Sinofobia

Geboren in 1950 ben ik van de generatie dat Nederland nog de wonden likte van de pas afgelopen 2e Wereldoorlog.
In mijn jeugd hoorde ik spreken over het Rode Gevaar, de Koude Oorlog, de Wapenwedloop.
De angst voor een 3e Wereldoorlog was reëel, met als ultiem hoogtepunt de Cubacrisis in 1962. De wereld balanceerde op de rand van de afgrond.
Naast het Rode Gevaar was daar ook het Gele Gevaar.
De Chinezen.

Door hun enorme aantallen zouden zij in de toekomst de wereld gaan overheersen.
Al in de 20-er jaren van de vorige eeuw verschenen de eerste Chinezen in het Nederlandse straatbeeld, zij het nog alleen in de havensteden Amsterdam en Rotterdam. Zij werden gezien als luie, opiumrokende, honden etende, onbetrouwbare en minderwaardige mensen.
Discriminatie, ach, dat woord moest toen nog worden uitgevonden.
Samen met de terugkerende Indiëgangers eind jaren '40 kwam ook de oosterse keuken naar Nederland en toen de Chinezen hun restaurantjes openden, waren wij als volk al snel verkocht.
Het zal niet alleen de smaak van de gerechten geweest zijn, maar vooral het "veul voor weinig", wat ons als Hollanders zeer aansprak.
Chinezen bleken helemaal niet lui, maar beleefde, hardwerkende en veelal innemende mensen.

Deze zomer was ik in Italië en wat opviel was, dat in Bolsena op de plaatselijke markt al door veel marktkooplieden de prijzen in "Eulo's" werden uitgesproken. Opvallend was ook het grote aantal Aziaten dat de kleine winkeltjes in de oude stad uitbaatte.
Ook in Venetië, prachtige stad overigens, was, naast het grote aantal straathandel drijvende Noord-Afrikanen, het aantal handelende Aziaten significant.
We vergaapten ons aan de prachtige maskers en het Venetiaans glas in de etalages.
Natuurlijk moesten ook wij enige herinneringen aanschaffen en kochten voor de kleinkinderen petjes, jasjes, jurkjes en ook nog enige Venetiaans glazen hangers voor de andere thuisblijvers.
Terug op de hotelkamer werd de waar reeds met enige achterdocht nader bekeken.
Deze bleek gerechtvaardigd.
Ondanks opschriften als "Venezia" en "Italia ti amo" bleken de goederen in de zijnaden labeltjes te dragen met daarop "Made in China".
Zelfs op de doosjes met "origineel Venetiaans glazen hangers" zat een piepklein etiketje waarop de naam Italië of Ventië niet voorkwam, maar wel de afkorting p.r.c.
De "p" zou nog kunnen staan voor peluche (souvenir), maar bij die "r" en "c" kon ik echt niets bedenken.
Ik vrees dan ook dat de letters staan voor People's Republic China.
Waarschijnlijk zijn ze gefabriceerd in een klein Chinees fabriekje.
Naast dat andere fabriekje waar men de Delftsblauwe molentjes en klompjes maakt die in Amsterdam zo gretig aftrek vinden.
Dat is de kracht van de Aziaten.
Kopiëren.
Niet alleen van zichzelf, maar ook van allerlei in het Westen ontwikkelde producten.
En.... veel voor weinig.
Natuurlijk, als brave burger veroordelen we de kinder- en slavenarbeid die in deze landen plaats vindt.
Maar als consument kopen we ondertussen wel onze onderbroeken bij Zeeman en tooien we ons met door kinderhanden in elkaar gestikte Nike's.

De zakken fantasie-pasta, die we hebben meegenomen, waren gelukkig nog wel van Italiaanse makelij....

De Chinezen komen.....
Nog steeds zijn er mensen die slecht inslapen bij deze gedachte.
Ik kan ze gerust stellen.
De Chinezen komen niet.
Ze zijn er al.
Hebt u het Nederlandse tafeltennis team al in actie gezien?

En wat buitenaardse wezens betreft, die zijn er ook al lang.
Vele machtsposities op aarde zijn al door hen ingenomen.
Let maar eens op.
Als u ze op de televisie ziet, zijn ze omringd door mannen in zwarte pakken met zonnebrillen op en oortjes in (MIB).
U gelooft toch niet echt dat Geert Wilders een gewoon mens is? Zijn vermomming is goed, maar zijn kapsel verraad hem.....
In zijn hoofd zit waarschijnlijk een extraterrestrial die hem bestuurt.
Een klein eng groen mannetje,
waarschijnlijk met een hoofddoekje......