Klaagmuur

De Klaagmuur, of Westmuur, is een overblijfsel van de tweede Joodse tempel, die in de eerste eeuw voor Christus door de Joodse koning Herodes op de Tempelberg werd gebouwd en die in 70 na Chr. door de Romeinen werd verwoest. Voor vrome joden is dit de meest heilige plek die er bestaat, maar ook voor moslims is de muur een heilige plaats. Naast de vele moslims en joden die bij de muur komen bidden, is de muur ook een belangrijke toeristische attractie.

Sinds deze week heeft ook Nederland zijn eigen, heuse klaagmuur! 

Of deze ook zal uitgroeien tot een toeristische trekpleister mag worden betwijfeld.....

In september 2015 besloot het kabinet tot renovatie van het Binnenhof. Een renovatie, oorspronkelijk begroot op 475 miljoen, die in werkelijkheid zo'n slordige 718 miljoen euro zal gaan kosten.

Aangezien de verbouwing circa 5 ¹⁄₂ jaar in beslag zal gaan nemen, werd besloten om een ander, tijdelijk onderkomen voor onze parlementariërs te zoeken. De keuze viel op het voormalige gebouw van Buitenlandse Zaken, dat voor 161 miljoen werd "opgeleukt". De verbouwde buitenzijde met haar gouden accenten, die door de architect echter benoemd worden als "messing geel", deed bij menig argeloze voorbijganger de wenkbrauwen al fronsen. 

"Het lijkt wel een casino", "Een Star-Wars bordeel" en "spuuglelijk" waren enkele uitgesproken meningen en er werd ook gevraagd of Donald Trump misschien het ontwerp had aangeleverd. Maar, er waren natuurlijk ook positieve geluiden te beluisteren. Wij zijn nou eenmaal een zeer divers denkend volkje, waarvan de individuele leden maar wat graag hun mening ventileren......

Deze week konden dan eindelijk onze parlementariërs kennis maken met het interieur van de "nieuwe" Tweede Kamer waar zij de komende 5 ¹⁄₂ jaar geacht worden de belangen van het Nederlandse volk te behartigen. In hun kielzog volgde een meute journalisten die via krant en andere media hun mening over het eindresultaat van de verbouwing wereldkundig maakten.

Het ging vooral over...... de muur!

Als de (ver)bouwkosten van een overheidsproject het bedrag van één miljoen euro overschrijden, dan komt er een "kunstbudget" beschikbaar, dat kan oplopen tot twee procent van de totale bouwkosten. Een regeling, stammend uit 1951 en in het leven geroepen om de (ook toen) kwijnende kunstsector te steunen. Inmiddels is het drempelbedrag verhoogd naar 10 miljoen, maar de verbouwing van de oude burelen van Buitenlandse Zaken voldeed met haar 161 miljoen dus ruimschoots aan deze voorwaarde, zodat een gevestigd kunstenaar de opdracht kreeg om een passend kunstwerk voor de plenaire zaal "te scheppen" (een kunstenaar maakt niet, hij/zij "schept")

De rood-paarse wandpanelen van wijlen kunstenaar Rudi van de Wint, die de achterwand van de tot plenaire zaal uitverkoren ruimte sierden, werden verwijderd (en zullen hoogstwaarschijnlijk ergens in een opslag tot in lengte van dagen daar stof gaan verzamelen) en vervangen  door de "creatie" van kunstenaar Jos de Putter die een vijftal grote panelen bewerkte met zand en klei en zo (volgens eigen zeggen) een Hollands landschap wilde creëren. Kosten: 200.000 euro.

Hij heeft in ieder geval een "grondig" kunstwerk afgeleverd.

Dat het eindresultaat nogal wat discussie teweeg bracht, laat zich raden.......

Zo werd Caroline van der Plas van de BoerenBurgerBeweging helemaal lyrisch van het kunstwerk. Vooral het gebruik van eerlijke boerengrond in de creatie ontroerde haar zichtbaar. Al had de kunstenaar, wat haar betreft, ook nog wel wat ruige mest in zijn artistieke hoogstandje mogen verwerken. Anderen daarentegen vroegen zich af of het een klimmuur moest voorstellen of dat het misschien een kunstzinnige uitwerking was van het begrip "met modder gooien", een bezigheid die steeds vaker in ons parlement plaats vindt.....

In ieder geval was er een groot contingent mopperende toeschouwers dat zich hardop afvroeg of "zoiets" nou "zoveel" moest kosten. 200.000 Euro is voorwaar geen kattenpies en hoeveel gedupeerde Groningers of Toeslagen-slachtoffers zouden daarmee niet geholpen kunnen worden?

Kortom, er werd heel wat af geklaagd bij "onze" klaagmuur......

Het schijnt, dat Joske, bij het plaatsen van de wandpanelen van collega Rudi in de opslag, stuitte op de oude stoelen van de Tweede Kamer die daar terecht gekomen waren na de verbouwing welke in 1991 haar beslag kreeg. Hij raakte geïntrigeerd door het "landschap" dat hij aantrof op de onderkant van een der stoelen. Wie ooit zitting hield op deze stoel (misschien waren het wel diverse personen) was niet meer te achterhalen. Nadere bestudering deed hem tot de slotsom komen dat het ongelijke landschap onder op de stoel gevormd was door....... bulletjes uit de neus! Het was dit, misschien wel eeuwenoude, aangekoekte snot wat hem inspireerde tot het creëren van zijn wandpanelen "Hollands Landschap"!

U kent ze wel. De stofdeeltjes, die tijdens het inademen door de neus worden gevangen en vastgehouden in de door het neusslijmvlies geproduceerde lijmachtige substantie en zo "snotjes", "pulkjes" of "bulletjes" vormen.

Vooral kleine kinderen mogen graag in hun neus peuteren (vandaar dat ze ook "peuters" genoemd worden), op jacht naar deze bulletjes welke zij dan, als welkome aanvulling op hun dagelijkse voedselrantsoen, als een ware delicatesse vaak met zichtbaar genoegen consumeren. Volwassenen worden geacht zulks niet meer te doen. Om de neus te reinigen wordt, hoewel de naam anders doet vermoeden, gebruik gemaakt van een zakdoek waarmee vaak luidruchtig de luchtwegen worden opgeschoond.

Het aanschouwen van de bulletjesverzameling onder op de stoel heeft ongetwijfeld filosofische overpeinzingen doen opbloeien bij onze kunstenaar. Waarom smeerde de parlementariër in kwestie zijn bulletjes onder aan zijn stoel? (We mogen gemakshalve aannemen dat het een man betrof, daar in het verre verleden vrouwen in ons parlement slechts sporadisch werden waargenomen.) Was het toentertijd misschien 'not done' om in 's lands belangrijkste vergaderzaal luidruchtig de neus te snuiten? Had onderhavige parlementariër misschien niet de beschikking over een zakdoek? Of was het misschien zijn manier om zijn territorium af te bakenen? Of wilde hij gewoon iets nalaten voor het nageslacht? Wij zullen het nooit weten, maar dank zij het kunstwerk van Jos de Putter, die het snotjeslandschap uitvergrootte en in macroformaat op de wand plempte, zullen wij regelmatig herinnerd worden aan deze anonieme, bulletjes draaiende volksvertegenwoordiger.....

Eigenlijk heel toepasselijk nietwaar? Want wat zitten ze daar nou eigenlijk te doen?

Hoofdzakelijk een beetje uit hun neus te vreten.

Toch?.........

Hokjesgeest

 

In wat voor rare wereld leven wij toch! Terwijl Nederland de kistkalveren, de legbatterijkippen en fokzeugen onder druk van de Partij voor de Dieren langzamerhand allemaal uit hun hokjes heeft bevrijd, lijken de mensen zelf er voor te kiezen om juist ìn hokjes te kruipen!

Kijk, vroeger had je mensen. 

En ja, voor het gemak werd die groep in twee soorten verdeeld: mannetjes en vrouwtjes. 

Niet zo gek natuurlijk, want in de natuur zijn (bijna) alle levende wezens in die twee groepen in te delen. Slim ook, want voor het voortbestaan van de soort is het een goed idee om een nieuw individu op te bouwen met de eigenschappen (genen) van twee anderen van diezelfde soort. En liefst geen, of heel verre familie, want daardoor wordt de soort alleen maar sterker. De beste exemplaren zullen overleven en hun eigenschappen doorgeven, terwijl de zwakkeren zullen afhaken.

Alleen een kwestie van de zaadcel bij de eicel brengen en klaar is Kees!

De wind en de insecten regelen dat in het plantenrijk, maar in het dierenrijk kom je met de wind niet zo ver. Daar is iets anders op verzonnen. Bij de meeste dieren zijn man en vrouw met een verschillend "instrument" uitgerust die op elkaar aansluiten als een sleutel op een schatkist, waardoor het bijeenbrengen van zaadcel en eicel "een fluitje van een cent" is!

Het wijst zich vanzelf. Tenminste, ik geloof niet dat er in het dierenrijk seksuele voorlichting gegeven wordt. Of het zou moeten zijn dat de jongeren het gewoon afkijken van de ouderen.

En, om er voor te zorgen dat de voortplanting niet vergeten wordt, is deze bezigheid, aangestuurd en opgewekt door feromonen, gemaakt tot een meestentijds aangename ervaring, wat ertoe leidt, dat deze handelingen regelmatig worden herhaald vanwege het genot verschaffende karakter en niet zozeer met het oog op de voortplanting.

Inderdaad, er zijn ook schepselen die zich vermenigvuldigen door deling of zich op een andere manier seksloos voortplanten, maar geloof me, dat zijn hele saaie schepselen. Prijs de Heer dat de mens niet in die categorie verzeild is geraakt.....

Omdat mannetjes vaak op vrouwtjes vallen en omgekeerd, behoeven we voor het voortbestaan van de soort niet te vrezen. Maar.... dit is zeker geen wet van Meden en Perzen. Soms voelen mensen van gelijk geslacht zich tot elkaar aangetrokken. Ja, soms ook seksueel. Waarom ook niet? Liefde is immers grenzenloos. En wie kan er tegen liefde zijn!

Dat dit onnatuurlijk gedrag zou zijn is een fabeltje. Deze gedachte is volgens mij ontstaan tijdens de 19e eeuw, toen Groot Brittannië nog een wereldrijk was en het puriteinse Victorianisme hoogtij vierde. De westerse wereld is gedurende 150 jaar met deze preutse ideeën geïndoctrineerd en gehersenspoeld, waardoor alles wat met seks te maken had uit het openbare leven werd verbannen. En de Kerken wakkerden deze zienswijze met graagte aan en predikten kuisheid als de hoogste deugd! 

Let wel, in het openbare leven hè. Achter de schermen rotzooide men er gewoon lustig op los.....

Eigenlijk was die hele preutse Victoriaanse tijd een trendbreuk. Voor die tijd deed men helemaal niet zo moeilijk over seks. Ook niet over seksuele relaties tussen mannen of vrouwen onderling. Het is al zo oud als de mensheid zelve. In geschriften van de oude Grieken en Romeinen worden deze liefdeshandelingen al uitvoerig beschreven.

Dat wij er soms nog wat krampachtig over doen, heeft misschien te maken met de naweeën van die Victoriaanse periode, waarin misschien onze ouders, maar toch zeker onze grootouders opgroeiden en die deze ideeën doorgaven aan hun kinderen. De seksuele revolutie tijdens de 60-er jaren van de vorige eeuw maakte aan dit preutse denken een einde. Maar voordat zoiets is doorgesijpeld bij iedereen in de samenleving, daar gaat een generatie overheen.

Dat er nog veel moet gebeuren om tot een algehele acceptatie te komen van alle relatievormen staat buiten kijf, maar....... soms heb ik het idee dat men een beetje doorslaat.

Het lijkt af en toe alsof het onderscheid tussen mannen en vrouwen niet meer gemaakt mag worden. Nou, daar zit wel degelijk verschil tussen. Zowel lichamelijk als geestelijk. En als deze twee binnen één persoon niet met elkaar stroken, dan kan daar vandaag de dag zelfs iets aan gedaan worden. 

Maar dat een professor op een Amerikaanse Universiteit niet meer mag spreken van "zwangere vrouwen", maar het moet hebben over "zwangere mensen" gaat mij toch echt te ver. Wat kunnen we nog meer verwachten? Mensenkoek? Mensenmelk? "Mensje Aarde"? Mag straks "vader" en "moeder" ook niet meer en mag er slechts gesproken worden over "ouders"? Moeten we op termijn allemaal onze dames- of herenfiets inruilen voor een gender neutraal rijwiel? Verdwijnt het dames- en herentennis en wordt dat "mensentennis"? En hoe zit dat met het gemengd dubbel? Krijgen we straks "De Sportmens van het Jaar"? In (bijna) de hele sportwereld is juist het onderscheid tussen mannen en vrouwen heel essentieel! Hoe moet je daar dan mee omgaan? Alles op één hoop gooien? Dat gaat 'm echt niet worden.....

Intussen wordt er voortaan nog maar één genderneutraal Gouden Kalf uitgereikt aan de 'beste acteerprestatie' tijdens het jaarlijkse Nederlands Filmfestival. Totale waanzin......

Om groepen aan te spreken met "beste mensen" of "lieve personen" of "geachte reizigers", omdat sommigen zich bij "dames en heren" niet aangesproken voelen, vind ìk eigenlijk wel een beetje lachwekkend.

Vroeger hadden we alleen hetero's, homo's en lesbiennes. Die hadden er geen probleem mee om meneer of mevrouw genoemd te worden (geloof ik). En zo ja, ach, dan haalden ze hun schouders op.

Maar tegenwoordig wil iedereen die ìetsje anders is meteen een eigen persoonlijk voornaamwoord krijgen met de daarbij gepaard gaande vervoegingen.

De verschillen worden minutieus uitgeschreven en zo opvallend mogelijk wereldkundig gemaakt waardoor "het anders zijn" iets overdrevens en exhibitionistisch krijgt. Men maakt hierdoor zichzelf tot buitenbeentje, wat het geaccepteerd worden alleen maar moeilijker maakt. Ze komen uit de kast, plakken zichzelf een etiket op en etaleren zichzelf in een hokje....

En als er geen hokje is waarin hij/zij/het past, verzint hij/zij/het gewoon een nieuw hokje. We kennen al de hokjes L, H, B, T, I, Q, A, P, C en +, waarbij de + staat voor in de toekomst nog te verzinnen varianten. 

Een speciale vermelding voor de mensen die in het hokje Q kruipen. De Q staat voor "Queer". Dat zijn mensen die wat betreft hun seksuele voorkeur liever niet in een hokje geplaatst worden!

Schiet mij maar lek.....

Dus......

er zijn mensen!

En of iemand nou van een mannetje of een vrouwtje houdt, of van allebei, of alleen van zichzelf (de egosueel, daar lopen er ook heel wat van rond), of het nog niet weet, wat maakt het uit? We zouden eigenlijk blij moeten zijn dat we (hopelijk) een periode tegemoet gaan waarin dit helemaal geen issue meer is.

En dan gewoon: "Lieve dames, beste heren!"

En als jij je daar dan niet helemaal senang bij voelt? Gewoon je schouders ophalen......

Positivo

Sinds augustus 2020 presenteert Jelle Cleymans een dagelijkse actualiteiten-quiz op de Vlaamse VTM, "De Positivo's". Waarschijnlijk in het leven geroepen om een tegenhanger te vormen tegen de almaar aanzwellende golf van treurnieuws, veroorzaakt door de voortdurende coronapandemie. Eerdaags gaat hij zijn tweede seizoen in.....

De naam van de quiz is ontleend aan het illustere parodiërende gospelduo "De Positivo's" die in 1982/'83 optraden. Daarachter gingen de heren Van Kooten en De Bie schuil, die voor wel meer prachtige taalvondsten verantwoordelijk zijn, die gemeengoed werden en uiteindelijk in Van Dale werden opgenomen. 

po·si·ti·vo (de; m,v; meervoud: positivo's) 

1.  iem. met een (al te) optimistische kijk op het leven

                                                                                        (vandale.nl) 

 

Onder positivo wordt in de omgangstaal verstaan: iemand die eerder de mogelijkheden dan de gevaren, eerder de positieve, dan de negatieve kanten in mensen, zaken, of omstandigheden zal zien en benadrukken. Een omschrijving die natuurlijk op het lijf geschreven lijkt van Mark Rutte, onze rasoptimist die nooit de moed laat zakken. Die problemen ziet en benoemd als kansen en zich door niets of niemand uit het veld laat slaan. Die zijn blunders, leugens en miskleunen lachend wegwuift maar, als het ècht, ècht niet anders kan, ruiterlijk zijn fouten toegeeft en er dan vanuit gaat dat daarmee de kous af is en dat kan worden overgegaan tot de orde van de dag. 

Maar..... ik vond ook de omschrijving: altijd irritant positief denkend persoon.

Kijk, en da's een omschrijving die steeds meer bij Mark past.....

Nee, ik ben nooit een uitgesproken fan van Mark geweest, hoewel ik vele aantijgingen en verwijten aan zijn adres vaak unfair en niet proportioneel vond. Maar, hoe hij zich de laatste maanden, vooral na het aftreden van het kabinet Rutte III en de daarop volgende verkiezingen manifesteert, begint zelfs mij lichtelijk te irriteren.....

Zoals zijn uitspraken deze week na het uitkomen van het rapport van het IPCC-klimaatpanel. Hij noemt de uitkomsten 'zeer zorgelijk', maar spreekt ook van 'een enorme kans' voor Nederland. Nog euforisch dronken van de Olympische prestaties van Team NL vindt hij dat Nederland Olympisch Kampioen moet worden in de klimaattransitie en hierin voorop moet lopen in de wereld. Dat kan economische groei opleveren! Daar moet tijdens de komende formatie stevig over onderhandeld worden.....

Terwijl hij vlak na de verkiezingen door iedereen (terecht) werd uitgekotst omdat hij niet het enig juiste en meest voor de hand liggende deed na het keer-op-keer blunderen in de kinderopvang toeslagen affaire, namelijk: aftreden en verdwijnen van het politieke toneel, heeft hij de leidende rol in de formatie al weer naar zich toegetrokken. Zijn strategie: traineren, traineren, uitstellen en over de vakantie heen trekken, want hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer zijn sof langzaam in de mist van het verleden verdwijnt.

Dat hij spreekt over 'een enorme kans' baart mij zorgen.......

Mark ziet mogelijkheden voor industrie en bedrijfsleven en daardoor een verdere vergroting van welvaart en winsten. Maar..... ziet hij niet, of wìl hij misschien niet zien dat juist het najagen van economische groei ten koste gegaan is van het milieu en de hoofdveroorzaker is van de buitensporige CO2 uitstoot? Is hij vergeten dat hij in juni 2015 met zijn regering werd veroordeeld in de Urgenda Klimaatzaak en dat Urgenda opnieuw naar de rechter dreigt te gaan omdat de overheid nog steeds niet aan de gestelde eisen voldoet?

Zijn trouwens niet een heleboel zaken waar we vandaag mee worstelen een gevolg van die ongebreidelde expansiedrift op het gebied van economische groei? Heeft die onvoorwaardelijke steun aan het bedrijfsleven niet geleid tot gesjoemel met wet- en regelgeving met desastreuze gevolgen voor het milieu en de volksgezondheid? De uitstoot van Tata Steel? De Pfas problematiek waardoor de bouw onherstelbare vertraging opliep? 

En heeft het niet geleid tot een zeer geringe werkeloosheid (waarvoor hulde), met echter het vervelende neveneffect dat er in de zorg, het onderwijs en bij de politie een schreeuwend gebrek is aan arbeidskrachten ?

Onvoorwaardelijke steun voor multinationals zoals Air France KLM, terwijl de slachtoffers van de toeslagen affaire en de Groninger aardbevingen blijkbaar tot Sint Juttemis moeten wachten op genoegdoening, ondanks alle toezeggingen? 

De Limburgers is ook een schadevergoeding toegezegd na de verwoestende wateroverlast van een maand geleden. Dat wordt achter aansluiten in de rij......

Terwijl het klootjesvolk keihard wordt aangepakt als het ook maar eventjes buiten de lijntjes kleurt, wordt het groot kapitaal gepamperd en zelf schuift Mark doodleuk de grondwet 'even' terzijde als er weer een minister en twee staatssecretarissen moeten worden benoemd om het in staat van ontbinding verkerende demissionaire kabinet nog even op de been te houden. Tegen alle wetten en regels in, mogen deze gepromoveerde Kamerleden ook nog hun Kamerzetel behouden! Het zou me niet verbazen als ze ook nog eens dubbel uitbetaald krijgen....

Maar wèl deze week een bezoek brengen aan Groningen om maar weer eens te spreken met slachtoffers van de verzakkingsramp. 

Mark, daar zitten die mensen toch niet meer op te wachten....

Het vertrouwen is weg. En wat er niet meer is, kun je ook niet herstellen.

Waar geloof verdwijnt, verdwijnt ook de hoop.

Dat ben jìj voor de Groningers (en langzamerhand voor heel veel Nederlanders): een hopeloos geval.

Begin dit jaar bekende Mark Rutte in een verkiezingsprogramma dat hij naast ADO aanhanger toch vooral Feyenoord-supporter is. Ik vraag me af of hij dat liedje wel kent: "Geen woorden maar....." Of brult hij het gewoon hersenloos mee met de meute zonder stil te staan bij de tekstuele inhoud van het lied.

In ieder geval is die tekst niet van toepassing op het handelen van Mark zelf. Dan kan hij beter zingen: "Veel woorden, geen daden".

Dat past ook beter bij het Feyenoord van de laatste jaren. Gelukkig ziet het er voor het komende seizoen onder leiding van trainer Arne Slot een stuk rooskleuriger uit....

Kijk, ik heb meer op met Ajax, maar ik gun niettemin ook de vele Feyenoordsupporters een mooi en gezellig voetbalseizoen '21-'22 met vele hoogtepunten.

Ja, voor de positivo's onder de Feyenoordsupporters zie ik nog wèl toekomst.........

Prachtige verhalen

Een demissionair kabinet moet zich beperken tot het afhandelen van lopende zaken, spoedeisende zaken en onderwerpen die politiek niet controversieel zijn. 

Mark heeft het maar wàt druk gehad, de afgelopen week. Er waren nogal wat "lopende zaken" op de atletiekbaan waar hij als demissionair minister president dus zijn aandacht aan moest schenken. Sifan Hassan goud, brons en goud op de lange afstanden, Femke Bol brons op de 400 m horden, Anouk Vetter en Emma Oosterwegel zilver en brons bij de 7-kamp en als klap op de vuurpijl de mannen van de 400 m estafette die hun kansen verzilverden op het tartan van Tokio.

Zulks verdient uiteraard uitgebreide felicitaties van onze MP!

Ik heb in ieder geval de afgelopen twee weken ge-no-ten!

Alle miesmachers, zuurpruimen en azijnpissers die vonden dat deze Spelen niet door mochten gaan vanwege corona, hebben ongelijk gekregen. De Spelen van Tokyo 2020 waren geweldig!

En niet alleen vanwege de prachtige sport en de geweldige prestaties van Team NL maar vooral vanwege de prachtige verhalen die verteld werden.

Verhalen van sporters die vertelden over gebeurtenissen uit hun persoonlijk leven die van grote invloed waren op hun sportbeleving en hun uiteindelijke prestaties. Verdrietige verhalen, ontroerende verhalen, maar ook grappige of vertederende verhalen.

Nee, niet alle, maar sommige verhalen zorgden toch voor diep respect voor het bewonderenswaardige doorzettingsvermogen van de betreffende sporter.

Het meest indrukwekkend is misschien wel alles wat sporters zich moeten ontzeggen om hun ultieme doel te bereiken en dat die gedrevenheid helemaal in henzelf ligt. De uitbarsting van blijheid als dat doel ook bereikt wordt. 

Nee, dan gaat het niet om enorme salarissen of beloningen zoals in bepaalde sporten worden betaald. Verre van dat zelfs. Hoewel steeds meer sporters ondersteuning vinden door sponsoring, zijn veel Olympische sporters nog steeds afhankelijk van crowdfunding, de goedheid van hun ouders of moet een baan zorgen voor het benodigde geld.

Wat te denken van de Belgische Mieke Gorissen, een 38-jarige fysica-lerares die pas drie jaar serieus atletiek bedrijft en op 18 april van dit jaar haar enige marathon liep waarbij zij zich onverwacht plaatste voor de Olympische Spelen. Na haar finish op de Olympische marathon werd ze geïnterviewd en toonde zij zich zo blij en opgetogen omdat ze het gehààld had! Toen de journalist haar vertelde dat ze als 28ste gefinisht was, brak ze. Ze kon het niet geloven....... Zeker gezien haar geschiedenis, haar gebrekkige voorbereiding en de zware omstandigheden was haar prestatie eigenlijk buitenaards. Een prachtig verhaal.....

We kennen intussen allemaal het verhaal van Sifan Hassan die in 2008 op 15-jarige leeftijd door haar moeder weggestuurd werd uit haar moederland, omdat daar van een veilige toekomst geen sprake zou zijn. Ze kwam terecht in Nederland en al snel werd haar talent onderkend. Na haar naturalisatie in 2013 mocht ze voor ons land uitkomen en behaalde vele overwinningen en titels. Nu, in 2021 stelde zij zichzelf ten doel om zowel op de 1500 meter, de 5 en de 10 km uit te komen op de Olympische Spelen.

Het begin was dramatisch, met een val in de serie 1500 meter die ze desalniettemin toch winnend afsloot.

Goud op de 5 km, brons op de 1500 meter en goud op de 10 km. Nooit behaalde een vrouw tijdens één OS op deze drie afstanden drie medailles.....

Het verhaal van Shanne Braspennincx die in 2015 getroffen werd door een hartinfarct en nu, in 2021, goud won op het wieleronderdeel keirin.

Het geweldige verhaal van de twee "maatjes" Hoogland en Lavreysen die de gehele sprintwereld sprintles gaven en samen voor goud en zilver mochten strijden. Lavreysen, die "maar" ging sprinten omdat hij bij het BMX'en al zo vaak op zijn plaat was gegaan, dat zijn schouders om de haverklap uit de kom schoten.

En dan natuurlijk die prachtige exotische Caraïbische paradijsvogels, aangevuld met één onvervalste Hollandse huismus, die de wereld versteld deden staan door beslag te leggen op het zilver bij de 4x400 meter estafette. De dolblije Liemarvin Bonivacia, die niet veel verder kwam als: "Ik heb geen woorden man". Alsof hij het (estafette)stokje overnam van die andere Caraïbische parel Churandy Martina, die helaas niet kon schitteren zoals hij wilde, maar niettemin die aanstekelijke blijheid bleef uitstralen: "Ik ben blij, man."

Natuurlijk waren er ontsierende elementen tijdens deze Spelen. 

Zoals de vlucht van de Belarussische atlete Tsimanoeskaja die zich kritisch had uitgelaten en daarom op het vliegtuig naar Belarus dreigde te worden gezet. Dictator Aleksandr Loekasjenko heeft lange armen.....

De Duitse teamcoach van de moderne vijfkamp die naar huis gestuurd werd vanwege dierenmishandeling.

Maar laten we ons toch vooral focussen op de mooie, de inspirerende verhalen waaruit we moed en positivisme kunnen putten.

Al die verhalen maken mij duidelijk dat het enige dat nodig is om in de sport (maar ook in het leven) iets te bereiken is: geloof.

Geloof in jezelf.......

Mispeer

Ik kan me zo voorstellen dat tijdens het fruitcorso dat jaarlijks in de maand september in het Betuwse Tiel plaatsvindt, een "Miss Peer" verkiezing gehouden wordt. De Fruitkoningin, die naast het vergaren van eeuwige roem ook nog een jaar lang mag opdraven als er ergens een lintje moet worden doorgeknipt. 

Achteraf mogen we concluderen dat de toenmalige verkiezing van Frank de Boer als bondscoach ook deze titel had mogen dragen.

Mispeer. Ondanks een diepgravend onderzoek heb ik niet kunnen achterhalen waar, hoe en om welke reden deze term is ontstaan. Wel heb ik de betekenis gevonden die in diverse woordenboeken min of meer gelijkwaardig wordt omschreven: een grote blunder.......

De stroeve start van Team NL tijdens de Olympische Spelen van Tokyo 2020 leek veroorzaakt door een aaneenschakeling van misperen. Allereerst was daar de miscommunicatie tijdens de wielerwegwedstrijd van de dames die uitmondde in een juichende Annemiek van Vleuten die in de veronderstelling leefde dat ze gewonnen had. Daarnaast was er de uitschakeling van sporters en sportbegeleiders door Covid besmettingen, wat leidde tot ophokking van deze personen in quarantaine-hotels onder bedenkelijke omstandigheden. Omdat vooral Team NL door deze besmettingen getroffen werd, mag voorzichtig de vraag gesteld worden of er misschien organisatorisch iets is misgegaan? Bij het vervoer vanuit Nederland bijvoorbeeld? Het wegduiken voor enige verantwoordelijkheid door Maurits en Pieter was een mispeer op zich.....

Op maandag de geweldige mispeer van Mathieu van der Poel bij het mountainbiken. Hoewel hij beweert dat hij niet wist dat de veelbesproken plank was weggehaald, verdenk ik deze alleskunner van enige overmoed. Wilde hij misschien bij het afscheid van Nederlands beste turner aller tijden, Epke "The Flying Dutchman" Zonderland een hommage aan hem brengen door ook in zìjn optreden een vluchtelement in te lassen? Een dappere poging Mathieu, maar je moet nog wel aan je landing werken.

Bij het roeien spreekt men niet van een mispeer maar van "een snoek slaan" als een roeier de controle verliest en door een verkeerde roeislag het ritme verstoort. Dat gebeurde zowel bij de dubbelvier mannen als bij de lichte dubbeltwee bij de dames, al was de afloop van deze races bepaald niet identiek. Waar de mannen hun misser konden herstellen en in een wereldrecordtijd naar het goud roeiden, vergooiden de dames in de laatste 100 meter hun gouden positie en moesten genoegen nemen met het brons.

En hoewel de betreffende atleten ongelofelijk zullen balen van hun missers mogen zij zich ook realiseren dat juist die misperen ervoor zorgen dat zij zullen voortleven in de sportgeschiedenis. Terwijl gladjes behaalde medailles al gauw in de vergetelheid geraken, zullen prestaties met "een verhaal" een prominente plaats gaan innemen in het collectief geheugen van sport minnend Nederland, ongeacht wel of niet behaalde medailles van welke kleur dan ook. En hoe krankzinniger het verhaal, hoe hoger op de "misperen-hitlijst" de prestatie terug te vinden zal zijn.

Op één staat volgens mij nog altijd Sven Kramer die tijdens zijn sportcarrière bakken vol met medailles verzamelde. Tòch is de bekendste medaille van Sven degene die hij nooit won. De niet behaalde gouden plak op de 10 km tijdens de Olympische Winterspelen van Vancouver in 2010 door een verkeerde wissel.

Annemiek van Vleuten zal vooral voortleven in ons sportgeheugen vanwege het missen van het goud tijdens de wielerwegwedstrijd van Rio de Janeiro in 2016 vanwege een ernstige val terwijl ze in gewonnen positie lag en vanwege haar mispeer van afgelopen zondag die "slechts" zilver opleverde. Dat ze drie dagen later alsnog goud wint bij de individuele tijdrit en zo haar revanche haalt, maakt het verhaal alleen maar mooier......

Èlke sportprestatie met een verhaal zal voortleven en daarvoor hoeft de aanleiding niet perse een mispeer te zijn. Ook het verhaal van Niek Kimmann zal voortleven. De BMX-rijder die een week geleden vol op een overstekende official klapte (die stage liep voor de Paralympics om blinden te begeleiden?) en bij zijn val een scheurtje in de knieschijf opliep, maar desondanks goud won.

Toch blijft voor mij één van de allermooiste verhalen van deze Olympische Spelen het verhaal van Femke Heemskerk die tijdens haar lange zwemcarrière zóveel hoogtepunten kende en medailles won maar nog nooit in een individuele finale op de de Olympische Spelen stond. De blijdschap die zij uitstraalde bij het eindelijk behalen van de finale op de 100 meter vrije slag maakte duidelijk, dat zìj weet waar het in de sport eigenlijk om draait: niet die medaille, maar dat je in staat bent om het ultieme uit jezelf te halen.......

En Annemiek van Vleuten? Die denkt er precies zo over.......

Steeds worden weer nieuwe sporten aan het Olympisch programma toegevoegd, zoals bij de Tokyo 2020 uitgave: het skateboarden, honkbal, softbal, karate, surfen en klimmen. 

Jammer voor de keepster van het waterpoloteam van Zuid-Afrika dat vissen nog geen Olympische discipline is.........

Intussen is ook een begin gemaakt aan het mooiste onderdeel van de Olympische Spelen: de atletiek, de moeder aller sporten.

Kijkt u ook zo uit naar het snelwandelen? Op 5 en 6 augustus, half 10 op Eurosport!

                                               De wandelaar

                                    Tennisarm of voetbalknie,

                                    al die dingen heb ik nie.

                                    Nee, ik heb toch zo iets raars,

                                    een loopneus en een wandelaars.......