Nog niet jarig

Vroeger was misschien niet alles beter, maar wel een stuk eenvoudiger en duidelijker.
Op het moment dat je 65 werd, werd je naast het arbeidsproces geplaatst en ging je trekken van Drees.
Aan het einde van de vorige eeuw werden VUT en prepensioen in het leven geroepen die deze heldere grens deden vervagen.
Deels om jongeren op de arbeidsmarkt meer kansen te geven, maar vooral om te voorkomen dat de toenmalige regering zou gaan graaien in de meer dan goedgevulde geldpotten van de diverse pensioenfondsen.
Het gevolg van dit beleid is, dat de fondsen heden ten dage niet langer bij machte zijn om de pensioenen op peil te houden.
De leeftijd van 65 is niet langer heilig.
De stijgende levensverwachting en het betaalbaar houden van de regeling nopen de regering om de leeftijd waarop men van de AOW mag gaan genieten steeds verder op te schuiven.

Toch lijkt die leeftijd van 65 jaar voor vele instanties binnen onze samenleving nog steeds een belangrijk markeringspunt.
Zo mocht ik afgelopen winter een uitnodiging ontvangen van het plaatselijk seniorencomité om deel te nemen aan het Midwinterfeest. Kon ik mij alvast warm lopen voor het moment dat ik ècht senior zou zijn (zie: Verwarde mannen).
Nog nauwelijks bekomen van de schrik die deze confrontatie met mijn voortschrijdende leeftijd teweeg bracht, mocht ik vorige week een schrijven ontvangen van de Gemeente Kaag en Braassem.
Altijd leuk, zo'n schrijven van de Gemeente.
Meestal een garantie voor ergernis, een besmuikt lachje of binnenpretje.
En ja hoor, ook deze keer stelden ze me niet teleur....

De brief kwam van het "Team Bejaardenbeleid" met als openingszin: "Binnenkort zult u de 65-jarige leeftijd bereiken...."
Het heeft er alle schijn van dat instanties er een zeker behagen in scheppen om het feit dat je 65 wordt jou nog eens stevig in te wrijven.
In deze brief word ik uitgenodigd om aan te geven in welk verzorgingstehuis ik opgenomen wil worden, als de tijd daar is.
Verzorgingstehuis!?!?!?
Het 65 worden wordt klaarblijkelijk geassocieerd met hulpeloos en zorgbehoevend zijn of althans zeer binnenkort worden.
Alarmbellen gaan rinkelen en waarschuwen voor gezwind naderende dementie, incontinentie, immobiliteit en andere ouderdomsverschijnselen.
De wachtlijsten zijn lang en vroegtijdig inschrijven is daarom een "must".
Hoewel er geen garanties worden gegeven, ademt de brief toch de sfeer uit van: "als u nu maar tijdig inschrijft, dan komt het t.z.t. allemaal wel goed".
Het is duidelijk dat enige seniliteit bij de lezers al verondersteld wordt.
Ik vraag mij namelijk af, gezien het huidige regeringsbeleid, of verzorgingstehuizen nog zullen bestaan tegen de tijd dat ik daar noodgedwongen gebruik van zal moeten maken.
Niettemin, wat voorkomend van onze bestuurders om zo met ons mee te denken over onze toekomst!
We staan er natuurlijk liever niet bij stil, maar de realiteit gebied ons soms toch om even over deze dingen na te denken. Zo'n brief is dan het noodzakelijke zetje in de rug. Prima!
Ik wil, net als u natuurlijk, liever gezond 103 worden en dan, op een mooie lentemorgen 's morgens niet meer wakker worden. Maar ja, liever-koekjes worden door het leven niet gebakken, dus....
Onze gemeente telt drie verzorgingstehuizen waaruit ik mag kiezen.
Wel, die keuze is snel gemaakt.
Maar dan....!!!

Dan volgt een "keuzelijstje" van activiteiten waarop ik kan aangeven waaraan ik wens deel te nemen op het moment dat ik in het verzorgingstehuis ben opgenomen.
Moet ik dat nù al invullen?
Ik weet toch niet wat ik over pak weg 20 (liever 30) jaar nog leuk vind?
Kijk, ik heb niks met punniken, maar als ik (wat God verhoede) zo dement als een deur ben, vind ik daarin misschien wel het ultieme genot.
Hetzelfde geldt voor eendjes voeren, fietsbanden plakken en klootschieten.
Ja, deze activiteiten staan ècht vermeld op het formulier.
Ik laat mijn blik verder gaan over het "aanbod" en begin mij af te vragen of dit serieus bedoeld, of als grap is toegevoegd.
Wat te denken van bingo, met de toevoeging dat ik slechts 2 x per week mag deelnemen i.v.m. de kans op gokverslaving.
En leven?
Dat staat niet bij de activiteiten.
Mag dat wel de hele week door of is dat helemaal niet toegestaan? Of mag dat ook slechts 2x in de week.
In verband met de kans om verslaafd te raken aan het leven.....
Sjoelen kan ook, maar dan moet ik wel zelf mijn stenen meenemen.
Of de mogelijkheid om paaseieren te beschilderen met Pasen èn met Kerst! Dat wil ik meemaken!
Ik kan mij ook inschrijven voor deelname aan het borreluurtje.
Dit kan echter alleen met toestemming van de nabestaanden.
Nabestaanden????
Ik ben toch nog niet kassie wijlen? Je wordt blijkbaar al min of meer doodverklaard op het moment dat je in zo'n tehuis wordt opgenomen.
Of wil men soms toestemming om mijn lijk vol te gieten met jenever als ik de pijp uit ben?
Tegen de tijd dat mijn geliefde familieleden gepromoveerd zijn tot nabestaanden is deze toestemming zinloos en niet meer relevant. Toch?
Overigens raad ik hen aan gewoon toestemming te verlenen voor dat borreluurtje als ze tenminste willen erven....

Het formulier eindigt met een opsomming van services waarvan gebruik gemaakt kan worden.
Kunstgebit chemisch reinigen (1x per week)
Gehoorapparaat afstellen ( 1x per half jaar)
Steunzolen controleren (1x per week)
Protheses reinigen (1x per jaar)
Rollator onderhoud (1x per jaar)
Èn, last but not least: Sokken stoppen (1x per maand)!
Sokken stoppen? Ik dacht dat dat alleen nog te bezichtigen was op braderieën waar oude ambachten gedemonstreerd worden....
Jammer.
Geen escortservice.....

Lieve mensen van Team Bejaardenbeleid.
Zou het niet veel zinvoller zijn om dit lijstje met activiteiten en services met cliënten (samen met een familielid) door te nemen bij de intake?
Misschien ook een goed idee om de lijst nog eens kritisch te bekijken en regelmatig te updaten.
Misschien moet ik maar een afspraakje maken met jullie om mijn formulier in te vullen ten gemeentehuize. Deze mogelijkheid wordt mij immers in de brief geboden.
O ja, wel vooraf een afspraak maken.
Dat maakt de verleiding wel extra groot.....
( zie: Paspoortperikelen, Paspoortperikelen 2 )
Even het digitaal loket van de gemeente raadplegen.
Bij opening van "een afspraak maken", krijg ik een lange lijst van zaken waarvoor ik een afspraak kan maken.
Maar.... hulp bij het invullen van door de gemeente verstrekte formulieren?
Om in Lingo-termen te spreken: staat niet op de kaart!
Shit, daar begint het gesodemieter al!

Hoe langer ik er over nadenk, hoe bespottelijker ik het vind.
Komt deze brief werkelijk van de gemeente?
Nee....., dat kan haast niet!
Ze hebben daar niet eens een "Team Bejaardenbeleid". Wel een "Team Ouderenbeleid".
En dan, de inhoud van de brief, vooral het lijstje met "activiteiten".
Ze zijn daar op het gemeentehuis toch niet helemaal achterlijk?
Daarbij maakte een buurman mij attent op het feit dat diep in de nacht een louche figuur was gesignaleerd die bij mijn brievenbus zat te rommelen. Toen ik daar ging kijken, vond ik "de brief".
Iemand probeert gewoon een "practical joke" met mij uit te halen, mij in het ootje te nemen, een oor aan te naaien, een poets te bakken, in de maling te nemen.....
Ik ken wel enkele lieden die daarvoor in aanmerking komen.
In dat geval, geslaagd!
Het heeft mij in ieder geval lekker bezig gehouden.....
Ik hoop nu alleen maar dat het gezonde wantrouwen dat ik jegens mijn "vrienden" koester, gerechtvaardigd is.
Wie heeft nog vijanden nodig met zulke vrienden.....

Mocht u binnenkort 65 worden, u bent gewaarschuwd.....
Overigens, fietsbanden laten plakken door ouderen, daar ben ik op tegen.
Het geeft geen pas dat bejaarden de rijwielhersteller het brood uit de mond stoten....