toen ik opmerkte dat ik het wel een leuk jasje vond, viel mijn hele reisgezelschap over mij heen.
Het bleek dat zij in staat waren direct de seksuele geaardheid en emotionele gemoedstoestand van de heer in kwestie af te lezen aan zijn opmerkelijke outfit. Hij had in ieder geval geen vrouw. Daar waren ze het allen over eens. Die zou zoiets nooit goedvinden.
Mijn gedachte: "O, moet een vrouw dat goedvinden dan?", hield ik wijselijk voor me omdat ik bevroedde dat dit tot een nieuwe uitbarsting zou leiden en dat mij enige wereldvreemdheid zou worden verweten.
Natuurlijk weet ik dat vrouwen stellige opvattingen hebben omtrent de kleding van hun mannen.
Maar zijn die opvattingen wel juist?
Geloven die mannen daarin of doen ze maar gewoon wat er gezegd of beweerd wordt om conflicten te vermijden en van het gezeur af te zijn?

Waarom dragen we überhaupt kleding?
Om warm te blijven?
Juist mede door het dragen van kleding zijn we in de loop der eeuwen onze natuurlijke lichaamsbeharing kwijtgeraakt en vandaag de dag worden de laatste resten zelfs met harsstrips en epileertang verwijderd.
We moeten nu wel.
Nee, zonder bedekkende kleding zien de meesten van ons er maar miezerig uit en vaak moet de plastisch chirurg er aan te pas komen om het nog iets te laten lijken.
Mannen putten zich uit in de sportschool en nemen verdachte preparaten tot zich om hun spiermassa's te vergroten en showen, geolied en wel, op het strand hun spierballen.
Maar ze houden wel een broekje aan.
Terwijl de meeste mannetjesdieren op vernuftige wijze hun apparaat in ruststand aan het oog kunnen onttrekken, hangt het er bij de mens maar een beetje lullig bij.
En kou is helemaal funest.
Vandaar dat broekje.

De dierenwereld is zo anders.
Daar zijn, bij de meeste soorten, de mannen duidelijk van de vrouwen te onderscheiden door hun extravagante uitdossing.
En daarvoor hoeven ze niet naar Vögele, H&M of C&A.
Hoe meer kleur en/of buitenproportionele haargroei, hoe groter de kans dat de man als succesvolle Casanova uit de strijd zal komen.
De dames gaan eenvoudig en onopvallend gekleed.....
Zo hoort het eigenlijk. Zo is de natuur.

Zo was het vroeger ook.
In de Middeleeuwen kleedden de edelen zich met alle pracht en praal om indruk te maken.
Dat zij hun dames in schitterende gewaden hesen en hen behingen met kostbare sieraden was slechts om hun eigen rijkdom te etaleren.
De dames waren toen niet meer dan een soort vitrines.
En toen zijn we ze ergens kwijtgeraakt......

Vrouwen hebben zich losgemaakt en willen nu zelf mooi zijn, opvallen, de aandacht trekken.
Zich in mooie gewaden kleden, soms in pikanterieën.
Om te verleiden.....
Een bezigheid die biologisch gezien de man toebehoort.
Het is voorbij. De rollen zijn omgedraaid. De vrouw heeft nu de broek aan......
Als zij eenmaal een mannetje aan zich heeft weten te binden, bepaalt zij hoe hij gekleed gaat.
Wel netjes, want ja, ze wil natuurlijk niet voor gek lopen.
Zijn uiterlijk bepaalt mede haar status.
Hij is verworden tot een soort vitrine.
En.... hij moet zijn kleding aanpassen aan haar outfit.
Let maar op.
De bruidsjurk wordt gekozen en daarna pas het pak voor het mannetje. Hij moet zich aanpassen.
En als de jurk crème is, moet hij ook een crème overhemd.....
Maar hij mag zich in het dagelijks leven niet tè opzichtig kleden.
Stel je voor dat hij de aandacht van andere vrouwtjes zou trekken!
Geen bloemetjesgordijnjasje dus.
Iets muisgrijs, of gehaktbal-bruin, of kleurloos zwart.
Zelf doet ze haar best om er verleidelijk uit te zien om de aandacht van het mannetje vast te houden (en misschien om stiekem de aandacht van andere mannetjes te trekken?), maar als hij soms gluurt naar een leuk geklede vrouw, wordt maar al te vaak de kleding van de dame in kwestie snoeihard als hoerig of sletterig beoordeeld.....

Ik denk dat die meneer van maandagavond gewoon op jacht was.
Jammer voor hem, maar de vrouwen van tegenwoordig verstaan deze natuurtaal niet meer.
Één ding is hem wel gelukt.
Hij viel op. Hij trok de aandacht.
Een tijdreiziger misschien......

Of had mijn reisgezelschap toch gelijk. Was hij inderdaad een homoseksueel.
Want wat waar is, is waar.
Homo's durven zich wèl uitdagend, kleurrijk en opvallend te kleden.
Ze hebben lak aan wat de vrouwen vinden en trekken aan wat zij mooi vinden en geven zo gehoor aan het oerinstinct van de man.
Zijn ze misschien toch meer man dan wij denken.
Is die "nichterige" kleding juist wel heel mannelijk.

Ik zou willen dat ik ook zo'n jasje durfde dragen.
Niet om vrouwen te verleiden, maar gewoon, omdat ik het leuk vind.
Ergens in de verte hoor ik nog de roep van dit oerinstinct.
Maar bij mij is dit tot rudimentaire proporties verschrompeld.

Ja, ook ik laat mijn oren hangen naar het oordeel van de vrouwen.

Schijter.

En wat is er in godsnaam mis met witte sportsokken.......