# WhyNotMe

Tot op heden heb ik mij nauwelijks geroerd in die hele #MeToo discussie.
Misschien wel omdat ik dat gevoel ook ken (en waarschijnlijk velen met mij).
Al vele jaren word ik, tegen mijn zin, genaaid door de opeenvolgende kabinetten Rutte.
Vandaar......

Niet dat ik het probleem van seksueel misbruik of seksuele intimidatie wil ontkennen of bagatelliseren.
Verre van dat.
Machtsmisbruik, wat ontaardt in seksueel misbruik of geweld, bestaat. Hoewel het iets is van alle tijden, wordt het in onze huidige maatschappij absoluut (en terecht) niet meer getolereerd. Vroeger werden dit soort misstanden nog wel eens "met de mantel der liefde bedekt", in dit geval wel een heel wrange beeldspraak.
Het is meer dan verwerpelijk, en onomstotelijk bewezen zondaars mogen van mij dan ook publiekelijk aan de schandpaal worden genageld.
Maar ja, dat bewijs.....
Het heeft er alle schijn van dat in deze tijd, mede door toedoen van de sociale media, iemand maar iets hoeft te roepen of de gehele goegemeente staat al klaar om de dader van dit vermeend seksueel misbruik met pek en veren te overdekken, zonder bewijs, zonder hoor of wederhoor.

Seksualiteit. Bron van vreugde en genot, maar soms van verdriet.
En elke jongere moet op zeker moment dit glibberige pad betreden en zijn weg zien te vinden naar bevredigende, liefdevolle, harmonieuze seks.
Dat dit vaak met vallen en opstaan gepaard gaat, is evident.
Bijna iedereen zal zich minder geslaagde pogingen herinneren uit de tijd van die zoektocht.
Afwijzing, of experimenten waarbij achteraf het gevoel toch niet goed was.
Daarbij kan het gevoel van de een, haaks staan op het gevoel van de ander, zonder dat ze dat bij elkaar herkennen. Zeker als het niet uitgesproken wordt......
Dat kan diepe wonden slaan.
Maar voor bijna iedereen is die zoektocht ook heel spannend, avontuurlijk, ondanks lichte tegenslagen.
De kunst van het verleiden. Er zijn duizenden boeken over volgeschreven.
Dat mannen hierin veel actiever zouden zijn dan vrouwen, is een fabeltje.
"Hoe verleid ik een vrouw" geeft 19.600 hits op Google.
De zoekopdracht: "Hoe verleid ik een man".......... 20.800 hits.
En, laten we wel zijn, het is toch ook wel ego strelend als een knappe vertegenwoordiger van de andere sekse u enige aandacht schenkt? Het wordt pas vervelend als diegene absoluut niet uw type is.

Dat die hele #MeToo discussie zo langzamerhand in een bedenkelijk vaarwater terecht dreigt te komen leid ik af uit de berichtgeving deze week in de media.
Sarah Hall, een Britse moeder van twee kinderen, vraagt de school van haar zoontje (6) om de kinderen niet langer voor te lezen uit Doornroosje, omdat dit een schoolvoorbeeld zou zijn van misbruik, daar de prins het slapende Doornroosje (dus tegen haar zin?) kust.
De prins is in de ogen van mevrouw Hall een perverse viezerik.
Het spreekwoord: "Van de prins geen kwaad weten", gaat voor haar niet op.
Een sprookje, mevrouw Hall, een spróókje.......

Sprookjes zijn van oudsher volksverhalen voor volwassenen, vaak gebaseerd op mythische vertellingen,vol gruwelijkheden, gekonkel en intriges. De verhalen werden bewerkt tot kindervertellingen en de ergste gruweldaden werden dan ook verwijderd om de tere kinderzieltjes niet al te veel te belasten. Dat het opeten van kleine meisjes en grootmoeders door wolven, of het alleen achterlaten van kinderen in een bos, als minder schokkend werden beschouwd, doet ons nogmaals beseffen hoe gruwelijk deze vertellingen in oorsprong waren.
En mevrouw Hall zou absoluut recht van spreken hebben als het verhaal van Doornroosje werd verteld in bv. de versie van de Italiaanse dichter/schrijver Giambattista Basile (1566-1632), waarbij de koning (geen prins in dit verhaal) bij het slapende meisje een tweeling verwekt. Zij ontwaakt pas, nadat een van de borelingen de vlasnaald, die haar in slaap deed vallen, uit haar vinger zuigt.
Maar dat is in het verhaal van Doornroosje zoals dat vandaag de dag aan kinderen verteld wordt absoluut niet aan de orde.
Het is een sprookje, waarin een knappe prins het slapende meisje vindt en haar, overvallen en ontroerd door haar schoonheid, een tedere, liefdevolle kus op de lippen geeft.
Een liefde, zo sterk, dat zij in staat is om de betovering te verbreken en Doornroosje doet ontwaken.....
Mag ik zo vrij zijn om dit te zien als een schoolvoorbeeld van liefde op het eerste gezicht?

Wat bezielt mevrouw Hall om zo'n bericht de wereld in te sturen?
Dit is voer voor psychologen. En hoewel ik zeker geen psycholoog ben, wil ik toch een poging wagen om de dadendrang van mevrouw Hall te doorgronden.
Is het misschien een schreeuw om aandacht? Nou, in dat geval is haar poging voor meer dan 100 % geslaagd. Ze heeft zelfs de buitenlandse media gehaald!
Maar waarom die behoefte aan aandacht? Te weinig gehad misschien? Te weinig liefde?
Goed, mevrouw heeft twee kinderen, wat doet veronderstellen dat zij de geneugten des vlezes heeft geconsumeerd, of moet ik zeggen "ondergaan", omdat er voor haar misschien niet zoveel genot te beleven viel. Ik fantaseer (let wel, ik wens geen nepnieuws de wereld in te sturen) hoe zij na een avond flink doorzakken, rollebollend in bed is beland en 's morgens wakker is geworden naast een man (type Onslow uit Schone Schijn) waarmee zij toen maar getrouwd is.
Ik zou haar actie kunnen begrijpen.
Speelt hier onderhuids misschien een lichte jaloezie?
Omdat zij nooit is wakker gekust door een mooie prins? Misschien zelfs nooit echt verleid is?
Dat zij zich afvraagt, waarom heeft niemand ooit een seksueel getint grapje tegenover mij gemaakt?
Waarom heeft nog nóóit iemand in m'n billen geknepen?
Waarom al die anderen wel, en ik niet!
Mevrouw Hall heeft een probleem.
Misschien moet ze een discussie opstarten onder de hashtag WhyNotMe..........

Seks.
Wat een gedoe allemaal!
Zullen we het dan maar afschaffen?
Tja, da's geen optie, want dan schaffen we ook de mensheid af......
Dàt zou overigens wel héél véél problemen oplossen!

Vlagvertoon

Dinsdag was het dan zo ver.....
Achter het spreekgestoelte van de voorzitter van de Tweede Kamer staat de Nederlandse Driekleur.
Een zielepieterig vlaggetje dat doet denken aan de vlaggetjes die men wel aantreft tijdens recepties, gestoken in een blokje goudse kaas, bij voorkeur uitgevent door Frau Antje.
De vlag staat in een houten blok, dat inderdaad doet denken aan een stukje Old Amsterdam. Ook nog eens een verdomd klein blokje, wat waarschijnlijk de Nederlandse zuinigheid moet symboliseren.....

