Konijntje

Terwijl in politiek Den Haag de dames (Voortman en Van Miltenburg) en heren politici weer heerlijk rollebollend over straat gaan en het kabinet dreigt te struikelen over een asielzoeker (dat krijg je, als je ze zo maar op straat laat slingeren), vinden in den lande op lokaal gebied ook de nodige schermutselingen plaats in de politieke arena.
Zo kruisen in het Rotterdamse het CDA en de PvdD de degens met elkaar waar het gaat om een heuse konijnenplaag op de begraafplaats Crooswijk.
De knaagdiertjes met hoge aaibaarheidsfactor graven daar holen en gangen dat het een lieve lust is, waardoor grafzerken verzakken, en doen zich te goed aan de dagelijks vers aangevoerde plantjes en bloemstukjes, dit, tot grote droefenis van de nabestaanden, aldus Danielle Knieriem van het CDA.
Zij stelt het college dan ook voor om een jager aan te stellen om alle konijntjes overhoop te schieten en zo de begraafplaats tot een ware dodenakker te transformeren.
Dit is Jeroen van der Lee (Partij voor de Dieren) natuurlijk in het verkeerde keelgat geschoten.
Hij reageert boos en verbolgen over zoveel barbarij.
Inderdaad, een "beestachtige" oplossing.

De manier waarop Jeroen voorstelt om de overlast het hoofd te bieden is echter ook niet bepaald diervriendelijk te noemen: uithongering.
Een tactiek die in de duistere Middeleeuwen opgeld deed, maar volgens mij bij ons huidige beschavingsniveau geen pas meer geeft.
Jeroen wil bij de ingang van de begraafplaats borden neerzetten, waarop vermeld staat welke planten en bloemen de konijnen niet pruimen.
Stekelnootje, duizendblad en Afrikaanse lelie staan bijvoorbeeld niet op het konijnenmenu.
Ja, hij wil zelfs dat het college contact opneemt met de bloemisten in de buurt om hen over te halen zoveel mogelijk konijn onvriendelijke planten en bloemen in hun assortiment op te nemen.
Met deze uithongeringsstrategie denkt hij de konijntjes te verjagen.
Kortom, een heftige strijd in Rotterdam die op het scherpst van de snede wordt uitgevochten, of, om Louis van Gaal maar eens te citeren: "The death or the gladioli".

Konijnen horen niet in de stad en zeker niet op een begraafplaats, als ze daar schade aanrichten.
Maar,.... is dat wel zo?
De kuststreek is van oudsher het leefgebied van konijnen.
Zo leerde ik op school tijdens de geschiedenislessen dat de Kaninefaten, bewoners van de duingebieden, zich rond het begin van onze jaartelling al in leven hielden door het bejagen en verorberen van konijntjes.
Niet het konijn, maar de mens is het territorium van de ander binnengedrongen.
Wij hebben gewoon landjepik gespeeld en het konijn verdreven uit zijn oorspronkelijke habitat.
Hij wordt nog slechts getolereerd op de kinderboerderij, in een hokje achter ons huis of in de braadpan met Kerstmis.
Maar in de vrije natuur?
"Death to the Flappies", zou Louis zeggen.

Eerlijk gezegd, ik zou het wel gezellig vinden, als ik daar lag, dat ik zo af en toe een konijntje op bezoek kreeg.
Ja, zeg nou zelf, de meeste begraafplaatsen worden immers niet platgelopen door bezoekers.
Als een dierbare mij daar dan zou bezoeken en mij zou vragen wat voor bloemetje hij mee moet brengen?
Ik zou zeggen: "Doe maar een kroppie sla. Dan krijg ik straks, als jij weg bent, nog meer bezoek....."
En ach, zo'n  verzakkende grafsteen?
Toont alleen maar aan dat zelfs de dood vergankelijk is....

Ik weet het niet hoor, maar hebben ze in Rotterdam geen belangrijker zaken om zich druk over te maken?
Feyenoord kampioen maken bijvoorbeeld?

Overigens is er op de begraafplaats sprake van discriminatie.
Sommige konijnen worden namelijk wèl gedoogd.....