Kerstdiner

Onze jachtige maatschappij heeft één mooi ding voortgebracht: de "Kant-en-Klaar Maaltijd".
Deze stelt ons in staat om na een dag hard buffelen voor de baas, toch een smakelijk, goed ogend gerecht op tafel te toveren.
Want laten we wel zijn, de kwaliteit en smaak van deze producten is de afgelopen jaren met sprongen vooruit gegaan.
Het hele jaar door maken wij dankbaar gebruik van deze inspanningen van Unilever.
Wat is het toch, dat de mens met Kerst al deze verworvenheden overboord zet en zo nodig zelf moet gaan kokkerellen.....

De soep had hij de dag van tevoren al gemaakt. Een grote pan, want ze zouden met twaalf personen zijn.
Een gezonde, goed gevulde wintersoep, met veel verse groenten.
Naarmate meerdere ingrediënten werden toegevoegd, bleek de grootste pan niet groot genoeg, met als gevolg dat hij al snel in twee, en later in drie pannen soep stond te roeren. Het rook voortreffelijk en er zou in ieder geval genoeg zijn.....
Hij was zeer tevreden.
Toch voelde hij enige onrust voor de nakende Kerstdag en besloot daarom op Kerstavond alvast ook maar even het toetje te maken.
Hij had op het internet een recept gevonden van "luchtige limoenbavarois met kersensaus" en dat moest  immers 3 tot 4 uur opstijven. Hiermee ging hij zeker eer inleggen.
Het werken met gelatineblaadjes was nieuw voor hem, en de verwerking ervan werd in het recept niet echt duidelijk weergegeven. Het vermenigvuldigen van de hoeveelheden ingrediënten (het recept was voor 4 personen) leidde er al snel toe dat alle vier de pitten van het kooktoestel bezet waren.
Hij had aan Sinterklaas toch beter wat grote pannen kunnen vragen in plaats van de prachtige lamswollen kersttrui (dennengroen met ingemaasde galopperende rendieren) waarin hij zich morgen zou hullen.
Het uitpersen van de limoenen kende wat tegenslag toen de kop van zijn volautomatische citruspers bleek te ontbreken. Dan maar gewoon flink knijpen en hopen dat hij voldoende sap kon verzamelen. Het stijf kloppen van de eiwitten duurde lang, maar lukte uiteindelijk. Het opkloppen van de slagroom was een ander verhaal, omdat op zeker moment de turboknop van de mixer bleef steken en hij het kreng met geen mogelijkheid meer uit kreeg. Dan maar de stekker eruit. Hij tilde de draaiende mixer uit de slagroomkom en..... dat had hij beter niet kunnen doen.
Vanuit de huiskamer klonk de zoetgevooisde stem van Bing Crosby: I'm dreaming of a White Christmas.....

Hij veegde zijn bril af en nam de schade op. Plafond en muren waren bespikkeld met kleine vetvlekjes. Het patroon was regelmatig en had zelfs een artistieke uitstraling, zo vond hij. Ook zijn overhemd (een ouwetje) zat vol vetvlekken en met een zucht van verlichting bedacht hij dat hij gelukkig nog niet zijn Kersttrui aanhad.
Het mengen van het gelatinemengsel met limoensap, het opgeklopte eiwit en de slagroom wilde niet erg lukken. In de glazen schaal (die het pannenleger was komen versterken) zag hij, dat deze substanties zich slecht lieten mengen. Steeds weer ontstond een afscheiding van een waterige laag onderin met daarbovenop een sneeuwwitte etage.
Na eindeloos omscheppen leek de strijd toch gewonnen.
Twaalf ijscoupes werden gevuld en op een dienblad gezet om in de schuur af te koelen.
Balancerend met het blad liep hij richting achterdeur.
Toen schoot de kat tussen zijn benen door.....
De keukenvloer werd bedekt met een sneeuwwitte laag.
In de huiskamer zette Bing nog een keer in....

Wonder boven wonder was slechts een ijscoupe gesneuveld, de rest was nog heel.
Op de TV in de huiskamer was inmiddels de nachtmis begonnen en terwijl daar muzikaal kond werd gedaan van het feit dat de herders neerknielden bij het kindeke, knielde hij neer op de keukenvloer en ging met dweil en emmertje sop de witte massa te lijf.
De ijscoupes werden afgewassen en opnieuw gevuld, na het geheel opnieuw flink doorgeroerd te hebben (de witte substantie was weer halsstarrig boven komen drijven). Deze keer bereikte hij de schuur zonder ongelukken. Het restant van de bavarois werd in drie halve liter bakken gedaan en in de overvolle koelkast gepropt. Zonde om weg te gooien, nietwaar?

De volgende morgen stond hij om 8 uur naast zijn bed. Hij trok zijn nieuwe broek en zijn Kersttrui aan om alvast in de stemming te komen. Even een broodje en een kopje thee. Rond half elf zou hij zijn werkzaamheden onderbreken voor het geplande Kerstontbijt.
Op naar de keuken om aan het hoofdgerecht te beginnen: gevulde kipfilet. Een beproefd recept dat hij in het verleden al vaker met veel succes had bereid.
Eigenlijk had hij zijn gasten een exclusief bultrugbiefstukje voor willen zetten en was daarom de afgelopen week naar Texel afgereisd, in de hoop stiekem een mooi lapje uit de daar kwijnende Johannes te kunnen snijden, doch hij had daar, vanwege de grote publieke belangstelling, maar van afgezien.
Gevulde kipfilet werd het dus.
Wel even een schortje voor, want hij had immers zijn goeie goed al aan.
De mooie filetjes werden open gevouwen, afgedekt met folie en daarna met een steelpan flink platgeslagen.
Bij de derde kippenborst vloog echter de pan door de keuken en keek hij verbouwereerd naar de steel die in zijn hand was achtergebleven.
De rest van de kipfilets werd met de vlakke hand in de vorm geslagen. De vulling werd gemaakt en over de filets verdeeld. Daarna werden ze dichtgevouwen en met cocktailprikkers vastgezet. Niet elke filet liet zich gemakkelijk dichtvouwen, zodat enkelen een vrij hoog houtgehalte kregen. Paneren en aanbraden.
Het rook goddelijk!
Na het heerlijke ontbijt, compleet met een van de vier Kerststollen uit de diverse Kerstpakketten, afgebakken kaiserbrötchen en croissants, betrad hij wederom de keuken om te beginnen aan de salade.
Tonijnsalade met koude pasta: gemengde sla, babymaïs, zongedroogde tomaatjes, geroosterde pijnboompitten en nog een heleboel andere lekkere dingen en afgemaakt met een heerlijke dressing.
De tonijn was niet zelf gevangen, maar kwam uit een blikje: tonijn in olijfolie.
Om te voorkomen dat zijn gasten de komende dagen de volledige controle over hun stoelgang zouden verliezen, besloot hij om wat van de olie weg te laten lopen. Hij opende het blikje aan de daarvoor bedoelde ring en drukte zacht op het deksel om de olie er uit te drukken.
Niet zacht genoeg....
Het deksel schoot naar binnen en een golf olijfolie spoot in het rond.
Shit........!!!!!
Na het ontbijt was hij vergeten zijn schort weer voor te doen.....
Op zijn lamswollen trui zaten enkele glanzende donkere vlekken. De rendieren leken slippende bewegingen te maken.....
Die kon zo de zak van Max in.
Ook zijn broek vertoonde een aantal vette plekken.
Enkele flinke spetters hadden zelfs de muur achter hem bereikt.
Het patroon was niet regelmatig en had zeker geen artistieke uitstraling.
Hij wist meteen hoe hij zijn vrije dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw zou doorbrengen.....

De gasten kwamen en genoten volop van de smaakvolle gerechten.
Het was een prachtig en gezellig kerstdiner met mooie verhalen, anekdotes en goedgevulde glazen....
Het toetje, afgemaakt met kersensaus, was een gedeeltelijk succes. De meeste gasten kozen ervoor om de glazige, rubberen substantie op de bodem daar maar te laten......

Na afloop overzag hij de restanten en overschotten.
Hij zou in ieder geval tot Nieuwjaar geen boodschappen hoeven doen.
Met de soep en de bavarois haalde hij waarschijnlijk zelfs de Pasen.
De keuken was een ravage.......
Na een afwas van twee uur kwam, bij het wegzetten van de laatste pannen, iets uit het keukenkastje rollen.
De kop van de citruspers.....

Volgend jaar gaat hij het anders doen.
Een zak Franse uiensoep van Unox als voorgerecht, als tussendoortje een zalmslaatje van Johma, als hoofdgerecht Tagliatelle met zalm en spinazie in roomsaus van meneer Iglo en als toetje roomyoghurt met straciatella van Mona.
Een prachtig en smaakvol 4-gangenmenu.
Ook lekker.
Voor nog geen 6 euri p.p. .........
Van zijn Kerstgratificatie koopt hij aandelen Unilever.


Ik wens u een mooie, liefdevolle, gezellige, maar vooral veilige overstap naar 2013!