Joris 18

Wachten op een wondertje    

Het is nog vroeg als ik donderdagmorgen de gordijnen openschuif. In het oosten kleurt de lucht zacht oranje als aankondiging van een mooie, nieuwe dag. Het is windstil en een dunne, diffuse mistdeken ligt over het land. Aan de overkant van de weg ontwaar ik een kleine gestalte, handjes op de rug, zijn blik gericht op het weidse landschap. Joris is er ook al vroeg bij vanmorgen......

Ik stap in m'n schoenen en ga naar buiten. Het is fris, maar windstil, wat de kou dragelijk maakt. Stilletjes steek ik over en ga naast mijn vriend staan.

"Ik hoorde je echt wel aankomen, hoor.", zegt hij, zonder op te kijken.

Ik reageer er niet eens meer op. Telkens weer verbaast hij me. Kabouters hebben blijkbaar een bovenaards goed gehoor, wat ook nog eens tot op hoge leeftijd niet aan scherpte inboet, terwijl ik moet bekennen dat het bij mijzelf de laatste jaren wel wat minder wordt.

Niet alleen dat je het zelf merkt, je wordt er ook regelmatig op gewezen.

"Je wordt doof, pa!"

"Wat zeg je?" Ik doe maar net of ik ze niet hoor......

"Het voelt een beetje als vorig jaar, vind je niet?", vraag ik Joris, die zijn pijpje opzoekt.

Hij klopt hem uit op de hak van zijn slof. "Hoe bedoel je?", zegt hij en inspecteert fronsend de kop van de pijp alsof hij zich afvraagt of het tijd wordt om hem te vervangen of alsof hij overweegt om te stoppen. Hij besluit te stoppen. Niet met roken hoor, nee, hij stopt zijn pijpje met een plukje tabak uit het buideltje dat altijd aan zijn riem bungelt.

"Nou, met corona. Het is net alsof we weer terug zijn bij af. Net zo ver als een jaar geleden. En ondanks de verkiezingen in maart zitten we ook nog met hetzelfde kabinet als vorig jaar."

Joris steekt zijn vingertje op en kijkt me vanonder opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Demissionair hè, demissionair! Al lijkt het erop dat er in het nieuwe jaar gewoon wordt doorgegaan met het huidige kabinet. Ze dronken een glas, ze deden een plas......"

Hij steekt de brand in zijn pijpje en draait z'n blik weer naar de polder en zegt peinzend, voor zich uit starend: "Nou ja, er wordt in ieder geval flink met geld gesmeten... èn er komen nieuwe bewindslieden..."

"Ach, schei nou toch uit Joris! Nieuwe bewindslieden! Het gros zal wel terugkeren en Rutte blijft ook gewoon zitten. Trouwens, de samenstelling van het oude kabinet wisselde óók bijna elke maand! Dus wat dat aangaat, blijft alles bij hetzelfde. Rutte begint zelfs Trumpiaanse neigingen te vertonen. Wie niet naar zijn pijpen wil dansen, wordt gewoon het kabinet uitgeflikkerd! Kijk maar naar Mona Keijzer!

En wat dat geld smijten betreft, Rutte heeft een heleboel toezeggingen gedaan om toch maar alsjeblieft door te mogen. Denk jij werkelijk dat er van die plannen ook maar een spaan terecht komt? Als puntje bij paaltje komt haalt-ie gewoon zijn plankje op en heeft-ie er geen actieve, of een 'verkeerde herinnering' aan. Beloften van Rutte!!! Hou nou toch op, man!"

Ik loop echt helemaal leeg. Dat positieve gel* van Joris kan ik nu echt niet hebben.

Joris draait zich glimlachend naar mij om. "En waaróm heeft-ie al die toezeggingen gedaan?"

"Om te blijven zitten natuurlijk! Denk jij nou echt dat àlle problemen die zijn ontstaan onder Rutte I, II en III door diezelfde Rutte opgelost gaan worden?"

"Nee, natuurlijk niet!", zegt hij grijnzend. "Maar waaróm wil hij blijven zitten?!?"

"Om eh......" Ja, daar heb ik zo een-twee-drie geen antwoord op.

"Omdat-ie niet anders kàn, niet anders wìl, niets anders dùrft! Hij heeft de kansen, die zeker langs kwamen, om iets anders te gaan doen, voorbíj laten gaan! Hij zit aan die baan vastgebakken en is als de dood om hem te verliezen. Dan heeft-ie niks meer!"

"Maar da's toch sneu!", roep ik uit.

"Natuurlijk is dat sneu!", zegt Joris. "Daarom is een beetje medelijden met deze man wel op zijn plaats. Hij zègt dat-ie de problemen op wil lossen, maar heeft niet in de gaten dat hij zèlf onderdeel is van de problemen. De afgelopen jaren heeft-ie alleen door liegen, bedriegen en het doen van valse beloften krampachtig zijn baantje kunnen behouden."

"Ja, en nou is het hem wéér gelukt!", zeg ik. "Nou ja, voorlopig althans. Kijk, ik acht de coalitie-onderhandelaars intelligente mensen en daarom begrijp ik niet dat zij zich wederom door Rutte in het pak hebben laten naaien."

"Intelligentie is geen garantie dat je geen onverstandige keuzes of beslissingen zal nemen, jochie. Kijk naar de mensen die achter Willem Engel of Baudet aanlopen. Dat is echt niet allemaal dom volk. Daar zitten echt hele slimme mensen bij. Tja, waarom ze dan toch het gedachtengoed van dit soort figuren aanhangen, is mij ook een raadsel......"

Joris stopt zijn pijpje weg. De wereld wordt langzaam lichter.....

"Ik heb het idee dat Mark best een aardige vent is", zegt Joris, "maar eigenlijk is het een zielige figuur. Geen vrouw, geen kinderen, geen hond, geen kat,..... zelfs geen hàmster..... niets....."

"Het schijnt dat hij nogal wat vrienden heeft.", zeg ik.

Joris grinnikt. "Ik denk dat Mark Rutte meer vrienden heeft dan de Minister-president van Nederland....."

"'We moeten maar hopen op een klein wondertje.", zegt Joris. "Anders staan we hier volgend jaar weer, nog steeds in lock down, te mopperen op Rutte."

"Geloof jij in wonderen dan?", vraag ik.

"Jij niet dan?" Joris kijkt me verbaasd aan. "Vorige week nog! Met Max! Was dat geen wonder? En in je allereerste blog schreef je dat je goede voornemen was om te stoppen met roken. Uiteindelijk is dat, zij het jaren later, toch gelukt! Was dat geen wonder dan?"

"Tja, dat wel...."

We steken de weg over en stappen mijn achtertuintje in. 

"En jij? Ga jij stoppen?", vraag ik.

"Da's een goed idee!", zegt Joris en zoekt zijn pijpje weer op.

"Ik zie het al", zeg ik lachend. "Ook dààr is een klein wondertje voor nodig."

De zon breekt definitief door en verdrijft de laatste mistflarden. Hij belooft ons een stralende dag tussen al die grauwe decemberdagen door. Vanmiddag lekker op de fiets naar Leiden, mijn 'boostertje' halen.

Ik verwacht er geen wonderen van, maar het kan zeker geen kwaad.....