Wonderen bestaan

Nee, op sportief gebied zullen het voor Nederland niet zulke geweldige spelen worden als in 2014.
De oogst van 24 medailles in Sotsji was tenslotte ongekend en zal waarschijnlijk nooit meer geëvenaard, laat staan overtroffen worden.
Als de openingsceremonie echter model staat voor de komende winterspelen, zullen dit de mooiste Spelen ooit worden.
Normaal gesproken ben ik niet zo van dit soort ceremonies die vooraf gaan aan het "hoofdmenu" en bekijk ze dan ook doorgaans maar met een half oog. Maar afgelopen vrijdag werd mijn aandacht toch volledig getrokken door hetgeen op televisie te zien was.
Het was niet eens de prachtige show die in PyeongChang werd opgevoerd, maar vooral de, voor mijn gevoel althans, onderliggende thematiek die als een rode draad in het programma was verweven.
Een stille, serene schreeuw om vrede......
Was mijn gevoel terecht, of was hier de wens de vader van de gedachte?

Korea, Noord en Zuid.
Dat de twee bevolkingsgroepen tegenover elkaar staan is geen eigen keuze, geen eigen schuld, maar een gevolg van agressie van buitenlandse mogendheden.
Slachtoffer van kolonialisme, toen het land in 1910 geannexeerd werd door Japan, nadat in de jaren daarvoor de Russen en Amerikanen al hadden gepoogd om hun invloed op het schiereiland te laten gelden.
Toen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog Japan werd verslagen, zagen Rusland en de VS alsnog de kans schoon om hun invloed in Korea te vestigen. Want hoewel er in eerste instantie gekoerst werd op een vrij en onafhankelijk Korea, zorgde de onderlinge wedijver tussen deze twee grootmachten er voor dat het nooit zo ver zou komen.
Korea werd het achtertuintje waarin Rusland en de VN (lees VS) tijdens de Koreaanse Oorlog (1950-1953), veilig voor hun eigen inwoners, hun spierballen konden tonen aan de wereld, wat uiteindelijk leidde tot een definitieve scheiding tussen Noord en Zuid.
Die oorlog kostte aan 2 miljoen burgers en militairen het leven.....

Kim Il-sung richtte het Noorden, met steun van de Sovjets en China, in tot een communistische staat.
Een communisme dat onder hem en zijn opvolgers niet evolueerde, maar heden ten dage nog net zo star en autoritair is als 70 jaar geleden.
Het zuiden ontwikkelde zich uiteindelijk tot een welvarende democratie.
Een land, dat sinds de 7e eeuw een eenheid was, is volledig verscheurd en de twee bevolkingsgroepen zijn totaal van elkaar vervreemd......

Ik zag een prachtige en indrukwekkende lichtshow met 1218 drones, waarmee de Koreanen aantoonden dat ze het niveau van de productie van goedkope transistorradiootjes reeds lang en ver ontstegen zijn.
Maar ik zag meer.....
Ik zag een vlot met daarop 5 kinderen die symbolisch een stap maakten in de toekomst en kozen voor geneeskunde, wetenschap, kunst en onderwijs, de bouwstenen voor een betere wereld.
Ik zag een grote vredesduif die gevuld werd met lichtjes van hoop.
Ik zag de president van Zuid Korea de hand schudden van Kim Yo-jong, de zus van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un.
Ik zag de Koreaanse ploeg in harmonie onder één vlag het stadion binnenlopen.
Een groep Koreaanse zangers zong het wereldnummer van John Lennon: Imagine......
En dan mag een Mart Smeets in DWDD schamper lacherig doen over de muzikale performance van deze groep, de boodschap kwam bij mij wèl binnen.
Bij hem blijkbaar niet.
Maar ach, ik schat het empathisch vermogen van Smeets niet echt hoog in. Hij is volgens mij vooral met zichzelf bezig, overtuigd van zijn eigen geweldige kwaliteiten, en heel tevreden met zichzelf.
Ik was wel blij met de mededeling dat hij de komende tijd regelmatig zal aanschuiven bij DWDD. Weet ik tenminste dat ik tijdens de Olympische Spelen niet op dit programma hoef af te stemmen.

Een paar maanden geleden was het nog ondenkbaar dat Noord-Korea zou deelnemen aan de Winterspelen in PyeongChang. De oorlogzuchtige taal, ondersteund met raketproeven, die Kim Jong-un uitsloeg richting VS en de megalomane reacties van Trump daarop, deden een toenadering tussen Noord en Zuid verder lijken dan ooit.
En toch.....
Een vergelijking met West-Duitsland en de DDR dringt zich op. Óók een volk dat in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog werd verdeeld. De DDR zuchtte onder het communistisch juk terwijl West-Duitsland zich ontwikkelde tot een moderne democratie. Eenwording leek onmogelijk.
En toch.....
Op 9 november 1989 viel de Muur.....
Wonderen bestaan.

Ooit werd er gesproken over de Olympische gedachte: dat de Spelen de volkeren van de wereld nader tot elkaar zou brengen. Maar de heisa die elke keer weer rond de Spelen ontstaat heeft deze gedachte ver naar de achtergrond verdrongen.
We ergeren ons aan de dopingschandalen en de macht van het grote geld van multinationals die de sportwereld, en de Olympische Spelen in het bijzonder, gijzelen.
Maar al deze ergernissen zullen in de marge verdwijnen als dèze Olympische Winterspelen uiteindelijk de aanzet blijken te zijn tot één grote winnaar: het Koreaanse volk.....
Ik vrees dat de hoop die ik hier uitspreek ijdel zal blijken.
Maar aan de andere kant.....

Ik begon mijn verhaal met de verwachting dat de medailleoogst van 2014 niet gehaald zou worden.
Het is zaterdag, de eerste dag van de Olympische Spelen en we hebben al vier plakken binnen.
Zou het dan toch.....?
Je weet maar nooit.
Wonderen bestaan.....