Oude meesters

Ze hangen in musea.
De doeken van Rembrandt, Breughel, Frans Hals, Jan Steen.
Oude meesters.
Hun werk draagt hun namen.
Nog dagelijks dwingen zij respect af en kunnen we genieten van hun grootse prestaties.
Daarin leven zij voort.....

Na Beatrix en Albert heeft ook Juan Carlos zijn scepter aan de wilgen gehangen.
Opmerkelijk is, dat het afscheid van de oude Spaanse koning samenvalt met de ineenstorting van het Spaanse voetbalimperium.
De sterspelers van weleer zijn geen schim meer van de klasbakken die zij ooit waren.
Ook zij zullen ruimte moeten maken voor een nieuwe, jongere generatie.
Het moet een extra pijnlijke ervaring geweest zijn voor de Spaanse selectie om de wedstrijd van Nederland tegen Australië te aanschouwen.
Wat een geknoei, wat een gestuntel, vooral die eerste helft.
En van dat zooitje rommelaars hadden zij met 5-1 verloren!
Misschien speelde Nederland expres zo slecht, om zo nog wat zout in de Spaanse wonde te wrijven.
En Italië met de oude meesters Pirlo en Buffon? Bijna letterlijk opgevreten door Uruguay........
Ook de oude Gerrard was niet bij machte om het Engelse team door de voorronden te loodsen.
Hun inzet en passie had een beter lot verdiend.
Afgeschminkt en door de zijdeur af.
Zal Elisabeth de hint begrijpen?

Het lijkt het toernooi te worden van "Het Grote Afscheid".
De iconen van gisteren zijn oude meesters geworden.
Xavi, Iniesta, Casillas, Gerrard, Lampard, Buffon, Pirlo.
Zij moeten plaats maken voor de nieuwe sterren van morgen.
Hun grootse prestaties uit het verleden dwingen respect af en zullen in woord en beeld bewaard blijven.
Daarin leven zij voort.....

Dat is het lot van oude meesters.
Dat ze afscheid moeten nemen.
Schilders bij hun dood, voetballers rond hun 35ste.
Sommige oude meesters zitten daar tussenin.

De titel "meester" krijg je opgeplakt als je in het basisonderwijs werkzaam bent.
Als man dan.
Vrouwen blijft men daar tot op hoge leeftijd "juffrouw" noemen.
Meesteres had misschien meer voor de hand gelegen, maar deze titel is al geclaimd door dames die een heel andere tak van sport beoefenen.
En als je dan zo'n 40 jaar als man in het onderwijs hebt rondgelopen, dan ben je een oude meester.
Zeker in de ogen van de kinderen die je mag onderwijzen.
Zo mocht ik ervaren, toen mijn kleinkinderen bij mij op school kwamen, dat ik door het grut niet langer als meester Piet, maar als opa Piet werd aangesproken.
Een goed moment om afscheid te nemen.
Tijd, om een nieuwe generatie de ruimte te geven.

Deze week afscheid genomen van een oude meester.
Henk Hoek, mijn "oude" directeur.
Hoewel de hiërarchische verhoudingen bij onze eerste kennismaking volledig anders lagen - ik mocht hem als ervaren politieman begeleiden in het Brooklyn van de 20-er jaren - heb ik na een hernieuwde kennismaking een groot aantal jaren op een uiterst prettige wijze met hem mogen samenwerken.
Ik meen mij trouwens te herinneren, dat de oude politieman in het toneelstuk "Arsenicum en Oude Kant", waarin wij ooit mochten samenspelen, niet uitblonk in leiderscapaciteiten en dat het maar goed was, dat de jonge agent het heft in handen nam.
Een stuk met profetische waarde.

Onze relatie was een ingewikkelde.
Henk was jarenlang mijn hoofd, terwijl wij, mijn collega's en ik, zijn rechterhanden waren.
Linkerhanden had hij zelf.
Henk was geen meester in de zin van "machthebber", maar van leermeester, onderwijzer, schoolhouder, bestuurder, heer.
Hij was ook geen "meister" zoals Goethe omschreef (in der Beschränkung zeigt sich erst der Meister).
Kort van stof is hij nooit geweest.
Sturend waar nodig, de vrije hand gevend waar mogelijk en altijd metend met de menselijke maat.
Ik heb hem leren kennen als een eerlijk en integer mens, en dat zijn eigenschappen die hem in staat moeten stellen om zijn nieuwe ambt "meesterlijk" te dragen.

Want, hoewel Henk terug treedt uit het onderwijs geeft hij de pijp nog niet aan Maarten.
Nee, hij stopt zelfs een nieuwe!
Het is voor hem te hopen dat het geen zware pijp gaat worden.
Want politiek is een zwaar fysiek gebeuren.
Zo heb ik begrepen dat je moet kunnen buigen, draaien en keren, maar ook de rug recht moet kunnen houden. Je moet over je eigen schaduw heen kunnen springen en het beheersen van de spagaat is een duidelijke pré.
De politiek heeft behoefte aan eerlijke, integere mensen met mooie idealen voor onze samenleving.
Idealisme, een kwetsbaar plantje, dat slecht gedijt in het politieke klimaat.
Zelden zijn de omstandigheden ideaal en altijd is er de dreiging van ziekten en beestjes die het aan willen vreten.
Het is een wereld van handelen en dealen, van concessies en compromissen.
Doe echter nooit concessies aan je idealen.

Henk heeft zich al een aantal jaren warm gelopen in het politieke gebeuren en wil zich de komende jaren als wethouder in gaan zetten voor het wel en wee van de bevolking van Kaag & Braassem.
Hij heeft zich goed ingelezen en is de stof "meester".
Bovendien heeft hij zich de laatste jaren ook toegelegd op het taalgebruik in de politieke arena.
Hij is er klaar voor.
Probeert u het maar.
Stel hem een vraag, en de kans is groot dat u wordt getrakteerd op een wedervraag of een zeer uitvoerig, indirect en ingewikkeld antwoord met heel veel mitsen en maren......

Wij zijn gebroeders.......