Umleitung

Vorige maand was het naburige Rijpwetering nauwelijks bereikbaar. Door een grondige renovatie van het wegdek was het noordelijk deel van het dorp min of meer van de beschaving afgesneden.
Om Roelofarendsveen en het verdere achterland te bereiken, moest omgereden worden via de zuidkant van het dorp, via de provinciale weg.
Enkele dagen moest zelfs via Leiderdorp omgereden worden, toen de kruising bij de Paardenbrug onderhanden genomen werd.
Maar, eerlijk is eerlijk, toen het werk klaar was, lag het geheel er gelikt bij.
Precies een week hebben we over het nieuwe wegdek mogen rijden.
Toen werd het noordelijke deel van het dorp opnieuw afgesloten.....
De kop van de Ripselaan, de noordelijke toegangsweg naar het dorp werd nu aangepakt!
Weer moesten we omrijden door het zuiden, maar de wegwerkers waren ondertussen gevorderd tot dat deel van het dorp, zodat van een vlotte doorgang langs die weg geen sprake kon zijn.
Ik vraag me op zo'n moment af wie de planning doet op het Gemeentehuis van Kaag en Braassem.....

Omleidingen.
Vervelend maar onvermijdelijk.
Tenminste, als we met ons autootje over een goed wegdek willen zoeven.
Zo ondervonden we deze week tijdens ons tripje naar Jena.
Nee, onze reis daarheen verliep zeer voorspoedig hoor.
Natuurlijk heb je op een afstand van zo'n 650 km zo af en toe een stukje waar de autoweg een slinger maakt en over minder banen geleid wordt vanwege wegwerkzaamheden, maar van omleidingen was geen sprake.
Die kwamen we pas tegen toen we op maandag een tripje wilden maken naar de Saalfelder Feeëngrotten.........
Volgens Tomtom een ritje van zo'n 50 km dat in 56 minuten te overbruggen zou zijn (inclusief 2 minuten vertraging). We reden Jena uit via de invalsweg en zagen na 5 minuten het eerste gele bordje met een "U". Umleitung.
Na wat slingers en draaiingen zagen we even later ter linkerzijde de weg die we zojuist bereden hadden.
Kortom, we reden Jena weer binnen.
Ja, je moet er even aan wennen dat de Duitsers omleidingsroutes wat subtieler aangeven dan wij. De bordjes zijn klein en liefst zò opgesteld dat het hoge bermgras hen goeddeels aan de waarneming onttrekt.
Niettemin vonden we bij onze tweede poging de juiste richting en konden verder.
De ijver van de Duitser in bijna spreekwoordelijk.
Deze ijver legt hij ook aan de dag wat betreft het herstellen van slecht wegdek.
Overigens geen overdaad, want veel secundaire wegen liggen er in het voormalig Oost-Duitsland nog belabberd bij.
Dat betekende, dat ons tochtje naar Saarfeld een aantal keren werd "umgeleitet" vanwege opengebroken wegdek.
De geniepig geplaatste gele bordjes zorgden er voor dat we ook nog een paar keer verkeerd reden, zodat een tochtje van 56 minuten werd opgerekt tot een puzzeltocht van twee uur.
Lang leve de airco, bij een buitentemperatuur ver boven de 30 graden!
Het bezoek aan de grotten (in feite een oude mijn waar in het verleden meerdere ertsen werden gewonnen) was overigens zeer de moeite waard.
Helaas, weinig feeën gezien.
Waren zeker ook op vakantie.

Na een tussenstop van een paar dagen in Steenwijk reden we gisteren (zaterdag 27 juli) weer huiswaarts.
Ik wist het.
Ik was immers gewaarschuwd.
Bij de Paardenbrug in Rijpwetering stond een bord, waarop vermeld stond dat ik (gelukkig) nog zonder omwegen mijn huis bereiken kon.
De inwoners van de satellietsteden van Oud Ade werden verzocht om te rijden.......
Inderdaad kon ik, zij het over rijplaten over een opengebroken wegdek, mijn woning bereiken.

Twee weken terug ontvingen we een brief van de gemeente waarin de werkzaamheden werden aangekondigd.
Gaat tot eind augustus duren.
Begin september worden gas-, water- en elektraleidingen vervangen.
Daarna worden de werkzaamheden aan de weg definitief afgerond.
Een datum wordt daarbij niet genoemd.
Nu maar hopen dat de vorst niet te vroeg invalt dit jaar........

Volgende week maar een paar ritjes doen om mijn voorraden op peil te brengen.

Beeldtaal

Plussen en Minnen

"We" waren weer geweldig.
Nee, dat euforische Oranjegevoel hebben we niet te danken aan het optreden van voetballende dames.
De verwachtingen waren hoog gespannen, maar het EK voetbal voor vrouwen is, tenminste voor Nederland, als een nachtkaarsje uit gegaan.
Wat dat betreft doen de dames niet onder voor de heren.
Nee, dan Bau en Lau!
Die fietsten in Frankrijk eindelijk weer eens de klinkers uit de straat, dit tot groot genoegen van fietsminnend Nederland.
Hier waren de verwachtingen niet zo hoog, gezien de prestaties van de Nederlanders in de afgelopen jaren. De enige Nederlanderse renner die het presteerde om in die tijd de voorpagina te halen, moest daarvoor wel in het prikkeldraad gaan hangen.
Maar nu presteerden "onze jongens" ineens bovenmaats!
In de media werd al gesproken van een ware "mollemania".
Ze deden de tijden van Rooks en Theunissen herleven.
Jammer dat ze na de tijdrit van donderdag toch min of meer in de kantlijn terecht kwamen.
Mollema leek daar in de laatste kilometers zelfs letterlijk in te geraken toen hij de hekken indook.
Op de "Nederlandse" berg de Alpe d'Huez werden ze vrijdag definitief geroosterd en afgeserveerd.
Zo staan we weer op de plek, waar Nederland de laatste decennia als wielerland thuishoort.
Maar, ze hebben geweldig gestreden en ons weer hoop op een betere toekomst gegeven.

Het volgen van de Tour de France is voor mij sedert de hoogtijdagen van Joop een vastigheidje geworden tijdens de eerste weken van de zomervakantie.
Het was dit jaar een mooie tour.
Geen lamlendige wandeletappes die in de laatste kilometers in een eindsprint werden beslist.
Nee, er was dag in dag uit strijd vanaf de eerste minuut.
Het is en blijft toch een heroïsch gebeuren.
Om die mannen op de flanken van zo'n berg op de pedalen te zien dansen of zich met ware doodsverachting in de afdaling te zien storten.
Ik heb daar diep respect en grote bewondering voor.
Of ze het nou doen mèt of zonder pilletje.

Deze week sprak men tijdens de Avondetappe over een "positieve" Tour.
Men bedoelde daarmee te zeggen, een Tour die het aankijken meer dan waard was.
De laatste decennia had deze term een heel andere betekenis.
Ondanks het feit dat er weinig strijd was door de dominante aanwezigheid van Armstrong waren dat, naar later bleek, ook positieve Rondes.
Positief met een negatieve lading.

Grappig, dat twee woorden die zò elkaars tegenpool zijn, qua betekenis soms inwisselbaar zijn.
Positief kan heel negatief zijn, als het om de uitslag van een ziekenhuisonderzoek gaat.
Negatief is heel positief als het een dopingtest betreft.
Positief is pas positief als dat de uitslag van je examen is en negatief is negatief als dat het antwoord is op een sollicitatiebrief.......
Verwarrend allemaal.

Of Chris Froome terecht als winnaar van de 100ste Tour gehuldigd gaat worden?
Wie het weet mag het zeggen.
De twijfel zal voor altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de wielrennerij.
En met de topsport in het algemeen.

Waarom de Tour van 2013 dan toch als positief ervaren wordt?
Het antwoord ligt in de algebra.
Weer geen etappe gewonnen (-) x negatieve dopingtests (-) = positief (+).

De wielrennerij is een mondiaal gebeuren geworden.
Zo'n veertig jaar geleden waren het slechts Fransen, Belgen, Spanjaarden, Italianen en een hand vol Nederlanders die heersten in de koers.
Tegenwoordig komen ze uit alle windstreken.
Naar ik heb vernomen maakt volgend jaar de eerste Chinese renner zijn opwachting in het wielerpeloton.
Zijn naam?
Do Ping.

Komkommertijd

Met de leden van de Tweede Kamer en het kabinet op reces, komt er ruimte voor ander nieuws.
Vaak veel leuker nieuws.
Niet zo gek natuurlijk, want van het gekissebis van onze politici in journaal en actualiteitenprogramma, daar word je meestal niet vrolijk van.
Nu ze hier uit verdwenen zijn is zo'n nieuwsuitzending ineens een stuk leuker!
Ze hebben hun hielen nog niet gelicht en hun tentje nog niet staan of er wordt voor miljarden aan olie en gas gevonden in de Noordzee, het dal in de huizenprijzen lijkt bereikt en er is hoop op herstel van de huizenmarkt.
Da's toch geweldig nieuws in deze tijden van crisis.
Daarnaast de zomercolumns van de correspondenten die gestationeerd zijn in het buitenland.
Meestal luchtige onderwerpen waar je ook een goed gevoel van krijgt.

Zo was er deze week ook ruimte in het journaal voor twee taalliefhebbers die zich zorgen maken over het in onbruik raken van een pareltje van onze Nederlandse taal: het spreekwoord.
Ik deel hun zorg.
Het is inderdaad triest, en soms aandoenlijk, als we publieke figuren tijdens interviews spreekwoorden horen verkrachten.
Zij hebben vaak wel de klok horen luiden, maar weten meestal niet waar de klepel hangt.
Het steeds meer in onbruik raken van spreekwoorden en gezegden is een ware taalverarming.
Het zijn de oneliners uit het verleden waarmee kort en bondig haarscherp een situatie kan worden omschreven, die verdere woorden overbodig maakt.
Bronnen van wijsheid.

Wat ontzettend jammer is, is dat deze twee heren denken het spreekwoord nieuw leven in te blazen door deze te vertalen naar begrippen uit de tegenwoordige tijd.
Zo nodigen zij "taalvirtuozen" uit om oude spreekwoorden, die in onbruik dreigen te geraken, naar onze huidige tijd te vertalen.
Iets doen, om er persoonlijk beter van te worden (een activiteit die in de huidige tijd veel wordt gebezigd), is uitstekend te vatten met het spreekwoord: "Om der wille van de smeer, likt de kat de kandeleer".
Het initiatief van de twee taalliefhebbers zou leiden tot het nieuwe spreekwoord: "Puur voor de poen, geeft de loverboy haar een zoen."
Sorry, dit is voor mij een brug te ver.
Daarbij, spreekwoorden verzin je niet.
Spreekwoorden ontstaan.

Ik begrijp best dat het lastig is in deze snelle tijd van terrabyte en touchscreen de opgroeiende jeugd tijdens het taalonderricht de achterliggende gedachte en de waarde te doen inzien van uitspraken, in een ver verleden gedaan, en hen ook nog aan te leren deze spreekwoorden en gezegden in hun dagelijkse taal op de juiste manier te gebruiken.
Vooral als zij voortkomen uit reeds lang uitgestorven ambachten en daardoor woorden bevatten waarvan de betekenis niet direct te doorzien is.
Of als zij woorden bevatten die in de loop der tijd een andere betekenis hebben gekregen.

Veroordeel ik het initiatief van de twee heren?
Nee, zeker niet!
Zij hebben met hun actie het aloude spreekwoord weer onder de aandacht gebracht en dat is een meer dan goede zaak.
Ikzelf maak mij ook wel eens schuldig aan het spelen met spreekwoorden en gezegden.
Het is een creatief bezig zijn met taal en daarom leuk en geestscherpend.
Wie weet, komen er uit deze actie nieuwe spreekwoorden voort die de eeuwen zullen doorstaan en zo een verrijking zullen vormen voor onze taal.
Maar de oude vervangen?
Nee, dat zou zonde zijn.

Elke actie die bijdraagt tot een meer in de spotlights zetten van spreekwoord en gezegde is mij welkom.
Alle beetjes helpen.......

Ook deze uitdrukking kent haar varianten.
"Alle beetjes helpen", zei de mug en pieste in de zee.
Een zogenaamd apologisch spreekwoord, een zeispreuk of wellerisme.
Mijn kleine bijdrage op een tegeltje.......

Bent u nieuwsgierig naar de ontstaansgeschiedenis en de betekenis van Nederlandse spreekwoorden en gezegden? Dan raad ik u aan om eens een kijkje te nemen op de site van het Genootschap Onze Taal


http://www.paarsekrokodillentranen.nl
https://www.facebook.com/PaarseKrokodillentranen

Noordeinde 104 X

Klassenjustitie
(de dag, dat ik socialist werd)

Ik ben, wat ze met een goed Nederlands woord noemen, een einzelgänger.
Altijd al geweest.
Als kind al kon ik mijzelf altijd prima vermaken.
Daar had ik een ander niet voor nodig.
Ouders maken zich soms zorgen als hun kind zulke licht autistische trekjes vertoont.
Niet nodig.
Uit eigen ondervinding weet ik dat deze kinderen zich daar prima bij voelen.
Het hebben van vriendjes noopt tot het sluiten van compromissen.
Zijn wij niet zo goed in.
Maakt ons ook ongeschikt voor een politieke carrière.
Het hebben van veel vriendjes is niet voor iedereen een voorwaarde voor ultieme levensvreugde.

Hoe anders was het broertje boven mij. Die had altijd vriendjes waarmee hij de dolste dingen beleefde.
Dat was wel lekker, want tijdens de schaarse momenten dat ook ik behoefte aan gezelschap had, liep ik gewoon achter hem aan en deed ik mee zolang ik daar lol in had. Daar ik mij bescheiden opstelde, werd ik doorgaans gedoogd, ja soms zelfs uitgenodigd om mee te spelen.
Hij was nooit alleen, had altijd andere kinderen om zich heen, speelde bij iedereen.
Zo ontwikkelde hij ook een hechte vriendschap met het zoontje van de dokter......

Een dag die ik nooit vergeten zal.......
Ik zat, naar ik meen in de tweede klas, bij meester Van Leeuwen.
Op een zeker moment zwaait de klasdeur open en daar staat een vertoornd hoofd der school.
In zijn hand had hij het oor van mijn broertje (mijn broertje zat er nog aan vast).
Druk gesticulerend vertelde hij, mijn broertje aan zijn oren heen en weer zwaaiend, dat "deze onverlaat" het had gewaagd te spijbelen! En hij niet alleen, nee hij had anderen in zijn vermaledijde praktijken meegezogen!
Spijbelen? Ik had het woord nog nooit gehoord, wist niet wat het betekende.
Bleek dat mijn broertje, samen met het zoontje van de dokter, een middagje vrij genomen had van school.
Ik zat in mijn bankje en voelde de vragende blikken van mijn klasgenoten: "dat is toch.....".
Ik had door de grond willen wegzinken. Naast schaamte voelde ik een intense woede.
Woede, omdat mijn broer hier publiekelijk te kijk werd gezet.
Maar vooral woede, omdat alleen mijn broer dit smadelijke lot moest ondergaan.
"Waar twee vechten, hebben twee schuld", zei mijn goede vader altijd.
Volgens mij gold dat ook voor spijbelen.
En dan die machteloze woede, omdat ik voelde dat ik niet in staat was om hier ook maar iets aan te doen.
Het lag niet in mijn aard, maar het was in die tijd ook geen gemeengoed om in zo'n situatie op te staan en in felle bewoordingen deze schandelijke vorm van klassenjustitie aan de kaak te stellen.
Vrijheid van meningsuiting gold toentertijd beslist niet voor kinderen en voor volwassenen leek zij gerelateerd aan status, dan wel aan de hoogte van het saldo op de bank.
Mijn broertje is zo langs alle klassen gesleurd als afschrikwekkend voorbeeld.....
Machtsmisbruik.
Ik heb altijd moeite gehad met lieden die op grond van hun positie, in plaats van goede argumenten, hun gelijk willen halen.
Zou mij niets verbazen als de kiem daarvoor hier zijn oorsprong vindt.

Hij heeft behoorlijke zeiloren, die broer van mij.
Of dit veroorzaakt is door bovenvermelde gebeurtenis weet ik niet zeker. Het zal in ieder geval niet hebben bijgedragen tot een vermindering van deze morfologische eigenschap.
Misschien had hij ze al een beetje en nodigden zij door hun opvallende aanwezigheid uit om, door een getergd hoofd der school, te worden beetgepakt......