Kiesdrempelvrees

Toen op 17 november 2016 de fractiegenoten van Geert Wilders met een groot spandoek in de Tweede Kamer demonstreerden tegen de veroordeling van hun voorman, dacht ik al: "Die kèn ik ergens van...."
Deze week viel het kwartje, toen het bericht ons bereikte dat Dick Bruna was overleden.
Maar bij de witte haartjes en het kruisje op de plaats van de mond houden de overeenkomsten met het geesteskind van Bruna wel op.
Waar Nijntje zich mag laten voorstaan op een lief en zachtaardig karakter zou ik dit van Geert niet durven beweren.
Bovendien kun je je afvragen of Geerts' fractiemedewerkers wel een gelukkige keuze maakten met het kruis op zijn mond, ten teken dat hij monddood zou zijn gemaakt. In haar boekjes kwettert Nijntje er immers lustig op los, ondanks haar kruisvormige mondje.

Het verkiezingscircus is nu echt losgebarsten. Partijleiders buitelen over elkaar heen om hun plannen voor de komende kabinetsperiode kenbaar te maken. De plannen zijn doorgerekend door het CPB en iedereen is weer kampioen geworden.
PVV, 50+ en de PvdD deden niet mee.
Alleen Marianne Thieme van de PvdD had m.i. een goed verhaal om het CPB te boycotten, daar er alleen maar wordt gekeken naar materiële zaken en niet naar de immateriële welvaart van onze samenleving. We weten dat de PvdD dit hoog in het vaandel voert en zij heeft dan ook een punt.
Ze is ook duidelijk in haar standpunt. De PvdD is een actiepartij en niet op jacht naar regeringsverantwoordelijkheid.
Dat geldt volgens mij ook voor de PVV, maar die zijn daar nìet zo eerlijk in.
Het is waar, Geert Wilders benoemt bepaalde problemen in onze samenleving luid en duidelijk, maar de oplossingen die hij aandraagt zijn zò extreem dat ze niet serieus genomen kunnen worden. Zijn functie, de zaak eens lekker wakker schudden, volbrengt hij met verve, maar alsjeblieft, lààt het daarbij!
Maar geloof me, Geert Wilders wìl ook helemaal geen regeringsverantwoordelijkheid.
Geertje roèpt wel, dat als de PVV straks de grootste partij wordt, hij minister president wil worden, maar intussen doet hij zijn uiterste best om iedereen tegen zich in het harnas te jagen, zodat straks niemand met hem een regering wil vormen. En dan straks quasi huiliehuilie in een hoekje gaan zitten mokken, en de schuld bij de ander leggen.
Hij roept dat de stem van "miljoenen kiezers" niet aan de kant geschoven kan worden.
Kijk Geert, als jij straks 30 zetels behaalt, betekent dat dat 20% van de bevolking voor jou kiest. Maar dat betekent òòk dat 80% van het Nederlandse volk jou nìet wil.
Het is dus volgens een doodnormaal democratisch proces dat jij straks buiten spel komt te staan.
Je kunt dus rustig gaan slapen, je wordt echt geen minister president.....

En dan Henkie, die laat ook niks doorrekenen. Waarom niet? Waarschijnlijk omdat zijn breekpunt, de pensioengerechtigde leeftijd weer naar 65, onbetaalbaar is. Zet zichzelf daarmee óók buitenspel.
Is trouwens ook een standpunt, Henk, dat niet meer in deze tijd past.
We kennen zorg op maat in de zorg, in het onderwijs. Zou dat dan ook niet moeten gebeuren met de AOW? Gewoon flexibiliseren? Voor geestelijk en lichamelijk zware beroepen de mogelijkheid om met 60 uit het arbeidsproces te stappen terwijl anderen wat langer door moeten, door mogen?
En voor degenen die wat langer door moeten werken mogelijkheden scheppen om de laatste jaren van hun arbeidzaam leven een functie te bekleden waarin zij hun levens- en werkervaring kunnen doorgeven aan de jongere generatie? Zo gaat kennis niet verloren en behouden de oudere werknemers tenminste het gevoel nog iets te betekenen in de maatschappij en krijgen ze niet het idee dat ze als volkomen nutteloos afgeserveerd worden.

Laat een groep wijze mannen en vrouwen op grond van de werkgerelateerde klachten waarmee werknemers bij de dokter komen, een lijst opstellen van de zwaarte van beroepen en daar een "werkjaar" aan hangen.
Zo telt 1 jaar werken als bv stratenmaker voor, laten we zeggen 1,2 werkjaar, 1 jaar werken als administratief medewerker op een kantoor voor 0,8 werkjaar.
Naast je gewone leeftijd gaat dan je "werkleeftijd" meelopen.
Regelmatig evalueren en heroverwegen zal nodig zijn, maar het zou m.i. wel een eerlijker systeem opleveren. In ieder geval rechtvaardiger dan de huidige situatie waar iedereen over één kam geschoren wordt.
Kan iedereen, gewoon met 65 (werkleeftijd) met pensioen (als hij of zij dat wil).

De andere partijen?
Ach, een heleboel kleinere partijtjes die tegen beter weten in deelnemen aan de verkiezingen en lijden aan kiesdrempelvrees. De grotere partijen hebben allemaal een plausibel verhaal waarin ze bepaalde keuzes maken. Keuzes, die tussen partijen soms behoorlijk uiteen lopen. Wat u het meeste aanspreekt zal waarschijnlijk afhangen van uw persoonlijke situatie, of in hoeverre u bereid bent om naar het grotere geheel te kijken. Kijkt u alleen naar uw loonstrookje of hebt u ook oog voor ontwikkelingen in de wereld op het gebied van milieu en demografie, op het terrein van voedselveiligheid of ethische kwesties.
Hoe het ook zij, zìj zullen straks met elkaar om de tafel moeten om een regering te vormen. Iedereen zal wat moeten inleveren om tot een werkbare situatie te komen. Een kwestie van eieren voor je geld kiezen.
Hoe je het ook wendt of keert, niemand krijgt uiteindelijk waarvoor hij of zij gekozen heeft.
En da's misschien maar goed ook.....