What's in a name

De wetenschap kent vele terreinen.
Het valt mij op dat de namen waaronder de verschillende vakgebieden zich profileren grofweg in twee groepen te verdelen zijn: de kussen en de logen.
De chemicus, de fysicus, de historicus en mathematicus zijn duidelijke mensen.
Mensen die werken met harde feiten.
1 + 1 = 2
Geen speld tussen te krijgen.
Je weet waar je aan toe bent.
Maar dan is er die grote groep van logen....
De psycholoog, de politicoloog, de theoloog, de meteoroloog....
Ik weet het niet, maar ik heb zo het vermoeden dat ze die uitgang "loog" niet voor niets met zich meedragen.
Alsof ze zich op voorhand al willen indekken voor het geval hun analyses niet helemaal met de waarheid stroken.
Van de meteoroloog en de politicoloog weet ik het zeker.

U weet misschien al dat ik een liefhebber ben van een goed glas wijn.
Nu moet u het begrip "goed" hier niet verkeerd interpreteren.
"Goed" is voor mij in dit geval gewoon het synoniem voor "lekker".
Nee, ik ben beslist geen wijnkenner.
Ik kan een avond doorbrengen met vrienden, enige flesjes nekken en volop genieten van het druivennat en de volgende morgen opstaan met een houten kop.
Chateau Migraine.
Was misschien toch niet zo'n best wijntje.
Maar wat dondert dat.
Een gezellige avond is best een beetje koppijn waard.

Ik kan mij dan ook werkelijk verbazen over mensen die een slokje nemen, het vocht even door de mondholte laten rollen en dan met een aan arrogantie grenzende zekerheid beweren dat het een Bourgogne, een Bordeaux of een Medoc is.
Soms hebben ze zelfs het lef om jaartal en druivensoort erbij te noemen.
En... ze hebben het vaak nog goed ook!
Ik vind dat knap. Verbazend knap.
Zij hebben hun smaakpapillen blijkbaar dusdanig gecultiveerd, dat zij in staat zijn zulke kleine nuances te onderscheiden.
Ze steken eerst een poosje hun neus in het glas, sluiten de ogen, nemen een slok en kauwen, met de ogen gelukzalig ten hemel geheven, op het kostelijke vocht om het daarna.... uit te spuwen!
Zij hebben het over: hangt goed in het glas, een bouquet van aardbei met een zweem van framboos en een herfstige afdronk.
Schiet mij maar lek.
Ik heb dat niet. Ik onderscheid slechts drie niveau's: smerig, aardig en lekker.
En als ik het lekker vind, slik ik het gewoon door.
Deze wijnkenners zijn echter meestal zeer beschaafde mensen.
De woorden plebejer en wijnbarbaar spelen slechts door hun gedachten.
Zij zullen deze nooit uitspreken.
Daarvoor zijn ze te goed opgevoed.

De kennis van wijnen verheven tot wetenschap.
Er zijn zelfs universiteiten waar deze wetenschap onderwezen wordt!
Maar....
Men studeert niet af als vinocus, maar als vinoloog....
Ook de wijnkenner houdt een slag om de arm.
Dat is natuurlijk logisch.
Immers, smaken verschillen.
En er is maar één smaak de goede, en dat is de mijne.
Een zinsnede die iedereen overigens naar waarheid kan en mag bezigen.

Een aan vinologie verwante opleiding, welke in Bordeaux, Stellenbosch en Adelaide gevolgd kan worden is de studie oenologie (What's in a name?)
Ja, sorry hoor, maar als ik zoiets lees kan ik een glimlach niet geheel onderdrukken.
Hoe verwacht je in godsnaam serieus genomen te worden als je jouw vakgebied met zo'n naam opzadelt?

Blij dat ik niet zulke kritische smaakpapillen heb.