Ik ben van 1950.
Ik luisterde naar de verhalen.
Ik las de boeken.
Ik zag de films.
Vanaf mijn eerste herinneringen heb ik nooit de dreiging gevoeld die doorklonk in die verhalen.
De angst voor de bezetter.
De inperking van vrijheden.
Het onderlinge wantrouwen.
Ik groeide op in een land van vrede.
Ja, er waren brandhaarden in de wereld.
Korea, Vietnam, spanningen in Zuid-Afrika,
de zesdaagse oorlog in het Midden-Oosten.
Er was de Koude Oorlog, de wapenwedloop.
Soms waren er gebeurtenissen in die verre wereld die de gezapige rust in Nederland verstoorden.
De moord op Martin Luther King.
Op John F. Kennedy.
Het Varkensbaai-incident.
Toch geloofde bijna niemand dat het ooit nog zo mis kon gaan als in '40 - '45.
De jeugd van de wereld trok naar San Francisco en geloofde in de vrede.
John Lennon zong "Imagine".
Stel je voor.......
Maar hij gaf het in het lied al aan.
Misschien ben ik een dromer.......
Ik wil graag geloven in zijn droom.
Nee, ik blijf geloven in die droom.
De Kamer sprak deze week naar aanleiding van de gebeurtenissen in Parijs, een week geleden.
Eenieder is geschokt en zoekt naarstig naar oplossingen voor de problemen waarvoor de vrije wereld zich gesteld ziet.
De Minister President sprak over oorlog.
Ik heb het antwoord niet.
Oorlog ìs een antwoord.
Maar niet het goede.
Oorlog is nóóit het goede antwoord......
ik ben een kind van na de oorlog
kende slechts vrede en geborgenheid
geen obsessief geweld, of onderlinge strijd,
geen angsten die mijn rust verdrijven
ik ben een kind van na de oorlog.... nog
maar langzaam wijkt de zekerheid
ze zeggen dat hun God hen leidt
misdadigers, die terreur bedrijven
ik ben een kind van na de oorlog
en zou dat zo graag blijven
Imagine.......
dat alle kinderen die vanaf nu geboren worden
kinderen van na de oorlog zullen zijn.......
Imagine.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten