Ik ben er klaar voor.
De voorraadkasten goed gevuld, de tent redelijk aan kant.
De komende twee weken is de tijd voor boodschappen doen, stofzuigen en andere huishoudelijke bezigheden, beperkt.
De live uitzendingen beginnen 's morgens rond 6 uur en eindigen om een uur of 8 's avonds.
Boodschappen doen wordt dus al heel lastig.
Even een afwasje wegwerken of een stofdoek hanteren in de avonduren is nog net haalbaar.
Na de samenvattingen.
Het is begonnen.
En ik wil alles zien.....
Ik hou van sport.
Nee, ik ben op sportgebied geen producent, maar consument.
En het liefst in een goed verwarmde kamer, gezeten in een comfortabele stoel met een drankje en nootjes onder handbereik.
Ik vind het prachtig en heerlijk om naar sport te kijken op TV.
Sommige mensen begrijpen dat niet en verklaren mij voor gestoord.
Dat mogen ze.
Maar dat vind ik niet zo aardig.
Ik begrijp bijvoorbeeld niet dat er mensen zijn die dwepen met programma's als Utopia, de verschillende varianten van "So you think you can vul maar in", de "Sterren doen weer iets heel raars"-programma's en Voetbal International (wat dus absoluut niets met sport te maken heeft).
Maar ik verklaar deze mensen niet tot verstandelijke twijfelgevallen.
Dat zou niet aardig zijn.
Nee hoor, als ze het leuk vinden moeten ze er vooral naar kijken.
Als ik maar niet hoef.....
Nu, met de Olympische Winterspelen op de buis is het dus genieten voor mij.
Prachtig, die langlaufers en snowboarders.
Spannend dat ijshockey.
Mooi dat ijsdansen.
Maar het hoogtepunt is natuurlijk het langebaan schaatsen!
Terwijl dit voor de rest van de wereld slechts een sportje in de kantlijn is, is dit voor ons Nederlanders het meest prominente onderdeel. (hoewel ook het shorttrack de laatste jaren een groeiende belangstelling kent.)
Waarom?
Omdat we er goed in zijn!
Zaterdag werd het bewijs maar weer eens geleverd.
Goud, zilver en brons op de 5 km bij de heren.
Wat een magistrale races!
Er was niet eens een uitgelaten jubelstemming.
Ach, er werd al een beetje op gerekend.
Zo stond Nederland heel even op nummer één in het medailleklassement.
De verwachtingen blijven hooggespannen.
Want er komt nog meer!
En tussen het schaatsen door vermaak ik me met ijshockey, biathlon, rodelen en slalom.
Dag in, dag uit ga ik genieten!!!!
En dan is het straks,
plotseling,
zomaar ineens,
voorbij........
Ze zeggen dat de winter voorbij is.
Sneeuwklokjes staan in volle bloei en de narcissen staan al 15 cm boven de grond in mijn voortuintje.
Bij de supermarkt liggen de paaseitjes al weer in de schappen.
Nee, "de Tocht" komt er weer niet dit jaar.
Maar de winter voorbij?
Lariekoek.
Hoe kan iets voorbij zijn, dat nooit begonnen is..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten