Appels en peren

Waar wij, om menselijke eigenschappen te omschrijven, vaak leentjebuur spelen in het dierenrijk, gaan wij, om onze lichamelijke constitutie te definiëren, vaak bij de groenteman shoppen.
Wij beschikken graag over een perzikhuidje, terwijl een sinaasappelhuid minder gewaardeerd wordt.
Ook bloemkooloren hebben een negatieve klank, terwijl appelwangetjes juist wèl op goedkeuring kunnen rekenen.
Iemand die te veel spiritualiën snoept kan een aardbeienneus ontwikkelen en hij of zij, die zich wat opzichtig gedraagt, kan het etiket vreemde snijboon of rare druif opgeplakt krijgen.
Vrouwenborsten worden, afhankelijk van de cupmaat, vergeleken met appeltjes of meloenen, terwijl ook andere lichaamsdelen soms fruitig omschreven worden.

Mannen ontwikkelen op latere leeftijd vaak een buikje en krijgen zo een appelvorm, terwijl vrouwen door het uitdijen van de heupen meer een peervorm krijgen.
En zoals wij allen weten moet je nooit appels met peren vergelijken.
Toch doen we dat maar al te vaak.
John Grey schreef er al een pakkend boek over: Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus.
Huub Stapel speelt onder dezelfde titel een prachtige voorstelling.
Wetenschappelijk onderzoek heeft afdoende bewezen dat fysiek de verschillen tussen man en vrouw legio en significant zijn.
Normaliter zijn vele van deze verschillen ook met het blote oog waarneembaar.
Het grootste verschil blijkt echter in de hersenen te liggen.
En dat is niet zo vreemd.

Miljoenen jaren hebben onze voorvaderen als jagers over de aardkloot gezworven, waar de mannen meestentijds de jacht voor hun rekening namen en de vrouwen, door de zegening van het moederschap, een meer verzorgende taak hadden.
Deze specialisatie heeft door natuurlijke selectie tijdens miljoenen jaren van evolutie geleid tot een wezenlijk verschil in de ontwikkeling van de hersenen tussen mannen en vrouwen.
Pas in de laatste paar millennia is de levenswijze van de mens drastisch veranderd.
En wat is een paar duizend jaar op een slordige 4 miljoen?

Het heeft er alle schijn van dat de evolutie van de hersenen de snelle veranderingen in de leefwijze van de mens niet kan bijbenen.
In onze maatschappij zijn de verhoudingen tussen man en vrouw sterk veranderd, terwijl we nog wel opgezadeld zitten met een primitief brein, dat nog niet volledig in die richting is ontwikkeld.
En dat leidt nog wel eens tot wederzijds onbegrip tussen de twee seksen.
Waar mannen met de vuist op tafel slaan, zullen vrouwen de dialoog blijven zoeken.
Het is de situatie die bepaalt wat verstandig is.
Soms helpt praten.
Maar soms moeten er gewoon knopen worden doorgehakt.
Meestentijds geeft een verstandige mix van beide het beste resultaat.

Man en vrouw zijn gelijkwaardig.
Nog niet in alle culturen, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Ook daar zien we onder invloed van een snel veranderende wereld (terecht) vrouwen in opstand komen tegen de overheersing van de man.
Mannen moeten leren en accepteren dat hun rol van "beschermer van de horde" is uitgespeeld.
De wereld van vandaag vraagt een ander leiderschap en vrouwen zijn prima in staat om deze opdracht te dragen.
Let wel, sommige vrouwen.
Niet allemaal.
Net als bij mannen is er veel kaf onder het koren.
Toch zou de wereld er aardig van opknappen als we verlost waren van alfa-mannetjes als Poetin, Assad, Castro, Mugabe, Bouterse, Kim Jong-un en andere dictators.

Een vrouwelijke dictator? Ik kan het mij niet voorstellen.
U denkt nu aan uw schoonmoeder, of aan de vrouw van uw broer?
Oké, daar hebt u misschien een punt......

May I have your votes, please?

Wat is mooier, een roos of een orchidee?

Steven Spielberg zei het al in zijn openingswoord, als voorzitter van de jury, bij de opening van het jaarlijkse filmfestival in Cannes, waar 20 films dingen naar de prestigieuse Gouden Palm.
Hij gaat twee weken genieten van mooie films, en ach, dat daar een soort van competitie aan verbonden is, dat neemt hij op de koop toe.
Gelijk heeft hij.
Het is immers ondoenlijk om creatieve producten, zoals film, die een beroep doen op de emotionele beleving van de toeschouwer, met elkaar te vergelijken en dan één als beste uit te roepen.
Vraag honderd willekeurige personen naar hun favoriete film, boek, gedicht, schilderij of muziekstuk.
De kans dat u een identiek rijtje aantreft is nihil.
Wat ons persoonlijk treft of raakt is immers afhankelijk van een groot aantal factoren die voor ieder van ons verschillend zullen zijn.
Opvoeding, kennis, smaak, stemming, enzovoort.
Kunstproducten lenen zich niet voor wedstrijdjes.

Heeft zo'n filmfestival dan geen bestaansrecht?
Jazeker wel.
Het is prettig dat een grote groep mensen met enige kennis van zaken bereid is om een voorselectie te maken uit het enorme aanbod aan films dat jaarlijks het witte doek bereikt.
Zo weet het grote publiek tenminste wat werkelijk de moeite waard is om te gaan bekijken.
Al blijft daar natuurlijk altijd de vervuilende factor van de grootte van het budget dat maatschappijen inzetten om hun product zo goed mogelijk te promoten.
Het wordt pas echt tricky als een klein aantal juryleden het eindoordeel moet gaan vellen en een winnaar gaat aanwijzen. Men deed er beter aan deze laatste fase over te slaan.

Jurybeoordeling, het blijft een corruptiegevoelig fenomeen.
Zo werden Eric van Tijn en Cornald Maas als jurylid bij het Eurovisie Songfestival aan de kant geschoven na loslippigheid van commentator Daniël Dekker.
Uit angst voor beïnvloeding van beide juryleden door buitenlandse mogendheden.
Arme Cornald. Hij had zich er zo op verheugd.
Moeilijk vak, dat jurylid zijn.
Afgezien van onbesproken gedrag, integriteit en corruptie-proof zijn, moet een jurylid beschikken over verstand van zaken, maar ook over het vermogen om zich in te leven in de smaak en behoefte van de  gemiddelde medemens, daarbij zijn persoonlijke voorkeuren wat naar de achtergrond schuivend.
Vind maar zo iemand.
En waar legt hij of zij de accenten.
Schoonheid, creativiteit, het verhaal, het technisch vernuft, het te verwachten commercieel succes?

Het Songfestival.
Net als het filmfestival in Cannes een onmogelijke wedstrijd.
Terwijl Frans Weekers peentjes zweette tijdens het debat over de toeslagenfraude, behaalde Anouk in de eerste halve finale op dinsdagavond in het Zweedse Malmö eindelijk, na negen jaren, weer eens de eindstrijd.
Dit, als we de euforische berichten in de kranten mogen geloven, tot grote vreugde van muziekminnend Nederland.
Zo'n opstekertje hadden we ook wel nodig na het koningslied.
Fransje mag ook door.
Dat hij mocht blijven zitten was 's middags om kwart voor 4 al duidelijk na het betoog in eerste termijn van Ed Groot van de PvdA.
Duidelijk gestuurd en tegen zijn zin zegde hij toen al de steun van de PvdA aan de staatssecretaris toe.
Schutterend en stotterend had hij duidelijk moeite om deze woorden uit zijn strot te krijgen.
Ze hadden toen wel kunnen stoppen, want door de opstelling van de PvdA was wel duidelijk dat waarheidsvinding geen prioriteit had.
Toch vonden ze het nodig om tot diep in de nacht door te debatteren.
Je moet, ook als kamerlid, natuurlijk wel je uren maken.

De hoera-stemming was na de tweede halve finale op donderdag mogelijk nog groter.
Anouk worden van diverse zijden zelfs winstkansen toegedacht!
Zo'n stemming die we zo goed kennen van het Nederlands Elftal, eens in de twee jaar.
"We" gaan winnen!!!
We kennen de historie.
Natuurlijk zijn ook hier behaalde resultaten in het verleden geen garantie voor de toekomst, maar het zou mij toch lichtelijk verbazen als Anouk als eerste zou eindigen.
Daarbij, is dat nou echt zo belangrijk?
Het is toch al mooi dat ze de finale heeft gehaald?
In het verleden werd al snel duidelijk, dat bepaalde landen elkaar gewoon de punten toespelen, dus wat is zo'n uitslag eigenlijk waard?
Al vaker bleek een niet winnend liedje uiteindelijk het grootste succes.
Ook hier geldt, dat iedereen er gewoon lekker van moet genieten en zelf maar moet bepalen wat hij het mooiste lied vindt.

