Rimpels

De meeste vrouwen hechten aan hun uiterlijk.
En geloof me, daar is niks mis mee.
Het licht accentueren van haar natuurlijke schoonheid door het gebruik van cosmetica of het dragen van geraffineerde kleding kan een weldaad voor het oog zijn.
De meeste gezonde mannen, waartoe ik mijzelf ook reken, vinden het prettig om naar een mooie vrouw te kijken.
Maar,...... beauty is in the eye of the beholder, en schoonheid is een relatief begrip.

Mooi zijn is belangrijk in onze samenleving.
Vandaar dat het een zegen is, dat men met cosmetische en constructieve plastische chirurgie in staat is om kleine of grotere onvolkomenheden, reeds aanwezig bij de geboorte of ontstaan door ongeluk of ziekte, te herstellen.
Het kan mensen verlossen van een minderwaardigheidscomplex en hen vrijwaren van het nagestaard worden op straat of aangegaapt worden als waren zij aliens.
Niet het mooi zijn is hun streven, maar het gewoon zijn, niet meer opvallen.

Dat sommige dames, naarmate de jaren zich aaneenrijgen, gebruik maken van deze technologieën om de tekenen van verval een halt toe te roepen, dan wel te verbloemen, is begrijpelijk.
Een ooglid correctie laten uitvoeren op latere leeftijd omdat je door overtollig vel je ogen niet meer open kunt houden, is volkomen legitiem.
Maar sommige dames schieten wel een beetje door.
Facelifts, liposuctie, botoxbehandelingen, neuscorrecties, buikwandcorrecties, en ga zo maar door.
Soms op medische indicatie, maar vaak om nostalgische redenen.
Ze voelen zich een hangbuikzwijntje met kipfilets en mijmeren over de tijd dat alles nog glad en strak was.
Met een goedgevulde beurs kunnen de dames in talloze klinieken terecht.
Ach, wie het breed heeft, laat het breed hangen.
De plastisch chirurg snijdt het graag voor u weg.
Dat al deze ingrepen niet altijd leiden tot perfecte schoonheid, kunnen we zien bij onze botoxqueen Marijke Helwegen en de late Michael Jackson.
Zij zien (zagen) er uit als aliens.......

Maar.... het kan ook anders.
Deze week las ik dat de Amerikaanse Tess Christian, ruim veertig jaar niet heeft gelachen, alleen om te voorkomen dat ze rimpels zou krijgen.
Dan denk ik, nou, dit gaat toch wel èrg ver.
Als je dan zò bang bent om oud te worden, maak er dan een einde aan.
Wat is de lol van het leven als je niet meer lachen mag.
Ze beweert zelfs dat ze tijdens haar bruiloft weigerde te lachen voor de fotograaf.
Ik snap haar vent niet.
Ik zou haar gelijk ingeruild hebben.
Goed, je hebt dan misschien een rimpelloze vrouw, maar waarschijnlijk ook een rimpelloos, saai leven achter de rug.
"Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd" is een bekende tegeltjeswijsheid.
Lachen is gezond!
Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat lachen leidt tot minder aanmaak van het stresshormoon cortisol, wat weer een gunstige uitwerking zou hebben op de hersenactiviteit en het geheugen.
Daarnaast zorgt het voor verlaging van de bloeddruk en verbetering van de stemming.
Dan maar een rimpeltje meer. So what?

Mijn oma (zie foto boven) had duizend rimpeltjes.
Zorgrimpeltjes èn lachrimpeltjes.
Lijnen waarop haar levensverhaal geschreven stond.
Ik vond haar een prachtige vrouw.

Ik durf trouwens het effect van deze methode in twijfel te trekken.
Een aardappel lacht nooit, maar zal na verloop van tijd toch onvermijdelijk rimpels gaan vertonen.
En wat vindt u. Ziet deze hond er uit als een lachebekje?