Blijf dromen

Dromen......
We doen het allemaal.
In de winkel, voor de zoveelste keer een staatslot kopend.
Of zittend voor TV.
Terwijl vele vrouwen wegdromen bij de Nespresso reclame, produceren de speekselklieren bij vele mannen overdadig mondvocht bij het zien van de nieuwste VW Polo of Audi in hetzelfde reclameblok.
Dromen.
Over alles wat we nog zo graag zouden willen.
Hopend dat de toekomst beter, mooier zal zijn......
Soms zittend in een lekker najaarszonnetje, kijkend naar de blaadjes aan de bomen die hun frisse groen langzaam inruilen voor een vermoeid groen, doorschoten met geel-, rood-, en bruintinten.
Nagenietend van een verwezenlijkte droom in het recente verleden.
Tevreden.

Meestal zijn die dromen nogal "ik" gericht.
En dat mag best hoor.
Soms zijn onze dromen groter.
Dromen voor de wereld, dromen voor ons land.

Deze week naar de Algemene Politieke Beschouwingen gekeken.
Mannen en vrouwen met grote dromen.
Dromen voor ons land.
Althans, dat beweren ze.
Ze schetsen allemaal de weg, hún weg naar een mooier, beter Nederland, en de stappen die genomen moeten worden om dit te bereiken.
Hetzelfde doel nastrevend blijkt echter de een z'n droom een nachtmerrie voor de ander.
Je hoort ze bijna van elkaar denken: "Dat had je gedroomd..."
De een is meer overtuigend dan de ander.
Een enkeling valt uit de toon.
Verpakt als "grote droom" voor Nederland, is het, volgens mij, een "ik" gerichte droom die deze persoon najaagt.

Vrijdagmiddag begaf ik mij voor de derde keer naar de plaatselijke boekhandel om het boek "Mijn droom voor ons land" in ontvangst te nemen.
Eind augustus ontving ik een waardebon waarmee ik dit boek, geschenk van het volk aan de nieuwe koning, op zou kunnen halen.
Als goed vaderlander wilde ik dit boek natuurlijk graag in mijn bezit hebben en toog daarom naar de winkel.
Mij wachtte een grote teleurstelling.
De vriendelijke juffrouw vertelde mij dat er een enorme toeloop was geweest en dat alle boeken op waren.
Mààr...... volgende week verwachtte zij een nieuwe zending!
Toen ik mij een week later meldde, bleek ik wederom achter het net te vissen.
Vrijdag kreeg ik te horen dat alle boeken op waren, dat er bij gedrukt moesten worden en dat vanaf 31 oktober het boek alsnog afgehaald kan worden.
Dan denk je toch: Hoe is het mogelijk.......

Ieder gezin in Nederland zou een boek krijgen.
Volgens mij weet men in Den Haag best hoeveel gezinnen Nederland rijk is.
Waarom niet zoveel boeken laten drukken?
Ging men er van uit dat niet iedereen het boek zou willen hebben?
Hoe slecht kent men dan zijn pappenheimers.
Het boek was immers gratis!
Er behoefden niet eens zegeltjes voor geplakt, of bonnetjes voor gespaard te worden.
Men had daarom kunnen, nee, moéten weten dat een Nederlander zo'n buitenkansje niet laat lopen en dat iedereen zijn boek zou ophalen, al was het maar om het onder het wankele kastje met de gebroken poot te leggen.
Zo ben ik nog steeds verstoken van de vele dromen van mijn medelanders en moet ik het voorlopig maar met mijn eigen dromen doen.
Zal ik ooit het boek in mijn bezit krijgen?
Ik blijf dromen.......