De aanwezigheid van de vlag in de Tweede Kamer leidde deze week nu niet bepaald tot een meer verheven manier van debatteren met elkaar.
Woensdag werd een begin gemaakt met het debat over de begroting van Binnenlandse Zaken, in aanwezigheid van minister Kajsa Ollongren. De eerste spreker, Martin Bosma van de PVV, hield een halfuur lange klaagzang over het feit dat deze nieuwe minister ongeschikt was als hoeder van de Grondwet, omdat ze in het verleden opgeroepen zou hebben om de republiek Amsterdam uit te roepen (mocht Geert Wilders ooit aan de macht komen), en daarom voor 30 jaar in het gevang moest verdwijnen. Kees Verhoeven (D'66) trachtte via diverse interrupties deze jammerklacht te beëindigen en vroeg Dhr. Bosma zich bij het onderwerp te houden: de begroting van Binnenlandse Zaken. Zijn smeekbeden tot de voorzitter waren echter aan dovemansoren gericht, want..... wie zat er in de voorzitterszetel? Fleur Agema van de PVV!
Zij liet Dhr. Bosma, met adoratie in de ogen, helemaal los gaan.
En dat deed hij dan ook. Het was duidelijk dat Dhr. Bosma op deze vlaggetjesdag zijn geurvlag wenste te plaatsen.
CDA kamerlid Van der Molen vroeg tijdens een interruptie aan Dhr. Bosma om dan zijn burgerplicht te doen en aangifte te doen tegen de minister, als hij werkelijk meende wat hij zei. Nou, dat deed meneer Bosma natuurlijk niet, en hij begon zijn hele betoog met iets andere woorden nog eens dunnetjes over te doen, waarschijnlijk aangemoedigd door de lieve glimlach van de voorzitter.
Verhoeven en Van der Molen kozen ervoor om de tirade dan maar knarsetandend uit te zitten......
De Nederlandse Driekleur moet zich tijdens dit debat gevoeld hebben als zijn spreekwoordelijke verre neef.
Als een vlag op een modderschuit......

Cees van der Staaij en Geert Wilders, die het idee van de vlag opperden, zijn beretrots dat onze "nationale identiteit" nu ook zichtbaar is in het parlement.
Wat is dat eigenlijk, die zogenaamde nationale identiteit? Koningin Maxima kwam in 2007 al tot de conclusie dat dè Nederlandse (= nationale) identiteit niet bestaat.
Ik denk dat ze gelijk heeft.
Goed, we voelen ons Nederlander (en zijn daar misschien zelfs trots op) omdat we hier geboren en getogen zijn. Maar hoe "Nederlands" zijn we eigenlijk. Hoe Nederlands waren onze voorouders?
Misschien door haar lage ligging zijn "De Lage Landen" altijd al het afvoerputje van Europa geweest.
Dat begon al met de Batavieren die in de Romeinse tijd de Rijn af kwamen zakken en zich vestigden in het gebied wat tegenwoordig bekend staat als de Betuwe. In daarop volgende eeuwen werd ons land met zekere regelmaat overspoeld door andere volkeren die hier de baas kwamen spelen en zich vermengden met de plaatselijke bevolking: Romeinen, Franken, Spanjaarden, Fransen.
In de 17e eeuw was er een ware toestroom van handwerkslieden uit de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België) die Hollandse steden als Haarlem en Leiden kwamen herbevolken, omdat pestepidemieën de bevolking hadden gedecimeerd. Ze werden gevolgd door Franse Hugenoten, die omwille van hun geloof (protestant) vluchtten uit het katholieke Frankrijk. Alleen al in Amsterdam vestigden zich 12.000 Hugenoten, waarmee 6% van de "Amsterdammers" in 1700 van Franse afkomst was. De oer-Hollandse, Amsterdamse volksbuurt "De Jordaan" (verbastering van het Franse Jardin) is daar nog een stille getuige van.
In de 19e eeuw trokken vele Duitse turfstekers ("Poepen") naar de Peel om de veengebieden te ontginnen.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog strandden vele Poolse soldaten, die gestreden hadden voor onze bevrijding, in ons land, omdat ze niet meer welkom waren in hun eigen land.
Na het verlies van "onze" Gordel van Smaragd kwamen vele Indonesiers, die ten tijde van de Nederlandse overheersing aan de zijde van de Hollanders gestreden hadden, naar hier omdat zij in hun thuisland niet langer veilig waren.
Uit onze andere gebiedsdelen (dus Nederlanders!) vestigden zich hier mensen uit Suriname en de Boven- en Benedenwindse eilanden.
De Hongaarse opstand in 1956 bracht vele Hongaren naar ons land.
Aan het einde van de vorige eeuw kwamen velen als gastarbeider naar Nederland. Ze bleven en vestigden zich hier. Hun kinderen en kleinkinderen hechten nog aan het moederland. Hoe zal dat zijn als we enige generaties verder zijn?
In de loop der tijd zullen zij volledig assimileren, net als die Bataven, Romeinen, Franken, Spanjaarden, Fransen en Polen in het verleden, en zullen hun kindskinderen zich net zoveel Nederlander voelen als u en ik.....

Die Nederlandse identiteit kunnen we volgens mij maar het beste met een korreltje zout nemen.
Niet dat een beetje nationale trots nou verkeerd is hoor.
Zeker tijdens sportwedstrijden is het prachtig als we ons allen in het oranje uitdossen, met een vlaggetje in de hand onze atleten toeschreeuwen, en feest vieren met elkaar. Dan zorgt het voor saamhorigheidsgevoel en brengt het mensen nader tot elkaar.
En dat is goed.
Maar als politici woorden als "nationale identiteit" of nationalisme al te vaak in de mond nemen, word ik wat onrustig.
Deze uitingen van nationalistische gevoelens, vaak gepaard gaand met veel vlagvertoon, hebben in het verleden tè vaak geleid tot heel, heel veel ellende.
Is het woord nazi geen samentrekking van nationalsozialismus?

Vandaag de dag is er een nieuwe toevloed van vluchtelingen uit vele landen die veiligheid zoeken in ons land.
We moeten in onze tijd wel selectief te werk gaan, want Nederland is nou eenmaal niet in staat om alle vluchtelingen van de wereld te herbergen.
Maar..... grenzen dicht?
Bedenk hoe uw situatie zou kunnen zijn als in een grijs verleden misschien uw voorouders de toegang tot dit prachtige landje was ontzegd.....

Binnenweg 8 I

Meisjes

Ik beschreef al eerder hoe wij in het najaar van 1959 verhuisden van Roelofarendsveen naar Rijpwetering, waar wij een nieuwbouwwoning aan de Binnenweg betrokken. (Noordeinde 104 I) Het was een enorme verandering in mijn nog jonge leventje.
Weggerukt uit de vertrouwde omgeving van de "wurft" achter Wijsman, waar ik opgroeide en alle buren en buurtkinderen kende, kwam ik nu in een straat te wonen, een lange straat, vol met vreemden.
We kwamen 's avonds laat aan en na een rondleiding door mamma door ons nieuwe huis (wat een kamers!) was het tijd om naar bed te gaan.
Voor het eerst in ons bestaan werden we als kinderen, bij het slapen gaan, gescheiden. Tot dan toe hadden we altijd allemaal samen op het zoldertje van Noordeinde 104 de nacht doorgebracht. Behalve de jongste dan, die sliep nog in een ledikantje beneden, bij pa en ma.
Mijn zusje kreeg in het nieuwe huis een eigen kamer, helemaal voor haar alleen, terwijl ik een kamer deelde met drie van mijn broers. De oudste kreeg een bed op de ruime zolder.
Ik voelde mijzelf een bofkont, dat ik niet helemaal alleen de donkere, duistere nacht in hoefde in dit nieuwe, onbekende huis. Ik voelde medelijden met mijn zusje, waar ik jarenlang naast geslapen had.
Ik miste haar best wel een beetje.
Ik weet nog dat ik, samen met mijn broertjes, een tijdlang vanuit het raam van onze slaapkamer de donkere nacht in heb zitten turen. Een wijds uitzicht, een prachtige sterrennacht. Lichtjes in de verte...... Waar zouden die van zijn?

De volgende morgen naar de nieuwe school. Hartstikke spannend natuurlijk.
Niet langer de bekende route die ik altijd aflegde, samen met mijn twee oudste broers, maar een wandeling door een wereld die ik niet kende. Geen akkers, maar weidse weilanden, die ik kende van de Blauwe Polder. Een totaal andere omgeving.
Moeder bracht ons.
Na een korte ontmoeting met meester Zwartelé, het "hoofd der school" werden we naar onze klas begeleid. Ik kwam bij meester Van der Boog, in de vierde klas. Bij binnentreden van het lokaal stokte mijn adem. Ik was totaal niet voorbereid op het beeld waarmee ik geconfronteerd werd.
In de keurig in rijen opgestelde banken zaten ook...... meisjes!
Misschien hadden mijn ouders mij wel voorzichtig verteld dat dit mij te wachten stond, maar dan was de boodschap bepaald niet over gekomen.

In de Veen werden na de kleuterschool bij de nonnetjes de bokken van de geiten gescheiden. De jongens gingen naar de jongensschool, de meisjes naar de meisjesschool. Dat was gewoon zo. Ik heb nooit de "waarom" vraag gesteld. Ik denk dat ik er in mijn kinderlijke onschuld van uit ging dat jongetjes opgeleid moesten worden tot vaders, en meisjes tot moeders en dat dit de reden was om ze verschillende opleidingen te laten volgen. Ik had dus al een aantal jaren met alleen jongens in de klas gezeten.
Natuurlijk was ik mij wel bewust van het feit dat er van de mens twee soorten waren. Mannen en vrouwen, jongens en meisjes. Ik was een jongetje en mijn zusje was een meisje. Dat er anatomische verschillen waren wist ik van de wekelijkse wasbeurten op zaterdag in de teil. Maar die verschillen waren uiterst gering. Meisjes hadden alleen een ander ding om mee te plassen, maar verder waren we hetzelfde. Ja, meisjes droegen jurken of rokjes. Ik dacht dat ze die droegen omdat dat gemakkelijker was bij het plassen, omdat zij dat zittend moesten doen.
Maar verder? We speelden en maakten ruzie met elkaar en met de buurkinderen. Jongens, meisjes, het maakte mij niets uit. Voor mij waren we allemaal hetzelfde. Die kleine lichamelijke afwijking, die alle meisjes blijkbaar hadden, was volkomen oninteressant en voor mij geen reden om hen anders te benaderen.

En nu..... werd mijn wereldbeeld volkomen door elkaar geschud. Vragen buitelden door mijn hoofd.
Waarom was het hier anders? Waarom kende de Veen eigenlijk een jongens- en een meisjesschool?
Was er dan zoveel verschil tussen jongens en meisjes, behalve dan dat jongens later vader werden en meisjes moeder? Dat moest haast wel.
Maar waarom was dat hier niet zo?
Mijn nieuwsgierigheid ontwaakte.....
Het was voor het eerst in mijn leven dat ik mij bewust werd van het feit dat meisjes "anders" waren.
Dat kwam beslist doordat de jongens heel anders reageerden dan de meisjes op mijn binnenkomst.
De entree van een jong haantje in het kippenkot betekende waarschijnlijk een dreigende verstoring van de pikorde, wat voor een aantal jongens aanleiding was tot wat lacherig en neerbuigend gedrag. De klassenpoëet, die ik later leerde kennen als Jan Strijk, dichtte ad rem na het noemen van mijn naam: "Piet Pouw heeft een augurk in zijn mouw", wat leidde tot gegnuif en gegniffel onder het groepje jongens in zijn directe omgeving. De meeste meisjes keerden zich echter verstoord in zijn richting na die opmerking om zich daarna tot mij te wenden met meelijwekkende blikken om te zien hoe ik zou reageren op zulk een botheid.
Ik reageerde niet.
Ik was als kind een klein, tenger mannetje en verlegen bovendien.
Deze fysieke en geestelijke gesteldheid bracht met zich mee dat ik confrontaties het liefst ontliep.
Wel bedacht ik mij dat ik Jan Strijk en zijn kornuiten niet zo aardig vond en dat de reactie van de meisjes mij veel meer aanstond.
Als kind van 9 jaar trok ik op dat moment de eenvoudige en simpele conclusie dat er een twééde verschil was tussen jongens en meisjes: meisjes zijn veel aardiger dan jongens.....

Later heb ik wel begrepen dat de zaken niet zo zwart-wit liggen en heb ik mijn zienswijze enigszins bijgesteld. Jongens, meisjes, mannen, vrouwen, in elke groep zijn de meeste exemplaren wel aardig en sympathiek.
Ik kwam er ook achter, dat mannen over het algemeen duidelijk zijn in hun wensen en bedoelingen. De uitzonderingen op deze regel kiezen meestal voor een politieke carrière.
Vrouwen bleken wat moeilijker te begrijpen..... Maar dat maakte ze ook interessanter.
Ik heb werkelijk mijn leven lang m'n best gedaan, maar ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen: vrouwen zijn niet om te begrijpen, maar om van te houden.....

