Plussen en Minnen

"We" waren weer geweldig.
Nee, dat euforische Oranjegevoel hebben we niet te danken aan het optreden van voetballende dames.
De verwachtingen waren hoog gespannen, maar het EK voetbal voor vrouwen is, tenminste voor Nederland, als een nachtkaarsje uit gegaan.
Wat dat betreft doen de dames niet onder voor de heren.
Nee, dan Bau en Lau!
Die fietsten in Frankrijk eindelijk weer eens de klinkers uit de straat, dit tot groot genoegen van fietsminnend Nederland.
Hier waren de verwachtingen niet zo hoog, gezien de prestaties van de Nederlanders in de afgelopen jaren. De enige Nederlanderse renner die het presteerde om in die tijd de voorpagina te halen, moest daarvoor wel in het prikkeldraad gaan hangen.
Maar nu presteerden "onze jongens" ineens bovenmaats!
In de media werd al gesproken van een ware "mollemania".
Ze deden de tijden van Rooks en Theunissen herleven.
Jammer dat ze na de tijdrit van donderdag toch min of meer in de kantlijn terecht kwamen.
Mollema leek daar in de laatste kilometers zelfs letterlijk in te geraken toen hij de hekken indook.
Op de "Nederlandse" berg de Alpe d'Huez werden ze vrijdag definitief geroosterd en afgeserveerd.
Zo staan we weer op de plek, waar Nederland de laatste decennia als wielerland thuishoort.
Maar, ze hebben geweldig gestreden en ons weer hoop op een betere toekomst gegeven.

Het volgen van de Tour de France is voor mij sedert de hoogtijdagen van Joop een vastigheidje geworden tijdens de eerste weken van de zomervakantie.
Het was dit jaar een mooie tour.
Geen lamlendige wandeletappes die in de laatste kilometers in een eindsprint werden beslist.
Nee, er was dag in dag uit strijd vanaf de eerste minuut.
Het is en blijft toch een heroïsch gebeuren.
Om die mannen op de flanken van zo'n berg op de pedalen te zien dansen of zich met ware doodsverachting in de afdaling te zien storten.
Ik heb daar diep respect en grote bewondering voor.
Of ze het nou doen mèt of zonder pilletje.

Deze week sprak men tijdens de Avondetappe over een "positieve" Tour.
Men bedoelde daarmee te zeggen, een Tour die het aankijken meer dan waard was.
De laatste decennia had deze term een heel andere betekenis.
Ondanks het feit dat er weinig strijd was door de dominante aanwezigheid van Armstrong waren dat, naar later bleek, ook positieve Rondes.
Positief met een negatieve lading.

Grappig, dat twee woorden die zò elkaars tegenpool zijn, qua betekenis soms inwisselbaar zijn.
Positief kan heel negatief zijn, als het om de uitslag van een ziekenhuisonderzoek gaat.
Negatief is heel positief als het een dopingtest betreft.
Positief is pas positief als dat de uitslag van je examen is en negatief is negatief als dat het antwoord is op een sollicitatiebrief.......
Verwarrend allemaal.

Of Chris Froome terecht als winnaar van de 100ste Tour gehuldigd gaat worden?
Wie het weet mag het zeggen.
De twijfel zal voor altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de wielrennerij.
En met de topsport in het algemeen.

Waarom de Tour van 2013 dan toch als positief ervaren wordt?
Het antwoord ligt in de algebra.
Weer geen etappe gewonnen (-) x negatieve dopingtests (-) = positief (+).

De wielrennerij is een mondiaal gebeuren geworden.
Zo'n veertig jaar geleden waren het slechts Fransen, Belgen, Spanjaarden, Italianen en een hand vol Nederlanders die heersten in de koers.
Tegenwoordig komen ze uit alle windstreken.
Naar ik heb vernomen maakt volgend jaar de eerste Chinese renner zijn opwachting in het wielerpeloton.
Zijn naam?
Do Ping.