Verwarde mannen

Dat was me het weekje wel.
Eerst de ontruiming van het Leidse station met als gevolg een totale ontwrichting van het spoorwegverkeer vanwege een vermeende bom (wat later een camera bleek van een reclamebureau, welke vanwege de weersinvloeden verpakt was in een vuilniszak), en op donderdagavond voor het eerst in 60 jaar géén 8-uur journaal.
Na een uur staren naar het beeld dat geduld van ons vraagt, worden uiteindelijk de beelden uitgezonden, waarop de oorzaak van dit "ongemak" worden getoond.
Een stukje reality televisie in optima forma.

De gebeurtenissen in Parijs en de verijdelde aanslagen in België hebben onze samenleving toch een beetje uit het lood geslagen.
We zijn wat schrikachtiger, angstiger geworden en zien plotseling overal beren in het bos.
Gevolg was de consternatie op het Leidse station van afgelopen woensdag.
De verstoring van het treinverkeer was overigens niet groter dan bij een laagje sneeuw van 2 cm of wat blaadjes op de rails tijdens een doorsnee herfstdag.
Maar ook triggert het labiele mensen en helpt hen schijnbaar over een drempel om "gekke dingen" te gaan doen.
Ik kan de actie van de 19-jarige jongen op donderdagavond niet anders duiden.
Een wanhoopsdaad, een schreeuw om aandacht.
Hij koos voor deze manier, waarschijnlijk geïnspireerd door het gezwaai met wapens, wat we de laatste tijd zoveel in beeld krijgen.
Jaarlijks kiezen honderden voor een andere weg.
Zij krijgen nauwelijks aandacht in de media....

Een psychiater sprak vrijdagavond over "verwarde mannen".
Had zo maar de titel kunnen zijn van een programma van Koot en Bie.
Tarik Z., Tristan van der Vlis, Bart van U, Karst Tates.
Lonely wolves, waartegen geen verweer bestaat.
Mensen met problemen, die geen gehoor vonden.
De politiek roept om verscherping van de beveiligingsmaatregelen.
Misschien moeten we gewoon eens wat meer en wat beter naar elkaar gaan luisteren.
En niet bezuinigen op de geestelijke gezondheidszorg.

De grootste schok voor mij kwam deze week echter op donderdagmorgen.
Nee, u hebt er niet over gelezen in de krant en het heeft ook het journaal niet gehaald.
Ik werd gebeld door een lieve mevrouw die vroeg, of ik nog zin had om naar het Midwinterfeest te komen a.s. zondag.
Midwinterfeest?
"Ja, u hebt toch een uitnodiging ontvangen?  Een lichtgroen A-4tje."
"Ach, mevrouw, dat zou best kunnen, maar ik ben momenteel nogal druk met van alles en nog wat en, eerlijk is eerlijk, ik ga nogal slordig om met mijn post."
Ik wandelde met de telefoon in de hand naar de oud papierdoos, die permanent onder mijn brievenbus staat, en vond daar na enig spitten inderdaad het genoemde papier.
Een uitnodiging voor de senioren uit Oud Ade voor het Midwinterfeest, een gezellige dag in het dorpshuis!
Met koffie, kaarten, sjoelen, een borreltje en een hapje, èn..... bingo.
Geen midwinter hoorn blazen.
Tenminste, dat stond niet vermeld.
Ondertekend met: "Uw seniorencomité"
Ik viel even stil.....
Ik???
"Bedoelt u, dat ik......."
"Ja, u hoort er nu toch echt bij...."
Ik vertelde de mevrouw dat ik helaas voor het weekend al andere zaken gepland had, maar dat ik bij een volgende gelegenheid misschien toch een keer zal komen kijken. Ik wenste haar niettemin een gezellige zondag toe.
Ze wenste mij hetzelfde en hing op.
Een verwarde man achterlatend......

Ik voel mij nu officieel lid van een nieuwe doelgroep.
De senioren, voorheen bejaarden genoemd en in mijn kindertijd: de ouden van dagen.
Het heeft geen zin om mijn kop in het zand te steken.
Aan mijn leeftijd kan ik niets veranderen.
Maar dat betekent niet dat ik mij er ook naar ga gedragen (hoewel, sommigen in mijn omgeving zullen misschien een andere mening zijn toegedaan).
Ik ga nìet omroep Max kijken en ik ga ook niet op Henk Krol stemmen!
En ik doe niet mee met de vergrijzing!

Nee, ik ga geen gekke dingen doen.
Ik heb tenslotte mijn blog waarop ik mijn frustraties van mij af kan schrijven.
Misschien ook iets voor Tarik en consorten.
Je wordt misschien niet gehoord, maar je hebt het in ieder geval gezegd.
En daar ben jij donderdagavond niet aan toe gekomen......