PO in actie zet zijn strijd voort. Ze nemen geen genoegen met de in het regeerakkoord toegezegde gelden voor salarisverbetering en het terugdringen van de werkdruk. Zij namen dit besluit nadat zij maandag (nog vóór de algemene beschouwingen) een onderhoud hadden met de nieuwe Minister van Onderwijs Arie Slob, en het hen duidelijk werd dat er geen stuiver bij zou komen.In eerste instantie denk je dan, nou jongens, ga nou eerst eens praten over de invulling van jullie plannen om dat geld op een goede manier in te zetten. Het is tenslotte een substantieel bedrag dat is toegezegd.
Maar na afloop van de Algemene Politieke Beschouwingen, gehouden op woensdag en donderdag, moest ik hen gelijk geven: dit kun je niet accepteren.
Na twee dagen praten, héél véél praten, heeft de oppositie in ieder geval voor elkaar gekregen dat de voorgenomen bezuiniging van 100 miljoen op de thuiszorg van tafel is en dat Jesse Klaver met de minister van Economische Zaken en Klimaat, Eric Wiebes (of is het Eri Kwiebes) mag gaan praten over de klimaatwet welke door hem en Diederik Samson in het verleden is opgesteld.
Ik zou, als ik Jesse was, niet te vroeg juichen, want als Wiebes dezelfde halsstarrigheid aan de dag legt als Slob en telkens naar het regeerakkoord blijft wijzen, dan kan hij zich deze gang naar het kamertje van de minister besparen.
Met hangen en wurgen gaat Rutte overstag en accepteert dat er voor de werkenden in de thuiszorg enig toekomstperspectief wordt geboden en straalt uit: "Kijk eens hoe meegaand en sociaal ik ben?"
Ik zie enige teleurstelling in zijn ogen als het applaus uitblijft.
Hij verwacht toegejuicht te worden door het onderwijsveld vanwege zijn genereuze toezeggingen en begrijpt niet dat zij hem niet allemaal de voeten willen kussen vanwege zijn ruimhartige geste.
Het onderwijsveld ziet zijn investeringen in het onderwijs (terecht!) als een erkenning dat de salarissen in het primair onderwijs jarenlang zijn achter gebleven ten opzichte van de arbeidsmarkt en dat de werkdruk tot onverantwoorde hoogten is opgelopen.
Er is geen hond meer die kiest voor een baan in het primair onderwijs en daarom móet Mark wel, omdat anders het onderwijs aan jongeren volledig in zal storten.
Toen ik in 2011 een punt zette achter mijn carrière als onderwijzer voorspelde ik: "Als er niets verandert, dan is het primair onderwijs over 10 jaar failliet."
We hebben nog een paar jaar. Volkomen terecht dat het PO de poot stijf houdt.
Want hoe ter wereld kun je verdedigen dat je niet volledig aan de wensen van het onderwijs tegemoet wenst te komen, dat je jongeren in de Wajong die gaan werken, ònder het minimum loon hun werk laat verrichten, dat je de breed gedragen wens in de samenleving om het eigen risico in de zorg terug te brengen niet wil honoreren, terwijl je wèl een douceurtje uitdeelt van 1,4 miljard (da's een 14 met àcht nullen!) aan buitenlandse investeerders en aandeelhouders.
Mark Rutte houdt een vurig betoog, dat het afschaffen van de dividendbelasting nodig is om ons land aantrekkelijk te laten blijven voor buitenlandse investeerders die niet alleen zorgen voor directe banen, maar ook voor banen in toeleveringsbedrijven. De afschaffing zal leiden tot een toestroom van buitenlandse bedrijven, zeker met het oog op de Brexit, waardoor duizenden nieuwe banen zullen ontstaan, bepleit Mark. Als we dit niet doen, zullen bedrijven weglopen en zullen duizenden banen op de tocht komen te staan, volgens Mark Rutte.
De oppositie is niet overtuigd en vraagt door.
Hoezo angst voor weglopende bedrijven? Nederland steekt qua vestigingsklimaat en belastingdruk al jarenlang positief af tegen de ons omringende landen.
Geen enkele partij had de afschaffing van de dividendbelasting in het programma staan. Waarom is daartoe besloten? Mark geeft aan dat in zijn vele ontmoetingen met buitenlandse investeerders deze wens meerdere malen naar voren is gebracht. Door wie? Daarop kan hij geen antwoord geven. Hoe vaak is dat dan gebeurd, een, twee, tien, vijftig, honderd keer? Ook daarop blijft Mark het antwoord schuldig.
Aan het slot van de discussie lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat één telefoontje van de voorzitter van VNO-NCW Hans de Boer voldoende was om Rutte te overtuigen van de noodzaak van deze maatregel. Op zijn beurt heeft hij blijkbaar zijn coalitiegenoten weten te overtuigen.
Het CPB berekent dat er geen enkele Nederlander ook maar ìets wijzer wordt van deze maatregel en dat de door Rutte voorgespiegelde verbetering van het investeringsklimaat louter op verwachtingen is gebaseerd en niet op harde cijfers. Die 1,4 miljard wordt opgestreken door buitenlandse aandeelhouders......
En dan maar hópen dat het enig effect heeft.
Het heeft veel weg van roulette spelen met belastinggeld.....
De twijfel lijkt gezaaid, ook bij de coalitiepartners. Zelfs Klaas Dijkhof, de nieuwe fractievoorzitter van de VVD lijkt niet meer helemaal overtuigd dat dit nou wel zo'n goed idee is.....
Aan het einde van twee dagen debatteren heeft het er alle schijn van dat er nog maar één man heilig overtuigd is dat de afschaffing van de dividendbelasting absoluut noodzakelijk is.....
Belastinggeld dat, direct geïnvesteerd in de Nederlandse economie, wèl zekere banen oplevert. In het onderwijs, in de zorg. Onder Rutte II verloren bijna 80.000 mensen hun baan in de zorg en liepen de Pedagogische Academies leeg.
We hebben geen gebrek aan nieuwe banen! Er zijn banen zat, alleen wil niemand ze meer vervullen omdat de arbeidsomstandigheden en de salariëring zwaar onder de maat zijn. Zet dààr op in! De halfslachtige maatregelen in het regeerakkoord die een voorzichtige poging zijn in die richting zullen niet voldoende blijken.
"De verschillen tussen hogere en lagere inkomens zullen de komende kabinetsperiode kleiner worden."
Het Nibud laat in een simpele berekening zien dat dit een pertinente leugen is.
"Alle gewone, normale Nederlanders gaan er op vooruit en zullen merken dat het met Nederland weer goed gaat."
Gevleugelde woorden van Mark Rutte, met een grote grijns uitgesproken.
Jongeren met een Wajong uitkering zijn geen gewone normale Nederlanders. Gepensioneerden met een leuk pensioentje ook niet.
Ik heb de Nibud berekeningen eens los gelaten op mijn inkomen.
Ik ben ook geen gewone normale Nederlander......
U hoort mij niet klagen hoor, ik kan prima rondkomen, zelfs als ik in de komende jaren nog wat aan koopkracht moet inleveren. En ik gun al die hardwerkende Nederlanders met jonge gezinnen ten volle de inkomensstijging die zij tegemoet kunnen zien.
Maar het steekt mij, dat ik niet langer als een gewone, normale Nederlander wordt beschouwd en dat die buitenlandse belegger blijkbaar wèl deze titel mag dragen.....
Dat voelt als verraad.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten