Sine fine gesticulatoria

Dinsdagmorgen werd ik blij verrast met een prachtig uitzicht toen ik de gordijnen open schoof: de witberijpte weilanden. Zo is de herfst grotendeels ongemerkt aan ons voorbij gegaan en staat ineens Koning Winter al aan de deur. Goed, het heeft de laatste maanden behoorlijk geregend en ik heb het idee dat de in de afgelopen zomers ontstane watertekorten weer aardig zijn aangevuld, maar we zijn tot nu toe gevrijwaard gebleven van echte slagregens en herfststormen. Het is een rustige herfst.
In de natuur dan. In de politiek zal deze herfst de boeken in gaan als de meest stormachtige sinds jaren.....

Het heeft de laatste tijd nogal geknetterd in politiek Den Haag. De inkt van de troonrede was amper droog of de pleuris brak uit. Van alle mooie plannen en vergezichten lijkt geen hol terecht te komen door alle tegenslagen waarvoor de regering zich gesteld ziet. Zowat alle beroepsgroepen hebben het Haagse Malieveld bezocht om daar hun onvrede te uiten over de kabinetsplannen.
En onze regering? Die lijkt vleugellam, besluiteloos en volkomen incapabel om de problemen het hoofd te bieden.
Je zou denken, zoveel reuring, de politiek zal maar weinig tijd en ruimte vinden voor triviale zaken.
Nou, nee hoor, er is ook nog plaats voor "oeverloos geneuzel".....

Toen ik deze week de TV aanzette, welke bij mij vaak aanstaat alleen om de stilte te verdrijven, en afstemde op NPO politiek, viel ik in een debatje tussen Martin Bosma van de PVV en Thierry Baudet aan de interruptiemicrofoon. Er werden door de heren zwaar filosofische gedachten over de rechtstaat in het algemeen en de democratie in het bijzonder gewisseld en het duurde dan ook even voordat mij duidelijk werd waar het helemaal over ging. Het was in ieder geval duidelijk dat de heren het zeer met elkaar eens waren en slechts op kleine onderdelen licht van mening verschilden, iets wat volgens mij killing is voor een stevig debat. Maar goed, Khadija Arib liet hen als Kamervoorzitter gelaten begaan.
Het bleek een debat in de reeks begrotingsdebatten en wel over de begroting van de Staten-Generaal. Gewoonlijk een debat dat pas in mei gevoerd wordt, maar nu even aandacht behoefde omdat tijdens de Algemene Beschouwingen een motie was ingediend om 10 miljoen extra uit te trekken voor de ondersteuning van Kamerleden. De meeste politieke partijen hadden een lid afgevaardigd om het partijstandpunt in deze te bepleiten en de meesten vonden dit inderdaad een goede zaak.

Uiteraard was Martin Bosma tegen. Al was het alleen maar omdat de motie afkomstig was van D66-er Rob Jetten. Zijn motivering om dit voorstel af te wijzen was dan ook niet veel meer dan een treiterig afzeiken van D66. Hij deed dit trouwens wel op een vermakelijke wijze, iets wat je aan Bosma wel over kunt laten. Zijn betoog werd op een later tijdstip echter vakkundig onderuit gehaald door de heer Sneller van D66 tijdens diens bijdrage.

Ronald van Raak van de SP was tegen omdat de dekking voor die 10 miljoen gevonden moest worden vanuit het budget van de huurtoeslag. Hij vroeg zich af of dit geld niet weggehaald kon worden bij de communicatiemedewerkers op de ministeries, kortom, bij de politiek zelf. Mijns inziens een zeer goed te verdedigen standpunt.

Zoals gezegd, Thierry was het helemaal met Martin Bosma eens en vond ook een injectie van 10 miljoen voor ondersteuning van kamerleden totaal overbodig. Uitvoerig en hartstochtelijk betoogde hij dat de debatten, gevoerd in de Kamer immers niet meer waren dan oeverloos geneuzel. Met extra medewerkers voor de kamerleden zou de stortvloed aan moties en amendementen alleen maar toenemen, wat tot nog meer oeverloos geneuzel zou leiden. Ik denk dat Thierry er even niet op kon komen, want anders had hij vanaf het katheder vast geroepen: "Sine fine gesticulatoria! Minus, minus!"
Nu bleef hij een beetje steken in het woordgebruik van de grote witte roerganger op uiterst rechts en pleitte juist voor minder, minder geld voor de beleidsmedewerkers van de kamerleden.
Thierry had zijn bijdrage af kunnen doen met: "Ik ben tegen", maar verkoos met zijn quasi wetenschappelijke, filosofische en pseudo-intellectuele beschouwingen voor...... oeverloos geneuzel......

Voor wie het "oeverloos geneuzel" dat tijdens dit debat gebezigd werd nog eens na wil lezen, verwijs ik naar het verslag wat te vinden is op de site van de Tweede Kamer (verslag debat) onder het kopje: "het wetsvoorstel Vaststelling van de begrotingsstaat van de Staten-Generaal (IIA) voor het jaar 2020 (35300-IIA)". Ik kan het van harte afraden.......
Ja, inderdaad, al dit geneuzel wordt ook nog eens opgeschreven, bewerkt en zowel op papier als digitaal op het internet verspreid. Het kost wat, maar dan heb je ook niks......

Trouwens, 10 miljoen voor het ondersteunen van 150 kamerleden. Het klinkt in de Tweede Kamer waar regelmatig met miljarden wordt gesmeten misschien als "peanuts", maar da's wel €66.666 per kamerlid! Alleen voor ondersteuning!
Kun je als vrouwelijk kamerlid wel een hèle dure BH voor kopen......

Snel

Snel wordt iets minder snel.
Het is dan toch gebeurd. De VVP (Vroem Vroem Partij) is door de knieën. Om de stikstofcrisis het hoofd te bieden en op korte termijn ruimte te creëren om de woningbouw weer op gang te brengen, is dan toch besloten om de maximumsnelheid op de snelwegen terug te brengen naar 100 km per uur.
De kranten staan er vol van, het wordt in praatprogramma's breed uitgemeten en op social media worden naar hartenlust grappen gemaakt over het onderwerp. Dat Mark Rutte c.s. veelal het lijdend voorwerp is in deze grappendiarree laat zich raden.
Dat hier ook het nodige nepnieuws wordt verspreid hoort een beetje bij deze tijd.
Velen doen het in hun berichtgeving voorkomen alsof Mark het terugdraaien van de maximumsnelheid als de grootste crisis ziet tijdens zijn 9-jarig premierschap. Volgens mij vindt hij de problemen rond stikstof en PFAS, die de gehele Nederlandse economie dreigen lam te leggen, de grootste crisis. Die teruggang naar 100 kilometer vindt hij alleen maar een k*maatregel, welke hij liever niet genomen had.
Kijk, je kunt je afvragen of het terecht is dat hij dit de grootste crisis noemt tijdens zijn regeerperiode, al was het alleen maar omdat hij, samen met zijn opeenvolgende kabinetten, deze crisis zelf veroorzaakt heeft door laks optreden of een achterbaks trachten om regels te omzeilen.
Daarnaast schat ik de bankencrisis, de problemen in de zorgsector en het onderwijs en niet te vergeten het MH17 drama van een iets hogere orde dan de huidige problemen met stikstofemissie en PFAS, die louter een gevolg zijn van papieren afspraken. Het is natuurlijk van de zotte om je een economische crisis op de hals te halen, louter en alleen om te voldoen aan die papieren werkelijkheid. Ook ik ben vóór een beter milieu- en klimaatbeleid, maar rek die afspraken tijdelijk wat op zodat werkend Nederland weer aan de slag kan, maar maak wel werk van het in gang zetten van maatregelen die deze problemen in de nabije toekomst oplossen en voorkomen. Toon daadkracht en schei uit met dat oeverloze geneuzel over hoe vervelend het toch wel is dat we geen 130 km meer mogen rijden!

Ik verbaas mij over de woede die ik lees in de reacties op deze maatregel.
Natuurlijk, het zet nauwelijks zoden aan de dijk, maar het is wel het enige wat direct een uitstoot vermindering bewerkstelligt.
Maar is het nou zo vreselijk dat je niet langer 130 op de snelweg mag rijden?
Ten eerste kùn je vaak niet eens 130 rijden waar het mag vanwege de drukte op de weg. De veiligheid op de snelweg neemt aanmerkelijk toe bij een maximumsnelheid van 100 km, omdat het verschil in snelheid tussen het langzaamste verkeer (vracht) en snelste verkeer een stuk kleiner wordt. Daardoor wordt ook een betere doorstroming bevorderd en vermindert de kans op filevorming, wat weer resulteert in een eerder bereiken van je eindbestemming! En dan, bij 100 km/uur rijdt je auto aanzienlijk goedkoper omdat hij minder brandstof verbruikt en daardoor ook nog eens minder schadelijke uitlaatgassen produceert.
Echt, ik snap al die ophef niet......

Eerlijk gezegd denk ik dat de VVD zo verschrikkelijk "huilie huilie" doet om in de vervolgprocedure van het hele stikstofbeleid te kunnen zeggen dat ze al zo'n "enorme knieval" hebben gedaan en daarmee op andere punten hun zin kunnen doordrijven. Tenminste, ik heb zo langzamerhand het idee dat politiek zo werkt.......

Het werd deze week op meerdere fronten de "Week van Snel", want ook onze staatssecretaris Menno Snel van Financiën was in het nieuws. De commissie Donner kwam tot de conclusie dat de belastingdienst fout zat bij de beoordeling van de kinderopvangtoeslag welke was aangevraagd door een grote groep ouders. Vanwege vermeende fraude moesten zij deze uitkering terug betalen, wat velen in grote financiële moeilijkheden bracht.
Menno belooft alle gedupeerden ruimhartig en "snel" schadeloos te stellen, zoals voorgesteld door de commissie Donner.
Da's mooi, maar je begint je zo langzamerhand toch af te vragen hoe lang het nog gaat duren voordat men het bij de belastingdienst op orde heeft......
En je vraagt je ook af of het feit, dat het geld tegen de plinten klotst te danken is aan een florerende economie of door de geslaagde rooftochten van de belastingdienst.....

En terwijl er in eigen land volop rumoer is, is het opmerkelijk rustig aan de overkant van de plas.
Na de mislukte uittreding uit de EU op 31 oktober en de aangekondigde parlementsverkiezingen in het Verenigd Koninkrijk op 12 december aanstaande, is het daar opmerkelijk stil geworden.
Stilte voor de storm?

Het eens zo trotse Britse volk is verworden tot een deerniswekkend, zwalkend volkje.
Ach, hoe heeft dit toch zo kunnen gebeuren.
Is het een gevolg van het tegen beter weten in krampachtig vasthouden aan tradities?
Want daarvan staat Brittannië immers bol? Althans in mijn (onze?) belevingswereld. En hebben de Britten zelf niet bijgedragen tot het in stand houden van deze ideeën door bijvoorbeeld hun optreden in films en TV-series waarin zij hun onderkoeldheid, hun arrogantie met een zekere trots etaleerden?
John Steed en Emma Peel, The Saint, Agent 007.......
Daarna kwamen langzaam de series die de draak staken met diezelfde onderkoelheid en arrogantie: Monty Python, Keeping Up Appearances, Fawlty Towers.....
Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
Het Britse Rijk, ooit het grootste imperium aller tijden omvatte op zijn hoogtepunt, kort na WO I een kwart van de wereldbevolking en een kwart van het landoppervlak van de aarde. Door middel van handel, annexatie en kolonisatie omvatte het Rijk gebieden op alle continenten en in elke oceaan.
Na afloop van WO II ging het snel bergafwaarts. Amerika en Rusland hadden de leidende rol van wereldmachten overgenomen en koloniën bevochten in onafhankelijkheidsoorlogen hun zelfstandigheid. Iedereen zag het eens zo fiere Rijk uiteen vallen.... behalve de Britten zelf.

Maar nu, nu heeft hun eigen MP Boris hen de ogen geopend en beseffen ze: Het einde is nabij!
Ook de terugtredend voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk sprak het deze week uit: De Brexit is het definitieve einde van het Britse Imperium......
Ik denk dat hij deze conclusie trok na het lezen van het volgende bericht dat in de kranten verscheen:

Theezakjesgate in Groot-Brittannië: ‘Onze premier kan niet eens een kopje thee zetten’

De Britse premier Boris Johnson ligt onder vuur in zijn eigen land, omdat hij de thee-etiquette aan zijn laars heeft gelapt. Johnson deed in een campagnevideo een wolkje melk in zijn kop, terwijl het theezakje er nog in zat. Op social media gaan zijn theeminnende landgenoten los: ,,Onze minister-president weet niet hoe je een kop thee zet, hoe laag kun je zinken?”

(AD, 14 november)

Dan denk ik: daar in het Verenigd Koninkrijk, daar hebben ze pas ècht problemen.......

Chinese bordjes

U hebt het vast wel eens gezien. Zo'n circusartiest die bordjes op een stok laat draaien. Één voor één brengt hij de bordjes aan het draaien en geeft ze een zwiep als er een dreigt te vallen. Zo houdt hij een groot aantal bordjes aan de praat.
Voor de artiest zal altijd de uitdaging bestaan om er nog ééntje meer te laten draaien. Tot.... het misgaat. Op een gegeven moment is hij niet snel genoeg om alle bordjes draaiende te houden en zullen ze allemaal neerstorten.
Premier Rutte heeft veel weg van zo'n Chinese jongleur. In de loop der jaren is hij een meester geworden in het draaiende houden van vele bordjes. En als er al eens een bordje viel, wist hij iedereen er van te overtuigen dat dat in ieder geval niet zìjn schuld was.
Maar, als ik alle gebeurtenissen van de laatste weken op een rijtje zie, begin ik mij toch voorzichtig af te vragen: hoe lang nog? Het heeft er alle schijn van dat hij te veel bordjes aan de gang moet houden en dat het een kwestie van tijd is, voordat alles in elkaar dondert.
De boeren, de bouwers, de onderwijzers, klimaat, de CO2 uitstoot, het stikstofprobleem, de PFAS crisis, de energietransitie, Erdogan die IS -strijders dreigt terug te sturen, de gevolgen van Brexit, het wordt allemaal een beetje veel.....

Ook binnen de coalitie zijn steeds vaker tegenstrijdige geluiden te horen. Is dit alvast een profileren van de verschillende partijen met het oog op de Kamerverkiezingen van 2021? Of gebeurt dit omdat Rutte de regie een beetje kwijt raakt en niet langer bij machte is om alle kikkers in zijn kruiwagen te houden.
Minister De Jonge wil een deel van de Jeugdzorg terug halen van de gemeenten en overdragen aan regionale verbanden.
Het falend leenstelsel voor studenten wordt gerepareerd door de kinderbijslag komend jaar voor studerende kinderen tot 18 jaar op te trekken.
Beide eigenlijk een erkennen van totaal falend beleid van de afgelopen jaren.
Rob Jetten van D66 propageert het terug brengen van de maximumsnelheid tot 90 km/uur om de uitstoot van stikstof terug te brengen. Hij doet dit (volgens Klaas Dijkhof) om de VVD'ers te pesten.
Het CDA is intern verscheurd door de vraag hoe om te gaan met de boeren in de nabije toekomst.
Kortom: hommeles in de tent.

En dan komt deze week ook nog het bericht naar buiten dat tijdens de militaire missie in de strijd tegen IS in 2015 bij bombardementen, uitgevoerd door Nederlandse F16's, burgerslachtoffers zijn gevallen. Nou is dat helemaal niet verwonderlijk. Als je 3000 bombardementsvluchten uitvoert, kan er wel eens iets mis gaan, hoe betreurenswaardig ook. Enkele weken na het gebeuren is de toenmalig minister van Defensie Jeanine Hennis hiervan op de hoogte gesteld. Op Kamervragen hierover heeft zij daarna steeds ontkennend geantwoord.
En da's liegen tegen de Kamer. En dat mag niet.
Huidig Defensieminister Ank Bijleveld mocht daarom deze week spitsroeden lopen in de Tweede Kamer om te trachten recht te praten wat krom is. Een pijnlijk debat wat ook nog eens ontsierd werd door het optreden van Oztürk van Denk, die de F16-piloten wegzette als moordenaars. Wat die vent nog in de Kamer doet, ik weet het niet. Deze man wekt bij mij bijna net zoveel ergernis op als die (wegens succes geprolongeerde???) brillenreclame van René Froger.
Bijleveld vertelde tijdens dat debat dat ook andere ministeries kennis hadden van de burgerdoden. Kort na de aanval werden zij op de hoogte gebracht van het feit dat er hoogstwaarschijnlijk onschuldige slachtoffers waren gevallen.
Toen Mark Rutte gevraagd werd of hij er ook van wist, viel het bordje van het stokje.......

Mark kon niet snel iets nieuws verzinnen en viel daarom terug op een beproefde strategie die in het verleden zo goed gewerkt had. Hij kon het zich niet meer herinneren......
Tja, met zo'n smoesje kun je één keer aankomen, maar het is niet voor herhaling vatbaar. Dan ga je je toch afvragen of zo'n man nog wel geschikt is om een land te leiden en zou je voor willen stellen om alle Kamerleden de cursus "Omgaan met dementie" te laten volgen.
Zijn toehoorders vonden dit dan ook (terecht) volkomen ongeloofwaardig. Maar ja, Mark, dit eenmaal gezegd hebbend, kon weinig anders dan deze mededeling steeds maar weer herhalen, omdat hij niets anders kòn zeggen.
"Nee, ik was niet op de hoogte."
Onbestaanbaar dat je als premier dit bericht niet te horen krijgt, terwijl de meeste leden van het kabinet het wèl weten.
"Ja, ik was inderdaad op de hoogte."
En jij hebt aan de zijlijn gewoon staan toekijken hoe jou minister van Defensie de Tweede Kamer stond voor te liegen? Je hebt niet ingegrepen?
Door zich te verschuilen achter het zinnetje "Hier staat mij niets van bij", doet Mark Rutte precies hetzelfde: liegen dat hij barst.....

Het journaille rook bloed en bleef hem tijdens de wekelijkse persconferentie op vrijdag uitentreuren doorzagen over zijn wel of niet kennis hebben van de burgerslachtoffers. Het werd een gênante vertoning. Zelden heb ik Markje zo zien draaien en zweten.....
Wordt dit dan uiteindelijk zijn Waterloo?

Het gaat geweldig met Nederland. Het geld klotst tegen de plinten op en de economie draait als een goed geoliede machine.
En toch..... dreigt een diepe crisis. Door wanbeleid en foutieve keuzes in het verleden dreigt die hele machine tot stilstand te komen. En niemand lijkt bij machte het tij te keren......

Intussen moeten wij maar gewoon ons best blijven doen en in ieder geval ons steentje bijdragen aan het terug dringen van de uitstoot van broeikasgassen om de klimaatverandering tegen te gaan. Hoe? Gewoon. Door geen scheten meer te laten. De gemiddelde mens produceert 1 à 2 liter darmgas per dag. Da's voor Nederland toch zo'n 30 miljoen liter per dag! Natuurlijk is dat peanuts vergeleken bij de gasproductie van onze veestapel, maar toch. Als wij onze windjes weten te onderdrukken, scheelt dat in ieder geval.
Want.....

Mocht Erdogan er inderdaad toe overgaan om IS strijders vanuit Turkije terug te sturen naar Nederland, dan stel ik voor dat we per ommegaande Oztürk die kant op sturen.....

Dikker dan water

Vrijdagavond 25 oktober bezocht ik op aanraden van mijn vriend Pieter de donateursavond in Museum Oud Alkemade, alwaar René Bastiaanse, tot voor kort directeur van het Brabants Historisch Informatiecentrum, was uitgenodigd om een lezing te geven over de invloed van de Katholieke Kerk op de maatschappelijke ontwikkelingen in Nederland in de periode van 1900 tot 1970.
Hoewel wij als kinderen vanuit de Schoolkatechismus op de vraag: "Waartoe zijn wij op aarde?", als antwoord aangereikt kregen: "Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn.", werd mij uit het relaas van Dhr. Bastiaanse duidelijk dat het werkelijke antwoord eigenlijk had moeten luiden: "Wij zijn op aarde om zoveel mogelijk kindertjes te maken.", iets wat toentertijd door de geestelijkheid bij regelmatige huisbezoeken de volwassenen wel aan het verstand gepeuterd werd. Echter wel met de toegevoegde restrictie dat bij het storten van de fundering geen gevoelens van genot ervaren mochten worden. Het beleven van seksuele opwinding was immers een doodzonde en dientengevolge een "one way ticket to hell."
Een van de toehoorders merkte op dat het ervaren van seksuele opwinding dus de facto een "dagelijkse zonde was". Dhr. Bastiaanse moest toegeven dat dit misschien wel zo was, maar dat de geestelijkheid daar toch anders over dacht en vergeving via het sacrament van de Biecht nodig was om het eeuwig hellevuur te ontlopen.
Kortom, het was een leerzame, maar ook vermakelijke avond, mede dankzij de vertelkwaliteiten van de spreker.

Twee dagen later, vorige week zondag dus, was er een reünie van de Pouwen, de kleinkinderen van Gerrit Pouw en Chrissie Olijerhoek. Het was een confrontatie met de gevolgen van het feit dat ook mijn (voor)ouders tijdens de bloeiperiode van het Rijke Roomsche Leven blijkbaar lijdzaam de voorschriften opvolgden van de geestelijke leiders van de Katholieke Kerk.
Op de foto opa Gerrit met zijn twaalf kinderen, die gezamenlijk weer voor ruim 70 kleinkinderen zorgden. U begrijpt, ondanks het feit dat ze er zondag niet allemaal waren, was het, met de aanhang erbij, toch een flink gezelschap.
Nee, ik kende ze niet allemaal bij naam en toenaam, maar ik heb een excuus: mijn moeder had twaalf broertjes en zusjes en aan die kant heb ik dus ook nog een hele rist neven en nichten.....
De meesten waren echter geen onbekenden. Een groot aantal woont nog in de omgeving van Roelofarendsveen en die kom je dan ook zo af en toe tegen. Anderen hebben alleen "een bekend gezicht". Niet dat je ze nog herkent van vroeger, als je op visite was bij oma en hen daar soms trof, maar je hebt ze waarschijnlijk in de laatste decennia een keer gezien of vluchtig gesproken, tijdens de uitvaart van een oom of tante. Tja, da's helaas de realiteit.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het idee voor deze reünie tijdens zo'n gelegenheid, het afscheid van Oom Jos, ontstond.

Een aantal jaren geleden is een Facebookpagina gestart waarop de nazaten van "Gerrit en Chrissie" zich verzameld hebben en zo (her)kende ik ook wat neven en nichten die anders voor mij grote onbekenden geweest zouden zijn, maar die ik nu via fotootjes of verhalen wel eens had zien langs komen.
Toch is het gek. Dat op zo'n familie reünie eigenlijk soms volslagen vreemden tòch iets vertrouwds lijken te hebben. Ik voelde dat tenminste wel op die zondagmiddag. Misschien is dàt het wel wat Engelsen bedoelen als ze spreken over "Blood is thicker than water".
Wat is dat dan?
Komt het misschien doordat bepaalde gelaatstrekken bij meerdere personen aanwezig lijken? Is het omdat enkelen steeds meer op hun vader of moeder gaan lijken en zo het vertrouwde gezicht van een oom of tante doen herleven? Of is het misschien omdat de meeste neven blijkbaar naar dezelfde kapper gaan als jijzelf.
Is het de wetenschap dat we allemaal oma Chrissie gekend hebben, wonend in haar kleine huisje op de Suiker-en-Bolwurft? Dat we allemaal opa Gerrit alleen kennen van die foto? Die streng kijkende man met die prachtige, geweldige snor?
Of is 't het verhaal dat wij vast allemaal kennen en met elkaar delen.
Het verhaal hoe oma Chrissie er in 1933 plots alleen voor kwam te staan toen haar man op 46-jarige leeftijd overleed, twee maanden nadat zijn oudste dochter trouwde. Hoe zij achterbleef met 11 kinderen in de leeftijd van 4 tot 21 jaar, in een tijd van crisis, van oorlogsdreiging. Een tijd zonder de sociale vangnetten die wij vandaag de dag kennen.
Het respect en de groeiende bewondering met het ouder worden voor die mooie, kleine parmantige vrouw met de duizend rimpeltjes die haar gezin door deze moeilijke tijden wist te loodsen.
Misschien is het dat verhaal wel, wat ons bindt.

Dank je wel, Cisca en Carinta voor het organiseren van deze middag. En aangezien ik nog lang niet iedereen gesproken heb, zou er eigenlijk een vervolg moeten komen.
Jammer dat niet iedereen er was. Naast wat berichten van verhindering of anderszins moesten we natuurlijk ook een aantal neven en nichten missen die intussen afscheid hebben moeten nemen van ons en van het leven.
Maar het was een prachtige middag met mooie verhalen en herinneringen, waarin ook zij een plaatsje kregen. En zo waren ze er toch een beetje bij.
Best wel een mooie gedachte voor vandaag (2 november, Allerzielen), vindt u niet?