En als jij Dries Roelvink toch beter vindt?
Van mij mag je.

Wel, Anouk is uiteindelijk toch nog negende geworden.
Mooi toch?
Wat de jurering betreft, dat was inderdaad weer een lachertje.
Dus, volgende keer..... skippen die hap!

Festivals, tentoonstellingen, boekenbals en andere kunstbijeenkomsten.
Het is toch prachtig als je als maker door de voorselectie komt en je werk mag tonen of laten horen?
Laat het finale oordeel over de werken aan het publiek.
En of het kunst is?
Ach, wat is kunst.....

Kunst  

De een is weg van Mondriaan of Michelangelo,

Zadkin, Verdi, Mahler, Bach, Bizet, Brigit Bardot.

De ander houdt meer van Jan Steen, van Bakker of van Brood,

ik vond het al een hele kunst hoe jij je neus net snoot.

De een staat vol bewondering voor een schilderij,

de ander in vervoering bij een goed gebakken ei.

refrein:

Kunst, kunst, wanneer is iets nou kunst?

Wat voor de een geweldig is, geeft de ander enkel ergernis.

Kunst, kunst, er wordt wat afgeklunsd.

De wereld van de kunst is een grote wildernis.

Een kunstwerk te maken, is zo’n kunst nog niet,

maar de ander overtuigen, zodat ook hij er kunst in ziet.

Smaken verschillen, ieder het zijne.

Er is maar een goede smaak, en dat is de mijne!

Ik wilde dat ik van die kunstenaars wat meer afwist.

Haagse School, expressionisme, Jugendstil, kubist

Ik voel me ook een kunstenaar en weet u wel waarom?

Dat ik met mijn salarisje toch steeds de maand doorkom.

De ene mens wordt lyrisch bij het zien van keramiek,

de ander voelt zich aangetrokken tot de erotiek.

De zonnebloemen van Van Gogh, het meisje van Vermeer

de vlaaien van de Hema, chocolaatjes van De Heer

Of het nou kunst of kitsch is, interesseert mij echt geen biet

Verzamel alle dingen waar je daag’lijks van geniet

Mijn buurman heeft een grote kunstcollectie in bezit:

de borsten van zijn vrouw, een glazen oog, een kunstgebit.

refrein:

Kunst, kunst, wanneer is iets nou kunst?

Wat voor de een geweldig is, geeft de ander enkel ergernis.

Kunst, kunst, er wordt wat afgeklunsd.

De wereld van de kunst is een grote wildernis.

Een kunstwerk te maken, is zo’n kunst nog niet,

maar de ander overtuigen, zodat ook hij er kunst in ziet.

Smaken verschillen, iedereen het zijne.

Er is maar een goede smaak, en dat is de mijne!

Kunst, kunst, wanneer is iets nou kunst?

(Uit de musical "De Maagd van Moerveen")

Verdragen

Vrijheid.
Wat is vrijheid?
Het woord is de afgelopen weken veelvuldig gebezigd.
Ik heb echter de indruk dat velen het begrip naar eigen welbevinden invullen.
De VVD en de PVV hebben de term zelfs in hun naam staan.
Wat verstaan zij onder Vrijheid?
De ruimte om je eigen gang te gaan?
Niet te veel staatsbemoeienis, zodat je naar eigen inzicht aan je geluk kunt werken, desnoods over de ruggen van anderen, de minder bedeelden?
De ruimte om te kunnen zeggen wat je wil?
Om straffeloos bepaalde mensen te kunnen schofferen of groepen in de samenleving als minderwaardig weg te zetten?
Niet mijn vrijheid......

De ultieme vrijheid bestaat niet.
Vrijheid is nu eenmaal gebonden aan regels.
Afspraken.
Verdragen.
Het woord zegt het al.

In de verdragen, afgesloten na de 2e Wereldoorlog, werd vastgelegd aan welke regels de landen zich moesten houden, om een veilige toekomst te waarborgen.
Voor elke deelnemer staat wel iets in zo'n verdrag wat hem eigenlijk niet zint.
Maar ja, je moet kijken naar het grotere geheel.
Sommige dingen op de koop toenemen.
Verdragen.

Deze gedachten kwamen bij mij op tijdens de jaarlijkse dodenherdenking, afgelopen 4 mei, met als thema: Vrijheid spreek je af.
Ik mocht daar als muzikant aanwezig zijn en aanhoorde de overdenkingen.
"Verdragen brengen vrede en vrijheid, maar betekenen ook beteugeling en onthouding", zo sprak onze burgemeester, Marina van der Velde-Menting, tijdens haar toespraak.
Een aardige, betrokken vrouw die, voor zover ik daar zicht op heb, haar functie naar behoren en tot volle tevredenheid van het gros der inwoners invult.
Hoe waar, deze woorden......

Mark en Diederik hebben ook een verdrag gesloten.
Het regeerakkoord.
Een compromis, waarin beide partijen kunnen scoren en moeten slikken.
En dat van elkaar moeten verdragen.
Ze hebben afspraken gemaakt op het gebied van immigratie en illegaliteit.
Dat dit de nodige aandacht behoeft, staat buiten kijf.
We willen een veilige haven bieden aan degenen die in eigen land ernstig onderdrukt en vervolgd worden en hun leven daar niet zeker zijn.
We kunnen echter niet toestaan dat elke gelukzoeker zich in ons land vestigt.
Het zou leiden tot een ontwrichting van onze samenleving.
Een streng, maar rechtvaardig beleid is noodzakelijk.
Diederik haalde het punt betreffende het kinder-pardon binnen, maar moest dan wel toestaan dat Mark illegaliteit strafbaar stelde.
Ondanks het feit dat hij de gehele Partij over zich heen kreeg, blijft Diederik standvastig.
"Afspraak is afspraak, en, een man, een man, een woord, een woord", is zijn adagium.
Deze standvastigheid is in hem te prijzen
Sterker nog, het is een deugd die ook Mark zich eigen zou moeten maken, samen met meerdere politici.
Het zou de geloofwaardigheid van de politiek zeer ten goede komen.

Maar.....

Onze burgemeester sprak tijdens haar speech nog meer ware en wijze woorden:
"Verdragen kunnen groeien, ze zijn niet onveranderlijk. Voorkeuren en omstandigheden kunnen wijzigen. Partijen willen er misschien onderuit, of het verdrag wordt ingehaald door de actualiteit."
en:
"Op het debat over afspraken mag nooit een taboe rusten."

Aan de uitlatingen van verschillende VVD'ers meen ik te mogen afleiden dat zij, gezien de maatschappelijke commotie, ook niet zo gelukkig meer zijn met het standpunt van hun partij.
Of de kool het sop wel waard is.
In ieder geval geen crisis waard.
Noem het voortschrijdend inzicht.
Het zou mooi zijn als ze dit punt genereus inleveren.
Het zou ook onze burgemeester (van VVD huize) uit een lastig parket bevrijden, die immers haar toespraak besloot met de woorden:
"Laten we er voor zorgen dat iedereen in deze gemeente zich vrij voelt, zich thuis voelt."
Anders is het voor haar te hopen dat er nooit een illegaal in haar gemeente wordt opgepakt......

Laten we wel zijn.
Het gaat over één zinnetje in het regeerakkoord dat nauwelijks iets toevoegt:
"Illegaal verblijf wordt strafbaar gesteld. Daarbij zijn particulieren en particuliere organisaties die individuele hulp bieden niet strafbaar." (Regeerakkoord IX: Immigratie, integratie en asiel)
In de praktijk verandert er immers in wezen niets.
Het is tenslotte erger om als crimineel behandeld, dan het in naam genoemd te worden.
De discussie zou moeten gaan over de manier waarop onze overheid met deze illegalen omgaat.
Als we de berichtgeving daaromtrent moeten geloven worden moordenaars en kinderverkrachters in onze gevangenissen beter behandeld dan de illegalen in de detentie centra.
Hun misdaad?
Een verlangen naar vrijheid en een beetje geluk.
Als zware criminelen worden zij ingesloten in deze centra, waar men het met de mensenrechten niet zo nauw schijnt te nemen.
Zo creëert Nederland zijn eigen Guantanamo Bay.......

Laten we eerst orde op zaken stellen in eigen huis, voordat we weer met een beschuldigend vingertje wijzen naar andere landen waar de mensenrechten worden geschonden.
Eerst dan zal ons geluid ver dragen......

Gedoe

En wederom is er gedoe......
4 Mei.
De dag waarop we de doden herdenken die vielen voor onze vrijheid, bevochten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Waarom kunnen we het daar nou niet gewoon bij laten?
De herdenking op 4 mei is geworden tot een traditie.
En aan tradities moet je niet te veel tornen.

Nog altijd zijn er mensen die dagelijks lijden onder de verschrikkingen die zij zelf of in hun naaste omgeving hebben meegemaakt gedurende die rampzalige jaren.
Een steeds kleinere groep, dat wel.
Maar waarom deze mensen telkens weer op de ziel trappen door discussies te doen oplaaien in de media over die herdenking.
Democratie is meer dan: de meeste stemmen gelden.
Democratie is ook respect betonen voor de gevoelens van minderheden.
Maar, natuurlijk is iedereen vrij om op die dag te gedenken die hij wil.
Zo moet er ook respect zijn voor de mensen die wel àlle slachtoffers van welke oorlog of gewapend conflict dan ook willen gedenken.
Ook voor mensen die op zo'n dag langs het graf van een Duitse soldaat willen lopen.
Of voor een man, die een bloemetje wil leggen op het graf van zijn vader, die tijdens de oorlog collaboreerde met de vijand.
Het was toch z'n vader.....
Laat het gebeuren en schenk er geen bovenmatige aandacht aan.
Het enige wat je daar mee bereikt, is dat mensen gekwetst worden.
Als we deze wederzijdse tolerantie niet op kunnen brengen is de viering van 5 mei, Bevrijdingsdag, ook een farce.
Op 5 mei vieren we immers de vrijheid.
Dat wil een reclamespotje ons doen geloven.
Ik heb daar een beetje moeite mee sinds ik weet, dat ik in een land leef waar de regering illegalen als crimineel wil bestempelen.

Elke oorlog kent alleen maar slachtoffers.
Slachtoffers van de waanzin.
In Afghanistan, in Syrië.
Geïndoctrineerd door het regime denkt elke soldaat een rechtvaardige strijd te voeren of voelt zich uit lijfsbehoud gedwongen om mee te doen.
Zij die zich tegen het regime keren, noemen zichzelf vrijheidsstrijders en zijn eveneens overtuigd van hun gelijk.
Zelfs vanuit ons land trekken jonge Syriërs ten strijde voor de "goede zaak".
Of zij verguisd zullen worden als collaborateur of gevierd als verzetsheld, hangt af van de afloop van het conflict.
Waanzin.
Zo'n Tweede Wereldoorlog had ook anders af kunnen lopen.
Het zijn de overwinnaars die de geschiedenis schrijven.
De verliezer is altijd de foute partij.

Deze week hebben we onze nieuwe koning ingehuldigd.
Nazaat van Willem van Oranje.
Dat moet in de ogen van het Spaanse gezag toch ook een soort terrorist geweest zijn.
Maar ja, onder leiding van de Zwijger werden de Spanjaarden ons land uitgekieperd en verslagen, en zo werd Willem in de geschiedschrijving een vrijheidsstrijder.

Mooi feest trouwens, zonder al te veel narigheid.
Natuurlijk had Joanna haar bordje op mogen houden en moeten we haar rechten respecteren.
Maar was haar actie zelf wel zo respectvol?
Ze is ongetwijfeld republikein in hart en nieren, maar haar optreden had toch ook een hoog "agentje pesten" gehalte.
Da's jaren 80 Joanna, geen 2013.
Je roept om echte democratie.
Bewandel dan de wegen die de democratie je aanbiedt.
Richt een republikeinse partij op.
De 80 demonstranten op het Waterlooplein zullen ongetwijfeld op je stemmen.
Het is trouwens ook je grondwettelijk recht om eventueel te emigreren naar een fijne republiek.
Jij hebt immers de mazzel dat je leeft in een vrij land.

Misschien maar goed dat er politie in haar buurt was.
Een felle orangist had haar wel aan kunnen vallen, met alle nare gevolgen van dien.
Daarom, de actie van de politie is niet goed te keuren, maar wel begrijpelijk.
Het was tenslotte haar taak om de orde te bewaren, om narigheid te voorkomen en de veiligheid van de vele omstanders te waarborgen.
Hoe zouden de media gereageerd hebben als de zaak werkelijk was geëscaleerd......

Laten we stoppen met die discussies over 4 mei.
Het leidt alleen maar af van de essentie.
Dit nooit weer......