Nu, op latere leeftijd, moet ik constateren dat machtswellustelingen en dictatortjes toch wat meer voorkomen onder mannen dan onder vrouwen, waaruit blijkt dat de conclusie die ik als kind trok - misschien wat kort door de bocht en tè generaliserend van toon - een kern van waarheid in zich herbergt......
Meisjes zijn (in het algemeen) aardiger dan jongens.
En dat vind ik nog steeds.....

Brief van een ongewone, abnormale Nederlander

PO in actie zet zijn strijd voort. Ze nemen geen genoegen met de in het regeerakkoord toegezegde gelden voor salarisverbetering en het terugdringen van de werkdruk. Zij namen dit besluit nadat zij maandag (nog vóór de algemene beschouwingen) een onderhoud hadden met de nieuwe Minister van Onderwijs Arie Slob, en het hen duidelijk werd dat er geen stuiver bij zou komen.
In eerste instantie denk je dan, nou jongens, ga nou eerst eens praten over de invulling van jullie plannen om dat geld op een goede manier in te zetten. Het is tenslotte een substantieel bedrag dat is toegezegd.
Maar na afloop van de Algemene Politieke Beschouwingen, gehouden op woensdag en donderdag, moest ik hen gelijk geven: dit kun je niet accepteren.

Na twee dagen praten, héél véél praten, heeft de oppositie in ieder geval voor elkaar gekregen dat de voorgenomen bezuiniging van 100 miljoen op de thuiszorg van tafel is en dat Jesse Klaver met de minister van Economische Zaken en Klimaat, Eric Wiebes (of is het Eri Kwiebes) mag gaan praten over de klimaatwet welke door hem en Diederik Samson in het verleden is opgesteld.
Ik zou, als ik Jesse was, niet te vroeg juichen, want als Wiebes dezelfde halsstarrigheid aan de dag legt als Slob en telkens naar het regeerakkoord blijft wijzen, dan kan hij zich deze gang naar het kamertje van de minister besparen.

Met hangen en wurgen gaat Rutte overstag en accepteert dat er voor de werkenden in de thuiszorg enig toekomstperspectief wordt geboden en straalt uit: "Kijk eens hoe meegaand en sociaal ik ben?"
Ik zie enige teleurstelling in zijn ogen als het applaus uitblijft.
Hij verwacht toegejuicht te worden door het onderwijsveld vanwege zijn genereuze toezeggingen en begrijpt niet dat zij hem niet allemaal de voeten willen kussen vanwege zijn ruimhartige geste.
Het onderwijsveld ziet zijn investeringen in het onderwijs (terecht!) als een erkenning dat de salarissen in het primair onderwijs jarenlang zijn achter gebleven ten opzichte van de arbeidsmarkt en dat de werkdruk tot onverantwoorde hoogten is opgelopen.
Er is geen hond meer die kiest voor een baan in het primair onderwijs en daarom móet Mark wel, omdat anders het onderwijs aan jongeren volledig in zal storten.
Toen ik in 2011 een punt zette achter mijn carrière als onderwijzer voorspelde ik: "Als er niets verandert, dan is het primair onderwijs over 10 jaar failliet."
We hebben nog een paar jaar. Volkomen terecht dat het PO de poot stijf houdt.

Want hoe ter wereld kun je verdedigen dat je niet volledig aan de wensen van het onderwijs tegemoet wenst te komen, dat je jongeren in de Wajong die gaan werken, ònder het minimum loon hun werk laat verrichten, dat je de breed gedragen wens in de samenleving om het eigen risico in de zorg terug te brengen niet wil honoreren, terwijl je wèl een douceurtje uitdeelt van 1,4 miljard (da's een 14 met àcht nullen!) aan buitenlandse investeerders en aandeelhouders.
Mark Rutte houdt een vurig betoog, dat het afschaffen van de dividendbelasting nodig is om ons land aantrekkelijk te laten blijven voor buitenlandse investeerders die niet alleen zorgen voor directe banen, maar ook voor banen in toeleveringsbedrijven. De afschaffing zal leiden tot een toestroom van buitenlandse bedrijven, zeker met het oog op de Brexit, waardoor duizenden nieuwe banen zullen ontstaan, bepleit Mark. Als we dit niet doen, zullen bedrijven weglopen en zullen duizenden banen op de tocht komen te staan, volgens Mark Rutte.
De oppositie is niet overtuigd en vraagt door.
Hoezo angst voor weglopende bedrijven? Nederland steekt qua vestigingsklimaat en belastingdruk al jarenlang positief af tegen de ons omringende landen.
Geen enkele partij had de afschaffing van de dividendbelasting in het programma staan. Waarom is daartoe besloten? Mark geeft aan dat in zijn vele ontmoetingen met buitenlandse investeerders deze wens meerdere malen naar voren is gebracht. Door wie? Daarop kan hij geen antwoord geven. Hoe vaak is dat dan gebeurd, een, twee, tien, vijftig, honderd keer? Ook daarop blijft Mark het antwoord schuldig.
Aan het slot van de discussie lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat één telefoontje van de voorzitter van VNO-NCW Hans de Boer voldoende was om Rutte te overtuigen van de noodzaak van deze maatregel. Op zijn beurt heeft hij blijkbaar zijn coalitiegenoten weten te overtuigen.
Het CPB berekent dat er geen enkele Nederlander ook maar ìets wijzer wordt van deze maatregel en dat de door Rutte voorgespiegelde verbetering van het investeringsklimaat louter op verwachtingen is gebaseerd en niet op harde cijfers. Die 1,4 miljard wordt opgestreken door buitenlandse aandeelhouders......
En dan maar hópen dat het enig effect heeft.
Het heeft veel weg van roulette spelen met belastinggeld.....
De twijfel lijkt gezaaid, ook bij de coalitiepartners. Zelfs Klaas Dijkhof, de nieuwe fractievoorzitter van de VVD lijkt niet meer helemaal overtuigd dat dit nou wel zo'n goed idee is.....
Aan het einde van twee dagen debatteren heeft het er alle schijn van dat er nog maar één man heilig overtuigd is dat de afschaffing van de dividendbelasting absoluut noodzakelijk is.....

Belastinggeld dat, direct geïnvesteerd in de Nederlandse economie, wèl zekere banen oplevert. In het onderwijs, in de zorg. Onder Rutte II verloren bijna 80.000 mensen hun baan in de zorg en liepen de Pedagogische Academies leeg.
We hebben geen gebrek aan nieuwe banen! Er zijn banen zat, alleen wil niemand ze meer vervullen omdat de arbeidsomstandigheden en de salariëring zwaar onder de maat zijn. Zet dààr op in! De halfslachtige maatregelen in het regeerakkoord die een voorzichtige poging zijn in die richting zullen niet voldoende blijken.

"De verschillen tussen hogere en lagere inkomens zullen de komende kabinetsperiode kleiner worden."
Het Nibud laat in een simpele berekening zien dat dit een pertinente leugen is.
"Alle gewone, normale Nederlanders gaan er op vooruit en zullen merken dat het met Nederland weer goed gaat."
Gevleugelde woorden van Mark Rutte, met een grote grijns uitgesproken.
Jongeren met een Wajong uitkering zijn geen gewone normale Nederlanders. Gepensioneerden met een leuk pensioentje ook niet.
Ik heb de Nibud berekeningen eens los gelaten op mijn inkomen.
Ik ben ook geen gewone normale Nederlander......
U hoort mij niet klagen hoor, ik kan prima rondkomen, zelfs als ik in de komende jaren nog wat aan koopkracht moet inleveren. En ik gun al die hardwerkende Nederlanders met jonge gezinnen ten volle de inkomensstijging die zij tegemoet kunnen zien.
Maar het steekt mij, dat ik niet langer als een gewone, normale Nederlander wordt beschouwd en dat die buitenlandse belegger blijkbaar wèl deze titel mag dragen.....
Dat voelt als verraad.....