Moverende redenen

Fransje Weekers.
Ach......
Het lag in de lijn der verwachtingen.
What's in a name?
Als je een sterke man op financiën zoekt, kies je niet iemand die de vergrotende trap van ondoortastendheid als naam draagt.
In het meervoud nog wel!

Terwijl Fransje mei vorig jaar al spitsroeden moest lopen tijdens het "Bulgarendebat" en een motie van wantrouwen aan de broek kreeg, werd hij toen nog, zij het morrend, door de PvdA en CU fractie in het zadel gehouden.
Afgelopen woensdag, tijdens het debat over de toeslagenkwestie, ging hij alsnog onderuit.
Het was pijnlijk en tenenkrommend om te zien hoe de staatssecretaris tijdens het kamerdebat langzaam maar zeker kopje onder ging.
De scherpe vragen vanuit de Kamer deden het uh-uh-gehalte in zijn antwoorden tot grote hoogte stijgen, om uit te monden in een angstig en hulpeloos gepiep.
Hij moet zich gevoeld hebben als een muisje in een slangenkuil.
Fransje zag de bui hangen.
Hij hield de eer aan zichzelf en gaf de pijp aan Maarten.
Onder of zonder druk van zijn partijgenoten.
Zo ontnam hij zijn tegenspelers de kans om hem, overdekt met pek en veren, de laan uit te bonjouren.
En dan hoor je diezelfde politici, die hem zojuist tot bij de enkels afgezaagd hebben, spreken over "respect" voor zo'n moedig besluit.
Dan denk ik maar één ding: Teiltje!!!!!!!!

Donderdag de maidenspeech van VVD fractielid Perjan Moors.
Een vlammend betoog, bol staand van idealistische bevlogenheid.
Maar ach, zo is Fransje waarschijnlijk ook begonnen.
Kijken hoe lang Moors het vol gaat houden in de Haagse slangenkuil.
Qua naam verwacht ik hem terug te zien in het Zwarte Pietendebat dat ongetwijfeld aan het eind van dit jaar weer op zal laaien.
Moors is de opvolger van Matthijs Huizing, die zich in december vorig jaar om "moverende redenen" (zijn eigen woorden) genoodzaakt zag om zijn functie als parlementariër neer te leggen.
Matthijsje was gepakt met een borreltje te veel op achter het stuur en ging daarom met het schaamrood op de kaken via de Kamerzijdeur af.
Kamerleden hebben nu eenmaal geen recht op een auto met chauffeur zoals ministers en staatssecretarissen en kunnen zich dus niet straffeloos laten vollopen.
Was Matthijs even vergeten.
Wel recht op een riante wachtgeldregeling.
Dat dan weer wel.
Ontvangt in het eerste jaar €5.600 per maand en zakt in het tweede jaar terug naar €4.900.
Kan ie een hoop borreltjes voor kopen.....
Nu heeft hij waarschijnlijk spijt dat hij tijdens zijn kamerlidmaatschap niets heeft gedaan aan die hoge accijnzen....

Heeft iemand Mark nog gezien?
Ik niet. Althans niet op de dag zelf.
Het zou hem gesierd hebben als hij lijfelijk aanwezig was geweest, dan wel snel een reactie had gegeven op tv, om zijn staatssecretaris en partijgenoot, die tenslotte mede zijn beleid trachtte uit te voeren en te verdedigen, moreel te steunen, en zo aan de mensen in het land duidelijk te maken dat hij mede verantwoordelijk is voor dit falend beleid en de puinhoop bij de belastingdienst.
Hij laat via een woordvoerder aan persbureau Novum weten het besluit van Weekers te respecteren en dankt hem voor zijn grote inzet de afgelopen jaren.
Wat een dooddoener.
Pas een dag later legt hij (waarschijnlijk onder druk van zijn spindokter) een korte verklaring af.
Hij beweert met droge ogen dat hij er alle vertrouwen in had dat Frans Weekers in staat geweest zou zijn om de problemen bij de belastingdienst op te lossen, mits hij daarvoor de tijd had gekregen.
Dat kan hij toch niet menen?
Indien dit werkelijk zijn overtuiging is, is hij toch echt de enige Nederlander die er zo over denkt en lijkt het gerechtvaardigd om de kwaliteit van zijn verstandelijke vermogens in twijfel te trekken.
Ook Mark heeft waarschijnlijk "moverende redenen" voor dit gedrag en dit soort uitlatingen.
Natuurlijk meent hij dit niet. Hij kan zich wel voor de kop slaan dat hij deze lichtgewicht in het verleden op deze belangrijke post heeft geplaatst. Goed, hij was toen misschien overtuigd dat Fransje het kon, maar heeft zich schromelijk vergist.
Maar ja, dat kun je natuurlijk niet hardop zeggen.
Het zou een toegeven zijn van eigen falen en van weinig respect getuigen richting Fransje.
Respect.
Het dreigt een beladen woord te worden indien het een eufemisme wordt voor: niet de ballen hebben om te durven zeggen waar het op staat.

Ach, Mark heeft eigenlijk geen tijd voor dit soort futiliteiten.
Moet ie verdorie weer op zoek naar een nieuwe staatssecretaris.
Terwijl hij het al zo druk heeft met het inpakken van zijn koffertje voor het snoepreisje richting Sotsji.
Handschoenen, oorwarmers, lange jaeger onderbroeken, oranje toeter.....
Is toch veel belangrijker.

Ik zou ook maar een paar oogkleppen inpakken, Mark.
Wat zeg ik?
Ik begin langzamerhand te vermoeden dat ze al tot je standaard uitrusting behoren......