Koekie

Amerika kent zijn nieuwe rage.
Jongeren die een niets vermoedende voorbijganger met één klap tegen de wereld slaan.
Zonder enige reden.
Gewoon, voor de lol, voor de "fun".
Hoe ziek kan een maatschappij zijn.

Lijfelijk geweld en handtastelijkheden staan wij niet toe.
Is bij wet verboden.
Als het u overkomt, dan kunt u aangifte doen.
Zelfs als u als hardwerkende inbreker met iets te veel geweld het door u betreden pand wordt uitgeslagen.
Als iemand een "koekie" uitdeelt, dan kan hij daarvoor gerechtelijk vervolgd worden.
Zoals Badr Hari onlangs mocht ondervinden.
Jeremain Lens werd na een ferme duw met rood van het veld gestuurd tijdens de wedstrijd Nederland - Colombia. Foei Jeremain!

Maar.... wie de beelden heeft gezien kan zich de actie van Lens waarschijnlijk wel voorstellen.
Het was een reactie op een smerige hakkende beweging op het scheenbeen van de aanvaller.
Zelfs Van Gaal kon enig begrip opbrengen voor de agressieve handeling van Lens, al zei hij er meteen achter dat het natuurlijk niet mocht gebeuren.
Het kan niet, het mag niet. Punt uit.

Maar sommige mensen vragen er gewoon om.....

Danny Ghosen, verslaggever bij Powned, ontving deze week een koekie van een medewerker van de Angolese ambassade. Danny was daar, om het slordige parkeergedrag van ambassadepersoneel aan de kaak te stellen. Heel goed Danny.
Het moet maar eens afgelopen zijn met die lui die, zich verschuilend achter diplomatieke onschendbaarheid, zich denken alles te kunnen permitteren.
Een goed verslaggever toont de beelden, doet zijn relaas en geeft eventueel zijn mening.
Indien er sprake is van strafbare feiten is het verder aan justitie om te handelen.
Maar, Danny, ooit gehoord hebbende dat die pet ons allemaal past, stapt manmoedig op de overtreders af en gaat met hen het gesprek aan.
Beetje tricky misschien, maar zou moeten kunnen.
Hij doet dat echter op een dusdanig agressieve, irritante, intimiderende en soms onbeschofte manier, dat dit bij de aangesprokene vrijwel zeker rode vlekken in de nek zal veroorzaken.
Danny durft dat, want hij weet immers, dat zijn tegenstander toch geen geweld zal (mag) gebruiken.
Misrekeningetje.
Als je maar lang genoeg verbaal geweld blijft gebruiken, blijft zuigen en provoceren, kortom figuurlijk tegen schenen blijft schoppen, dan kun je er op wachten.
Op zeker moment krijg je dan een koekie.
Van eigen deeg.

De krant brengt de leugen in het land.
Een gevleugelde uitspraak uit het verleden.
Sinds de teloorgang van de papieren media wordt deze waarheid echter feilloos overgenomen door de televisie.
Pownews pretendeert een nieuwsprogramma te zijn: hard, brutaal en kritisch met humor.
Dat hard en brutaal maken ze zonder meer waar.
Maar kritisch? In ieder geval niet op zichzelf.
Terwijl je van een nieuwsprogramma zou mogen verwachten dat feiten geverifieerd worden, alvorens de ether in te zenden, neemt men het bij Powned met de waarheid niet zo nauw.
Zo werd al snel na het akkevietje met Goshen beweerd, dat het de Angolese ambassadeur himself was die de bewuste klap had uitgedeeld.
Niet dus.
In het verleden is al vaker gebleken dat bij Powned waarheidsvinding niet de hoogste prioriteit heeft en dat "scoren" veel belangrijker is.
En dan: humor.

Soms kan ik om bepaalde bijdragen wel lachen.
Bijvoorbeeld als een politicus geïnterviewd wordt en door de reporter met scherpe vragen in het nauw gedreven wordt (al getuigt de vraagstelling vaak van weinig respect en beschaving).
Vaak echter tracht men grappig te zijn over de ruggen van minderheden, kansarmen en dat is toch een soort humor waar ik mijn vraagtekens bij zet.
Afgelopen donderdag nog. Een bijdrage over een nieuwe "attractie" in Duinrell, waarin daar tijdelijk gevestigde asielzoekers werden afgeschilderd als exotische wilde dieren, die door het publiek bezichtigd konden worden. ("Mogen we ze ook aaien?")
Zo ga je niet om met mensen die al zoveel verschrikkingen en ellende hebben doorstaan.
En dat verschijnt bij ons als "lollig" op de buis.
Hoe ziek kan een maatschappij zijn.

Pownews is geen nieuwsprogramma.
Als satirisch programma kan het er mee door, maar ook dan worden (te) vaak grenzen overschreden.
Vaak ergerlijk, beschamend.
Soms leuk.
Het kan niet, het mag niet en ik verfoei geweld.
Maar......
Toen Danny tegen die vuist opliep, moest ik toch wel even lachen......

Toen geluk nog heel gewoon was

"Het mot nou toch niet gekker worde!"
Een gevleugelde uitspraak van Jaap Kooiman, buschauffeur bij de R.E.T., levend in de hoop dat hij ooit als groepschef zal worden aangesteld.
Deze quote ontviel mij toen ik deze week in het AD de krantenkop las: "PVV wil Elfstedentocht op kunstijs".
Een idee van de Friese tak van de PVV. Zij zal in een motie het provinciebestuur vragen om een haalbaarheidsonderzoek te doen.
Waarschijnlijk allemaal import Friezen.
Een echte Fries zal nooit consessies doen aan "De Tocht der Tochten".
Terecht.

Het begint werkelijk gênante vormen aan te nemen, hoe de PVV tracht zoveel mogelijk Nederlanders achter zich te krijgen.
In de wetenschap dat bijna heel Nederland al jaren droomt van zo'n tocht, komen ze met dit belachelijke idee.....
Misschien kunnen ze ook agrarisch Nederland achter zich scharen door voor te stellen om heel Nederland een meter op te hogen.
Hoeven de boeren niet meer te bukken.....

"Toen was geluk heel gewoon".
Een KRO serie die al voor de zoveelste keer herhaald wordt, maar waar ik elke keer, als ik de kans krijg, graag voor ga zitten.
Een serie die een prachtig (gechargeerd) beeld schetst van de 50- en 60-er jaren van de vorige eeuw.
Toen geluk nog heel gewoon was.
Een tijd van grote veranderingen.
Waarin technische ontwikkelingen en nieuwe inzichten en mogelijkheden de wereld op zijn kop zetten.
En daar middenin: Jaap Kooiman, geweldig neergezet door Gerard Cox.
Een prachtige karikatuur van een klein burgerlijk, bekrompen en conservatief mannetje die van al die nieuwigheden niets moet weten en daar ook een uitgesproken mening over heeft.
Of het nou over moderne kunst, homofilie of buitenlandse werknemers gaat.
Zo stellig in zijn uitlatingen, maar snel zijn woorden inslikkend als zijn leidinggevende een andere mening is toegedaan, zich inlikkend en een bruine arm halend om maar in het gevlei te komen.
Wissel homofobie in voor islamofobie en je hebt het stereotype van een PVV fractielid.

Deze week zag ik in P&W, tijdens het zoveelste tafelgesprek over Zwarte Piet, een bijdrage van PowNews langskomen waarin PVV'er Martin Bosma zijn mening over de kwestie gaf.
Hij mag die mening natuurlijk hebben, zelfs ventileren.
Maar de manier waarop hij het nodig achtte om zijn zienswijze te uitten, was stuitend, provocerend, racistisch, onbeschoft en schofferend.
Een Jaap Kooimannetje.
Hoewel democratisch gekozen, vind ik het een aanfluiting dat figuren als Bosma in het parlement zitten (met een riant salaris, waaraan wij met z'n allen mogen bijdragen) en maatschappij en politiek met hun ongenuanceerde uitlatingen verzieken.
Volksvertegenwoordiger! Nou, niet van mij!
Zij voeren de discussie niet op grond van argumenten, maar vanuit vooringenomenheid, vooroordelen en onderbuikgevoelens.
Net als Jaap.

En toch mag ik Jaap wel.....
Waarom?
Omdat Jaap zo af en toe bij Nel aanschuift in de twijfelaar en haar de vraag stelt: "Nel, wat ziet jij toch in mijn. Ik ben een mislukking....."
Ondanks zijn beperkt intellect, ziet hij zo af en toe toch zijn missers en fouten in.
Jaap heeft lerend vermogen.
Iets wat ik bij Bosma en consorten niet aanwezig acht.....

De woorden van Bosma zijn olie op het vuur van een oververhitte maatschappelijke discussie.
De verontwaardiging bij mijn gekleurde medelanders over zijn teksten is begrijpelijk en volledig terecht.
De reacties worden feller en overschrijden het maatschappelijk aanvaardbare.
Een leraar (maatschappijleer notabene), die zijn leerlingen oproept tot geweld tegen Zwarte Piet.
De schoolleiding neemt afstand van zijn uitlatingen......
Wat?!?!
Er bestaat toch zoiets als een beroepscode? Schorsen voor het leven zo'n vent!!!
En zo maakt mijnheer Bosma met zijn polariserend optreden het mooie Sint Nicolaasfeest mede kapot.
Bedankt!
Eerlijk gezegd, van mij hoeft het allemaal niet meer.....

De recessie lijkt voorbij.
Het zal wel.
Met een groeiende PVV maak ik mij meer zorgen over de geestelijke gezondheid van mijn landgenoten.
Waar is die tijd gebleven, toen geluk nog heel gewoon was........

Trouwens, opvallende haarkleur heeft die Jaap.
Doet me aan iemand denken.....

Koninklijke discriminatie

Heftige titel, niet?
Maar ja, het is nogal wat, als de koning je onderscheidt.

..... Ik realiseer me, dat dit geen tekst is om voor te lezen.....

Het zou bij de luisteraar zo maar kunnen leiden tot rare ideeën.
Wederom blijkt de taal in het algemeen en de gesproken taal in het bijzonder, een gebrekkig communicatiemiddel.
Bron van misverstanden.....

Tijdens het (geweldige!) jubileumconcert van afgelopen zondag, 3 november, werd onze muziekvereniging koninklijk onderscheiden en mag voortaan als "Koninklijke Muziekvereniging Liefde voor Harmonie" door het leven.
Een hele eer, en daar zijn we trots op!
Onze vereniging heeft zich "onderscheiden", stijgt boven het gemiddelde uit.
De kop boven het maaiveld.
In Nederland altijd een wat hachelijke onderneming.
Niettemin heeft de koning, op grond van de verdiensten van de vereniging "besloten en beschikt" om de koninklijke erepenning toe te kennen.
Een onderscheiding.
Discriminatie.

Want dat is van oorsprong de betekenis van het woord discriminatie: het maken van onderscheid.
En dat is uiteraard ook de betekenis die ik het woord toeken in bovenomschreven titel.
We komen het in deze betekenis nog dagelijks tegen, bijvoorbeeld als we de ontwikkeling van kleuters toetsen en spreken over visuele en auditieve discriminatie, het onderscheid kunnen maken tussen verschillende beelden en klanken.
De betekenis van het woord discriminatie is echter, maatschappelijk en juridisch gezien, gaan afwijken van die letterlijke betekenis.
In de meeste woordenboeken wordt het nu omschreven als: mensen minderwaardig behandelen op grond van groepskenmerken.
Het heeft een negatieve klank en inhoud gekregen.
Een beladen woord.

Het is vandaag de dag spitsroeden lopen, want voor je het weet, word je als racist weggezet en van discriminatie beticht.
Zo vroeg ik mij af, gezien de huidige maatschappelijke discussie, of het wel verantwoord was, om tijdens het concert de orkestleden volledig in het zwart gekleed te laten gaan.
Quincy Gario zou het zo maar als een provocerend statement kunnen ervaren.
Ja, inderdaad, ik zat daar dus als "Zwarte Piet" in het orkest.

Ooit sprak ik op straat een Marokkaans jongetje aan op het feit dat hij tegen een lantaarnpaal stond te trappen. "Dat zegt u zeker omdat ik Marokkaan ben", was zijn weerwoord.
Ik heb nog getracht hem duidelijk te maken dat dat er niets mee te maken had, maar ik geloof niet dat ik in die missie geslaagd ben.
Natuurlijk kun je een kind zo'n uitlating amper kwalijk nemen, daar de oorzaak (en dus ook de schuld) met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid bij de opvoeding ligt.
Te gemakkelijk wordt soms door leden van bepaalde minderheden geroepen, dat ze gediscrimineerd worden. Niet dat ik discriminatie ontken, zeker niet. Het gebeurt helaas nog al te vaak dat mensen op grond van religie, ras, overtuiging of seksuele geaardheid als minderwaardig worden weggezet.
Maar, of je nu een mijter, een boerka of een keppeltje draagt, of je bruin, zwart of wit bent, of je rood of blond haar, bruine of blauwe ogen hebt, als je je misdraagt in het maatschappelijk verkeer, moet je daar op aangesproken kunnen worden.

Een dis is een gedekte tafel, de afkorting van dissociatieve identiteitscrisis en ook een muzieknoot.
Maar als voorvoegsel in woorden zoals disharmonie en dislocatie heeft het de betekenis van: wan-, mis-, slecht, verkeerd.
Crimineren betekent beschuldigen, vals aanklagen.
Taalkundig gezien wordt het dan toch lastig om een woord als discrimineren te duiden.
Slecht beschuldigen? Is dat een omschrijving van juist beoordelen?
Verkeerd vals aanklagen, is dat dan goed aanklagen?
In onze taal heeft het woord heden ten dage nou juist de tegenovergestelde betekenis.
Misschien wordt het tijd om dit verwarring stichtende woord te vervangen en het bij te zetten in het mausoleum van beladen woorden.
Tussen de werkster, de knecht en de oude van dagen.

Deze week ook nog een programma gezien dat ging over het gebruik van bleekmiddelen door donkergetinte mensen; pillen en smeerseltjes die er voor zorgen dat de huid lichter van kleur wordt.
En wij, blanken, maar elk zonnestraaltje oppikken, de deur van de zonnestudio plat lopen en ons insmeren met bruiningsmiddelen om van onze melkflessen af te komen.
Waarom staan we tegenover elkaar, als we zo ons best doen om op elkaar te lijken!
Rare jongens, die mensen.....

Wees trots op hoe en wie je bent, en respecteer het anders zijn van de ander!
Black is beautiful!
En bruin, geel of wit, daar is ook niets mis mee.
Kortom, onderscheid jezelf!
Discrimineer!

Big Brother is watching you

Ik weet het al lang.
Dat Amerika ons in de gaten houdt.
Elke week, als ik mijn blog op het internet plaats, komt de eerste hit geheid uit de VS.
Hoewel het een ego strelende gedachte is, geloof ik niet dat het Obama in hoogst eigen persoon is die nieuwsgierig is naar mijn zielenroerselen.
Maar...... gelukkig!
Ook wij worden afgeluisterd!
Er ontstond enige paniek in politiek Den Haag toen de geruchten binnen kwamen dat Frankrijk en Duitsland door de Amerikaanse NSA op grote schaal werden afgeluisterd.
En wij dan? Tellen wij niet meer mee?
Gelukkig kwam deze week minister Plasterk met het bericht dat wij echt niet vergeten worden en dat er in één maand tijd in Nederland 1,8 miljoen telefoongesprekken door de Amerikaanse geheime dienst zijn geregistreerd.

Francois en Angela spreken in ferme bewoordingen schande van deze praktijken.
Nederland stelt zich wat bescheidener op in zijn reactie.
Terecht.
Waarom terecht?
Omdat wij natuurlijk precies hetzelfde doen.
En dat geldt natuurlijk ook voor Francois en Angela.
Typisch gevalletje van de pot die de ketel verwijt.
Waarom zo'n heftige reactie?
Trachten zij op die manier hun landgenoten zand in de ogen te strooien?
Denken zij hun volk echt zo dom?
Die landgenoten weten donders goed dat zij, met het oog op de staatsveiligheid, door de inlichtingendiensten van het eigen land, in de gaten worden gehouden.
En het is natuurlijk naïef te veronderstellen dat het speuren naar gevaren voor diezelfde veiligheid, in onze globaliserende wereld, zou stoppen bij de landsgrenzen.

Er wordt gesproken over telefoontaps en het gebruik van richtmicrofoons.....
Kom op zeg, we hebben toch allemaal de James Bond films gezien?
Die had 50 jaar geleden al heel wat geavanceerder instrumenten tot zijn beschikking.
En hoewel dat toentertijd misschien nog fictie was, is de ontwikkeling van de techniek wel zo snel gegaan, dat al die gadgets van toen, vandaag realiteit zijn geworden.
Daarnaast heeft de praktijk al uitgewezen dat het internet zo lek is als een mandje en dat alles wat u daar communiceert gehackt en gelezen kan worden en tot uw persoon kan worden terug gevoerd.
We herinneren ons allemaal nog het oppakken van een 18 jarige jongen eind april van dit jaar, die gedreigd had met schietpartijen op diverse Leidse scholen en zijn bedreiging had gedaan via internet vanuit Costa Rica.
Hoe denkt u dat men hem op het spoor is gekomen?

En of u dit nou allemaal erg vindt of niet, wen er maar aan.
Het is gewoon de realiteit. Trachten deze ontwikkeling te stoppen of terug te draaien is een gevecht tegen windmolens. Als de mogelijkheden bestaan, zullen ze gebruikt worden.
Trouwens, ik maak mij niet zo druk.
Als de AIVD toevallig op mijn telefoongesprekken of internet gebruik zou stuiten, zullen ze ongetwijfeld ongeïnteresseerd de schouders ophalen en doorzappen.
En dat geldt (gelukkig) voor het leeuwendeel van de Nederlandse bevolking.
Als dat de prijs is die ik moet betalen voor veiligheid, dan moet dat maar.
Als zij op deze wijze in staat zijn om werkelijk staatsveiligheid bedreigende figuren op het spoor te komen en zo veel ellende weten te voorkomen, dan hebben ze mijn zegen.
Sterker nog.
Van mij mogen ze hun mogelijkheden ook inzetten om lieden te traceren die de sociale media en het internet misbruiken en maken tot een open riool.
Want wat je daar af en toe ziet langs komen is ten hemel schreiend.
De meest grove beledigingen, racistische uitlatingen en haatzaaiende opmerkingen vind je als reacties op bepaalde berichtgeving.
En natuurlijk lekker anoniem.
Van mij mag de AIVD zijn kunde aanwenden om onder die berichten de ware naam, inclusief woonplaats en foto, van de schrijver te vermelden.

Ook dit was deze week in het nieuws naar aanleiding van de opstelling van zangeres Anouk in het volkomen uit de hand gelopen Zwarte Pieten debat.
Natuurlijk was het haar goed recht om haar mening te geven.
Evenzo was het het goed recht van anderen om het oneens met haar te zijn.
Maar voer je discussie op grond van argumenten en verlaag je niet tot vuilspuiterij en scheldpartijen.
Anouk had er misschien verstandiger aan gedaan de hate-mails ter hand te stellen van de politie, in plaats van het uitgebreid in de media te brengen.
Want ja, (te) veel journalisten geilen daar nu eenmaal op en doen niets liever dan dit soort verhalen aandikken en uitvergroten.
Sensatiebelust trachten zij geïnterviewden gepeperde uitspraken te ontlokken en zetten zo zaken onnodig op scherp.
Met als gevolg: het welbekende verhaal van de mug en de olifant.
Of zij met dit soort dubieuze praktijken bijdragen tot een harmonieuze samenleving, wens ik te betwijfelen.

Privacy?
Alle wetgeving hieromtrent is een wassen neus.
Slechts uw gedachten (mits niet uitgesproken) zijn nog privé bezit.
Tot..... vandaag of morgen een apparaatje wordt uitgevonden dat uw gedachtengolven kan uitlezen....