Nit(T)wit

Ja, ja, het stond deze week heus in de krant!
Sven Kramer, gestrand met zijn BMW op de A16.
Het ding hield er gewoon mee op.
Gelukkig behoefden we niet te lezen dat Sven op de verkeerde rijbaan terecht was gekomen.
Dat had, met het oog op de komende Winterspelen in Sotsji, aanmerkelijk verontrustender (en dus werkelijk) nieuws geweest.
Dat ze dat allemaal weten bij de krant!
Wordt Sven dan dagelijks achtervolgd door een leger journalisten, opdat ze niets van ons fenomeen zullen missen?, hoor ik u vragen.
Neen.
Ze volgen hem slechts op twitter.....

Zoals u allen wel zult weten, en dat werd deze week tijdens een radiouitzending nogmaals bevestigd, gaat het slecht met de krant in Nederland. Het aantal abonnees daalt al jaren achtereen.
De teloorgang wordt, waarschijnlijk terecht, toegeschreven aan de opkomst van het internet, maar ook de kwijnende kwaliteit zou een reden kunnen zijn.
Het een kan heel goed een gevolg van het ander zijn.
Bijna geen enkele krant is financieel nog in staat om een gedegen journalist op pad te sturen voor het vergaren van nieuws.
Het heeft er alle schijn van dat de redacties van de dagbladen vandaag de dag alleen nog maar de twitterberichtjes zitten te lezen van onze BN'ers om zo wat nieuws bij elkaar te schrapen om de dagelijkse kolommen gevuld te krijgen. Tja, dat zo'n handelswijze de kwaliteit niet ten goede komt is niet verwonderlijk.
Ook het "wereldnieuws" van de gestrande Sven belandde via deze weg in de krant.

Nee.
Ik twitter niet.
Eerst Hyves, en nu Facebook vind ik meer dan genoeg.
En zelfs van deze moderne communicatiemiddelen tracht ik slechts beperkt gebruik te maken.
Kijk, het alles delen met elkaar, dat klinkt natuurlijk wel mooi, maar zolang het zich beperkt tot meningen en hersenspinsels en niet uitgebreid wordt tot ook meer materiële zaken, schiet de wereld er toch weinig mee op.
Het internet is een prachtige bron van informatie en zeker een fantastische manier om met vrienden en bekenden in contact te komen en te blijven.
Maar de informatiestroom die je op open kanalen regelmatig tegenkomt, doet mij soms de wenkbrauwen fronsen.
Sommige mensen plempen werkelijk alles via twitter en andere sociale media op het internet.
In hoeverre de wereld zit te wachten op berichten dat Sven zijn auto het laat afweten, dat Mies een natte wind heeft gelaten of dat Karel 's morgens zijn schoenveters in de knoop heeft getrokken, waag ik te betwijfelen.
Ik in ieder geval niet.
Daarbij komt, dat deze media vaak slechts een beperkt aantal lettertekens toestaan, waardoor er vaak geen ruimte is voor nuance in de berichtgeving, met communicatieve misverstanden als gevolg.

De tsunami van informatie die ons, sinds het internettijdperk overspoelt, heeft de nieuwsvoorziening van voorheen totaal ontregeld.
Voor die tijd hadden we slechts de krant, de radio en sinds de 50'er jaren de TV die ons berichtten over de ontwikkelingen in de wereld.
Vooral serieuze journalisten, met een gedegen opleiding, brachten het nieuws tot ons.
Natuurlijk, ook zij ontkwamen er niet aan dat hun persoonlijke kijk op de wereld in hun berichtgeving doorklonk.
Maar er was toch sprake van een zekere journalistieke ethiek.

Vandaag voelen wij ons allemaal journalist en wij maken dankbaar gebruik van de via het internet geboden kans om ons als zodanig te gedragen.
Ik maak mij daar net zo goed schuldig aan; dit blog is het bewijs.
En nee, ik heb echt niet de illusie dat de wereld wèl op mìjn zieleroerselen zit te wachten.
Ik vind het gewoon leuk om wekelijks eens even wat dieper over iets na te denken. Het op schrift stellen van deze overpeinzingen helpt mij om de zaken een beetje op een rij te krijgen. Vandaar.
Het is voor u misschien een verbazingwekkende onthulling, maar ik denk dus na over hetgeen ik opschrijf.
Dat dit geen garantie is voor een gedegen, volledig doordacht stuk, heeft de praktijk reeds meerdere malen bewezen.
Maar, ik doe wel mijn best.
Ik probeer in ieder geval wel altijd de nuance aan te brengen.
Niets is immers wit, niets is louter zwart.
Zelfs Zwarte Piet niet......

Twitter geeft geen ruimte voor de nuance en is daarom, volgens mij, een gebrekkig communicatiemiddel.
Leuk om een kattebelletje te schrijven, maar niet om een mening te uiten.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven, dat ik mij ook nooit echt in het fenomeen verdiept heb, daar ik niet het idee had dat dit mijn levensvreugde zou vergroten.
Een echte nit(T)wit dus....

Overigens, vrijheid van meningsuiting is een recht.
Geen plicht.......