Hoe-langer-hoe-liever

Zo’n titel doet denken aan vakanties, aan kaneelstokken en veterdrop. Bij sommige dames veroorzaakt hij misschien een blos op de wangen en tulpenbroeiers hebben ongetwijfeld weer een andere associatie.

Hoe-langer-hoe-liever is een van de vele namen van een heel ouderwets plantje: de Saxifraga, uit de familie van de steenbreekachtigen.

Steenbreek, menistenzusje, avondsbloem, porseleinbloempje zijn andere namen waaronder het plantje bekend is.

U vraagt zich misschien af: vanwaar deze botanische overweging?

Het plantje kent nog een andere naam: schildersverdriet.

Wie zich enigszins verdiept in de namen die de eenvoudige landman aan de kruiden op zijn akkers toedicht, staat al snel versteld van de humor, de prachtige woordspelingen en treffende omschrijvingen. Wat dacht u van: Kale Jonker, Oude Wijfjes, Hanepoot, Brandende Liefde, Kardinaalsmuts en Juffertje-in-‘t-groen.

Schildersverdriet.

Ooit heeft iemand mij verteld waarom dit plantje deze prachtige naam zou dragen en dat is mij altijd bij gebleven: geen schilder is in staat om de ragfijne wit-roze bloempjes van dit plantje met penseel en verf weer te geven. Vandaar: schildersverdriet.

Ik vond dit een mooi verhaal…, mooi genoeg om mijn blog naar te vernoemen.

Alleen daarom.

Want ik geloof niet zo in schildersverdriet.

Iemand die zijn uiterste best doet om iets moois te maken, hoeft nooit verdrietig te zijn. Tevredenheid met hetgeen je bereikt hebt is het omploegen en bemesten van de akker waarop je volgende creatie zal bloeien. Het stelt je in staat om opnieuw te beginnen en, lerend van je ervaringen en zo je vaardigheden aanscherpend, ben je in staat om een hoger niveau te bereiken.

Te veel mensen verwachten van zichzelf bij de aanschaf van een schilderskit direct een Nachtwacht neer te penselen en hoevelen zijn er niet begonnen aan het bespelen van de piano met de gedachte: Wat Wibi kan, kan ik ook. Misschien..., maar dan hadden ze na die twee weken proberen wel door moeten zetten…

Teleurgesteld wordt de hobby aan de kant gegooid en niet meer aangekeken met een binnensmonds gemompeld "ik leer het toch nooit".

Nee, met die houding zal het inderdaad nooit lukken...
En zo past die andere naam misschien veel beter: Steenbreek.
De naam zegt het al: door volharding weet dit plantje met zijn wortels uiteindelijk rotsen te splijten, bergen te slechten. 

Mooie gezegden en uitdrukkingen kent de Nederlandse Taal toch...

De aanhouder wint
Een lange adem hebben

Oefening baart kunst

Maar het mooiste citaat dat ik heb gevonden, heb ik voor u op een tegeltje gezet:

Sluiten we toch nog een beetje botanisch af...