Toen hij tijdens een discussie deze reddingsboei kreeg toegeworpen door een landelijke partijgenoot, greep Mark deze beeldspraak onmiddellijk met beide handen aan.
Taal blijkt een mijnenveld......
Hoewel Mark ongetwijfeld bedoelde dat hij letterlijk aan deze figuurlijke knoppen wilde gaan draaien, realiseerde hij zich waarschijnlijk niet dat hij daarvoor wèl naar de knoppen moet gààn.
En als je dat zo opschrijft en herleest, krijg je toch een wee gevoel van binnen.
Naar de knoppen gaan.....
We weten allemaal wat deze uitdrukking betekent: kapot, stuk gaan.
Er zijn vele vaste combinaties die dezelfde betekenis hebben.
Zo kun je naar de kloten, de vaantjes, de Filistijnen, de verdommenis, de bliksem, de haaien, de barrebiesjes gaan.
Of naar z'n grootje, of naar z'n mallemoer.
Dat kan Mark nooit bedoeld hebben.
De knoppen waaraan Mark wil draaien zitten niet aan kastdeurtjes, zijn ook niet bloemen in foetushouding of de opgevouwen boomblaadjes, wachtend op de eerste lentezon.
En de knoppen waar vrouwen over beschikken zijn al helemaal niet voor zijn geestesoog verschenen.
Mark had waarschijnlijk de knoppen van de radio van zijn oma voor ogen: potentiometers waarmee je kunt finetunen. Misschien had hij dit moeten uitleggen in deze tijd van tiptoets en touchscreen.
De euforie bij de vlotte geboorte van het tweede kabinet Rutte was snel verdwenen toen na ademhalingsproblemen ook hartritme stoornissen werden geconstateerd bij de boreling.
Het bleek toch niet zo gezond als zich aanvankelijk liet aanzien en noopte de jonge ouders tot nader overleg op donderdagavond.
Er werd aan knoppen gedraaid, wat leidde tot radiostilte.....
Is er wel sprake geweest van een geboorte?
Hebben Mark en Diederik, ondanks al hun goede bedoelingen, zich onder de tijdsdruk niet laten verleiden tot een andere optie dan die van conceptie en in verwachting zijn.
Met de onlangs gehouden donorweek nog in gedachte vraag ik mij af of zij geen Monster van Frankenstein hebben gecreëerd: delen uit elkaars partijprogramma uitruilen en aaneensmeden tot een regeerakkoord. Dat zich dan afstotingsverschijnselen voordoen, is niet zo verwonderlijk.
Op vrijdagmiddag werd de patiënt al opengesneden en werden nieuwe plannen opgesteld die nog wel doorgerekend moeten worden.
Naar ik aanneem door het CPB, dat de afgelopen weken al meerdere malen een brevet van onvermogen heeft afgegeven en de Kamer deed besluiten om hun berekeningen betreffende de oude plannen opnieuw te laten doen door het Nibud.
Vooralsnog geen geruststellende gedachte.....
Niettemin blijven Mark en Diederik optimistisch en zingen elkaar de titelsong toe van de vandaag (11 november) in première gaande musical: "Hij gelooft in mij."
Ik vraag het mij voorzichtig af.
Voor hoe lang nog?
Het verhaal over een onmogelijke liefde......
En komt hun met passie gezongen lied recht uit het hart of spelen zij, net als de musicalsterren, slechts een rol.....
Mark en Diederik staan voor een schier onmogelijke taak. Wij, de kiezers, hebben hen door ons stemgedrag in deze positie gemanoeuvreerd, hen tot elkaar veroordeeld, terwijl het merendeel van het volk juist òf de een, òf de ander wilde.
Gelukkig leven we in een land van coalities en compromissen, want als links of rechts het alleen voor het zeggen krijgt, zal dit altijd ten koste gaan van bepaalde bevolkingsgroepen.
Maar de visies en uitgangspunten van beide partijen liggen zò ver uit elkaar.....
Water en olie mengen niet.
Ik heb het idee dat ze er werkelijk voor vechten om het tot een goed einde te brengen.
Misschien tegen beter weten in.
Is deze samenwerking werkelijk levensvatbaar, of wordt zij.....
in de knop gebroken........
Kom op jongens, het wordt tijd dat er geregeerd gaat worden!
De knop moet om!
We doen wel lacherig over de Belgen die 541 dagen nodig hadden om een regering te formeren, maar volgens mij zitten we hier in Nederland al jàren zonder een echte regering.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten