Daar gaan we weer...

Het is nog maar eind augustus en de discussies laaien al weer op.
Vrijdag verscheen het rapport van het antiracisme-comité CERD van de VN met onder anderen een aantal aanbevelingen aan de regering hoe om te gaan met het fenomeen Zwarte Piet, een essentieel onderdeel van het oer-Hollandse St. Nicolaasfeest.
Niet zo zeer de inhoud van het rapport, maar vooral de laconieke reactie van premier Rutte zorgde voor veel tumult.
Het rapport is door voor- en tegenstanders positief ontvangen.
De commissie vraagt om bepaalde eigenschappen te veranderen zodat eventuele racistische trekjes verdwijnen, maar pleit niet voor het afschaffen van Zwarte Piet.
Aanpassingen die de laatste jaren al geleidelijk plaats vinden, dus waar hebben we het over....

En het was verder eigenlijk zo'n prachtige vrijdag!
Jammer voor al die dames en meisjes die in stilte nog hoopten om aan het eind van het jaar uitgeroepen te worden tot sportvrouw van het jaar 2015.
Die titel is sinds afgelopen vrijdag wel vergeven.
Had u dat ook? Dat "we" gevoel?
"We" hebben gewonnen!
Na zilver op de 100 meter sprintte onze ranke hinde uit de polder op die dag naar het WK goud op de 200 meter in een wereldtijd.
Nee, het ging niet vanzelf. Ze werd tot het uiterste gedreven door de Jamaicaanse Thompson die zij op de meet met een neuslengte versloeg.
Wat een prachtige race!
Vrijdag ook behaalde Marhinde Verkerk voor het judoteam, op het tot nu toe voor Nederland teleurstellend verlopen WK in Astana, de eerste medaille.
De hockeydames versloegen tijdens het EK de Duitse vrouwen en mogen zich opmaken voor de finale tegen Engeland op zondag.
En aan het eind van de middag zagen we, als klap op de vuurpijl,  Bert-Jan Lindeman met een magistrale eindspurt de zevende etappe winnen in de Vuelta.
Wat een dag!

Mooi, zo'n WK atletiek, toch de moeder aller sporten.
De sprintnummers worden sinds jaar en dag gedomineerd door de Jamaicanen en de afro-Amerikanen, terwijl de beste lange afstandslopers uit Kenya of Ethiopië komen, zowel bij de mannen als bij de vrouwen.
Het zal ongetwijfeld voor een deel genetische bepaald zijn dat bevolkingsgroepen in bepaalde disciplines uitblinken.
Het basketbal is van de Amerikanen, het cricket van de Engelsen.
En wij Hollanders kijken verstoord op als een "buitenlander" het waagt om de snelste te zijn bij een schaatsevenement.
Toch is het het allermooiste, als er verrassingen gebeuren.
Dan is het prachtig als daar ineens zo'n blonde fee uit de Lage Landen de hegemonie van de heersende landen doorbreekt.
Overigens net zo onverwacht (en daarom net zo mooi) was de titel van de Kenyaan Yego bij het speerwerpen, toch altijd het terrein van Finnen en Duitsers.
En zo zien we dat iedereen kan winnen, ongeacht kleur, ras of afkomst. Dat het een kwestie is van talent, passie, gedrevenheid en doorzettingsvermogen.
Dat alle mensen gelijk zijn.

Dat is ook de mooie boodschap die zo'n kampioenschap ons kan leren.
Terwijl we in ons kleine landje jaar in jaar uit kleinzielig kissebissen over Zwarte Piet speelt kleur of ras in de sport al lang geen rol van betekenis meer. Het gaat om de prestaties die geleverd worden.
Het is mooi om te zien hoe respectvol de atleten tijdens zo'n toernooi met elkaar omgaan.
Een voorbeeld voor de wereld daarbuiten.
De sportwereld laat zien dat iedereen nodig is om mooie wedstrijden te maken.
Helder, zuiver wit licht krijg je alleen als alle kleuren meedoen......

Jammer voor Sintnicolaas, die op de 10-kamp, toch een van de mooiste onderdelen, moest afhaken vanwege een blessure.
Voor hem geen medaille.
Niet eens een Pieten-diploma.....