Afzien

Vanmorgen (zaterdag) een heel zacht regentje. De temperatuur gezakt tot aanvaardbare waarden. Ik ken mensen die het nu wel "fris" zullen vinden en overwegen om een vestje aan te trekken (😜), maar ik vind het heerlijk!
Soms breekt de zon door en doet de gevallen regen in no time verdampen. Een nieuw buitje wacht hetzelfde lot. Nee, die paar spetters van vandaag zijn bij lange na niet in staat om het watertekort in de natuur op te lossen. In de namiddag schijnt de zon weer zoals de laatste weken en doet de temperatuur gestaag oplopen. Een stevig windje zorgt gelukkig voor enige verkoeling en voorkomt een broeierige warmte.
Nee, die zomer van 2018 zullen we niet snel vergeten!

Ik ga niet zitten klagen, hoewel ik een graadje of 25 het lekkerst vind. We hebben al zo lang uitgekeken naar een mooie zomer, dan moet je niet mekkeren als ie ook komt. Over afzienbare tijd jagen grijsgrauwe wolken weer langs de hemel en moeten wij, gewapend met kaplaarzen en paraplu op pad om de dagelijkse boodschappen binnen te halen. Dan denken we met weemoed aan de dagen van nu: ach, wat een prachtig weer hadden we in mei, juni en juli.....
De komende dagen gaat de temperatuur weer oplopen en omdat zaterdag in De Bilt net niet de 25 graden werd aangetikt is de hittegolf officieel ten einde gekomen. Maar de zomer lijkt echter nog lang niet voorbij.

April was nog nat, maar al vrij warm. Mei was de warmste meimaand in 300 jaar en zeer droog, een trend die zich doorzette in juni en juli: warm en droog. De term "warm" mogen we de laatste weken gerust vervangen door "heet", met regelmatig temperaturen dik boven de 30 graden.
Droog? In juli viel tot vandaag, terwijl het lange termijn gemiddelde voor deze maand op 81,1 mm ligt, 0,1 mm neerslag.....
Da's afzien......

Terwijl het buiten niet te harden is, zoek je in de middag de "koelte" van de woonkamer (schommelend tussen 30 en 32 graden) om "De Tour" te volgen. Want ja, dàt is dit jaar meer dan de moeite waard! De laatste jaren was het een uitermate saaie bedoening, maar de Tour van 2018 is zinderend spannend, mede door het goed presteren en aanvallend rijden van de Nederlanders in het peloton.
Maar zo'n etappe uitzitten bij deze temperaturen is geen sinecure. Met ventilator en plantenspuit tracht ik de omstandigheden nog enigszins gunstig te beïnvloeden, maar het is echt "afzien".
Dan realiseer ik me dat deze mannen in dezelfde temperaturen (want ook in Frankrijk is het bloedheet) zich volledig uit de naad fietsen tegen een berg op. Ze schuiven onderuit, wat vel op het asfalt achterlatend, en klimmen weer op de fiets en gaan dóór. Ze lopen in het begin van de Tour bij een val een scheur op in hun schouderblad, maar fietsen vrolijk de Tour uit. Ze duikelen over een muurtje, pakken hun fiets op en rijden met een gebroken knieschijf de etappe uit.
Dà's pas afzien!
Voor zulke prestaties heb ik grote bewondering en diep respect.
Mijn gedachten gaan dan terug naar het afgelopen WK Voetbal, waar overbetaalde, arrogante watjes krijsend ter aarde stortten bij een lichte aanraking of aai over de bol en zo het spel, waar zij hun miljoenen aan te danken hebben, degraderen tot een lachwekkende flutvertoning.
Geef de VAR de mogelijkheid om dààr in te grijpen en dan die komedianten keihard af te straffen.
Nee, èchte mannen vind je in het peloton.

Toch jammer dat Tom Dumoulin net iets te kort kwam.
Geen schande natuurlijk, want Geraint Thomas wist zich, samen met Froome, omringd door de beste renners ter wereld, terwijl Tom in de finale meestal in zijn eentje zat.
Ik begrijp best dat de frustratie zijn oren uitkwam na de rit van afgelopen vrijdag, toen hij zijn kansen op de eindoverwinning zag verdampen toen Roglic hem in de afdaling uit het wiel reed, terwijl hij niet bij machte was om Thomas af te schudden. Even zocht hij de oorzaak bij een motorrijder die te dicht op Roglic gereden zou hebben, maar al gauw kwam de erkenning dat deze twee heren gewoon te sterk waren. Het zij hem vergeven. Een groot kampioen weet ook zijn verlies met trots te dragen.
Zaterdag nam hij sportief revanche door de tijdrit winnend af te sluiten.....
Tom eindigt als tweede in deze Tour. Na een tweede plaats in de laatste Giro. Een wereldprestatie.
Volgend jaar zet hij alles op de Tour de France. Nee, het is geen zekerheidje dat hij die gaat winnen. Er kunnen 1001 dingen mis gaan tijdens zo'n wedstrijd. Maar dat hij als een van de favorieten gaat vertrekken, da's zeker!

We gaan volgens de verwachtingen nog een paar warme weekjes tegemoet met nauwelijks neerslag.
Vooral de droogte begint langzamerhand toch problematisch te worden.
De natuur, de akker- en tuinbouwers, ze schreeuwen om een beetje water.
Laten we voor hèn hopen dat er binnenkort een paar flinke buien vallen.
Maar als het even kan...... graag 's nachts!

Verkeerde woorden

Hij koos de verkeerde woorden en daar heeft hij spijt van.
Met andere woorden, de méning die hij verkondigde, dààr staat hij nog volledig achter.
Dat Stef Blok op een besloten bijeenkomst lucht geeft aan zijn denkbeelden omtrent de multiculturele samenleving, die, volgens hem, bij voorbaat gedoemd is te mislukken, dat mag. Dat het volgens hem genetisch bepaald is, dat de mens slechts in een kleine groep goed kan samenleven en niet goed weet om te gaan met vreemden, het zijn zíjn woorden.
We leven gelukkig in een land waar iedereen rond voor zijn mening mag uitkomen. En als mensen dat doen, dan schept dat duidelijkheid. Je weet waar ze voor staan en het is aan jou om hen in die mening te volgen, daar nuances in aan te brengen, dan wel hun denkbeelden te verwerpen.
Of je met zo'n mening geschikt bent om als minister van Buitenlandse Zaken het huidige regeerakkoord uit te voeren is echter zeer de vraag. Stef heeft uitvoerig spijt betuigd en verklaart volledig achter het regeerakkoord te staan en het ook uit te zullen voeren.
Maar.... hoe geloofwaardig ben je dan nog?
Een goede verkoper moet geloven in het product dat hij verkoopt. En als je er niet, of niet meer in gelooft, dan moet je wat anders gaan doen. Als je niet in je product gelooft en het tòch blijft promoten bij het grote publiek ben je een zwendelaar, een hypocriet, een huichelaar......
Zeg je baan op Stef en, als je werkelijk in deze verwerpelijke ideeën gelooft en in de politiek actief wilt blijven, sluit je dan aan bij de PVV. Ome Geert zal je met open armen ontvangen.....

"Noem mij een multiculturele of multi-etnische samenleving waar de oorspronkelijke bevolking nog woont. En waar een vreedzaam samenlevingsverband is. Ik ken hem niet", zo zegt Blok.
"Noem mij een samenleving waar alle partijen vreedzaam naast elkaar leven. Ik ken ze niet", zou ik willen zeggen. Overal waar mensen samen leven ontstaan meningsverschillen, frustraties en spanningen die meestal in een goed gesprek kunnen worden opgelost, maar soms kunnen leiden tot een uitbarsting. Een land, een stad, een wijk, een straat, een gezin,..... een vriendschap tussen twee personen. Ja, zelfs in het kleinste samenlevingsverband dat wij kennen, loopt het soms mis.
Nederland is zo'n multi-etnische samenleving en ondanks de incidenten, die er altijd zullen zijn, vind ik, dat het er over het algemeen best vreedzaam aan toe gaat. Ik ken talloze mensen met een andere culturele achtergrond die hier hard werken en hun best doen om er bij te horen, deel uit willen maken van onze maatschappij. Als je hiervoor de ogen sluit en alleen maar oog wenst te hebben voor de incidenten die zich voordoen, deze onder een vergrootglas legt en onder het roepen van "ach en wee" hele bevolkingsgroepen verkettert, dan ben jìj de grootste bedreiging voor de vreedzaamheid in onze samenleving.....
Begrijp me goed, hard optreden tegen elementen die de verworvenheden binnen onze samenleving willen aantasten, daar ben ik vóór, maar geef de goedwillenden een eerlijke kans.

Toch heeft Stef een punt.
Nee, niet dat het genetisch bepaald zou zijn dat de mens slechts in een kleine groep kan samenleven en niet goed weet om te gaan met vreemden. Dat is onzin, maar het is logisch dat de mens zich het meest veilig voelt in een kleine, overzichtelijke groep, tenminste, als hij daar een actief onderdeel van mag zijn. Het zoeken naar die veiligheid is geen kwestie van genen, maar volgens mij gewoon een "oerdrang" die bij de mens ingebakken is en onderdeel is van de algemene overlevingsdrang die elk wezen op aarde kent. Het is dan ook logisch dat alles wat deze veiligheid zou kunnen bedreigen, argwanend wordt bekeken. Maar de mens is (net zoals ook veel dieren) uitgerust met een twééde "oerdrang": nieuwsgierigheid......
Gelukkig maar, want als de mens altijd en alleen maar voor het bekende en vertrouwde had gekozen, dan was de mensheid al snel aan inteelt ten gronde gegaan.
Die twee staan eigenlijk haaks op elkaar, want een té grote nieuwsgierigheid kan soms leiden tot levensbedreigende situaties. Een gezond evenwicht tussen beide is en was daarom een voorwaarde voor het voortbestaan van de soort.
De mens in zijn algemeenheid, bedoel ik, want dit loopt door alle rassen en kleuren heen.

Gisteren (vrijdag) mocht ik een ochtendje oppassen op mijn kleindochter die een beetje ziekjes was. Ik vond bij mijn zoon in de lectuurbak een exemplaar van het tijdschrift "History" (schitterend blad met prachtige, goed leesbare artikelen!) waarin ik ondermeer een stuk las over Darwin, hoe hij na zijn reis met de "Beagle" naar de Galapagos eilanden, uiteindelijk kwam tot zijn levenswerk "The Origin of Species", u weet wel, de basis van de evolutietheorie.
"Survival of the fittest" oftewel: hij die zich het best weet aan te passen aan veranderende omstandigheden heeft de grootste kans om te overleven. Dat vergt een zekere nieuwsgierigheid, om veranderende omstandigheden te onderkennen èn een gezond wantrouwen jegens vreemde invloeden om de goede keuzes te kunnen maken.
Zodra deze gezonde argwaan omslaat naar een alles overheersende angst voor "alles wat anders is", is er geen ruimte meer voor nieuwsgierigheid. Men volgt angstig de leiders die veiligheid beloven door alle grenzen dicht te gooien om daarmee al het "vreemde" buiten de deur te houden.
Er is geen uitwisseling meer van nieuwe ideeën. Zo jammer, want met een beetje nieuwsgierigheid naar en interesse in de ander kunnen we juist zo veel van die ander, van elkaar leren.
Eerst dan zullen we elkaar leren begrijpen, elkaar leren waarderen......

Deze week had het gesprek plaats tussen Trump en Poetin. In de persconferentie na afloop zei Trump, dat, hoewel zijn geheime diensten beweerden dat de Russen zich wel degelijk manipulatief met de laatste presidentsverkiezingen hadden bezig gehouden (in Amerika werden op dat moment de bewijzen bij karrenvrachten op de burelen uitgestort), "meneer" Poetin zeer overtuigend had gezegd dat Rusland er niets mee te maken had. Hij (Trump) zag geen reden om aan de woorden van "meneer" Poetin te twijfelen. Kortom, hij geloofde Poetin op zijn blauwe ogen en diskwalificeerde voor het oog van de wereld zijn eigen veiligheidsdiensten tot een stel knoeiende amateurs.
Het thuisfront stond op de achterste benen. Niet alleen zijn tegenstanders, maar zelfs de "Trump-lovers" vonden dat meneer de president nu toch wel hele rare dingen had gezegd.
Bij thuiskomst belegde Trump een nieuwe persconferentie waarin hij tegenover de verzamelde pers zijn blunder trachtte weg te poetsen. Hij had de "verkeerde woorden" gebruikt, zo zei hij. Hij had "would" gezegd, waar hij would'nt had willen zeggen. Hij deed het af als een futiliteit.
Op dat moment ging het licht uit.
Nou, bij mij ook.
Jezus, wat een eikel!

Sportzaterdag

Het was vanmiddag (zaterdag) wel smullen voor de sportliefhebbers onder ons.
Terwijl Nadal en Djokovic hun vrijdagavond afgebroken zinderende halve finale op het heilige Wimbledongras verder uitvochten, gevolgd door de damesfinale tussen Serena Williams en de Duitse Angelique Kerber (winnares!), begon in Sint-Petersburg de strijd om de derde plaats tijdens het WK Voetbal tussen Engeland en België. Intussen sprintte Dylan Groenewegen tijdens de rust van deze partij naar zijn tweede zege op rij in de 8ste etappe van de Tour de France.
Met een beetje heen en weer zappen heb ik geen van de hoogtepunten gemist! (geloof ik, hoop ik)

Arm, arm Engeland.
Ze hadden zich er zo veel van voorgesteld. "Football is coming home!" was de strijdkreet die over heel Albion galmde, overtuigd dat de wereldtitel "in the pocket" was. Door de Belgen in de poulefase te "laten winnen", kwamen ze in het gemakkelijkste deel van het schema terecht. En toen de Fransen de Belgen aan de kant zetten en als finalist bekend werden, was heel Engeland overtuigd dat ze dat Franse haantje ook wel even zouden roosteren.
Over de nog te nemen hobbel om de finale te bereiken werd amper gesproken. Kroatië? Pfff, een landje met 4,5 miljoen inwoners. Kat in het bakkie......
Toen de Engelsen al snel op 1-0 kwamen dacht men er al te zijn, maar men had niet gerekend op de standvastigheid, de strijdlust en volharding van de Balkan bewoners. Ze maakten laat gelijk en wisten er in de verlenging nòg een in te prikken.
In de troostfinale tegen de Belgen ging Engeland met 2-0 onderuit.
"You'll never walk alone", zingen de Engelse supporters altijd. Nou, ik denk dat de meeste Engelse spelers momenteel liever even alleen zijn en met rust gelaten willen worden.
Een kater verwerk je het best in je eentje....

En de Engelsen hadden een opstekertje zo goed kunnen gebruiken.
Uitgerekend deze week beginnen ministers uit het kabinet weg te lopen en schijnt niemand meer te weten hoe het nu verder moet met die Brexit, terwijl de tijd nu toch aardig begint te dringen.
Theresa May houdt zich flink en zegt tot het bittere eind te zullen blijven strijden, maar op mij maakt zij niet bepaald een doortastende indruk.
Tot overmaat van ramp krijgt ze deze week ook Donald Trump nog op bezoek die haar eerst zwaar bekritiseert en met modder besmeurt, om haar even later voor het oog van de camera weer helemaal schoon te likken. Het is en blijft een onberekenbaar, eng mannetje......
Ben benieuwd wat hij komende week met Poetin gaat bekokstoven. Misschien spreken ze af om een keer gezellig met elkaar te gaan kamperen, misschien beginnen ze een Derde Wereldoorlog.
Zou zo maar kunnen, het kan alle kanten op met die clown.

Toch jammer van die Belgen.
Verreweg het best voetballende team op het WK en dan stranden in de halve finale tegen een matig Frankrijk. Als zij de geschorste Meunier (zaterdagmiddag weer uitblinkend) in de gelederen hadden gehad, had het wel eens heel anders kunnen aflopen.
We zullen het nooit weten.
Vanmiddag mogen de Fransen aantreden tegen Kroatië. Een fiftyfifty wedstrijdje.
Ik weet het al. De wereldkampioen van 2018 is derde geworden......

We hebben met Groenewegen eindelijk weer een echt sprintkanon in het wielerpeloton. Wilde het de eerste dagen nog niet lukken, deze week was het twee dagen achter elkaar raak! Zijn macht toonde hij vorig jaar al in de slotetappe op de Champs Elysees. Dat beloofde veel voor de toekomst! Deze week heeft hij die belofte volledig ingelost. En we zijn nog maar een weekje onderweg. Wie weet!
Samen met Mollema, Terpstra, Poels en Dumoulin (schrijf hem nog niet af!) in het peloton is het volgen van de Tour toch een stuk leuker geworden dan de afgelopen jaren. Nederlanders die weer wat voorstellen en in staat zijn om een stuntje uit te halen!

Ja, het is waarlijk afzien voor een sportgek als ik.
Constant pendelen tussen mijn achtertuintje, waar ik weer lekker aan het knutselen ben (niet aan, maar in mijn tuin), en het televisietoestel om al die sporten te volgen. Je kan het er maar druk mee hebben.....
Komende week wordt het wat rustiger. Alleen nog de Tour. Maar ja, ze gaan wel de bergen in en dat zijn vaak etappes waar je niet ongestraft bij kunt weglopen, dan kan er van alles gebeuren!
Vrijdag weer een vlak ritje. Misschien wat voor Dylan? Zou zo maar kunnen.....

Binnenweg 8 V

Buiten spelen

De televisie was nog geen gemeengoed en kende slechts twee zenders, welke uit de lucht geplukt werden door middel van een constructie van buizen (de antenne) op het dak. Meestal was deze bevestigd aan de schoorsteen, waardoor de rook van kolen- of oliehaard kon ontsnappen. Programma's op TV voor de kinderen waren beperkt tot een uurtje op de woensdag- en zaterdagmiddag.
PC, laptop, tablet en smartphone bestonden nog niet, zodat wij als kinderen gevrijwaard waren van computerspelletjes, Facebook, Instagram en Whatsapp.
Op school leerden we rekenen, lezen en taal en vanaf de vierde klas werden wij onderwezen in de geheimen van de natuur en onze omgeving. En ieder presteerde op zijn eigen niveau, zonder de druk van allerlei testen en toetsen.
Wij waren kinderen in een overzichtelijke, analoge wereld.
Kinderen die nog tijd hadden om.... te spelen!

Wij hadden echter geen bakken met Lego of Playmobil. Ons speelgoed bestond uit een blokkendoos, een kleurboek, een opwind-autootje en vooral.... elkaar!
Zodra in het voorjaar de temperaturen wat opliepen, speelden we na het eten buiten met de andere kinderen uit de straat. Aan kinderen geen gebrek.
Stoepranden, buskruit, voetbal, stabal, verstoppertje en diefje met verlos. Touwtje springen, hinkelen en elastieken.
Op windstille avonden werd er in de straat gebadmintond. We hadden alle ruimte want ook het autobezit in onze straat was minimaal, waardoor we niet gehinderd werden door geparkeerde vehikels.
Spelen, ravotten tot de schemer inviel rond een uur of 9, half 10, want zomertijd, nee, dat kenden we ook nog niet.

Op de vrije woensdagmiddag gingen we vliegeren of vissen of speelden we indiaantje en cowboytje. Geen mens die daar toen moeilijk over deed. En toen Ivanhoe op de TV verscheen gingen we elkaar te lijf met zelfgemaakte zwaarden.
De Libelle en Margriet werden in stroken geknipt en van deze stroken leerden we elkaar pijltjes maken, die we dan met behulp van een stuk elektriciteitspijp op elkaar afvuurden. Niet helemaal ongevaarlijk, maar ach, als kind had je daar geen erg in en we werden via social media ook niet op dat gevaar gewezen.
En als er in de straat een slaapkamerraam openstond, met een hele groep zoveel mogelijk pijltjes naar binnen schieten. Tot een boze buurvrouw naar buiten kwam stieren. Lachend stoven we dan uiteen.

Soms sloot ik mij aan bij broer Appie en zijn vriendje Co (Warmerdam). Mijn broer was een nieuwsgierig en nogal ondernemend ventje, dus in zijn buurt was altijd wel wat te beleven. Ik weet nog dat we een keer een hele middag achter het huis van Co's oma in het weiland, op de dijk, waterbouwkundige werken hebben ontworpen. Geultjes gravend, dammen bouwend, legden we het door ons gecreëerde riviertje onze wil op.

En, natuurlijk, voetballen!
Maar niet bij ons voor op straat! O, nee!
Dit was door mijn vader ten strengste verboden, daar de onafwendbare afzwaaiers dan regelmatig in zijn voortuintje zouden belanden en daar onherstelbare schade konden aanbrengen aan de daar door hem gekoesterde aanplant. Eerlijk gezegd vond ik dat nogal overdreven, want zóveel stelde die hele voortuin eigenlijk niet voor. Maar, de toorn van mijn vader kennende bij overtreding van deze regel deed ons zelfs buurkinderen waarschuwen, die onverhoopt aanstalten maakten om voor ons huis een balletje te gaan trappen.
En, mochten er onverlaten zijn die het tóch waagden, en mijn vader was thuis, dan stond hij al snel buiten om de snoodaards te waarschuwen dat hij de bal aan stukken zou snijden als deze in zijn tuintje zou belanden. Meestal was dit voldoende om de voetballertjes te doen afdruipen en verderop een stukje straat op te zoeken waar minder botanisch gevoelige mensen woonden, die een balletje meer of minder in hun tuintje wèl accepteerden.
Maar, gelukkig was er de eerste jaren ruimte genoeg achter de Binnenweg om te voetballen.

Met de bouw van de Buitenweg verdween echter het trapveld achter ons huis. Nou ja, trapveld, gewoon het weiland achter onze woning, waarop wij op zondag tezamen met pa, de jeugd uit de buurt en een aantal buurmannen zoals Jan Bakker en Appie Hassing, een balletje trapten. De pinken, die normaliter "ons voetbalveld" begraasden, zorgden niet alleen voor natuurlijke obstakels in de vorm van koeienvlaaien die behendig ontweken dienden te worden, maar veroorzaakten met hun hoeven ook verraderlijke gaten en hobbels in het veld, waardoor ik meerdere malen mijn enkel heb verzwikt. Dan werd ik binnengedragen met een dikke enkel, die mijn moeder liefdevol met natte lappen inzwachtelde.
De wetenschap van het hebben van zwakke enkels heeft mij doen afzien van een carrière als profvoetballer. In hoeverre dit een aderlating was voor de edele voetbalsport in het algemeen en het Nederlands elftal in het bijzonder zullen wij helaas nooit weten....

Voorbarig

In het land der blinden is eenoog koning.
Of, zoals Constantijn Huygens in de 17e eeuw al dichtte:
     In 't Huys daar de blinde woont
     Werdt de slimste eerst gekroont
Het viel mij tegen dat Thierry Baudet zijn bijdrage niet begon met: inter caecos unoculus rex est.
Witte Willy begon met een scherpe analyse van de levenswandel van VVD'er Gerrit Salm (u weet wel, van dat liedje: Ik ben Gerrit en ik steel als de raven) die de constructie met Shell als minister van financiën mogelijk maakte. Na zijn ministerschap kreeg hij een (ongetwijfeld lucratief) bijbaantje bij Shell en tijdens zijn formateurschap verscheen plotseling het plan op tafel om de dividendbelasting maar af te schaffen, een door Shell reeds lang gekoesterde wens....
Geert heeft het helemaal gehad met Mark Rutte en zijn VVD en diende dan ook in eerste termijn maar weer eens een motie van wantrouwen in tegen de minister president.
Mark verblikte of verbloosde niet. Hij weet zijn kikkers in de kruiwagen en ach, het feit dat Geert te pas en te onpas met moties van wantrouwen strooit heeft dit parlementaire drukmiddel in de loop der jaren flink aan kracht en impact doen inboeten.
Mark is een slimme man, een sluwe man.
Ongetwijfeld de slimste en sluwste van het hele stel.....

In het land der blinden is eenoog koning.
Tussen dommeriken volstaat een klein beetje verstand om de baas te zijn......
Een meewarige constatering die bij mij opkwam deze week tijdens het (zoveelste) debat over de afschaffing van de dividendbelasting, nu toegespitst op het douceurtje van zo'n 7 miljard dat Engelse beleggers via een fiscale constructie in het verleden mochten opstrijken. U weet wel, waarvan Rutte vorige week nog beweerde niet op de hoogte te zijn.....
Hij kwam er deze week op terug en noemde zijn uitspraak voorbarig.
Voorbarig?
Nou weet ik dat het taalgevoel van onze minister president haar beperkingen kent, sinds zijn grammaticaal onjuiste uitspraak "pleurt zelf op", maar in dit verband spreken over "voorbarig"....?

Ik heb het woordenboek er maar eens bij opengeslagen en vond wel 18 omschrijvingen/synoniemen voor het woord voorbarig.

1) Haastig 2) Lichtvaardig 3) Onbedacht 4) Onbedacht handelend 5) Onbedachtzaam 6) Onbedachtzaam handelend 7) Onbesuisd 8) Onbezonnen 9) Ontijdig 10) Overhaast 11) Overijld 12) Prematuur 13) Roekeloos 14) Te gehaast 15) Te haastig 16) Te vroeg 17) Vermetel 18) Voortijdig

Wij mogen dan ook stellen dat een vrouw die haar kind na 7 maanden zwangerschap ter wereld brengt, voorbarig handelt, in dit voorbeeld eigenlijk een zeer passende omschrijving.
Toch gebruiken we in het geval van een vroegtijdige geboorte liever het woord prematuur.
Een voorbarig kind? Nee, dat klinkt raar.
Zo zie je, dat al die omschrijvingen niet altijd één op één inwisselbaar zijn.

Kijk, we kunnen de uitspraak van Rutte best onbezonnen noemen, maar niet in de betekenis van voorbarig, maar van oer-, oerstom! Een voorbarige uitspraak doe je gebaseerd op verwachtingen in de toekomst. Zaken kunnen anders lopen en daardoor anders uitpakken dan je had gedacht. Maar Rutte deed een uitspraak met kennis uit het verleden, namelijk, dat er een deal was gesloten met Shell. Dat wist hij!
En dan op de vraag of je wist van die deal ontkennend antwoorden is niet voorbarig, dat heet gewoon liegen!
Alleen al het feit, dat hij met deze pertinente leugen dacht weg te komen, getuigt van een diepe minachting voor het intellect van de Kamerleden. Maar niemand van de 150 wil of durft het als zodanig te benoemen. Hij komt er gewoon mee weg!
Misschien was Mark's inschatting van de intellectuele vermogens van zijn collega's toch juist....

Kijk, ik heb al meerdere malen geschreven over Mark Rutte en menigmaal kreeg ik de vraag of ik soms een hekel heb aan die man. Zeker niet. Al ben ik het vaak niet eens met zijn standpunten en ook al is hij een pathologische leugenaar, hij lijkt mij als mens een heel aangenaam persoon, waar best mee te lachen valt. Wat dat betreft scoort Geert bij mij beduidend lager: een chagrijnige, cynische narcist, die overigens soms wèl opmerkingen maakt die hout snijden. Nou ja, hout snijden, bij Geert is het vaak "van dik hout zaagt men planken", terwijl Mark doorgaans wat subtieler te werk gaat.
Ik heb een stille bewondering voor deze man, die telkens weer, als een meester in "List & Bedrog", de politieke klippen en voetangels als een ware Houdini weet te omzeilen, terwijl iedereen die met hem de politieke zeeën durft te bezeilen vroeg of laat verzuipt of schipbreuk lijdt (Verhagen, Weekers, Samson, Teeven, Van der Steur, Plasschaert, Zeilstra, enz. De lijst is eindeloos....)

Woordvoerdster Lodders zegt in haar betoog dat de VVD er veel aan gelegen is om Nederland tot een aantrekkelijk land te maken en te houden voor grote bedrijven. Laat ik nou toch altijd gedacht hebben, dat het de taak was van een politieke partij om Nederland aantrekkelijk te maken en te houden voor haar ìnwoners......
Marianne Thieme vraagt de minister president of hij zich geen zorgen maakt over de maatschappelijke onrust die is ontstaan door die hele discussie rond de afschaffing van de dividendbelasting, of hij dat niet ziet.
Mark duikt sluw weg en zegt dat hij daar geen antwoord op kan geven omdat hij dan zou handelen tegen de wet. En verdomd, hij komt er wéér mee weg.....
Hallo Mark! We hebben hier vrijheid van meningsuiting, bij wet geregeld! Er wordt niet gevraagd of je gevoelige informatie wil prijsgeven, er wordt gewoon naar je persoonlijke mening gevraagd!
Zeg "ja" of "nee"!
Maar Mark weet wel dat als hij "nee" zegt hem blindheid, struisvogelgedrag en wereldvreemdheid zal worden verweten, terwijl bij een "ja" onvermijdelijk de vervolgvraag gesteld zal worden waarom hij dan toch wil vasthouden aan dit onzinnige, onzalige plan.
Hij zal denken: Als ik nu toegeef, kan ik straks die mooie baan bij Shell ook wel vergeten.....
Ik denk dat hij blij was, dat hij aan het einde van de week weg kon vluchten naar Brussel.

Elke waarheid gaat op tot het tegendeel bewezen wordt.
Zo sprak Gary Lineker, voormalig Engels voetbalicoon, ooit: "Voetbal is een eenvoudig spel: 22 mannen rennen 90 minuten achter een bal aan en aan het eind hebben de Duitsers gewonnen".
Een waarheid die deze week sneuvelde.
Politiek Den Haag heeft veel weg van het zwalkende Nederlands Elftal; er is geen echte, sterke leider.
Nederland heeft behoefte aan een pragmatische idealist.
Helaas, ik kan hem of haar in de huidige selectie niet vinden.
We zullen het voorlopig nog een poosje moeten stellen met Mark Eenoog.....

Ook deze waarheid gaat een keer sneuvelen, Mark.
En geloof me, dit is géén voorbarige uitspraak.....