Lekkage

We hebben het allemaal al eens meegemaakt.
Kapot dakleer op het schuurtje, een gescheurde loodslab bij de dakkapel, een kapot gevroren leiding van de buitenkraan als we vergeten zijn bij de naderende winter deze af te tappen.
Dit laatste ongemak zal echter steeds minder voorkomen, gezien de aldoor milder wordende winters.
Vaak een hoop narigheid. Vervelend ook.
Maar.... het is te verhelpen. Een kapotte leiding is te vervangen en bouwmarkten grossieren verder in allerlei middelen om gaten, kieren en scheuren definitief af te dichten.
Slechts de na iedere schilderbeurt steeds terugkerende vochtplekken op plafond en muur blijken in de praktijk vaak hardnekkige stille getuigen van het eens voorgevallen ongemak.

Het menselijk lichaam is als een bouwwerk.
De apostel Paulus leert ons al: "U bent de tempel van God" (1Kor 3,16)
Maar ook een tempel heeft een dak, en ramen en deuren en is dientengevolge aan het gevaar van lekkage onderhevig.
Het enige verschil is, dat bij de mens het naar buiten treden van vocht als lekkage wordt beschouwd, terwijl het binnen komen van vocht meestal het gevolg van een bewuste handeling is.
Zweten bij warm weer of bovenmatige inspanning zien we nog niet als lekkage en wordt hooguit als hinderlijk ervaren vanwege de daarmee vaak gepaard gaande geuren.
Ook het regelmatig aftappen van overtollig vocht wordt niet als lekkage beschouwd.
Maar elke kraan zal na verloop van tijd toch af en toe een druppel gaan verliezen, als het kraanleertje na vele jaren trouwe dienst langzaam zijn souplesse heeft verloren en niet langer in staat is om de kraan afdoende af te dichten.
Bij de kraan kan het leertje vervangen worden.
Bij de mens is dat wat lastiger.

Vrouwen zien zich al op jongere leeftijd genoodzaakt tot het gebruik van middelen om vochtverlies te bestrijden.
Maar, inlegkruisje en maandverband zijn niet meer dan lapmiddelen of een doekje voor het bloeden, toch?
Zij bestrijden slechts de gevolgen en niet de oorzaak van de "lekkage".
Naarmate wij ouder worden laat ons lichaam zich steeds meer vergelijken met elastiek.
De rek raakt eruit.
We merken dat, als we op latere leeftijd na de zoveelste lijnpoging moeten constateren dat ons vel niet langer spontaan terugspringt naar de oorspronkelijke positie.
Het verlies aan elasticiteit kent in onze taal een prachtig woord: lubberen.
Alleen al de klank van dit woord roept precies het beeld op van wat het wil omschrijven.
Maar ook onderhuids beginnen bepaalde spieren na een leven lang samentrekken en ontspannen hun elasticiteit te verliezen en als dit sluitspieren betreft, leidt dat onontkoombaar tot lekkage, en als de spieren het uiteindelijk helemaal opgeven, tot incontinentie.
Reparatie is meestal geen optie. Het is immers geen kwestie van "even het kraanleertje vervangen".
Alleen het bestrijden van de gevolgen is nog mogelijk.
Letterlijk en figuurlijk..... dweilen met de kraan open.

Naast fysieke, komt ook mentale lekkage voor.
Op het moment dat ik dit zit te schrijven, hoor ik achter mij het Sportjournaal, waarin gewag wordt gemaakt van het lekken van een onderzoeksrapport bij voetbalclub Ajax.
Ach, lekken van vertrouwelijke informatie komt in alle sectoren voor.
Ook in de politiek is het lekken van informatie een steeds vaker voorkomend euvel.
Het lekken uit de miljoenennota, enkele weken voor Prinsjesdag, is een jaarlijks terugkerend fenomeen en is net zo voorspelbaar als de jaarlijkse Zwarte Pieten discussie.
Het wordt al min of meer als "gewoon" aanvaard.
Dat zo'n (onterechte) acceptatie van lekkage plaats vindt, leidt echter wel tot een verschuiving van standaarden.
Zo bleek deze week, toen in het nieuws kwam dat een van de fractievoorzitters heeft gelekt uit de "Commissie Stiekem", de commissie waarin de politieke leiders worden geïnformeerd over stukken die de staatsveiligheid betreffen.
Dat kan niet en dat mag niet! Heel het politiek journaille stortte zich deze week op kamervoorzitter Van Miltenburg die wist te melden dat....... er een onderzoekscommissie zal worden ingesteld.
Hèt antwoord van politiek Den Haag op hete politieke hangijzers.
Het instellen van een onderzoekscommissie.......
De uitkomsten van dit soort commissies zijn meestal teleurstellend.
Hoewel er misschien harde woorden in het eindrapport zullen staan, zal dit waarschijnlijk niet leiden tot ferme maatregelen, met als gevolg een verdere devaluatie van het begrip "vertrouwelijk".
Indien stevige consequenties achterwege blijven, zal dit leiden tot een steeds vaker lekken vanuit deze commissie en zullen uiteindelijk alle staatsgeheimen op straat belanden.
Kijk, ik ben vóór transparantie en openheid, maar of we dit nou moeten willen.....?

Onze Haagse politici lijken zich steeds vaker schuldig te maken aan het lekken van vertrouwelijke informatie.
In sommige gevallen kunnen we bijna spreken van geestelijke incontinentie.........