Sinds deze week heeft ook Nederland zijn eigen, heuse klaagmuur!
Of deze ook zal uitgroeien tot een toeristische trekpleister mag worden betwijfeld.....
In september 2015 besloot het kabinet tot renovatie van het Binnenhof. Een renovatie, oorspronkelijk begroot op 475 miljoen, die in werkelijkheid zo'n slordige 718 miljoen euro zal gaan kosten.
Aangezien de verbouwing circa 5 ¹⁄₂ jaar in beslag zal gaan nemen, werd besloten om een ander, tijdelijk onderkomen voor onze parlementariërs te zoeken. De keuze viel op het voormalige gebouw van Buitenlandse Zaken, dat voor 161 miljoen werd "opgeleukt". De verbouwde buitenzijde met haar gouden accenten, die door de architect echter benoemd worden als "messing geel", deed bij menig argeloze voorbijganger de wenkbrauwen al fronsen.
"Het lijkt wel een casino", "Een Star-Wars bordeel" en "spuuglelijk" waren enkele uitgesproken meningen en er werd ook gevraagd of Donald Trump misschien het ontwerp had aangeleverd. Maar, er waren natuurlijk ook positieve geluiden te beluisteren. Wij zijn nou eenmaal een zeer divers denkend volkje, waarvan de individuele leden maar wat graag hun mening ventileren......
Deze week konden dan eindelijk onze parlementariërs kennis maken met het interieur van de "nieuwe" Tweede Kamer waar zij de komende 5 ¹⁄₂ jaar geacht worden de belangen van het Nederlandse volk te behartigen. In hun kielzog volgde een meute journalisten die via krant en andere media hun mening over het eindresultaat van de verbouwing wereldkundig maakten.
Het ging vooral over...... de muur!
Als de (ver)bouwkosten van een overheidsproject het bedrag van één miljoen euro overschrijden, dan komt er een "kunstbudget" beschikbaar, dat kan oplopen tot twee procent van de totale bouwkosten. Een regeling, stammend uit 1951 en in het leven geroepen om de (ook toen) kwijnende kunstsector te steunen. Inmiddels is het drempelbedrag verhoogd naar 10 miljoen, maar de verbouwing van de oude burelen van Buitenlandse Zaken voldeed met haar 161 miljoen dus ruimschoots aan deze voorwaarde, zodat een gevestigd kunstenaar de opdracht kreeg om een passend kunstwerk voor de plenaire zaal "te scheppen" (een kunstenaar maakt niet, hij/zij "schept")
De rood-paarse wandpanelen van wijlen kunstenaar Rudi van de Wint, die de achterwand van de tot plenaire zaal uitverkoren ruimte sierden, werden verwijderd (en zullen hoogstwaarschijnlijk ergens in een opslag tot in lengte van dagen daar stof gaan verzamelen) en vervangen door de "creatie" van kunstenaar Jos de Putter die een vijftal grote panelen bewerkte met zand en klei en zo (volgens eigen zeggen) een Hollands landschap wilde creëren. Kosten: 200.000 euro.
Hij heeft in ieder geval een "grondig" kunstwerk afgeleverd.
Dat het eindresultaat nogal wat discussie teweeg bracht, laat zich raden.......
Zo werd Caroline van der Plas van de BoerenBurgerBeweging helemaal lyrisch van het kunstwerk. Vooral het gebruik van eerlijke boerengrond in de creatie ontroerde haar zichtbaar. Al had de kunstenaar, wat haar betreft, ook nog wel wat ruige mest in zijn artistieke hoogstandje mogen verwerken. Anderen daarentegen vroegen zich af of het een klimmuur moest voorstellen of dat het misschien een kunstzinnige uitwerking was van het begrip "met modder gooien", een bezigheid die steeds vaker in ons parlement plaats vindt.....
In ieder geval was er een groot contingent mopperende toeschouwers dat zich hardop afvroeg of "zoiets" nou "zoveel" moest kosten. 200.000 Euro is voorwaar geen kattenpies en hoeveel gedupeerde Groningers of Toeslagen-slachtoffers zouden daarmee niet geholpen kunnen worden?
Kortom, er werd heel wat af geklaagd bij "onze" klaagmuur......
Het schijnt, dat Joske, bij het plaatsen van de wandpanelen van collega Rudi in de opslag, stuitte op de oude stoelen van de Tweede Kamer die daar terecht gekomen waren na de verbouwing welke in 1991 haar beslag kreeg. Hij raakte geïntrigeerd door het "landschap" dat hij aantrof op de onderkant van een der stoelen. Wie ooit zitting hield op deze stoel (misschien waren het wel diverse personen) was niet meer te achterhalen. Nadere bestudering deed hem tot de slotsom komen dat het ongelijke landschap onder op de stoel gevormd was door....... bulletjes uit de neus! Het was dit, misschien wel eeuwenoude, aangekoekte snot wat hem inspireerde tot het creëren van zijn wandpanelen "Hollands Landschap"!
U kent ze wel. De stofdeeltjes, die tijdens het inademen door de neus worden gevangen en vastgehouden in de door het neusslijmvlies geproduceerde lijmachtige substantie en zo "snotjes", "pulkjes" of "bulletjes" vormen.
Vooral kleine kinderen mogen graag in hun neus peuteren (vandaar dat ze ook "peuters" genoemd worden), op jacht naar deze bulletjes welke zij dan, als welkome aanvulling op hun dagelijkse voedselrantsoen, als een ware delicatesse vaak met zichtbaar genoegen consumeren. Volwassenen worden geacht zulks niet meer te doen. Om de neus te reinigen wordt, hoewel de naam anders doet vermoeden, gebruik gemaakt van een zakdoek waarmee vaak luidruchtig de luchtwegen worden opgeschoond.
Het aanschouwen van de bulletjesverzameling onder op de stoel heeft ongetwijfeld filosofische overpeinzingen doen opbloeien bij onze kunstenaar. Waarom smeerde de parlementariër in kwestie zijn bulletjes onder aan zijn stoel? (We mogen gemakshalve aannemen dat het een man betrof, daar in het verre verleden vrouwen in ons parlement slechts sporadisch werden waargenomen.) Was het toentertijd misschien 'not done' om in 's lands belangrijkste vergaderzaal luidruchtig de neus te snuiten? Had onderhavige parlementariër misschien niet de beschikking over een zakdoek? Of was het misschien zijn manier om zijn territorium af te bakenen? Of wilde hij gewoon iets nalaten voor het nageslacht? Wij zullen het nooit weten, maar dank zij het kunstwerk van Jos de Putter, die het snotjeslandschap uitvergrootte en in macroformaat op de wand plempte, zullen wij regelmatig herinnerd worden aan deze anonieme, bulletjes draaiende volksvertegenwoordiger.....
Eigenlijk heel toepasselijk nietwaar? Want wat zitten ze daar nou eigenlijk te doen?
Hoofdzakelijk een beetje uit hun neus te vreten.
Toch?.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten