Alfa en Omega

De kruitdampen zijn opgetrokken.
Schoorvoetend trekt 2013 zich in gang.....

Begin en einde liggen meestal ver uit elkaar.
Voor een jaar is dat 12 maanden, 365, en zo af en toe 366 dagen.
De tijdspanne tussen onze geboorte en dood is de grootste afstand die we bereiken zullen.
Het begin van onze wereld en haar einde, onlangs nog aangekondigd maar om onduidelijke redenen niet doorgegaan, omvat een onvoorstelbare tijdsruimte.
Soms liggen ze heel dicht bij elkaar.
Elk einde is immers een nieuw begin.

Dood en geboorte.
Je ontdekt dat je zwanger bent, een week na de dood van je moeder.
Je vertelt je vader dat je vrouw zwanger is, twee dagen na de dood van zijn moeder, je oma.
Soms ligt het inderdaad heel dicht bij elkaar.
Einde en begin.
Verdriet en vreugde.
Alsof de wereld zeggen wil: wat er ook gebeurt, je moet dóór.
En dat doen we dan maar.....
Het zijn gedachten die door je hoofd spelen op de drempel van een nieuw jaar.

Gin is dood.
Een poes, maar toch. Het verdriet is echt.
Vrijdag lag hij in de voortuin. Waarschijnlijk aangereden en met de laatste krachten die in hem waren, zichzelf naar huis gesleept. Waar hij warmte, liefde en geluk kende.
Ik moest bij dat bericht denken aan het nieuws dat ons 1 januari bereikte.
De dood van Clara Ann Fowler, beter bekend als Patti Page, ondermeer beroemd geworden door een liedje over een ander huisdier.
Een jong hondje, pas geboren. Nog aan het begin.
De zangeres heeft tijdens haar leven de vraag vele malen gesteld en heeft, naar mijn weten, nooit een bevredigend antwoord gekregen.
Ik denk dat het de eerste vraag was, die ze bij aankomst aan Petrus stelde.
Hoeveel dat hondje kostte.....
Toen moest ik denken aan de tijd dat ik in Leiden naar school ging.
Op weg naar de bus, kwam ik dan door de Steenstraat.
Daar was een dierenwinkel.
Meerdere malen heb ik voor de etalage staan kijken naar de ravottende jonge hondjes in het zaagsel.
Ik ben nooit naar binnen gegaan om te informeren wat zo'n schattige pluizenbol moest kosten.
Had ook geen zin.
Mocht toch niet van mijn vader.....

Zo'n jaarwisseling is toch altijd weer iets speciaals.
Een moment van bezinning.

Van achterom kijken.
Het ophalen van de mooie herinneringen die verbonden zullen blijven aan 2012.
Ook stilstaan bij de donkere kanten die dat jaar kende.
Mondiaal, landelijk, en in ons eigen kleine kringetje van familie en vrienden.
Het is ook een moment van vooruit kijken.
Uitspreken wat je allemaal van dit nieuwe jaar verwacht.
Maar ook in stilte hopen dat bepaalde zaken een gunstige wending nemen.
Voor de wereld.
Voor jezelf.
Maar vooral............ voor al die mensen die dicht bij je staan.

2012.
Een kleurrijk jaar.
Guido en Eric hebben het voor ons geschilderd.
Maar gemiddeld? Zo door elkaar genomen?
Toch weer poepbruin........
Prisma op een stronthoop.

Het was een welbewogen jaar.
Zeker op het gebied van de landelijke politiek was er veel vuurwerk.
Maar tijdens de Oudejaarsnacht?
Alle zegen komt van boven.
Alle regen ook.
En zo liep het allemaal met een sisser af......
Einde.

Ik wens u allen een mooi, gezond en gelukkig leven toe.
Niet alleen voor 2013, maar tot in lengte van jaren.
En als u wilt weten wat iets kost?
Gewoon vragen........