Verboden vruchten

Mijn moeder lustte vroeger graag een koekje.
Ook toen ze later suiker kreeg vond ze, dat een koekje af en toe moest kunnen. En als er iemand jarig was dan vond ze dat ze die ene keer ook wel dat gebakje mocht. Wij, kinderen, keken haar dan soms boos en verwijtend aan. Ze glimlachte, zei: "Ach", en liet dan het banket gelukzalig naar binnen glijden.
Ze is nu 93 jaar.
Ondanks fysieke ongemakken is haar geest nog helder.
Ze is flink afgevallen.
We hebben nog maar een halve moeder over.
Maar daardoor heeft ze nu wel de suikerspiegel van een jonge meid.
Ze mag nu gerust een koekje.
Maar nu hoeft ze niet meer.

"Alles wat lekker is, is slecht voor je, is bij de wet verboden of je wordt er dik van", heb ik ooit eens ergens gelezen.
Misschien is het wel andersom, denk ik wel eens.
Alles wat verboden is, is lekker. Het triggert ons in ieder geval om te onderzoeken waaròm het verboden is.
Zou onze jeugd zich overgeven aan coma-zuipen als het alcoholgebruik niet aan zulke stringente voorschriften gebonden was? Steken ze hun eerste sigaretje niet stiekem op hun 14e op, omdat het dan eigenlijk nog niet mag?
Let wel, ik pleit er wel degelijk voor om de jeugd te beschermen tegen de gevaren die hen in de boze buitenwereld bedreigen. Ik vraag me alleen af of gewoon verbieden wel de juiste methode is.
Ik denk dat het tijdig aandragen van goede en eerlijke informatie beter werkt.
Eva had die appel waarschijnlijk niet eens zien hangen als haar niet strikt verboden was om van die boom te eten. Als God haar die appel had aangeboden, had ze misschien wel geantwoord dat ze liever een peertje had......
Iets verbieden maakt het aantrekkelijk.

Zit gewoon een beetje in de mens.
Lekker toch doen wat eigenlijk niet mag.
Veelal onschuldig, soms onverstandig of gevaarlijk.
Slechts een enkele keer onacceptabel.
Als je daardoor anderen schade berokkent bijvoorbeeld.

In hoeverre benadeel je iemand als je vals speelt.
Of een beetje vals speelt.
Als er gepokerd wordt om grote bedragen is het wel duidelijk.
En in de sport?
Ook daar gaan grote bedragen om.
Sportief gedrag is nagenoeg synoniem voor eerlijkheid.
Toch blijkt men het in vele takken van sport niet zo nauw te nemen met die sportiviteit.
Er wordt gesnoept uit verboden potjes.
Dat mag natuurlijk niet.
Dat is verboden.
En terecht.
Afgezien van het feit dat gesjoemel niet eerlijk is, is het experimenteren met prestatie verhogende middelen ook gevaarlijk. Tommy Simpson viel tijdens de Tour van 1967 nagenoeg dood van zijn fiets.
En daarom is de jacht op dopingzondaars terecht.
Maar......

Een beetje meer realisme zou mooi zijn......
Doping zal nooit uitgebannen worden. De zoektocht naar nieuwe, niet traceerbare middelen zal gelijke tred houden met het verscherpen van de regels.
De jacht heeft al geleid tot een ellenlange waslijst van verboden middelen, met als gevolg dat sporters niet eens een hoestdrankje tot zich kunnen nemen bij een verkoudheid.
En zeg nou zelf, dat is eigenlijk toch ook van de gekke.....
Aan de andere kant wordt steeds meer van de sporters gevraagd, de strijd moet zwaarder, heroïscher.
Persoonlijke records interesseren ons niet. Wereldrecords willen we zien!
De geldbedragen die in de topsport omgaan zijn astronomisch, mede door de bemoeienis van de commercie, die dan wel waar voor haar geld wil zien.
En zo drijven we de sporter richting verboden middelen......
Een enkeling zal standvastig zijn.
En nooit kampioen worden.
De vraag blijft dan hangen, of hij het wèl gered zou hebben als.....

Deze week is Lance Armstrong door het Amerikaanse dopingbureau bestempeld tot dopingzondaar. Niet in een proces, maar vanwege het feit dat hij het, 7 jaar na dato, spekzat is om almaar achtervolgd te worden door verdachtmakingen en daarom zijn medewerking heeft opgezegd. Zijn Tourzeges worden hem ontnomen. Wie als winnaars moeten worden aangewezen zal nog een hele puzzel worden, want de meeste toppers hebben ook geen brandschoon verleden.
En zo wordt het eigenlijk één grote farce.
Om dit in de toekomst te verhinderen moeten de regels veranderen.
Natuurlijk heeft Armstrong wel eens "lekker iets gedaan wat niet mag".
Maar hij is nooit betrapt.

Daarom.
Blijf op dopingzondaars jagen, zonder de illusie te hebben het dopinggebruik uit te kunnen bannen.
Wie betrapt wordt, krijgt twee jaar schorsing aan de broek.
En dan niet zeuren, maar knarsetandend je straf aanvaarden. Je kende immers de mogelijke consequenties van je handelen.
Wie niet betrapt wordt, heeft mazzel.
Niet eerlijk, ik weet het, maar bespaar ons het oeverloze gezever achteraf met verdachtmakingen over en weer. Daar is niemand mee gediend, ook de sport niet.
Als ik een keer te hard gereden heb of een rood lichtje heb meegepikt en ik word betrapt, betaal ik knarsetandend mijn boete, net als u.
Ik moet er echter niet aan denken nog jarenlang te moeten procederen over al die keren dat ik niet betrapt ben, maar op aanwijzingen van derden alsnog aangeklaagd wordt.
Zou u toch ook niet willen......

Het lijkt me trouwens niet leuk voor een bejubelde topsporter om voor zichzelf te weten dat zijn overwinning is gebaseerd op onsportief gedrag. Het riante inkomen dat hij daaruit genereert maakt het echter waarschijnlijk wel mogelijk om daarmee te kunnen leven.....