Holle vezels
Da's me nou toch ook wat!
Is eindelijk die 1,5 meter maatregel afgeschaft, blijven we waarschijnlijk tòch afstand houden van elkaar, omdat we wat minder vaak gaan douchen!
Als ik vrijdagmiddag, na een heerlijke fietstocht, mijn tuintje indraai, zie ik Joris zitten in een tuinstoeltje voor de ingang naar zijn woning. In zijn nakie! Niet dat er veel te zien is, want zijn baard bedekt buik en kroonjuwelen.
"Nou, nou, Joris, vind je dat niet een beetje overdreven? De zomer is toch echt voorbij hoor."
"Nog even de laatste vitamientjes binnen halen, jochie! En daarbij: 'koukleumen worden niet geboren, die worden gemaakt'. Een beetje afharden, zo met de winter op komst, kan echt geen kwaad."
Ik zet m'n fiets in de schuur en bedenk dat Joris misschien wel gelijk heeft. Met die omhoog schietende energieprijzen zou het wel eens een koude winter kunnen worden.
"Koffie?", vraagt hij, als ik weer naar buiten stap. "Nee, ik maak zelf wel even een bakkie. Die kopjes van jou, dat schiet niet op. Zal ik voor jou ook.....?" Hij knikt.
Als ik terug keer met de koffie, heeft Joris intussen een zwembroek aangetrokken. Een gele. Het is net een bejaarde Dries Roelvink in mini formaat. Hij trekt ook nog een badjas aan en klimt dan op de tuintafel. Ik schuif een stoel bij en neem plaats. De zon verwarmt nog en vormt zo een herinnering aan de voorbije zomer. Het zeikweer van de afgelopen tijd heeft die herinnering al opgepoetst en doet die zomer mooier lijken dan hij was.
Ik sluit mijn ogen en geniet.......
"Wat denk je? Krijgen we een strenge winter?", vraag ik.
"Hoe moet ik dat nou weten", zegt Joris. Hij nipt aan zijn koffie.
"Nou ja, jullie kabouters, jullie zijn toch van de natuur? Jullie hebben daar toch kijk op?"
"'t Is zoals het spreekwoord zegt", zegt Joris.
"Hoe bedoel je?"
"'t kan vriezen, 't kan dooien....", zegt hij grinnikend. Maar dan serieus: "Maar het zou me niet verbazen als we een strenge winter krijgen."
"Nou, dat zou niet zo best zijn, met die oplopende gasprijzen.", antwoord ik, een beetje beteuterd. "Straks zitten we met z'n allen in de kou."
"Gewoon goed isolerende kleding dragen en onder een lekker dekbed kruipen. Dat hebben jullie toch van de dieren wel geleerd? Jullie hebben de isolerende werking van het donskleed bij vogels ontdekt en imiteren dat met het gebruik van holle vezels in dekens en kleding."
"Doen wij dat?", vraag ik verwonderd.
"Welja man, er is voldoende kleding waarin je het never-nooit koud krijgt!"
"Ja, maar ik heb geen zin om de hele winter rond te sjouwen in een dikke parka. Ik wil ook wel eens gewoon in een lekker verwarmde kamer zitten. Jij verwarmt 's winters toch ook je huisje? Hoe doe je dat dan?", vraag ik Joris.
"O, ik heb een klein houtkacheltje. En koken doe ik op gas."
"Heb jij aardgas dan?", vraag ik verwonderd.
"Bìjna goed!", zegt hij lachend. "Ik heb een kleine biogasinstallatie waarin ik voldoende methaangas 'uit mijn eigen afval' kan produceren om op te koken. Jullie zouden ook van die techniek gebruik moeten maken."
"Dus, dus", stamel ik, "jij doet gewoon je eh...."
"Ja! Dus geen 'aardgas', maar 'aarsgas'. Scheelt maar één letter....."
"Ach, als de nood aan de man komt, hebben jullie altijd Groningen nog", zegt Joris.
"Nee, dat gaat niet gebeuren", zeg ik, "dat is de Groningers beloofd!"
Joris kijkt mij meewarig aan. "Geloof jij wèrkelijk dat zo'n belofte enige waarde heeft, zolang Mark Rutte aan de touwtjes trekt? Hij heeft vast geen actieve herinnering aan die belofte...."
Tja, wat moet je daar nou op zeggen?
"Er rest ons niets anders dan maar afwachten wat de komende koude maanden ons zullen brengen, Joris. Dat wordt weer de pet of de hoed op als we naar buiten gaan. Ik heb een bloedhekel aan een kouwe knar. Jij niet?"
"Zeker, zeker....... In ieder geval zal Mark Rutte geen koud hoofd krijgen met hetgeen hij in zijn bovenkamer heeft. Die heeft geen pet nodig." zegt Joris grijnzend.
"Hersenen?", vraag ik, met enige twijfel in mijn stem.
"Nee, geen hersenen", antwoordt Joris met een twinkeling in zijn ogen.
"Holle vezels......"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten