Blijf dromen

Dromen......
We doen het allemaal.
In de winkel, voor de zoveelste keer een staatslot kopend.
Of zittend voor TV.
Terwijl vele vrouwen wegdromen bij de Nespresso reclame, produceren de speekselklieren bij vele mannen overdadig mondvocht bij het zien van de nieuwste VW Polo of Audi in hetzelfde reclameblok.
Dromen.
Over alles wat we nog zo graag zouden willen.
Hopend dat de toekomst beter, mooier zal zijn......
Soms zittend in een lekker najaarszonnetje, kijkend naar de blaadjes aan de bomen die hun frisse groen langzaam inruilen voor een vermoeid groen, doorschoten met geel-, rood-, en bruintinten.
Nagenietend van een verwezenlijkte droom in het recente verleden.
Tevreden.

Meestal zijn die dromen nogal "ik" gericht.
En dat mag best hoor.
Soms zijn onze dromen groter.
Dromen voor de wereld, dromen voor ons land.

Deze week naar de Algemene Politieke Beschouwingen gekeken.
Mannen en vrouwen met grote dromen.
Dromen voor ons land.
Althans, dat beweren ze.
Ze schetsen allemaal de weg, hún weg naar een mooier, beter Nederland, en de stappen die genomen moeten worden om dit te bereiken.
Hetzelfde doel nastrevend blijkt echter de een z'n droom een nachtmerrie voor de ander.
Je hoort ze bijna van elkaar denken: "Dat had je gedroomd..."
De een is meer overtuigend dan de ander.
Een enkeling valt uit de toon.
Verpakt als "grote droom" voor Nederland, is het, volgens mij, een "ik" gerichte droom die deze persoon najaagt.

Vrijdagmiddag begaf ik mij voor de derde keer naar de plaatselijke boekhandel om het boek "Mijn droom voor ons land" in ontvangst te nemen.
Eind augustus ontving ik een waardebon waarmee ik dit boek, geschenk van het volk aan de nieuwe koning, op zou kunnen halen.
Als goed vaderlander wilde ik dit boek natuurlijk graag in mijn bezit hebben en toog daarom naar de winkel.
Mij wachtte een grote teleurstelling.
De vriendelijke juffrouw vertelde mij dat er een enorme toeloop was geweest en dat alle boeken op waren.
Mààr...... volgende week verwachtte zij een nieuwe zending!
Toen ik mij een week later meldde, bleek ik wederom achter het net te vissen.
Vrijdag kreeg ik te horen dat alle boeken op waren, dat er bij gedrukt moesten worden en dat vanaf 31 oktober het boek alsnog afgehaald kan worden.
Dan denk je toch: Hoe is het mogelijk.......

Ieder gezin in Nederland zou een boek krijgen.
Volgens mij weet men in Den Haag best hoeveel gezinnen Nederland rijk is.
Waarom niet zoveel boeken laten drukken?
Ging men er van uit dat niet iedereen het boek zou willen hebben?
Hoe slecht kent men dan zijn pappenheimers.
Het boek was immers gratis!
Er behoefden niet eens zegeltjes voor geplakt, of bonnetjes voor gespaard te worden.
Men had daarom kunnen, nee, moéten weten dat een Nederlander zo'n buitenkansje niet laat lopen en dat iedereen zijn boek zou ophalen, al was het maar om het onder het wankele kastje met de gebroken poot te leggen.
Zo ben ik nog steeds verstoken van de vele dromen van mijn medelanders en moet ik het voorlopig maar met mijn eigen dromen doen.
Zal ik ooit het boek in mijn bezit krijgen?
Ik blijf dromen.......

De zomer voorbij

Terwijl de thermometer op 5 september nog aan de 30 graden likte, was het daarna wel voorbij.
Gerard Cox zong er ooit een liedje over, al was die specifieke zomer wel wat eerder begonnen.
We moesten er lang op wachten, maar toen kregen we ook een prachtzomertje!
Veel zon en prettige temperaturen, niet dat benauwde, drukkende weer en af en toe een wat koelere dag om een beetje bij te komen.
Heerlijk toch?
Moeilijk afscheid nemen van zo'n zomer.
Je wilt er niet van scheiden en probeert haar te verleiden nog even te blijven.
Door stug je korte broek te blijven dragen.
Met alleen een T-shirtje......
Zoiets heeft gevolgen.
De drogist heeft de muggenstiften en zonnebrandolie uit de schappen gehaald en deze vervangen door Hot Coldrex, Natterman en vitamine-C preparaten.

Half Nederland loopt sniffend en snotterend rond.
Dat zou natuurlijk ook heel goed een gevolg kunnen zijn van de dinsdag aangeboden miljardennota.
Of eigenlijk, meer een gevolg van het debat dat de lijsttrekkers van de grootste partijen op diezelfde avond op TV hielden.
Wat een gênante vertoning.
Toch kunnen uit het verloop van dat debat een paar opmerkelijke conclusies getrokken worden.
Allereerst de oprechte wil van de regeringspartijen om het beste te doen voor het land.
Zij laten zich niet uit het lood slaan door dramatische cijfers in diverse peilingen, doch houden de rug recht en volharden in hun plannen, overtuigd van hun gelijk.
Ik vrees echter dat zij hoger willen poepen, dan hun gaatje zit.
Het gestuntel tot op heden van deze ministersploeg doet mij vrezen dat zij onvoldoende kwaliteit in huis heeft om de ambitieuze plannen te verwezenlijken.
Het is maar zeer de vraag of dit kabinet lang genoeg blijft zitten om er achter te komen of hun houding op visie of arrogantie gestoeld is.
De heren van de oppositie spraken duidelijk wel met de cijfers van Maurice in het achterhoofd.
Partijpolitieke praatjes en weinig of geen oog voor het landsbelang.
Goed, Sybrand en Alexander willen dan wel instemmen met bepaalde plannen, mits er hier en daar nog flink aan die plannen gesleuteld wordt.
Geert en Emile zeggen toe overal dwars voor te gaan liggen en beloven alles in het werk te stellen om het kabinet ten val te brengen.
Met zo'n houding diskwalificeer je jezelf eigenlijk als potentiële regeringspartij.

Geert is een slimme man.
Hij weet met de onbeschofte bejegening van zijn collega's (want dat zijn het toch) feilloos in te spelen op de onderbuikgevoelens in de samenleving en zo de cijfers in de peilingen tot grote hoogte op te stuwen.
Velen lijken vatbaar voor dit negativisme-virus.
Gelukkig ben ik alleen maar verkouden.....

Misschien een bewuste strategie om lekker in de oppositie te kunnen blijven, hoe groot zijn partij ook zal worden.
Ik kan mij namelijk niet voorstellen, dat enige partij met Geert in de boot zal stappen als je ziet en hoort hoe hij zijn collega's in het openbaar op een onfatsoenlijke, kwetsende en schofferende manier te woord staat.
Een man, die de premier uitmaakt voor een politieke autist (hij zou niet luisteren), geeft op TV een prachtig voorbeeld van dit fenomeen door zelf niet te luisteren naar vragen of opmerkingen en telkenmale te vervallen in zijn zo langzamerhand uitgekauwde oneliners.
Nee, hij hoeft ook niet bang te zijn om ooit nog een keer als gedoogpartner uitgenodigd te worden.
Zo kan hij lekker overal recalcitrant tegenaan blijven schoppen, zonder het gevaar te lopen ooit regeringsverantwoordelijkheid te moeten dragen.
Want als het ooit zo ver zou komen, zal hij al die grote woorden en beloften natuurlijk nooit in de praktijk waar kunnen maken.
Emile begint wat van zijn frisheid te verliezen en laat zich, schijnbaar jaloers op de stijgende PVV-cijfers, een beetje verleiden tot dezelfde strategie: luid roepen dat er niks deugt en dat het allemaal anders moet, zonder echt inhoudelijk op zaken in te gaan.
Gelukkig geeft hij er blijk van wèl enig fatsoen van huis-uit te hebben meegekregen.

De PvdA achterban mort.
Zij is uiterst ontevreden over het voornemen van de regering om tot aanschaf van de JSF over te gaan.
Als Diederik ook dit wederom weet recht te praten binnen de partij, dan schaart hij zich aan de zijde van pater Johannes Brugman, een spreekwoordelijk beroemd redenaar uit de 15de eeuw.
Dan mogen de heren van Paarse Krokodillentranen, wat mij betreft, dit spreekwoord moderniseren tot: "Praten als Samsom".

Ik verzamel de deze avond volgesnotterde tissues en deponeer ze in de prullenbak.
Ik maak nog een Hot Coldrex en duik mijn bed in.
Buiten valt gestaag de regen.
Gelukkig maar.
Blijft er tenminste nog één ding bij het oude......

De weersvoorspellingen voor de komende maanden?
Ik verwacht een hete herfst.....

Kinderspel

Begin september verscheen het bericht in de krant, dat kinderen in de Sliedrechtse wijk De Horst Talibannetje speelden.
Kinderen trokken, met het T-shirt om het hoofd gedraaid en gewapend met stokken, door de wijk.
Verontruste en boze buurtbewoners.
Schande!
Waar moet het heen met deze wereld.....

Wij speelden cowboytje en indiaantje en speelden zo een van de grootste genociden uit de wereldgeschiedenis na.
Natuurlijk waren wij ons daarvan niet bewust.
Onze ouders vonden dat prima.
We waren lekker bezig en liepen hen tenminste niet voor de voeten.
Met Sinterklaas of op onze verjaardag werden wij door hen soms zelfs verblijd met een pijl en boog, een klappertjespistool of een cowboy-, c.q. indianenoutfit.
Een indianenpakje werd overigens minder gewaardeerd, omdat je dan op voorhand bij de verliezende partij behoorde.
Ik werd meestal ingedeeld bij de indianen.
Waarschijnlijk omdat ik zo mooi dood kon vallen.

De beginperiode van de televisie bracht ons Ivanhoe.
We leverden massaal onze bogen en geweren in en gingen elkaar voortaan met plastic zwaarden te lijf.
Wie zijn zwaard zuinig bewaard had, kon daarmee zijn zoontje blij verrassen, toen enkele decennia later Floris op de buis verscheen.
Later beschoten we elkaar met papieren pijltjes, gelanceerd vanuit een stuk elektriciteitspijp.
In andere perioden maakten kinderen, vermomd als Ninja-turtle, de buurt onveilig of slopen ze, met camouflagepak en plastic kalashnikov door bermen en struiken en speelden "oorlogje".

Wij mensen verschillen niet zo veel van de dieren.
Het ravotten van jonge hondjes of het spel van kinderen heeft mede tot doel het bepalen van de pikorde binnen de groep.
De vorm waarin onze kinderen het spel gieten geeft soms echter te denken.
Kinderen houden ons een spiegel voor.
In hun spel doen ze immers niets anders, dan de wereld van de grote mensen nabootsen.
En voorbeelden van machtspelletjes, die uitmonden in bloedige gevechten, zijn in de grote-mensen-wereld nog steeds ruimschoots voor handen.
4000 Jaar beschaving heeft nog niet geleid tot het uitbannen van deze primitieve driften.

Het zit gewoon in de mens, althans, in velen van ons.
Dat strijden, dat willen winnen, de beste, de sterkste willen zijn.
Of het nu op het voetbalveld is, achter het schaakbord of met kantklossen.
Ieder van ons heeft zijn ambities en heeft af en toe die adrenaline-kick nodig.

Sommige volwassenen komen nooit los van het kinderspel.
In "Man bijt hond" zag ik onlangs een gezette, volwassen kerel in cowboypak, compleet met stetson, glurend over een schutting, zijn klapperpistooltje leegschieten op een denkbeeldige indiaan.
Een neef van mij speelt nog regelmatig indiaantje.
Anderen komen die primitieve vechtdrang tegemoet door met hun vriendengroep een potje te gaan paintballen om zo elkaar eens lekker voor de raap te kunnen schieten.
Weer anderen vormen een clubje (Nederland kent ruim honderd van dit soort verenigingen) en doen aan reënactment waar volwassenen als holbewoner, viking, Romeins strijder of nazi-soldaat de geschiedenis naspelen, waarbij veldslagen een duidelijke voorkeur genieten.
Het ontkennen van de overlevingsdrang in ieder van ons en het "survival of the fittest"-gegeven zou een ontkennen van de hele evolutietheorie betekenen.
Het is toch natuurlijke selectie die de mensheid heeft gebracht waar zij nu is.
Of dit een positieve of negatieve kwalificatie is, dat oordeel laat ik graag aan u over.

Kinderen spelen met elkaar!
Ze zitten niet lui op de bank met een zak chips en spelen op hun play-station of tablet geen gruwelijke vechtspelletjes.
Nee, ze spelen talibannetje.
Op de foto zien we kinderen in vele kleurvariaties.
Een gezonde doorsnede van de Nederlandse samenleving.
Ze spelen met elkaar.
En dat geeft hoop voor de toekomst.....

Het verdriet van België

Het land van Suske en Wiske, Tante Sidonia en Lambik.
Van Atomium en Manneke Pis.
Het land van pintjes, frieten en "Rode Duivels".
Maar ook het land van flaminganten en wallinganten....

Vorige week zondag vertoefde ik, samen met mijn kompanen van "De Liefde", in het Vlaamse Knesselare, in het kader van een uitwisselingsprogramma met de plaatselijke koninklijke muziekvereniging "WIK" ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van beide verenigingen.
Mooie mensen die Vlamingen.
Zij stappen fier door het leven, houden er een Bourgondische levensstijl op na en drinken "met goesting" hun pintje.
Nee, ik spreek niet van Belgen.
Ik heb de indruk dat er in België maar een paar Belgen wonen.
De leden van het Koninklijk Huis.
De rest bestaat uit Vlamingen en Walen.
Het opdoeken van het Belgisch Koningshuis Emulgator zal waarschijnlijk het einde van de staat België betekenen.
Vandaar dat deze kleurloze familie gedoogd wordt en dat er bij misstappen van de leden een andere kant wordt opgekeken.
Ook België kent zijn gedoogconstructie.

Een verscheurd land.
Voor de verandering nou eens niet door godsdienst of ras.
Maar door de taal.
De Vlaming is met recht "fier" op zijn taal en is wars van Franse invloeden.
Zijn het dan zulke taalpuristen?
Welnee!
Op het affiche (sorry, eh, verschoning: aanplakpapier) van hun feestweekend vinden we dan wel "Gratis inkom" waar wij zouden spreken van "Vrij entree", maar bezigen zij net zo makkelijk een term als "combi-ticket".
Engelse woorden, geen probleem.
Maar dat Franse....
Dat moeten ze niet.
En dat zit diep, heel diep.

Zo kwam deze week het bericht dat in het Vlaamse Menen het ambtenaren ten gemeentehuize, op last van de burgemeester, zelfs verboden is om cliënten (klanten) in het Frans te woord te staan.
Dat gaat toch wel wat ver hè?

Is er dan geen redding meer voor België?
Zeker en vast.
Naast het koningshuis is er nòg iets dat hen samen bindt.
Hun bieren......
Want als het over hun bieren gaat, bestaat de Belg plotseling wel!
De Vlaming vertelt dan vol trots over "ons" Jupiler, een biertje gebrouwen in het Waalse Jupille-sur-Meuse!
Een prima gebrouwen biertje overigens, want de Belg verstaat die kunst als geen ander!
De Belg is "fier" op zijn bieren, en met recht.
In geen enkel land worden zoveel verschillende en smaakvolle bieren gebrouwen.
Misschien moeten ze gewoon met elkaar een pintje gaan drinken en in een mengelmoesje van Frans en Nederlands de strijdbijl maar eens begraven.....

Wij doen wel eens lacherig over die Belgen, vertellen elkaar moppen over hun vermeende domheid, maar wij kunnen nog wel wat van hen leren.....

Zodra Tweede Kamer en Kabinet op zomerreces gingen, zagen we onze economie langzaam wat opkrabbelen.
Deze week hervatten zij hun werkzaamheden en ja hoor, het gekrakeel is weer niet van de lucht!
Terwijl de rook van het Fyra-echec nog amper is opgetrokken gaan we in deze tijd van harde bezuinigingen toch voor 4,5 miljard vliegtuigjes kopen. Vliegtuigen die hun kwaliteit nog moeten bewijzen, dus wederom een risicovolle onderneming.
Maar ja, er is al zoveel geld in dat project gestoken.
Alleen al de verwerking van de bijna 4000 Kamervragen over de JSF heeft 15 miljoen gekost.
En ach, de verantwoordelijke bewindslieden zullen denken: Tegen de tijd dat die dingen als dooie mussen uit de lucht vallen, zijn wij al lang vertrokken en mogen anderen zich verantwoorden voor onze blunders.
Ze houden alvast een gaatje vrij in hun agenda voor de parlementaire enquête.
En dan blijkt ook nog dat deze zomer niet alleen Diederik, maar het hele kabinet op vrijersvoeten is geweest en getracht heeft Alexander te verleiden tot een triootje.
Had ik toch nooit achter onze Mark gezocht.
Ik hou mijn hart vast voor de nabije toekomst......

Nee, dan de Belgen.
Hun economie draait beter dan de onze!
Welke les kunnen we daar uit trekken?
Stuur het kabinet naar huis, schrijf nieuwe verkiezingen uit en ga dan anderhalf jaar formeren.
In die tijd kunnen dan geen grote beslissingen genomen worden en krijgt de economie de tijd en de mogelijkheid om op natuurlijke wijze te herstellen.
De Belgen hebben bewezen dat niet een linkse of rechtse regering het beste is voor een land, maar dat géén regering verreweg de beste kans biedt om uit de recessie te komen.

Hugo Claus schreef een geweldig boek, waarin de eeuwigdurende taalstrijd onderhuids een belangrijke rol speelt.
Prachtige taal in een onnavolgbare stijl.
Hierin las ik, dat principes die verworden tot fanatisme kunnen leiden tot dubieuze keuzes.
Een les die door velen in deze wereld nog steeds niet geleerd is......

Zigeunersaus

Ik heb het nooit echt begrepen.
Waarom mensen zich storen aan bepaalde benamingen.
Jodenkoeken.
Negerzoenen.
Zij zouden iets denigrerends, iets discriminerends en racistisch uitwasemen.
Het is waar.
Woorden als Jood en neger zijn beladen doordat ze in het verleden met minachtende toon werden uitgesproken door lieden die niet beter wisten.
De benamingen van deze lekkernijen hebben echter nooit deze negatieve lading bedoeld te hebben.
Over de Jodenkoek zijn meerdere verhalen in omloop. Hij zou begin 20-er jaren van de vorige eeuw bedacht en gebakken zijn door een Joodse bakker die vol trots zelf de naam aan zijn baksel gaf. Een ander verhaal vertelt dat de koek zijn naam te danken heeft aan het feit dat hij qua vorm doet denken aan de platte broden die de Joden aten voor de uittocht uit Egypte en zo dus verwijzen naar een heldhaftig verhaal van dit volk.
De negerzoen stamt uit de 19e eeuw.
In die tijd was het woordje "neger" niet meer dan een aanduiding van de zwarte mensen die in verre landen leefden. Niet zo gek, dat de bedenker van het product dit woord in de benaming opnam, daar deze mensen, evenals zijn baksel, een prachtige chocoladekleur hebben.
En dan het woordje "zoen".
Iets zoeters, warmer en heerlijker is toch niet voor te stellen?
Nee, de bakker gaf die naam niet om te kwetsen, maar om een gevoel op te roepen van een exotische liefde.
De firma Buys, producent van de Nederlandse negerzoen, deed naar aanleiding van niet te traceren gemor in de samenleving, zelfs een marktonderzoek.
Hoewel uit het onderzoek bleek dat verreweg de meeste mensen totaal geen negatieve associaties hadden met de naam (94%!) en de ontstane ophef zelfs grote flauwe kul vonden, is men toch gezwicht en heeft men uit een gevoel van doorgeslagen politieke correctheid de naam veranderd in "Buys Zoenen".
Het gevolg was een daling van de omzet.

De volkskrant bracht op 14 augustus het bericht dat nu ook de naam "Zigeunersaus" onder vuur ligt.
Voor de Roma en Sinti, in de volksmond zigeuners, zou deze naam discriminerend zijn.
Heeft de bedenker van deze saus een bevolkingsgroep willen kwetsen?
Natuurlijk niet.
Hij stak een vinger in zijn pas ontwikkelde saus en stopte deze in zijn mond en sloot de ogen.....
Zijn smaakpapillen gingen aan het werk en veroorzaakten visioenen van een prachtige zomeravond op een weitje, omzoomd door frisgroene berken en fluisterend struweel.
Een woonwagen, wat scheefgezakt. Op de treeplank een prachtige jonge vrouw met gitzwart haar en een mysterieuze glimlach. (U kent ze vast wel, van de schilderijen)
Prachtige mensen, die onder de melancholische klanken van vioolmuziek hun potje kookten in de vrije natuur......
Hij wist het. Zigeunersaus!
Logisch toch?
Een saus die, zeker met zo'n naam, niet mag ontbreken als mensen in hun achtertuintje de barbecue aansteken en zo, in de "vrije natuur" onder het genot van muziek en een drankje hun "potje koken" en zo een slap aftreksel vormen van het heerlijke, vrije zigeunerleven.

Ik vraag mij af wie op het idee komen dat deze namen kwetsend zouden zijn.
De Roma en Sinti zelf? De Joden? De negers?
Ik geloof er niets van.
Het zijn, met recht, trotse volken.
Waarom zouden zij zich storen aan het feit dat lekkernijen hun naam dragen terwijl hun namen in deze producten juist een positieve associatie oproepen?
Het is dom volk, gespeend van enig historisch besef, dat hun namen in uitlatingen een negatieve lading meegeeft.
Maar ach, dom volk is er altijd geweest en zal er altijd zijn.
Moeten we, als gevolg van dit stupide gedrag, dan maar een knieval maken en de namen van deze producten veranderen?
Wie bedenkt zo iets.
Misschien een conversatiegroepje van rijke, wereldvreemde dames die met hun tijd absoluut geen raad weten, en het idee hebben met dit soort acties een bijdrage te leveren aan een betere wereld?

Welke producten komen nog meer in aanmerking voor naamsverandering.
Het bevreemdt mij dat Marianne Thieme nog geen kruistocht is begonnen tegen gestampte muisjes.
Arnhemse Meisjes?
Is het gepast dat het vrouwelijk volksdeel van deze stad vergeleken wordt met een besuikerd misbaksel?
Turks Fruit?
Na de uitlatingen van Geert zou de Turkse gemeenschap zich immers geschoffeerd kunnen voelen.
En wat denkt u?
Zullen homoseksuelen zich storen aan namen zoals, pootaardappel, bloempot en flikkerlichtjes?

Deze week herdenken we de mars naar Washington van 28 augustus 1963 waarbij Martin Luther King de legendarische woorden sprak "I have a dream".
Ik ook.